Tango

Geschiedenis: De tango is ontstaan eind van de 19e eeuw in volksbuurten in de grote steden rond de Rio de la Plata, in Buenos Aires (Argentinie) en Montevideo (Uruguay). Vanaf 1880 werden deze steden overspoeld met immigranten uit Italie, Spanje en andere Europese landen. Daardoor kwamen in deze havenstad verschillende rassen en nationaliteiten. Hierdoor werd de dans door verschillende manieren beinvloed door deze immigranten. De verschillende muziekstijlen van de immigranten en de lokale bevolking van gaucho’s, negers en Cubanen. De habanera van de Cubanen vormden de basis. Uit de candombe van de zwarte bevolking stamt het dansen waarbij je je meer op de percussie dan op de melodie richt. Daarnaast de muziek van de Europeanen en de milonga van de gaucho’s, die vanuit het binnenland van Argentinie naar de stad trokken. Hieruit ontstond de tango, een bekende melodie met een ander ritme erachter. De muziek van deze dans wordt gespeeld door viool, fluit en gitaar. De fluit werd rond 1900 vervangen door de bandoneon. De bandoneon was eerst bedoelt als een draagbare orgel om kerkelijke gezangen te spelen. Carlos Gardel was een beroemde tango-zanger en werd in 1890 geboren in Frankrijk geboren, maar was verhuis naar Buenos Aires op tweejarige leeftijd. Daar ontdekte hij in 1917 de tango en begon deze te zingen. Bekende tango’s van Carlos Gardel zijn Mi Buenos Aires querido, El dia que me quieras en Volver. In de 20e eeuw ontwikkelde de tango zich verder. De Dans: Er wordt gedanst in een langzame 2/4-maat. De Tango is emotioneel en uitdagend, de benen spelen hierin een belangrijke rol. De dans vanaf haar ontstaan door improvisatie ontstaan, ieder danst zijn Tango verschillend . De Tango is nog steeds in ontwikkeling. Er zijn veel ingewikkelde en moeilijke lopende figuren, die op swingende wijze hun partner bij de taille op zigzaggende in strakke lijn lijden. De dans wordt er strak en spectaculair gedanst, de lichamen blijven recht terwijl ze snelle bewegingen maken. Zo kwam ook de beroemde corte tot stand. De corte en quebradas maakten grote indruk op toeschouwers. De man leidt zijn partner door zijn rechterarm op haar taille te plaatsen, dit geeft een intiem contact. De man geeft de richting/ koers aan met zijn rechterarm, die ook door improvisatie gevolgd moest worden, en de vrouw moet zich laten leiden. Door deze stijl van dansen van de jongeren in de volksbuurten bij het dansen van de habanera leidde de overgang in de habanera naar dans, die na enkele jaren tango werd genoemd. Deze dans was beroemd in alle danssalons en op familiefeesten. Het was een dans van onze voorouders, ouders, ooms en tantes. Tegenwoordig is de tango wereldberoemd in danssalon, dansscholen en shows. Maar de dans van nu is niet meer te vergelijken met de tango van vroeger.