Leeswijzer Literatuur
Isabel Allende – Eva Luna
1. Het verhaal wordt verteld door een ikpersoon. De ikpersoon, Eva Luna, vertelt verhalen over haar jeugd en de geschiedenis van anderen. Een voorbeeld is het begin van het boek, de eerste zin is: ‘Ik heet Eva.’ 2. Eva vertelt alleen maar dingen uit het verleden met af en toe de mededeling dat het nu anders geworden is of hetzelfde is gebleven. Het zijn dus allemaal flashbacks, verhalen die in het verleden beginnen en elkaar aan het eind overlappen. Er komen wel een paar tijdsprongen in voor, maar je weet niet precies hoe lang die duren en wat er ondertussen precies gebeurt, de situatie is dan hetzelfde gebleven. 3. In het boek vind je een mengeling van schrijfstijlen. Sommige zinnen zijn eenvoudig en kort, in andere zinnen worden veel moeilijke woorden gebruikt en is het lastig om te begrijpen wat er staat. Ook wordt er wel met symboliek geschreven, al komt dit niet zo heel opvallend veel voor. Het zijn veel metaforen die worden gebruikt. Voorbeeld van symboliek: ‘Haar geest functioneerde zo slecht dat ik inzag dat het onmogelijk was haar te redden uit het persoonlijke labyrint waarin ze zich had afgezonderd.’ Een voorbeeld van een iets moeilijkere zin: ‘De golf van immigranten en het tumult van de moderne tijd waren hier nog niet doorgedrongen, de mensen waren beminnelijk, de genoegens eenvoudig en als de strafinrichting Santa Maria niet in de nabijheid gelegen had, was het een gehucht als alle andere in deze streek geweest. De woorden in deze zin zijn niet echt lastig, maar je moet hem toch wel twee keer lezen voordat je er echt een beeld bij krijgt. 4. Het verhaal begint bij de jeugd van de moeder van Eva. In één hoofdstuk wordt verteld van de jeugd tot aan de geboorte van Eva. Het geheel duurt tot Eva de liefde van haar leven gevonden heeft. Ze is dan een jaar of vijfentwintig. 5. De karakters krijgen veel aandacht. Je kunt je verplaatsen in hun gedachtegangen, vooral bij Eva, je weet hoe ze denkt en wat ze voelt. Je krijgt niet veel uiterlijke kenmerken, alleen de opvallendste. De hoofdpersonen zijn: Eva: Zij vertelt haar levensverhaal en een gedeelte van dat van haar moeder. Ook vertelt ze over het leven van Rolf Carlé en Riad Halabi. Eva is de dochter van Consuelo, een vrouw met rood haar. Haar vader is een indiaan met groene ogen. Je weet niet hoe Eva er precies uitziet, op de voorkant van het staat een donker meisje, dus ik heb mezelf haar zo verbeeld. Eva is in haar jeugd dienstmeid in verschillende huizen, ook zwerft ze soms over straat. Ze is al erg vroeg volwassen, omdat ze niet gewend is haar emoties te tonen. Haar moeder is doodgegaan, maar ze ziet haar nog vaak, roept haar op, en daardoor huilt ze ook nooit om haar moeder, die er immers nog altijd is. Ik vind Eva een sympathiek persoon, omdat ze, ondanks haar moeilijke jeugd, toch van het leven geniet. Riad Halabi: Hij neemt Eva mee, als hij haar verward op straat aantreft, naar Agua Santa waar hij een winkel heeft, De Parel Van Het Oosten. Daar is hij terechtgekomen omdat hij een reizende handelaar was en ook door Agua Santa kwam. Op de dag dat hij daar aankwam was net de zoon van juffrouw Inés vermoord. Riad Halabi heeft hem toen op een geïmproviseerde brancard vervoerd. Sindsdien is hij niet meer weggegaan uit Agua Santa. Riad Halabi mist een stuk lip, hij heeft een grote spleet tussen zijn tanden waardoor je recht tegen zijn gehemelte kijkt. Om de mensen dit te besparen praat hij altijd met een zakdoek voor zijn mond, lacht bijna niet en eet of drinkt nooit in het openbaar. Riad Halabi is getrouwd met Zulema. Voor het huwelijk hadden ze elkaar nog nooit van dichtbij gezien en tijdens de huwelijksnacht ziet hij dat ze zo van hem walgt dat hij allerlei manieren probeert te bedenken om haar gelukkig te maken. Zulema kan echter niet gelukkig met hem zijn, maar ze heeft hem nodig, ze is afhankelijk van hem. Ze wordt dik, komt nooit uit huis en wordt alleen blij van sieraden. Riad Halabi is echter wel gelukkig met hetgeen hij heeft en is blij dat hij in Agua Santa woont en houdt ook van zijn vrouw. Hij geeft zelf veel liefde en vriendschap, maar kan geen tederheid ontvangen en vindt het daarom ook moeilijk dat Eva zo lief tegen hem doet. Rolf Carlé: Hij wordt geboren in Oostenrijk en heeft een broer Jochen en een zusje Katharina. Hij komt in Zuid-Amerika terecht omdat hij achtervolgd wordt door dromen over zijn vader. Rolf is de eerste journalist die in contact staat met de guerrilla. Rolf is blank en heeft een beetje een rossig uiterlijk, hij is erg ambitieus en journalistiek fascineert hem. Ook is hij zeer zachtaardig, dit komt doordat zijn vader hem vroeger sloeg. Huberto Naranjo: Als Eva hem leert kennen zwerft hij door de straten van de hoofdstad. Ze kijkt tegen hem op, omdat hij zich zo stoer gedraagt. Huberto Naranjo wordt later de aanvoerder van de guerrilla strijders, hij wordt dan commandant Rogelio. Hij zit soms maandenlang met zijn mannen in de bergen, zonder vrouwen en zonder liefde. Hij mist de tederheid, maar kan niet aan zijn emoties toegeven, omdat hij geen pijn mag kennen en zich ook zou schamen tegenover de andere strijders, ook al weet hij dat zij zich hetzelfde voelen. Mimi: Ze is niet echt een hoofdpersoon, maar wel belangrijk voor Eva. Mimi was eigenlijk een man, Melecio, maar voelde zich meer een vrouw. Ze is een hele mooie vrouw en heeft alleen nog maar mannelijke geslachtsdelen. Om haar geld te verdienen acteert Mimi in een populaire Zuid-Amerikaanse serie. Je leert haar kennen als Melecio, een vrouw in een mannenlichaam. 6. Het verhaal speelt zich af in verschillende omgevingen. Zo speelt het verhaal van Rolf Carlé zich eerst af in Oostenrijk en daarna in de Kolonie. De Kolonie is een leefgemeenschap waar zijn oom en tante wonen. Iedereen is er aardig en vriendelijk. Eva leeft in verschillende omgevingen. Allereerst in het huis van professor Jones, waar ze geboren is. Het is een groot huis met veel bedienden. Omdat Jones een middel uitvindt om lijken te kunnen bewaren ligt het huis ook vol met lijken. Eva vindt dit echter niet eng. Daarna gaat Eva naar een ander huis, als dienstmeid. Dit is het huis van een ongehuwde broer en zus. In het huis zijn veel kamers, maar de deuren zitten altijd op slot. Eva bedenkt hele verhalen over dingen die zich achter de deuren afspelen. Ook zwerft Eva een tijdje door de straten van de hoofdstad. De Republiekstraat is hierin een belangrijke straat. Daar zijn veel prostituees die met de hoerenoproer opgepakt worden. In Agua Santa brengt Eva een groot stuk van haar jeugd door. Ze leeft daar vanaf haar tiende tot haar zeventiende. Agua Santa is een klein dorpje. Iedereen kent iedereen en is bijna altijd aardig. Eva woont daar in het huis van Riad Hababi, bij De Parel Van Het Oosten, zijn winkel. In het huis zijn veel deuren, er is een patio en er staat een fontein in de gang. Eva woont hier met veel plezier. Het laatste deel speelt zich voornamelijk af in de hoofdstad. Eva is daar terechtgekomen omdat ze niet langer in Agua Santa kon blijven, de mensen roddelden over haar, nadat Zulema zelfmoord gepleegd had. In de hoofdstad woont ze een tijdje in een hotel, maar als ze Mimi tegenkomt gaat ze bij haar wonen. Het huis van Mimi is modern ingericht en best wel groot. 7. Je kunt het boek tot verschillende genres rekenen. Het is een avonturenverhaal, er worden allerlei spannende verhalen over het oerwoud verteld. Ook zit er veel liefde in het boek, wat een belangrijke rol speelt. Eva wordt verliefd op Riad Halabi, Huberto Naranjo en Rolf. Een deel van het boek gaat over de politieke problemen in het land. De politieke problemen leiden tot het opzetten van de guerrilla beweging, dat het laatste deel van het verhaal voor een groot deel bepaalt. 8. De titel van het boek is ‘Eva Luna’. Zij is de persoon waar het uiteindelijk om draait en ze vertelt ook alle verhalen. De titel is dus erg toepasselijk, maar misschien iets te voor de hand liggend en te makkelijk gekozen. 9. De nadruk van het boek ligt vooral op het plot, de gebeurtenissen en hoe de verhaallijnen op het laatst allemaal bij elkaar komen en vloeiend in elkaar overlopen. Ook zit er een groot politiek aspect in het boek. Er wordt veel gesproken over de regering, steekpenningen, dictatuur in het land en het verzet van de guerrilla daartegen. 10. Een tijd geleden begon ik in het boek ‘Eva Luna’. Ik had het al een tijd in de kast staan maar was er nooit aan begonnen omdat de kaft, titel en dikte (305 pagina’s!) me eigenlijk niet zo aanspraken. Omdat ik voor CKV een boek wilde lezen, wat wereldliteratuur moest zijn, ben ik er toch aan begonnen. Ik had nog nooit wat van Isabel Allende gelezen en wist dus ook niet of haar schrijfstijl me aan zou spreken. Toen ik het eerste hoofdstuk door had gelezen vond ik het niet echt interessant en heb ik het een tijdje weggelegd. Toen ik er weer aan begon ben ik verder gaan lezen. Het boek bestaat uit 3 belangrijke verhaallijnen, die steeds iets dichter bij elkaar komen te liggen. Omdat ik toch wel wilde weten hoe het verder zou gaan en heel nieuwsgierig was naar de samenstroom van deze lijnen kon ik bijna niet stoppen met lezen. Zoals op de achterkant staat: ‘Het is alsof er iemand op de rand van je stoel het verhaal voor je vertelt.’ Ik kon me heel erg inleven in de verhalen en zag tijdens het verhaal de plaatsen voor me. De huizen met hun inrichtingen en de stadjes, alsof ik er bijna zelf in zat. Het verhaal was dus erg interessant. De manier waarop het verteld werd vond ik ook goed. Door elk hoofdstuk bij een andere verhaallijn te beginnen of door te gaan, blijft het erg spannend omdat je wilt weten wat er in de tussentijd met de andere verhaallijnen gebeurt. Soms vond ik het taalgebruik wel erg moeilijk en de zinnen een beetje lang, vooral bij stukjes die over de politiek gaan. Na een tijdje raakte ik daar wel aan gewend en de moeilijke woorden worden duidelijker als je ze vaker hebt gelezen. Ook het gebruik van de ikpersoon vond ik erg fijn. Op de politieke stukjes na vond ik het echt een supergoed boek en ik vind het nu ook wel jammer dat ik het uit heb. Ook omdat ik erg benieuwd ben naar hoe het verder is gegaan met Riad Halabi. Misschien is het ook wel fijn dat ik dat niet weet, dan kan ik het zelf verzinnen. Ik kan het boek aanraden aan personen die graag levensverhalen lezen en ervan houden om helemaal in een boek op te gaan. Samenvatting Eva wordt geboren als kind van Consuelo en een indiaan met gele ogen. Totdat haar moeder overlijdt leeft ze in het huis van een professor, waar ze haar moeder helpt met schoonmaken. Nadat haar moeder is overleden neemt haar peettante de zorg voor haar op zich. Als ze Eva oud genoeg vind om dienstmeid, wordt ze in een huis geplaatst. Het bevalt haar niet en loopt weg, zwerft een paar dagen door de straten van de hoofdstad. Daar komt ze Huberto Naranjo voor het eerst tegen. Ze kan niet op straat blijven en gaat weer terug naar haar tante. Zo wordt ze weer dienstmeid. Uiteindelijk, nadat ze een paar keer weggelopen is en in andere huizen is geplaatst, komt ze toch weer op straat terecht. Ze zoekt Huberto en als ze hem heeft gevonden, zorgt hij ervoor dat ze bij Madame kan wonen. Ze leert dan ook Melecio kennen waar ze goed mee op kan schieten. In de buurt waar ze dan woont zitten veel prostituees. Met de hoerenoproer moet iedereen uit de straat vluchten. Eva vlucht ook en blijft verward achter in een straat. Riad Halabi ziet haar en neemt haar mee naar Agua Santa en voedt haar op als een eigen dochter. Eva helpt hem met zijn vrouw, Zulema, die verwend en dik is. Ook helpt Eva in Halabi’s winkel, De Parel Van Het Oosten. Anderhalf jaar later komt Halabi’s neef, Kamal, in Agua Santa aan. Eva voelt een soort verliefdheid voor hem. Ook Zulema fleurt op, maakt zich mooi voor hem. Wanneer Halabi op zakenreis gaat bedrijven Zulema en Kamal de liefde. De volgende ochtend is Kamal verdwenen en Zulema stort in elkaar. Halabi weet wat er is voorgevallen maar zegt er nooit wat over. Zulema is zo verward en verdrietig dat ze zelfmoord pleegt. Eva wordt daardoor nog verdacht van moord, maar iedereen weet dat ze het niet gedaan heeft. Toch beginnen de mensen over haar te praten, dat Halabi en zij een relatie zouden hebben. Halabi besluit dan dat Eva naar de hoofdstad moet om daar een opleiding en een baan te krijgen. De avond voordat ze weggaat ontmaagdt Halabi Eva, die dan zeventien jaar is. In de hoofdstad aangekomen komt Eva Mimi tegen, die voorheen Melecio was. Ze gaat bij haar wonen. Af en toe ziet ze Huberto Naranjo, nu commandant Rogelio, leider van de guerrilla. Ondertussen heeft Rolf Carlé ook contact met commandant Rogelio. Rolf Carlé is rond zijn twintigste in Zuid-Amerika terechtgekomen. Hij woont bij zijn oom en tante en leert Aravena kennen, een goed journalist. Journalistiek boeit hem en hij koopt een camera. Rolf durft alles te filmen wat hij ziet, zoals opstanden en afzettingen van de regeringen. Rolf Carlé stond ook als enige journalist in verbinding met de guerrilla en gaat een paar maanden met hen mee het oerwoud en de bergen in. Mimi spoort Eva aan van schrijven haar beroep te maken en koopt een schrijfmachine voor haar. Eva begint verhalen te verzinnen en is niet meer weg te slaan achter de schrijfmachine. Eva’s werk is zo goed dat Mimi besluit dat er een televisieserie van moet worden gemaakt. Ze maakt een afspraak met Aravena, die inmiddels directeur van de nationale televisie is. Er blijven een paar gasten eten, waaronder Rolf Carlé. Het klikt meteen tussen Rolf Carlé en ze spreken af en toe af. De guerrilla wil negen guerrillastrijders die zijn opgepakt bevrijden uit de Santa Maria gevangenis. Maandenlang is Naranjo plannen aan het bedenken. Eva en Mimi helpen hem hierbij, omdat Mimi in dezelfde gevangenis heeft gezeten vanwege het feit dat ze zich vrouw voelde in een mannenlichaam. Eva en Rolf Carlé gaan beiden mee om voorbereiding te treffen voor de bevrijding. Omdat ze in de buurt zijn van Agua Santa zijn, neemt Eva een kijkje bij Riad Halabi. Als zij hem om aspirine vraagt kijkt hij niet op en zegt dat ze het maar aan zijn vrouw moet vragen. Daar ziet ze een veertienjarig meisje staan. Eva koopt de aspirine en gaat weg, met een soort jaloers gevoel. Eva maakt van Universele Materie, een prutje van cement, meel, water en papier, nephandgranaten. De granaten worden de gevangenis in gesmokkeld. De gevangen kunnen zich met de nephandgranaten bevrijden. De overheid zegt hier niets van omdat ze zich schamen dat het zover is gekomen. Eva’s televisieserie wordt geproduceerd en Rolf en Eva krijgen een relatie.
Het Kunstwerk
Het Kunstwerk is het boek ‘Eva Luna’ van Isabel Allende. Ik heb de vijfentwintigste druk gelezen, die uit de reeks van de Wereldbibliotheek. De voorkant van het boek is groen en er staat een afbeelding op van meisje, een klok met een toekan erin en een granaat aan de slinger. Het meisje zal hoogstwaarschijnlijk Eva Luna zijn. De klok staat voor de tijd en voor hetgeen wat Rolf Carlé van zijn oom geleerd heeft. Met de handgranaat worden de nephandgranaten bedoeld waarmee de gevangenisbewakers, en dus de regering, om de tuin geleid zijn.
Het boek heeft 305 pagina’s en twaalf hoofdstukken, inclusief het slot. Waar het boek over gaat staat in de leeswijzer.
De Kunstenaar
Isabel Allende heeft ‘Eva Luna’ geschreven. Isabel Allende werd in 1942 uit Chileense ouders geboren in de Peruaanse hoofdstad Lima. Ze werkte in Chili onder meer voor een radicaal vrouwenblad, publiceerde talrijke artikelen en toneelstukken en verzorgde verschillende televisieprogramma’s. Na de militaire staatsgreep in 1973 waarbij haar oom, president Salvador Allende, werd vermoord, vestigde zij zich met haar gezin in Venezuela. Momenteel woont en werkt zij als schrijfster en journaliste in San Francisco. haar wereldwijde succes als schrijfster begon met de roman ‘Het huis met de geesten’, die in 1985 in Nederlandse vertaling verscheen, gevolgd door ‘Liefde en Schaduw’, ‘Eva Luna’, ‘Het goud van Thomás Vargas’, ‘Het oneindige plan’, ‘Paula’, ‘Afrodite’ en ‘Fortuna’s dochter’.
De Cultuurhistorie
Het eind van het verhaal speelt zich een paar jaar geleden af. Toen ik in het midden was, de stukjes dat Eva als dienstmeid werkt, had ik echt zoiets van: ‘Dat kan nooit dat dat dertig jaar geleden zo was’. Misschien dat meer mensen zo denken als ze het lezen. Ik denk dat dit boek niet schokkend is in deze tijd, maar het is echt een boek waar je achteraf over na gaat denken. Het is ook wel raar om te weten hoe het daar met de regering is gegaan, je kunt je zoiets hier niet voorstellen.
De Kijker
Ik was dus de kijker en mijn mening heb ik al uitgebreid gegeven, dus dat ga ik hier niet meer doen.
1. Het verhaal wordt verteld door een ikpersoon. De ikpersoon, Eva Luna, vertelt verhalen over haar jeugd en de geschiedenis van anderen. Een voorbeeld is het begin van het boek, de eerste zin is: ‘Ik heet Eva.’ 2. Eva vertelt alleen maar dingen uit het verleden met af en toe de mededeling dat het nu anders geworden is of hetzelfde is gebleven. Het zijn dus allemaal flashbacks, verhalen die in het verleden beginnen en elkaar aan het eind overlappen. Er komen wel een paar tijdsprongen in voor, maar je weet niet precies hoe lang die duren en wat er ondertussen precies gebeurt, de situatie is dan hetzelfde gebleven. 3. In het boek vind je een mengeling van schrijfstijlen. Sommige zinnen zijn eenvoudig en kort, in andere zinnen worden veel moeilijke woorden gebruikt en is het lastig om te begrijpen wat er staat. Ook wordt er wel met symboliek geschreven, al komt dit niet zo heel opvallend veel voor. Het zijn veel metaforen die worden gebruikt. Voorbeeld van symboliek: ‘Haar geest functioneerde zo slecht dat ik inzag dat het onmogelijk was haar te redden uit het persoonlijke labyrint waarin ze zich had afgezonderd.’ Een voorbeeld van een iets moeilijkere zin: ‘De golf van immigranten en het tumult van de moderne tijd waren hier nog niet doorgedrongen, de mensen waren beminnelijk, de genoegens eenvoudig en als de strafinrichting Santa Maria niet in de nabijheid gelegen had, was het een gehucht als alle andere in deze streek geweest. De woorden in deze zin zijn niet echt lastig, maar je moet hem toch wel twee keer lezen voordat je er echt een beeld bij krijgt. 4. Het verhaal begint bij de jeugd van de moeder van Eva. In één hoofdstuk wordt verteld van de jeugd tot aan de geboorte van Eva. Het geheel duurt tot Eva de liefde van haar leven gevonden heeft. Ze is dan een jaar of vijfentwintig. 5. De karakters krijgen veel aandacht. Je kunt je verplaatsen in hun gedachtegangen, vooral bij Eva, je weet hoe ze denkt en wat ze voelt. Je krijgt niet veel uiterlijke kenmerken, alleen de opvallendste. De hoofdpersonen zijn: Eva: Zij vertelt haar levensverhaal en een gedeelte van dat van haar moeder. Ook vertelt ze over het leven van Rolf Carlé en Riad Halabi. Eva is de dochter van Consuelo, een vrouw met rood haar. Haar vader is een indiaan met groene ogen. Je weet niet hoe Eva er precies uitziet, op de voorkant van het staat een donker meisje, dus ik heb mezelf haar zo verbeeld. Eva is in haar jeugd dienstmeid in verschillende huizen, ook zwerft ze soms over straat. Ze is al erg vroeg volwassen, omdat ze niet gewend is haar emoties te tonen. Haar moeder is doodgegaan, maar ze ziet haar nog vaak, roept haar op, en daardoor huilt ze ook nooit om haar moeder, die er immers nog altijd is. Ik vind Eva een sympathiek persoon, omdat ze, ondanks haar moeilijke jeugd, toch van het leven geniet. Riad Halabi: Hij neemt Eva mee, als hij haar verward op straat aantreft, naar Agua Santa waar hij een winkel heeft, De Parel Van Het Oosten. Daar is hij terechtgekomen omdat hij een reizende handelaar was en ook door Agua Santa kwam. Op de dag dat hij daar aankwam was net de zoon van juffrouw Inés vermoord. Riad Halabi heeft hem toen op een geïmproviseerde brancard vervoerd. Sindsdien is hij niet meer weggegaan uit Agua Santa. Riad Halabi mist een stuk lip, hij heeft een grote spleet tussen zijn tanden waardoor je recht tegen zijn gehemelte kijkt. Om de mensen dit te besparen praat hij altijd met een zakdoek voor zijn mond, lacht bijna niet en eet of drinkt nooit in het openbaar. Riad Halabi is getrouwd met Zulema. Voor het huwelijk hadden ze elkaar nog nooit van dichtbij gezien en tijdens de huwelijksnacht ziet hij dat ze zo van hem walgt dat hij allerlei manieren probeert te bedenken om haar gelukkig te maken. Zulema kan echter niet gelukkig met hem zijn, maar ze heeft hem nodig, ze is afhankelijk van hem. Ze wordt dik, komt nooit uit huis en wordt alleen blij van sieraden. Riad Halabi is echter wel gelukkig met hetgeen hij heeft en is blij dat hij in Agua Santa woont en houdt ook van zijn vrouw. Hij geeft zelf veel liefde en vriendschap, maar kan geen tederheid ontvangen en vindt het daarom ook moeilijk dat Eva zo lief tegen hem doet. Rolf Carlé: Hij wordt geboren in Oostenrijk en heeft een broer Jochen en een zusje Katharina. Hij komt in Zuid-Amerika terecht omdat hij achtervolgd wordt door dromen over zijn vader. Rolf is de eerste journalist die in contact staat met de guerrilla. Rolf is blank en heeft een beetje een rossig uiterlijk, hij is erg ambitieus en journalistiek fascineert hem. Ook is hij zeer zachtaardig, dit komt doordat zijn vader hem vroeger sloeg. Huberto Naranjo: Als Eva hem leert kennen zwerft hij door de straten van de hoofdstad. Ze kijkt tegen hem op, omdat hij zich zo stoer gedraagt. Huberto Naranjo wordt later de aanvoerder van de guerrilla strijders, hij wordt dan commandant Rogelio. Hij zit soms maandenlang met zijn mannen in de bergen, zonder vrouwen en zonder liefde. Hij mist de tederheid, maar kan niet aan zijn emoties toegeven, omdat hij geen pijn mag kennen en zich ook zou schamen tegenover de andere strijders, ook al weet hij dat zij zich hetzelfde voelen. Mimi: Ze is niet echt een hoofdpersoon, maar wel belangrijk voor Eva. Mimi was eigenlijk een man, Melecio, maar voelde zich meer een vrouw. Ze is een hele mooie vrouw en heeft alleen nog maar mannelijke geslachtsdelen. Om haar geld te verdienen acteert Mimi in een populaire Zuid-Amerikaanse serie. Je leert haar kennen als Melecio, een vrouw in een mannenlichaam. 6. Het verhaal speelt zich af in verschillende omgevingen. Zo speelt het verhaal van Rolf Carlé zich eerst af in Oostenrijk en daarna in de Kolonie. De Kolonie is een leefgemeenschap waar zijn oom en tante wonen. Iedereen is er aardig en vriendelijk. Eva leeft in verschillende omgevingen. Allereerst in het huis van professor Jones, waar ze geboren is. Het is een groot huis met veel bedienden. Omdat Jones een middel uitvindt om lijken te kunnen bewaren ligt het huis ook vol met lijken. Eva vindt dit echter niet eng. Daarna gaat Eva naar een ander huis, als dienstmeid. Dit is het huis van een ongehuwde broer en zus. In het huis zijn veel kamers, maar de deuren zitten altijd op slot. Eva bedenkt hele verhalen over dingen die zich achter de deuren afspelen. Ook zwerft Eva een tijdje door de straten van de hoofdstad. De Republiekstraat is hierin een belangrijke straat. Daar zijn veel prostituees die met de hoerenoproer opgepakt worden. In Agua Santa brengt Eva een groot stuk van haar jeugd door. Ze leeft daar vanaf haar tiende tot haar zeventiende. Agua Santa is een klein dorpje. Iedereen kent iedereen en is bijna altijd aardig. Eva woont daar in het huis van Riad Hababi, bij De Parel Van Het Oosten, zijn winkel. In het huis zijn veel deuren, er is een patio en er staat een fontein in de gang. Eva woont hier met veel plezier. Het laatste deel speelt zich voornamelijk af in de hoofdstad. Eva is daar terechtgekomen omdat ze niet langer in Agua Santa kon blijven, de mensen roddelden over haar, nadat Zulema zelfmoord gepleegd had. In de hoofdstad woont ze een tijdje in een hotel, maar als ze Mimi tegenkomt gaat ze bij haar wonen. Het huis van Mimi is modern ingericht en best wel groot. 7. Je kunt het boek tot verschillende genres rekenen. Het is een avonturenverhaal, er worden allerlei spannende verhalen over het oerwoud verteld. Ook zit er veel liefde in het boek, wat een belangrijke rol speelt. Eva wordt verliefd op Riad Halabi, Huberto Naranjo en Rolf. Een deel van het boek gaat over de politieke problemen in het land. De politieke problemen leiden tot het opzetten van de guerrilla beweging, dat het laatste deel van het verhaal voor een groot deel bepaalt. 8. De titel van het boek is ‘Eva Luna’. Zij is de persoon waar het uiteindelijk om draait en ze vertelt ook alle verhalen. De titel is dus erg toepasselijk, maar misschien iets te voor de hand liggend en te makkelijk gekozen. 9. De nadruk van het boek ligt vooral op het plot, de gebeurtenissen en hoe de verhaallijnen op het laatst allemaal bij elkaar komen en vloeiend in elkaar overlopen. Ook zit er een groot politiek aspect in het boek. Er wordt veel gesproken over de regering, steekpenningen, dictatuur in het land en het verzet van de guerrilla daartegen. 10. Een tijd geleden begon ik in het boek ‘Eva Luna’. Ik had het al een tijd in de kast staan maar was er nooit aan begonnen omdat de kaft, titel en dikte (305 pagina’s!) me eigenlijk niet zo aanspraken. Omdat ik voor CKV een boek wilde lezen, wat wereldliteratuur moest zijn, ben ik er toch aan begonnen. Ik had nog nooit wat van Isabel Allende gelezen en wist dus ook niet of haar schrijfstijl me aan zou spreken. Toen ik het eerste hoofdstuk door had gelezen vond ik het niet echt interessant en heb ik het een tijdje weggelegd. Toen ik er weer aan begon ben ik verder gaan lezen. Het boek bestaat uit 3 belangrijke verhaallijnen, die steeds iets dichter bij elkaar komen te liggen. Omdat ik toch wel wilde weten hoe het verder zou gaan en heel nieuwsgierig was naar de samenstroom van deze lijnen kon ik bijna niet stoppen met lezen. Zoals op de achterkant staat: ‘Het is alsof er iemand op de rand van je stoel het verhaal voor je vertelt.’ Ik kon me heel erg inleven in de verhalen en zag tijdens het verhaal de plaatsen voor me. De huizen met hun inrichtingen en de stadjes, alsof ik er bijna zelf in zat. Het verhaal was dus erg interessant. De manier waarop het verteld werd vond ik ook goed. Door elk hoofdstuk bij een andere verhaallijn te beginnen of door te gaan, blijft het erg spannend omdat je wilt weten wat er in de tussentijd met de andere verhaallijnen gebeurt. Soms vond ik het taalgebruik wel erg moeilijk en de zinnen een beetje lang, vooral bij stukjes die over de politiek gaan. Na een tijdje raakte ik daar wel aan gewend en de moeilijke woorden worden duidelijker als je ze vaker hebt gelezen. Ook het gebruik van de ikpersoon vond ik erg fijn. Op de politieke stukjes na vond ik het echt een supergoed boek en ik vind het nu ook wel jammer dat ik het uit heb. Ook omdat ik erg benieuwd ben naar hoe het verder is gegaan met Riad Halabi. Misschien is het ook wel fijn dat ik dat niet weet, dan kan ik het zelf verzinnen. Ik kan het boek aanraden aan personen die graag levensverhalen lezen en ervan houden om helemaal in een boek op te gaan. Samenvatting Eva wordt geboren als kind van Consuelo en een indiaan met gele ogen. Totdat haar moeder overlijdt leeft ze in het huis van een professor, waar ze haar moeder helpt met schoonmaken. Nadat haar moeder is overleden neemt haar peettante de zorg voor haar op zich. Als ze Eva oud genoeg vind om dienstmeid, wordt ze in een huis geplaatst. Het bevalt haar niet en loopt weg, zwerft een paar dagen door de straten van de hoofdstad. Daar komt ze Huberto Naranjo voor het eerst tegen. Ze kan niet op straat blijven en gaat weer terug naar haar tante. Zo wordt ze weer dienstmeid. Uiteindelijk, nadat ze een paar keer weggelopen is en in andere huizen is geplaatst, komt ze toch weer op straat terecht. Ze zoekt Huberto en als ze hem heeft gevonden, zorgt hij ervoor dat ze bij Madame kan wonen. Ze leert dan ook Melecio kennen waar ze goed mee op kan schieten. In de buurt waar ze dan woont zitten veel prostituees. Met de hoerenoproer moet iedereen uit de straat vluchten. Eva vlucht ook en blijft verward achter in een straat. Riad Halabi ziet haar en neemt haar mee naar Agua Santa en voedt haar op als een eigen dochter. Eva helpt hem met zijn vrouw, Zulema, die verwend en dik is. Ook helpt Eva in Halabi’s winkel, De Parel Van Het Oosten. Anderhalf jaar later komt Halabi’s neef, Kamal, in Agua Santa aan. Eva voelt een soort verliefdheid voor hem. Ook Zulema fleurt op, maakt zich mooi voor hem. Wanneer Halabi op zakenreis gaat bedrijven Zulema en Kamal de liefde. De volgende ochtend is Kamal verdwenen en Zulema stort in elkaar. Halabi weet wat er is voorgevallen maar zegt er nooit wat over. Zulema is zo verward en verdrietig dat ze zelfmoord pleegt. Eva wordt daardoor nog verdacht van moord, maar iedereen weet dat ze het niet gedaan heeft. Toch beginnen de mensen over haar te praten, dat Halabi en zij een relatie zouden hebben. Halabi besluit dan dat Eva naar de hoofdstad moet om daar een opleiding en een baan te krijgen. De avond voordat ze weggaat ontmaagdt Halabi Eva, die dan zeventien jaar is. In de hoofdstad aangekomen komt Eva Mimi tegen, die voorheen Melecio was. Ze gaat bij haar wonen. Af en toe ziet ze Huberto Naranjo, nu commandant Rogelio, leider van de guerrilla. Ondertussen heeft Rolf Carlé ook contact met commandant Rogelio. Rolf Carlé is rond zijn twintigste in Zuid-Amerika terechtgekomen. Hij woont bij zijn oom en tante en leert Aravena kennen, een goed journalist. Journalistiek boeit hem en hij koopt een camera. Rolf durft alles te filmen wat hij ziet, zoals opstanden en afzettingen van de regeringen. Rolf Carlé stond ook als enige journalist in verbinding met de guerrilla en gaat een paar maanden met hen mee het oerwoud en de bergen in. Mimi spoort Eva aan van schrijven haar beroep te maken en koopt een schrijfmachine voor haar. Eva begint verhalen te verzinnen en is niet meer weg te slaan achter de schrijfmachine. Eva’s werk is zo goed dat Mimi besluit dat er een televisieserie van moet worden gemaakt. Ze maakt een afspraak met Aravena, die inmiddels directeur van de nationale televisie is. Er blijven een paar gasten eten, waaronder Rolf Carlé. Het klikt meteen tussen Rolf Carlé en ze spreken af en toe af. De guerrilla wil negen guerrillastrijders die zijn opgepakt bevrijden uit de Santa Maria gevangenis. Maandenlang is Naranjo plannen aan het bedenken. Eva en Mimi helpen hem hierbij, omdat Mimi in dezelfde gevangenis heeft gezeten vanwege het feit dat ze zich vrouw voelde in een mannenlichaam. Eva en Rolf Carlé gaan beiden mee om voorbereiding te treffen voor de bevrijding. Omdat ze in de buurt zijn van Agua Santa zijn, neemt Eva een kijkje bij Riad Halabi. Als zij hem om aspirine vraagt kijkt hij niet op en zegt dat ze het maar aan zijn vrouw moet vragen. Daar ziet ze een veertienjarig meisje staan. Eva koopt de aspirine en gaat weg, met een soort jaloers gevoel. Eva maakt van Universele Materie, een prutje van cement, meel, water en papier, nephandgranaten. De granaten worden de gevangenis in gesmokkeld. De gevangen kunnen zich met de nephandgranaten bevrijden. De overheid zegt hier niets van omdat ze zich schamen dat het zover is gekomen. Eva’s televisieserie wordt geproduceerd en Rolf en Eva krijgen een relatie.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden