Molière
Inhoudsopgave Hoofdstuk 1 Frankrijk in de 17e eeuw 2
Hoofdstuk 2 Molière's leven 4
Hoofdstuk 3 Belangrijke stukken van Molière 6
Hoofdstuk 4 Andere kunstenaars in de 17e eeuw 9
Nawoord 10
Bronnen 11 Hoofdstuk 1
Frankrijk in de 17e eeuw In de zeventiende en achttiende eeuw was Frankrijk het machtigste land van Europa. Het probeerde in deze periode zelfs een paar keer in heel Europa de macht te grijpen. Dit lukte niet, maar Frankrijk bepaalde wel in grote mate het culturele leven in Europa. In de loop van de zeventiende eeuw was de Franse cultuur ook doorgedrongen tot de verschillende vorstenhoven in Europa en werden veel dingen uit Frankrijk overgenomen. Tijdens de regering van de Franse koning Lodewijk XIV (1638-1715) was de culturele macht van Frankrijk het grootst. Het was onder andere zichtbaar op het gebied van architectuur, muziek en toneel. Lodewijk XIV werd geboren op 5 september 1638 als zoon van Lodewijk XIII (1601-1643) en Anna van Oostenrijk (1601-1666). In mei 1643 overleed zijn vader en omdat Lodewijk toen nog niet in staat was om zijn vader op te volgen, nam moeder de taken over. Zij riep hier de hulp van kardinaal Mazarin voor in, die daardoor officieel de minister-president van Frankrijk werd. Op 9 maart 1661 overleed Mazarin en een dag later nam Lodewijk de macht over en werd hij officieel koning van Frankrijk. Al aan het begin van zijn regeerperiode had hij zichzelf een belangrijke rol in Frankrijk en Europa toebedacht. Hij liet zich door zijn hovelingen ''Zonnekoning'' noemen en vergeleek zichzelf met Romeinse keizers. Eveanls de planeten in het heelal rond de zon draaien, moest alles in Frankrijk om Lodewijk draaien. Om dit aan iedereen duidelijk te maken liet de koning buiten Parijs een geheel nieuw paleis bouwen: Versailles. In dit paleis liet de koning de Franse adel onderbrengen en vermaken met muziek, dans en spelen. De koning was erg gesteld op uiterlijk vertoon dus verplichtte hij de adel om op deze hoffeesten naar zijn voorbeeld in dure kleren te verschijnen. Lodewijk XIV had niet alleen veel invloed in Frankrijk, maar ook in de rest van Europa hielden ze goed in de gaten wat de Franse koning deed. In de hoven van buitenlandse vorsten werd het hof van Frankrijk nageaapt. Op het gebied van toneel, mode, muziek en architectuur. [plaatje0] [plaatje1] Hoofdstuk 2 Molière’s leven Molière werd op 15 januari 1622 geboren als Jean Baptiste Poquelin. Hij was dus 16 jaar ouder dan Lodewijk XIV. Zijn vader was een hoffunctionaris dus zijn ouders waren afkomstig uit een goed milieu. Toen hij na het afronden van zijn rechtenstudie in 1642 de actrice Madeleine Bejart ontmoette, raakte hij in toneel geinteresseerd. Een jaar later richtte hij zijn eigen theatergezelschap op: l'illustre theatre, waar hij acteerde en de leiding gaf. Hij nam de toneelnaam Molier aan want het theater liep slecht en hij wilde de goede naam van zijn familie hoog houden. Uiteindelijke deden de financiele problemen van het gezelschap hem zelfs in de gevangenis belanden. Na zijn vrijlating verliet hij met zijn gezelschap Parijs. Hij sloot zich aan bij rondreizend gezelschap en speelde tot 1658 in de provincie. Hij schreef zijn eerste scenario's, en in 1654 verscheen zijn eerste toneelstuk: l'Etourdi (de onbezonnene). In 1658 keerde hij terug naar Parijs waar ditmaal een succesvolle periode aanbrak. Zijn comedies waren eigentijds en zeer Frans, waardoor ze waarschijnlijk zo succesvol waren. Hij liet zich inspireren door de 'Farce' uit de middeleeuwen. De Farce trokken toen een groot publiek en dit blijspel was een makkelijke manier om zalen vol te krijgen. Daarna maakte hij comedie d'intrigue met Farce elementen. Deze vorm van comedie bevatte veel fantasie effecten waarbij de personages naar elkaar zochten en om elkaar heen draaiden. Ook was er altijd een verteller. Molière ging verder dan de comedie doordat hij niet alleen typen neerzette maar er echte personen van maakte met een goed bestudeerd en uitgediept karakter. Zijn toneelgezelschap raakte zozeer bij Lodewijk XIV in de gunst dat deze hun beschermheer werd in 1666. Hij schreef speciaal voor het hof vele blijspelen en comédies-ballets (een combinatie van spel, muziek en dans), vaak met muziek van zijn vriend Lully. Hij baseerde zijn stukken op de comedia dell 'arte en de Romeinse komedie en dreef in zijn stukken de spot met gedragingen en gewoonten van bepaalde maatschappelijke groeperingen. Hij wilde de leefwijze van de mensen uit zijn tijd laten zien, zodat de mensen zich bewust werden van de slechte kanten en eigenschappen waardoor ze die zouden gaan corrigeren. Hij hield de mensen een spiegel voor. Voornamelijk de adel moest het ontgelden. De hofadel wilde niets liever dan dat deze arrogante toneelauteur uit de gratie van Lodewijk zou raken. Een aantal keren is dit ook bijna gebeurt maar de koning liet de storm overwaaien en feliciteerde Molière met zijn uitvoeringen en dezelfde critici praatten de koning nu naar de mond en overtroffen elkaar in schijnheilige felicitaties. In zijn laatste stuk Le malade imaginaire (1673) dat handelt over ingebeelde ziekten (zie hoofdstuk 1 en 3), speelde Molière zelf de hoofdrol. Molière kreeg op het toneel een beroerte en overleed ter plaatse terwijl het publiek dacht dat het in de voorstelling hoorde. Een komiek van de 20e eeuw: Tommie Cooper kwam onder de zelfde omstandigheid aan zijn eind. [plaatje2] Jean Baptiste (Poquelin) Molière
15.01.1622
18.02.1673
Graf van Molière op begraafplaats Pere Lachaise in Parijs Hoofdstuk 3
Belangrijke stukken van Molière
Tartuffe 1664 Tartuffe is een geestelijke, die met vrome praatjes een rijke koopman voor zich weet te winnen. Achter zijn mooie woorden over onze lieve heer gaat echter een rasechte oplichter schuil. Tartuffe deinst nergens voor terug, de koopman Orgon is ziende blind, en wat krijg je daarvan? De naïeve Orgon en zijn hele familie worden in het ongeluk gestort, ondanks alle pogingen van vrouw, kinderen, zwager, aanstaande schoonzoon en de huishoudster om Tartuffe voor de ogen van Orgon te ontmaskeren. De moraal van het verhaal: geloof niet in mooie praatjes als ze niet vergezeld gaan van werkelijk goede daden. Een vrij onschuldige moralistische boodschap in onze ogen, maar in het zeventiende-eeuwse Parijs een gewaagde stellingname. Tartuffe verschuilt zich achter een masker van vroomheid, en wie de schone schijn van vroomheid te kijk zet komt aan de kerk. En dat heeft Molière geweten ook... Le misanthrope 1665 De Misantroop wordt door velen beschouwd als het beste stuk van Molière (1622-1673), waarin zijn komische levensopvatting somberder en zijn mensbeschouwing filosofischer worden. Eigenlijk is het een studie van de tegenstelling in de mens tussen zijn eigen persoonlijkheid en zijn behoeften als sociaal dier. De centrale figuur is Alceste bij wie de holle beleefdheid die gepaard gaat met sociaal leven woede en verveling opwekken; waarom, zo vraagt hij zich af, zou hij een slecht sonnet moeten prijzen waarover men hem zijn mening vraagt of buigen en glimlachen naar een man die hij niet meer wil ontmoeten ? Tot zijn eigen afkeer voelt hij zich aangetrokken tot de jonge, vrolijke, kokette weduwe Célimène en het grootste deel van de komedie is hij bezig met het volgen van zijn afkeer van haar dwaasheden en zijn paradoxaal verlangen haar te bezitten. Daarmee contrasteert de goed geluimde, inschikkelijke Philinte, die, ondanks de absurditeiten, bereid is de plichtplegingen te aanvaarden en te voldoen aan de gebruiken. L’École des femmes 1665 Deze komedie is een soort fabeltje, een wulpse vertelling, die uitdraait op een sprookje, wanneer de boze meisjesverslinder als een dief in de nacht het verblijf van de schone en haar charmante prins verlaat. Niet de zielige en komische problemen van een oude jongman die zijn eer veilig wil stellen staan centraal in dit stuk. Het is veeleer een ode aan de vrouw, het ontluiken van een meisje dat zichzelf, de vrijheid en de liefde ontdekt. Agnes is het kleinood van deze komedie, de schat die de door huwelijksontrouw geobsedeerde Arnolphe in een juwelenkistje wil opsluiten. Bovendien is de taal hier koning, ze is alles. De woordkeuze is smaakvol en verfijnd, volks en burgerlijk, van een gloedvolle schoonheid. In 'L'école des femmes' (1662) bewijst Molière volop dat hij een dichter is die zich kan maten met een Racine of een Rabelais. Le bougeois gentilhomme 1670 Monsieur Jourdain heeft het hoog in zijn bol. Hoewel hij slechts een koopman is, vertoeft hij het liefst in gezelschap van edellieden. Hij bezit voldoende geld om zich de meest dure kleren aan te schaffen. En om zich te bekwamen in sport, kunst en wetenschap heeft hij een schermleraar, een muziekleraar, een dansleraar en een filosofieleraar in dienst. Als een parmantige ijdeltuit laat hij zich onderwijzen, ook al heeft hij geen greintje talent. Tegenover zijn vrouw maakt hij goede sier met een huisvriend die van adel is. Regelmatig komt deze Jourdain opzoeken, meestal met het verzoek of hij geld van hem kan lenen. Hij staat inmiddels voor een enorm bedrag bij hem in het krijt. Als hij deze keer langskomt lijkt het erop dat hij zijn schuld eindelijk wil afbetalen, maar als hij Jourdain de rekening laat opmaken, weet hij hem op handige wijze een nieuwe lening te ontfutselen. Jourdain wordt zonder dat hij het merkt door iedereen in de maling genomen. Hij heeft een oogje op een markiezin en heeft haar door zijn huisvriend een duur sieraad laten bezorgen. Als hij beiden voor een etentje bij hem thuis heeft uitgenodigd, slooft hij zich uit om haar het hof te maken.
Les fourberies de Scapin 1673
Sancta Lucia, een kleine haven in de baai van Napels, ligt er slaperig bij. De middagzon spat uiteen op de witgekalkte gevels, de zee klotst voorzichtig tegen de steigers aan. Door de klapdeuren van een haven- kroegje annex pizzeria glippen een paar flarden Umberto Tozzi naar buiten, de meeuwen schreeuwen.
Hier vergapen de fils-a-papa's zich aan riante yachts en gestroomlijnde meiden. Dit is het werkterrein van Scapino. In dit decor speelt zich straks een zuiders liefdesdrama af. (Vader is op zakenreis, Leandro gaat met Zerbinetta, Ottavio valt op Giacinta en het leven is te mooi om blut te zijn.)
Le malade imaginaire 1673
"Le malade imaginaire" werd voor het eerst opgevoerd in februari 1673, rond carnaval. Het was geschreven voor het amusement van het hof en koning Lodewijk XIV. Naast het verhaal van Argan, zijn huisgenoten en de dokters bevat het oorspronkelijke stuk ook passages met muziek, zang en dans die met de eigenlijk intrige niets te maken hebben. De muziek voor deze scènes was niet geschreven door de vaste componist Lully maar door Marc-Antoine Charpentier.
Argan koestert zich in zijn slachtofferrol en laat al zijn huisgenoten naar zijn pijpen dansen. Zo groot is zijn angst voor ziekte en dood, dat hij de kwalen al van ver voelt aankomen. Hij omringt zich met dokters en apothekers en cultiveert zijn ziekte als een hobby. Het medisch korps dat zijn lot in handen heeft blaakt van zelfgenoegzaamhied. De dokters zijn verstard en solidair met elkaar en dulden niet de minste tegenspraak. Gelukkig heeft Argan een goede gezondheid, zodat hij niet sterft aan de remedies.
Hoofdstuk 4
Andere kunstenaars in de 17e eeuw
Toneel De belangrijkste bijdrage aan de theatergeschiedenis vormde de Commedia dell 'arte (blijspel van de ambacht). Het was Italiaans improvisatietoneel in de 16e en 17e eeuw. Het was echte volksvermaak vol volkshumor. Het werd op straten en pleinen opgevoerd. Er werd gespeeld door zangers, dansers, mimespelers, voordrachtskunstenaars en alleskunners. De tekst werd helemaal geimproviseerd naar aanleiding van een van te voren vastgelegd verhaal. Omdat ze zo populair waren werden ze uitgenodigd om bij de verschillende vorstenhoven op te treden. Het vroegst bekende gezelschap van de Commedia dell 'arte trad op in Mantua, Italië, in 1567. Het beroemdste gezelschap in de 16e eeuw was dat van de Gelosi. In de 17e eeuw werd het geheel nog spectaculairder door het gebruik van mechanische trucs. De spelers trokken door heel Europa en na 1660 speelden de Italianen, afwisselend met Molière, in het Petit-Bourbon theater in Parijs.[plaatje3] Muziek Muziek was voor Lodewijk XIV erg belangrijk. Hij nodigde daarom veel componisten uit op zijn paleis om voor hem te spelen en muziekstukken te schrijven. Een aantal keren per week vonden er verschillende soorten uitvoeringen plaats. Er werd aan ballet gedaan, werden toneelstukken gespeeld en concerten gegeven. Jean Baptiste Lully was vanaf 1656 Compositeur de la Musique (hofcomponist) van Lodewijk. Bovendien was hij ook een vriend van de Zonnekoning en van Molière. De smaak van de koning was wet en Lully speelde daar handig op in. Dit tot grote ergernis van andere kunstenaars als Molière.In opdracht van Lodewijk veranderde Lully de Italiaanse opera in een Franse versie. Dit type opera bestond uit een samenvoeging van het traditionele hofballet met gesproken zang. Verder kende de opera een opening waarin de lofzang werd gezongen op Lodewijk XIV. Lully werd met deze werken zeer beroemd in de Franse muziekwereld. Nawoord Zoals Tupac een enorme vernieuwing in de HipHop scene bracht en tot de dag van vandaag gebruikt en nagedaan wordt, en dat waarschijnlijk de komende eeuw nog blijft gebeuren, is Molière het grote voorbeeld geweest in de toneelwereld. Ook Molière wordt tot de dag van vandaag gespeeld door allerlei moderne theatergezelschappen en zijn grappen worden nog steeds door een bepaald publiek gewaardeerd. Ik hoor zelf niet bij dat bepaalde publiek, ik hou meer van HipHop.
Bronnen
www.digischool.nl/ckv1/toneel
www.huiswerkservice.nl/ www.torengalm.be/moliere
www.dbnl.org
www.levetscone.be
www.8weekly.nl/ home.wxs.nl/ Encarta Encyclopedie
Inhoudsopgave Hoofdstuk 1 Frankrijk in de 17e eeuw 2
Hoofdstuk 2 Molière's leven 4
Hoofdstuk 3 Belangrijke stukken van Molière 6
Hoofdstuk 4 Andere kunstenaars in de 17e eeuw 9
Nawoord 10
Bronnen 11 Hoofdstuk 1
Frankrijk in de 17e eeuw In de zeventiende en achttiende eeuw was Frankrijk het machtigste land van Europa. Het probeerde in deze periode zelfs een paar keer in heel Europa de macht te grijpen. Dit lukte niet, maar Frankrijk bepaalde wel in grote mate het culturele leven in Europa. In de loop van de zeventiende eeuw was de Franse cultuur ook doorgedrongen tot de verschillende vorstenhoven in Europa en werden veel dingen uit Frankrijk overgenomen. Tijdens de regering van de Franse koning Lodewijk XIV (1638-1715) was de culturele macht van Frankrijk het grootst. Het was onder andere zichtbaar op het gebied van architectuur, muziek en toneel. Lodewijk XIV werd geboren op 5 september 1638 als zoon van Lodewijk XIII (1601-1643) en Anna van Oostenrijk (1601-1666). In mei 1643 overleed zijn vader en omdat Lodewijk toen nog niet in staat was om zijn vader op te volgen, nam moeder de taken over. Zij riep hier de hulp van kardinaal Mazarin voor in, die daardoor officieel de minister-president van Frankrijk werd. Op 9 maart 1661 overleed Mazarin en een dag later nam Lodewijk de macht over en werd hij officieel koning van Frankrijk. Al aan het begin van zijn regeerperiode had hij zichzelf een belangrijke rol in Frankrijk en Europa toebedacht. Hij liet zich door zijn hovelingen ''Zonnekoning'' noemen en vergeleek zichzelf met Romeinse keizers. Eveanls de planeten in het heelal rond de zon draaien, moest alles in Frankrijk om Lodewijk draaien. Om dit aan iedereen duidelijk te maken liet de koning buiten Parijs een geheel nieuw paleis bouwen: Versailles. In dit paleis liet de koning de Franse adel onderbrengen en vermaken met muziek, dans en spelen. De koning was erg gesteld op uiterlijk vertoon dus verplichtte hij de adel om op deze hoffeesten naar zijn voorbeeld in dure kleren te verschijnen. Lodewijk XIV had niet alleen veel invloed in Frankrijk, maar ook in de rest van Europa hielden ze goed in de gaten wat de Franse koning deed. In de hoven van buitenlandse vorsten werd het hof van Frankrijk nageaapt. Op het gebied van toneel, mode, muziek en architectuur. [plaatje0] [plaatje1] Hoofdstuk 2 Molière’s leven Molière werd op 15 januari 1622 geboren als Jean Baptiste Poquelin. Hij was dus 16 jaar ouder dan Lodewijk XIV. Zijn vader was een hoffunctionaris dus zijn ouders waren afkomstig uit een goed milieu. Toen hij na het afronden van zijn rechtenstudie in 1642 de actrice Madeleine Bejart ontmoette, raakte hij in toneel geinteresseerd. Een jaar later richtte hij zijn eigen theatergezelschap op: l'illustre theatre, waar hij acteerde en de leiding gaf. Hij nam de toneelnaam Molier aan want het theater liep slecht en hij wilde de goede naam van zijn familie hoog houden. Uiteindelijke deden de financiele problemen van het gezelschap hem zelfs in de gevangenis belanden. Na zijn vrijlating verliet hij met zijn gezelschap Parijs. Hij sloot zich aan bij rondreizend gezelschap en speelde tot 1658 in de provincie. Hij schreef zijn eerste scenario's, en in 1654 verscheen zijn eerste toneelstuk: l'Etourdi (de onbezonnene). In 1658 keerde hij terug naar Parijs waar ditmaal een succesvolle periode aanbrak. Zijn comedies waren eigentijds en zeer Frans, waardoor ze waarschijnlijk zo succesvol waren. Hij liet zich inspireren door de 'Farce' uit de middeleeuwen. De Farce trokken toen een groot publiek en dit blijspel was een makkelijke manier om zalen vol te krijgen. Daarna maakte hij comedie d'intrigue met Farce elementen. Deze vorm van comedie bevatte veel fantasie effecten waarbij de personages naar elkaar zochten en om elkaar heen draaiden. Ook was er altijd een verteller. Molière ging verder dan de comedie doordat hij niet alleen typen neerzette maar er echte personen van maakte met een goed bestudeerd en uitgediept karakter. Zijn toneelgezelschap raakte zozeer bij Lodewijk XIV in de gunst dat deze hun beschermheer werd in 1666. Hij schreef speciaal voor het hof vele blijspelen en comédies-ballets (een combinatie van spel, muziek en dans), vaak met muziek van zijn vriend Lully. Hij baseerde zijn stukken op de comedia dell 'arte en de Romeinse komedie en dreef in zijn stukken de spot met gedragingen en gewoonten van bepaalde maatschappelijke groeperingen. Hij wilde de leefwijze van de mensen uit zijn tijd laten zien, zodat de mensen zich bewust werden van de slechte kanten en eigenschappen waardoor ze die zouden gaan corrigeren. Hij hield de mensen een spiegel voor. Voornamelijk de adel moest het ontgelden. De hofadel wilde niets liever dan dat deze arrogante toneelauteur uit de gratie van Lodewijk zou raken. Een aantal keren is dit ook bijna gebeurt maar de koning liet de storm overwaaien en feliciteerde Molière met zijn uitvoeringen en dezelfde critici praatten de koning nu naar de mond en overtroffen elkaar in schijnheilige felicitaties. In zijn laatste stuk Le malade imaginaire (1673) dat handelt over ingebeelde ziekten (zie hoofdstuk 1 en 3), speelde Molière zelf de hoofdrol. Molière kreeg op het toneel een beroerte en overleed ter plaatse terwijl het publiek dacht dat het in de voorstelling hoorde. Een komiek van de 20e eeuw: Tommie Cooper kwam onder de zelfde omstandigheid aan zijn eind. [plaatje2] Jean Baptiste (Poquelin) Molière
18.02.1673
Graf van Molière op begraafplaats Pere Lachaise in Parijs Hoofdstuk 3
Belangrijke stukken van Molière
Tartuffe 1664 Tartuffe is een geestelijke, die met vrome praatjes een rijke koopman voor zich weet te winnen. Achter zijn mooie woorden over onze lieve heer gaat echter een rasechte oplichter schuil. Tartuffe deinst nergens voor terug, de koopman Orgon is ziende blind, en wat krijg je daarvan? De naïeve Orgon en zijn hele familie worden in het ongeluk gestort, ondanks alle pogingen van vrouw, kinderen, zwager, aanstaande schoonzoon en de huishoudster om Tartuffe voor de ogen van Orgon te ontmaskeren. De moraal van het verhaal: geloof niet in mooie praatjes als ze niet vergezeld gaan van werkelijk goede daden. Een vrij onschuldige moralistische boodschap in onze ogen, maar in het zeventiende-eeuwse Parijs een gewaagde stellingname. Tartuffe verschuilt zich achter een masker van vroomheid, en wie de schone schijn van vroomheid te kijk zet komt aan de kerk. En dat heeft Molière geweten ook... Le misanthrope 1665 De Misantroop wordt door velen beschouwd als het beste stuk van Molière (1622-1673), waarin zijn komische levensopvatting somberder en zijn mensbeschouwing filosofischer worden. Eigenlijk is het een studie van de tegenstelling in de mens tussen zijn eigen persoonlijkheid en zijn behoeften als sociaal dier. De centrale figuur is Alceste bij wie de holle beleefdheid die gepaard gaat met sociaal leven woede en verveling opwekken; waarom, zo vraagt hij zich af, zou hij een slecht sonnet moeten prijzen waarover men hem zijn mening vraagt of buigen en glimlachen naar een man die hij niet meer wil ontmoeten ? Tot zijn eigen afkeer voelt hij zich aangetrokken tot de jonge, vrolijke, kokette weduwe Célimène en het grootste deel van de komedie is hij bezig met het volgen van zijn afkeer van haar dwaasheden en zijn paradoxaal verlangen haar te bezitten. Daarmee contrasteert de goed geluimde, inschikkelijke Philinte, die, ondanks de absurditeiten, bereid is de plichtplegingen te aanvaarden en te voldoen aan de gebruiken. L’École des femmes 1665 Deze komedie is een soort fabeltje, een wulpse vertelling, die uitdraait op een sprookje, wanneer de boze meisjesverslinder als een dief in de nacht het verblijf van de schone en haar charmante prins verlaat. Niet de zielige en komische problemen van een oude jongman die zijn eer veilig wil stellen staan centraal in dit stuk. Het is veeleer een ode aan de vrouw, het ontluiken van een meisje dat zichzelf, de vrijheid en de liefde ontdekt. Agnes is het kleinood van deze komedie, de schat die de door huwelijksontrouw geobsedeerde Arnolphe in een juwelenkistje wil opsluiten. Bovendien is de taal hier koning, ze is alles. De woordkeuze is smaakvol en verfijnd, volks en burgerlijk, van een gloedvolle schoonheid. In 'L'école des femmes' (1662) bewijst Molière volop dat hij een dichter is die zich kan maten met een Racine of een Rabelais. Le bougeois gentilhomme 1670 Monsieur Jourdain heeft het hoog in zijn bol. Hoewel hij slechts een koopman is, vertoeft hij het liefst in gezelschap van edellieden. Hij bezit voldoende geld om zich de meest dure kleren aan te schaffen. En om zich te bekwamen in sport, kunst en wetenschap heeft hij een schermleraar, een muziekleraar, een dansleraar en een filosofieleraar in dienst. Als een parmantige ijdeltuit laat hij zich onderwijzen, ook al heeft hij geen greintje talent. Tegenover zijn vrouw maakt hij goede sier met een huisvriend die van adel is. Regelmatig komt deze Jourdain opzoeken, meestal met het verzoek of hij geld van hem kan lenen. Hij staat inmiddels voor een enorm bedrag bij hem in het krijt. Als hij deze keer langskomt lijkt het erop dat hij zijn schuld eindelijk wil afbetalen, maar als hij Jourdain de rekening laat opmaken, weet hij hem op handige wijze een nieuwe lening te ontfutselen. Jourdain wordt zonder dat hij het merkt door iedereen in de maling genomen. Hij heeft een oogje op een markiezin en heeft haar door zijn huisvriend een duur sieraad laten bezorgen. Als hij beiden voor een etentje bij hem thuis heeft uitgenodigd, slooft hij zich uit om haar het hof te maken.
Andere kunstenaars in de 17e eeuw
Toneel De belangrijkste bijdrage aan de theatergeschiedenis vormde de Commedia dell 'arte (blijspel van de ambacht). Het was Italiaans improvisatietoneel in de 16e en 17e eeuw. Het was echte volksvermaak vol volkshumor. Het werd op straten en pleinen opgevoerd. Er werd gespeeld door zangers, dansers, mimespelers, voordrachtskunstenaars en alleskunners. De tekst werd helemaal geimproviseerd naar aanleiding van een van te voren vastgelegd verhaal. Omdat ze zo populair waren werden ze uitgenodigd om bij de verschillende vorstenhoven op te treden. Het vroegst bekende gezelschap van de Commedia dell 'arte trad op in Mantua, Italië, in 1567. Het beroemdste gezelschap in de 16e eeuw was dat van de Gelosi. In de 17e eeuw werd het geheel nog spectaculairder door het gebruik van mechanische trucs. De spelers trokken door heel Europa en na 1660 speelden de Italianen, afwisselend met Molière, in het Petit-Bourbon theater in Parijs.[plaatje3] Muziek Muziek was voor Lodewijk XIV erg belangrijk. Hij nodigde daarom veel componisten uit op zijn paleis om voor hem te spelen en muziekstukken te schrijven. Een aantal keren per week vonden er verschillende soorten uitvoeringen plaats. Er werd aan ballet gedaan, werden toneelstukken gespeeld en concerten gegeven. Jean Baptiste Lully was vanaf 1656 Compositeur de la Musique (hofcomponist) van Lodewijk. Bovendien was hij ook een vriend van de Zonnekoning en van Molière. De smaak van de koning was wet en Lully speelde daar handig op in. Dit tot grote ergernis van andere kunstenaars als Molière.In opdracht van Lodewijk veranderde Lully de Italiaanse opera in een Franse versie. Dit type opera bestond uit een samenvoeging van het traditionele hofballet met gesproken zang. Verder kende de opera een opening waarin de lofzang werd gezongen op Lodewijk XIV. Lully werd met deze werken zeer beroemd in de Franse muziekwereld. Nawoord Zoals Tupac een enorme vernieuwing in de HipHop scene bracht en tot de dag van vandaag gebruikt en nagedaan wordt, en dat waarschijnlijk de komende eeuw nog blijft gebeuren, is Molière het grote voorbeeld geweest in de toneelwereld. Ook Molière wordt tot de dag van vandaag gespeeld door allerlei moderne theatergezelschappen en zijn grappen worden nog steeds door een bepaald publiek gewaardeerd. Ik hoor zelf niet bij dat bepaalde publiek, ik hou meer van HipHop.
www.huiswerkservice.nl/ www.torengalm.be/moliere
www.dbnl.org
www.levetscone.be
www.8weekly.nl/ home.wxs.nl/ Encarta Encyclopedie
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden