SOA

SOA's

Aids
Als je aids hebt maakt je lichaam na een tijdje geen anti-stoffen meer aan. Hoelang het duurt voordat je lichaam geen anti-stoffen meer aan maakt verschilt per persoon, het kan na twee jaar zijn, maar ook langer dan tien jaar duren. Dat is afhankelijk van de leeftijd waarop je de infectie oploopt. Daarnaast spelen ook erfelijke factoren een rol en het soort virus waarmee je wordt geïnfecteerd. Eerst krijg je griep en opgezette klieren, daarna verdwijnen de klachten voor een tijdje. Na deze periode van klachten en rust komt er een periode waarin de ziekte hard toeslaat, dit gebeurt alleen als combinatietherapie niet werkt of niet is toegepast.

Normaalgesproken maakt je lichaam anti-stoffen aan als er een infectie met een virus optreed, en dood de indringer. Het aids-virus is zo hardnekkig dat het lichaam daarin niet slaagt. Vervolgens doet het virus zijn verwoestende werk en breekt het afweersysteem af, het gevolg hiervan is infecties. Hieronder is er een lijst van ziektverschijnselen die kunnen optreden van HIV:

- Klachten van de luchtwegen. De verschijnselen zijn droge hoest, benauwdheid, pijn in de borst, koorts en vermoeidheid.
- Klachten van huid en slijmvliezen. De verschijnselen: paarse, rode of bruine vlekken op de huid.
- Koorts, diarre en gewichtsverlies. Dat zijn vaak gevolgen van infecties door parasieten, bacteriën of virussen.
- Klachten aan het zenuwstelsel, zoals hersenvliesontsteking en dementie. Verschijnselen: hoofdpijn, koorts, stijfheid in de nek.
- Klachten aan de vrouwelijke geslachtsorganen, zoals baarmoederhalskanker. Verschijnselen: bloedverlies.
- Klachten aan de ogen, zoals slechtziendheid en blindheid. Deze klachten worden veroorzaakt door een infectie met CMV oftewel cytomegalovirus.
- Er is nog een derde vorm van kanker die bij hiv-patiënten relatief vaak voorkomt: het non-hodgin-lymfoom, een ziekte die het lymfestelsel aantast. Verschijnselen: koorts, gewichtsverlies, misselijkheid, hoofdpijn en buikpijn.
Als deze verschijnselen verergeren en levensbedreigend worden stelt de arts de diagnose aids.
Aids is een ernstige ziekte die niet te genezen is. Er ziin nog geen medicijnen voor deze ziekte uitgevonden. Er zijn HIV-remmers, in veel gevallen kun je dan de ziekte aids voorkomen of uit te stellen.
Je kunt besmet raken met het aids-virus door onveilig seksueel contact, het inspuiten met eerder gebruikte naalden bij drugsgebruik, overdracht van een seropositieve moeder op het kind, het gebruik van onveilige bloedproducten of bloedtransfusies met besmet bloed.
Aids is een virus. Het wordt ook wel HIV genoemd. Aids staat voor Acquired Immune Deficiency Syndrome oftewel Verworven Immuun Deficiëntie Syndroom.


Chlamydia
Vrouwen hebben meestal bijna tot geen klachten als ze Chlamydia hebben. Dit is een groot nadeel want je kan het gewoon doorgeven aan een ander persoon zonder dat je het weet. De verschijnselen zijn meer of andere afscheiding dan normaal, pijn bij het plassen, pijn bij het vrijen, pijn in de onderbuik en abnormaal bloedverlies.
Mannen krijgen meestal na 1 tot enkele weken nadat ze geinfecteerd zijn met chlamydia last van een beetje afscheiding uit de plasbuis. Meestal gaat het alleen om een beetje waterige afscheiding na het opstaan, daarom wordt het ook wel “ochtendruppel” genoemd. Het plassen kan ook pijnlijk zijn. ¼ van de besmette mannen heeft helemaal geen klachten van een chlamydia-infectie.
Chlamydia kan opstijgen naar de eileiders, hierdoor kan eileideronsteking ontstaan, die kan zich weer uitbreiden naar de buikholte. Een eileideronsteking gaat samen met koorts. Je voelt je ziek en hebt pijn in de onderbuik. Een eileiderontsteking die niet of te laat wordt behandeld, veroorzaakt littekens in de eileiders. Hierdoor kan de eileider verstopt raken. Dit kan leiden tot onvruchtbaarheid of buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Een zwangere vrouw kan chlamydia tijdens de bevalling overdragen aan de baby. De baby kan dan oogontsteking of longontsteking krijgen. Door een goede behandeling tijdens de zwangerschap voorkom je het risico voor de baby.
Bij mannen kan de onsteking ook opstijgen, dit komt minder vaak voor dan bij vrouwen. De bacteriën kunnen via de zaadleiders terechtkomen in de prostaat en de bijbal. Dit kan leiden tot een bijbalontsteking. Dat geeft heftige pijn in de balzak, soms uitstralend naar de lies. Je voelt een zwelling in de balzak. Soms kan een ontsteking van de bijbal een ontsteking van de bal zelf veroorzaken. Dit veroorzaakt zwelling en pijn. Een ontsteking van de prostaat kan samen gaan met koorts.

Chlamydia is goed te behandelen met antibiotica, als de infectie op tijd wordt opgemerkt. Als de klachten vaag zijn dat is de behandeling meestal niet op tijd.
Je kunt besmet raken door onveilig geslachtsgemeenschap te hebben met iemand die ook chlamydia heeft.
De ziekteverwekker is een bacterie, hij wordt ook wel chlamydia-infectie genoemd.

Syfilis
2 tot 12 weken na besmetting van syfilis onstaat op de plaats waar je geinfecteerd bent 1 of 2 zweertjes. Deze zweertjes kunnen op of in de penis, vagina, anus of mond zijn. Het zweertje kan ongeveer een centimeter groot worden, voelt hard aan en doet meestal geen pijn. Het zweertje kan soms moeilijk te zien zijn, omdat het in de vagina of in de anus kan zitten. De lymfeklieren in de buurt van het zweertje zijn opgezet. Zonder behandeling verdwijnt het zweertje vanzelf binnen twee à drie weken. Enkele weken tot maanden later treedt het tweede stadium van de ziekte in. De bacterie is dan via de bloedbaan door het hele lichaam verspreid.
De volgende verschijnselen kan je krijgen als je besmet bent met syfilis :

- Vlekjes op de huid over het hele lichaam, vooral op de handpalmen en voetzolen. Deze vlekjes zijn niet altijd duidelijk zichtbaar en verdwijnen vanzelf. De ziekte verdwijnt niet.
- Grieperig gevoel: hoofdpijn, keelpijn, moeheid, temperatuurverhoging .
- Haaruitval, waardoor er kale plekken op het hoofd ontstaan.
- Oogklachten met oogbolontsteking en gezichtsverlies.
- Een soort wratjes in de buurt van de geslachtsdelen of de anus.
Syfilis is makkelijk te behandelen als je er op tijd bij bent. De behandeling bestaat uit penicilline-injecties. Na de eerste injecties kan er een grieperige reactie optreden, dit komt doordat de syfilis-bacteriën dood gaan. Na de laaste injectie moet je nog een paar keer terugkomen voor bloedonderzoek en controle van eventuele klachten. De nacontroles zijn erg belangrijk voor mensen die met HIV geïnfecteerd zijn.
De ziekte wordt veroorzaakt door een bacterie. De bacterie nestelt zich in vagina, de penis of de anus en soms in de mond, dit ligt aan de manier waarop je gevreën hebt. De bacterie verspreidt zich later via het bloed door het hele lichaam.

Gonorroe
De infectie hoeft geen verschijnselen te hebben. Het plassen kan pijn doen. Bij een infectie in de anus zijn er meestal geen klachten. Soms is er wat slijm, pusachtige afscheiding of bloed bij de ontlasting. De meeste vrouwen hebben geen klachten. Soms hebben ze iets meer afscheiding dan normaal, deze afscheiding kan erg onaangenaam ruiken. De man krijgt meestal een paar dagen tot 2 weken na besmetting de eerste klachten, die klachten zijn pusachtige uit de plasbuis, die afscheiding is gelig of groenig van kleur is en heeft een branderig of geïrriteerd gevoel bij het plassen. Je moet regelmatig kleine beetjes plassen. Soms zijn er helemaal geen klachten.
Zonder behandeling kan deze soa opstijgen naar de eileiders via de baarmoeder. Er onstaat dan eileiderontsteking die zich weer kan uitbreiden naar de buikholte. Een eileiderontsteking kan samen gaan met koorts. Je voelt je ziek en je hebt pijn in je onderbuik. Door een snelle behandeling kan de onsteking genezen. Een eileiderontsteking die niet goed of te laat behandeld is veroorzaakt littekens, hierdoor kunnnen de eilders gaan verstoppen, dit kan leiden tot onvruchtbaarheid of een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Een zwangere vrouw kan gonorroe overdragen op haar baby, de ogen kunnen tijdens de bevalling in aanraking komen met een bacterie die in de vagina is. Bij mannen kan de ontsteking ook gaan opstijgen, dit komt minder vaak voor dan bij vrouwen. De bacteriën kunnen via de zaadleiders terechtkomen in de prostaat en de bijbal, dit kan leiden tot een bijbalontsteking. Dat geeft heftige pijn in de balzak, dit gaat soms weer verder naar de liezen. In de balzak voel je een zwelling. De zaadstreng, die naar boven loopt, kan pijnlijk en gezwollen zijn. In weinig gevallen kan een ontsteking van de bijbal een ontsteking van de bal veroorzaken, dit geeft zwelling en pijn. Een ontsteking van de prostaat gaat samen met koorts en moeilijk en pijnlijk plassen. Dit geeft pijn in en rond de geslachtsorganen.


Door een goede behandeling tijdens zwangerschap kan besmetting van de baby voorkomen. De ontstekingen worden behandeld met antibiotica. Bij mannen wordt ondersteunend ondergoed ook aangeraden om de pijn te verlichten.
Je raakt besmet door onveilig geslachtsgemeenschap en orale seks te hebben met iemand die ook gonorroe heeft.
Gonorroe wordt veroorzaakt door een bacterië. Die bacterië leeft op en in de slijmliezen van de vagina, penis, anus, keel en de ogen.

Hepatitis B
Als je geïnfecteerd bent met hepatitis B merk je er meestal niets van. Hepatitis B is het gevolg van een ontstoken lever. Slechts 1 op de 3 geïnfecteerden krijgt 2 weken tot 6 maanden na het moment van infectie klachten zoals: vermoeidheid, lusteloosheid, misselijkheid, buikpijn, jeuk, en soms ook gewrichts-pijn en koorts. Na deze klachten kan geelzucht optreden. Het oogwit wordt geel. De huid soms ook. De urine wordt erg donker en de ontlasting is erg licht. Als alle klachten verdwenen zijn kan je nog maanden last hebben van vermoeidheid. Als het virus uit het lichaam verdwijnt, herstelt de lever zich van de ontsteking en verdwijnen de klachten. Dat gebeurt bij volwassenen in negen van de tien gevallen, maar soms blijft de lever onstoken en blijven de klachten, vaak met tussenperioden terugkeren, dit wordt een chronische hepatitis-B genoemd. In 5-10% van de gevallen blijft het virus nog vele jaren, soms levenslang, in het lichaam aanwezig. Het lichaam maakt dan geen antistoffen die het virus onschadelijk maken. Iemand die het virus bij zich blijft dragen, wordt een drager van het hepatitis-B-virus genoemd. Dragers kunnen zonder lichamelijke klachten door het leven gaan. Maar ze blijven wel besmettelijk en kunnen het virus dus doorgeven aan anderen.
Een chronische hepatitis-B-infectie kan blijvende gevolgen hebben. Alle hepatitis-B-dragers lopen risico op een slecht werkende lever, levercirrose en leverkanker. Maar een enkele keer verwijdert het afweersysteem het virus na jaren uit het lichaam.
Tegen acute hepatitis B betsaan nog geen geneesmiddelen, de ziekte moet vanzelf overgaan, dat kan soms maanden duren. Je mag geen levensmiddelen gebruiken die je lever slecht kan verteren zoals vet en medicijnen. Als de hepatitis-B chronisch is, kan de arts een behandeling met medicijnen voorschrijven. Bij 45% van de personen verdwijnen dan de klachten.
Je wordt besmet met hepatitis B als je onveilig seksueel contact heb met iemand die ook hepatitis B heeft. Het risico van infectie bij geslachtsgemeenschap is groter tijdens de menstruatie. Je kan ook besmet worden door bloed-bloed contact b.v door het gebruik van hetzelfde scheermesje of naalden en b.v als je met iemand zoent die wat bloed in zijn mond heeft en dat bloed in jouw mond komt. Als de moeder van een kind het virus heeft kan zijn het bij de geboorte aan het kind doorgeven. Hepatitis wordt ook wel geelzucht of the kissing desease genoemd.
Dit virus dringt de levercellen binnen en veroorzaakt daar een ontsteking.


Genitale wratten
Genitale wratten ontstaan enkele weken tot meer dan een jaar na infectie met het virus. Bij vrouwen zitten de wratten op of rond de schaamlippen, in de vagina of op de baarmoedermond. Bij mannen op en rond de penis. Bij mannen en vrouwen in of rond de anus. Meestal zijn de wratten eerst klein, maar later worden ze groter en gaan ze zich uitbreiden. Ze doen geen pijn, maar soms kunnen ze jeuken. Bij vrouwen kunnen de klachten erger worden tijdens de menstruatie of de zwangerschap. Je kunt genitale wratten hebben zonder dat je het weet, omdat je ze soms moeilijk zelf kunt ontdekken. Bij vrouwen kunnen ze inwendig zitten.
Genitale wratten kunnen zich uitbreiden. Als je ze snel behandelt kan je dat voorkomen. Als je langer wacht breidt het aantal wratten zich uit. Het virus dat wratten veroorzaakt heet HPV oftewel Humaan Papillomavirus. Sommige typen van dit virus hebben te maken met baarmoederhalskanker. Genitale wratten worden net als gewone wratten veroorzaakt door andere typen HPV. Deze typen zijn goedaardig en hebben niets te maken met baarmoederhalskanker. Niet iedereen die besmet raakt met het wratvirus zal zichtbare wratten ontwikkelen.
De behandeling is intensief en kan uitgevoerd worden door jezelf of door een arts. Je kunt zelf op de wratten een crème of vloeistof aanbrengen. De arts kan de wratten bevriezen, wegschroeien of chirurgisch wegsnijden, de arts snijdt ze alleen weg als er heel veel zijn. Na de behandelingen kunnen de wratten weer terugkeren. Als je zwanger bent kunnen de behandelingen gevaarlijk zijn voor het kind.

Herpes
Als je een herpes infectie hebt opgelopen, kun je binnen ongeveer een week de eerste klachten krijgen. Vaak heb je last van jeuk en een geïrriteerd, branderig en pijnlijk gevoel. Je krijgt rode plekjes op de huid of slijmvliezen. Na 1 tot 1 ½ dag worden de blaasjes of zweertjes zichtbaar, die zitten op of rondom de penis, de schaamlippen, de ingang van de vagina of rond de anus. Deze verschijnselen kunnen ook binnen de vagina, op de baarmoedermond of in de anus voorkomen. De verschijnselen zijn dan niet goed te zien. Hoe erg de klachten zijn verschilt per persoon. De eerste aanvallen gaan samen met pijn, koorts, opgezette klieren in de liezen en soms afscheiding uit de vagina. Vrouwen hebben dan vaak pijn bij het plassen. Na anaal contact met iemand die herpes heeft, kan een ontsteking van de endeldarm ontstaan.
Als de klachten van de eerste infectie verdwenen zijn, denkt men dat het virus uit het lichaam is, dit is niet waar. Het virus heeft zich in de huid in een in een zenuwknoop teruggetrokken. Het virus kan weer blaasjes op huid of slijmvliezen veroorzaken. Hoe vaak een aanval terugkomt, is niet te zeggen. De ene persoon heeft bijna iedere maand een aanval van herpes genitalis, anderen zelden of nooit meer.
Er bestaan nog geen geneesmiddelen om herpes genitalis helemaal uit het lichaam te laten verdwijdenen. Daarom kan het virus steeds weer voor aanvallen zorgen. Een goede lichamelijke en geestelijke conditie zorgen ervoor dat je minder aanvallen krijgt. Er zijn wel middelen beschikbaar die de vermenigvuldiging van het virus in het lichaam remmen en voorkomen daardoor verdere uitbreiding. Die middelen heten : valaciclovir (Zelitrex™), aciclovir (Zovirax™) en famciclovir (Famvir™).
Je wordt besmet met dit virus door onveilig intiem seksueel contact tussen de een die wel herpes heeft en de andere niet. Je moet met de uitslag op de huid of het slijmvlies van de mond, penis, vagina, anus in aanraking komen om besmet te raken. Het gevaar van besmetting is het grootst op het moment dat de andere persoon blaasjes of zweertjes heeft.

Herpes genitalis is een soa die wordt veroorzaakt door een virus. In de meeste gevallen is het het herpes-simplextype – 2 – virus oftewel HSV – 2.