Greenpeace

Wat is Greenpeace?
Greenpeace is een onafhankelijke milieu organisatie die ernstige milieuproblemen aan de kaak stelt en er iets aan probeert te doen. Ze proberen die dan te stoppen of minstens te verbeteren voor een ‘groene’ en ‘vredige’ toekomst. Ze werken hier aan door getuige te zijn op plaatsen waar de natuur geweld aan word gedaan en op een opvallende en vooral geweldloze manier aan de wereld te laten zien wat er mis is en hoe het wel moet. Greenpeace heeft geen organisatorische of financiële bindingen met politieke partijen, religieuze groeperingen, bedrijven of overheden. Dat is de enige manier om hun onafhankelijkheid te behouden. En onafhankelijkheid staat hoog op hun lijst van prioriteiten. De inkomsten bestaan vooral uit donaties, giften en legaten van particulieren.

Hoe werkt Greenpeace?
Greenpeace signaleert milieuproblemen en roept de verantwoordelijken op het matje. Ze oefenen druk uit door brieven te schrijven, petities aan te bieden, lobbywerk en ook –omdat milieuproblemen vaak ontstaan door gebrekkige regels en wetten - deel te nemen aan internationale overleggen, te proberen om ook de milieu problemen op de politieke agenda te krijgen en de uitslag te beïnvloeden. Ook doet Greenpeace veel op onderzoeksterrein. Met die uitslagen van wetenschappelijke onderzoeken kunnen ze argumenten brengen over dat milieuproblemen wel ernstig en dringend zijn. Greenpeace heeft een eigen onderzoekslaboratorium aan de universiteit van Exeter in Groot-Brittannië en daarnaast wordt veel onderzoek uitgezet bij andere wetenschappelijke instituten. En natuurlijk is onderzoek vooral belangrijk bij het ontwikkelen van oplossingen en alternatieven. Maar de acties waardoor Greenpeace vooral beroemd is, zijn toch zeker hun spectaculaire, geweldige en geweldloze acties waarin milieuproblemen onder aandacht worden gebracht. Ja, publiciteit is een heel sterk wapen. Zo worden veel grote milieu misstanden bekend gemaakt aan een groot publiek.


Hoe is Greenpeace ontstaan?
De VS besloot in 1971 om atoomproeven uit te voeren op het eilandje Amchitka voor de kust van Alaska. Natuurlijk maakten natuurbeschermers en wetenschappers zich zorgen over deze allesvernietigende nucleaire testen. Tot dat op een dag een groepje Canadezen op het idee kwamen om er zelf naar toe te gaan. Dit waren geen onderzoekers of professoren maar een paar dappere studenten, een timmerman, een ingenieur en een paar journalisten. Ze wilden de wereld laten zien hoe de natuur op deze manier werd vernietigd. Ze stapten in een veel te kleine schippersboot, de Phyllis Cormack en gingen op weg. Ze noemden zich ‘Greenpeace’ (=‘Groene vrede’) met deze naam wilden ze duidelijk maken dat ze voor twee idealen stonden: voor vrede en voor de natuur. Ze hebben Amchitka nooit bereikt. Ze werden onderweg namelijk gearresteerd door de Amerikaanse marine, en de atoomproeven gingen gewoon door. Ze gingen nog een tweede keer, en deze keer kwamen ze een indianenstam tegen die ze eerst hielpen actie voeren tegen de walvisvangst (met succes). Maar goed, ook al hadden ze Amchitka nooit bereikt, het lukte ze toch om de mensen in te lichten, en de Amerikanen besloten te stoppen met hun atoomproeven en riepen Amchitka uit tot beschermd vogelreservaat!

Vrijwilligers
In de loop der jaren is Greenpeace uitgegroeid tot een grote wereldwijde organisatie. Veel mensen die voor Greenpeace werken doen dat vrijwillig en verdienen er dus geen geld mee. Anderen hebben bij Greenpeace gewoon een betaalde baan. Ze voeren actie waar het nodig is, onderzoeken waar milieuproblemen zijn, of werken in een van de Greenpeace kantoren.

Greenpeace International
Na de eerste Greenpeace actie in 1971 kwamen er al snel kantoren in Frankrijk, Groot-Brittannië en Australië. Acht jaar later, (1979) werd Greenpeace International opgericht om de internationale campagnes te coördineren. Inmiddels zijn er Greenpeace kantoren in ruim dertig landen en steunen miljoenen donateurs over de hele wereld de organisatie.Het hoofdkantoor van Greenpeace International staat in Amsterdam. Een keer per jaar komen afgevaardigden van alle Greenpeace-kantoren bij elkaar. Dan word er o.a. overlegd over de komende grote internationale actieplannen. Elk Greenpeace-land heeft daarbij verschillende plannen door bijvoorbeeld verschillen in cultuur. Zo word in Japan anders actie gevoerd voor de walvis dan in Nederland. Ook heeft Greenpeace International een aantal schepen, zoals de beroemde Rainbow Warior en de Sirius . Deze Rainbow Warior is eigenlijk de tweede, de eerste Rainbow Warior is namelijk door de Fransen vernield waarbij ook een Greenpeace-vrijwilliger om het leven kwam. Deze Schepen brengt Greenpeace op plaatsen die niet makkelijk te bereiken zijn; de ijsvlakte van Antartica, het eiland Moroura op de Stille Zuidzee en de illegale Russische nucleaire dumpplaatsen bij Nova Zembla. Niet alle Greenpeace kantoren over de wereld hebben evenveel geld, en daarom geeft o.a. Greenpeace Nederland (die wat rijker is..) een groot percentage af aan Greenpeace International. Die verdelen het geld dan weer onder de financieel zwakkere kantoren in bijvoorbeeld Rusland en Zuid-Amerika. Milieuproblemen stoppen niet bij de grens, zo zijn bestrijdingsmiddelen van de katoenteelt in het Caribisch gebied terug te vinden in de vissen uit de Noordzee. En schadelijke stoffen waar computers van gemaakt worden, worden weer terug gevonden op de noordpool. Denk bijvoorbeeld ook maar eens aan het broeikas effect met de klimaatverandering als gevolg. En ook de internationale handel in giftig en nucleair afval bewijst weer dat er echt een internationale aanpak nodig is. Daarom werkt Greenpeace ook samen met andere, niet-gouvernementele organisaties over de hele wereld en laten ze hun stem horen bij internationale conferenties zoals de grote milieuconferentie in Rio de Janeiro (1992) en Johannesburg (2002), de WTO-onderhandelingen in Seattle (1999) of de klimaat conferentie in Den-Haag (2000).

Greenpeace Nederland
Greenpeace Nederland bestaat al sinds maart 1978. Van een klein groepje enthousiastelingen zijn ze uitgegroeid tot een professionele organisatie met deskundige medewerkers die ieder hun eigen bijdrage leveren aan de campagnes. Ze hebben drie grote campagne teams met specialisten verdeelt in: BIODIVERSITEIT, KLIMAAT&ENERGIE en GIFTIGE STOFFEN. Dat zijn de drie grote milieu thema’s waar Greenpeace zich mee bezig houdt. Greenpeace heeft in Nederland nog zo’n 650 vrijwilligers die Greenpeace Nederland helpen met allerlei activiteiten. Greenpeace Nederland & Greenpeace International delen een kantoorruimte in Amsterdam. Op dit moment is Greenpeace een van de grootste milieu organisaties in Nederland, er zijn hier meer dan 600.000 donateurs!!

BIODIVERSITEIT
Biodiversiteit is alles wat te maken heeft met het ecosysteem, soorten en genen. Dit zorgt er voor dat alles op aarde goed verloopt en in evenwicht blijft. Het kan natuurlijk zijn dat er op een natuurlijke manier dieren uitsterven door natuurlijke oorzaken, maar ook door plagen, natuurrampen of menselijke handelingen. Denk bijvoorbeeld maar aan de veel te intensieve houtkap waardoor het leefgebied van heel veel planten en dieren verdwijnt, of de handel in zeldzame/bedreigde diersoorten. Soms gaat het om de producten die van die dieren worden gemaakt, zoals stomme souveniertjes van ivoor, maar meestal gaat het juist om de dieren zelf. Bijvoorbeeld walvissen om hun vlees. Op het gebied van Biodiversiteit richt Greenpeace zich vooral op overbevissing, bescherming van de walvis, behoud van de oerbossen, en voorkoming van genetische vervuiling in het milieu.


Overbevissing van de oceanen
Greenpeace zet zich in voor bescherming van de biodiversiteit van de zeeën. Aandacht voor de zee is zeker noodzakelijk want haar biodiversiteit word op alle mogelijke manieren bedreigd. Lozingen en dumpingen van giftige en nucleaire stoffen vervuilen de zee. Ook de visserij vormt een grote bedreiging voor het evenwicht van de wereldzeeën. De voedselketen is dramatisch aan het veranderen door de gigantische hoeveelheid vis die uit de zee word gehaald. Sleepnetten zoals ‘de Boomkor’ schrapen de hele zeebodem leeg waardoor niet alleen de vissen worden gevangen maar er ook allerlei planten en dieren sterven die op de bodem van de zee leven, die eigenlijk als voedsel dienden voor de vissen. Op grote vissoorten als tonijn wordt zo intensief gevist dat ze langzaam verdwijnen en er alleen maar kleine vissoorten overblijven. Een ander probleem zijn de onbedoelde bijvangsten van de visserij. ‘Long line’ vissers gebruiken lijnen van wel 100 km lang met tienduizenden haken eraan, maar door deze haken word niet alleen vis gevangen, er sterven ook duizenden watervogels aan. Andere vissers werken weer met drijfnetten, ook wel ‘gordijn des doods’ genoemd omdat er massa’s vogels, vissen en dolfijnen in verstrikt raken en sterven. Na jaren lange acties van Greenpeace is het gebruik van drijfnetten sinds 1992 wereldwijd verboden, behalve in Europa waar het pas werd verboden in 2002.

Walvissen
Alleen deze eeuw al zijn er meer dan een miljoen walvissen gedood. Mede dankzij Greenpeace werd rond Antartica een walvisreservaat ingesteld en kwam er een jachtverbod in 1986. Maar ondanks dat jaagt Japan nog steeds in dit gebied, zogenaamd voor ‘wetenschappelijk onderzoek’. En ook in de Noordzee word er door Noorwegen op walvissen gejaagd. Greenpeace wil dat er een einde komt aan alle commerciële walvisjacht, en al veel landen zijn het er mee eens. Greenpeace voert actie om overal ter wereld walvisreservaten in te stellen net zolang tot er een wereldwijd walvisreservaat is.

Zeehonden acties
Op de ijsvelden van Newfoundland slachten Noorse en Canadese jagers baby zeehondjes af om het bont. Jaarlijks werden er ongeveer 200.000 jonge zeehonden doodgeknuppeld om van hun vacht bontjassen te maken. Greenpeace medewerkers spoten verf op de pelzen van de kleine zeehondjes waardoor de pels niet meer te gebruiken is, en voor de zeehondjes zelf is het spul onschadelijk. Als de zeehonden verharen verdwijnt de verf vanzelf weer, maar ze zijn dan al veilig voor de jagers.

De oerbossen
Oerbossen zijn gigantische en onmisbare ecosystemen van duizenden jaren oud. Van de oorspronkelijke grote oerbossen is nog maar twintig procent over, het grootste deel is de laatste 30 jaar verdwenen. Dat komt vooral door de houtkap, maar ook door de mijnbouw, landbouw en de aanleg van infrastructuur. Veel dieren overleven kunnen zo niet overleven. In Afrika en Zuidoost Azië zijn er nog kleine stukjes oerbos over. Grotere stukken staan in Brazilië; de tropische regenwouden als de Amazone, Rusland; de boreale bossen (voornamelijk naaldbomen), en Canada; het gematigd regenwoud en de boreale bossen. Greenpeace zet zich in voor deze laatste 20% oerbos. En niet alleen omdat ze onmisbaar zijn voor de biodiversiteit, maar ook omdat ze het huis zijn van miljoenen mensen die in/van de bossen leven. De oerbossen worden gebruikt in de bouw, en voor een heleboel papier, wat eigenlijk helemaal niet nodig is omdat er genoeg alternatieven zijn zoals efficiënter gebruik en herbruik, maar vooral ook met het gebruik van het FSC-keurmerk (Forest Stewardship Council ). Ook Nederland werkt enthousiast mee aan de vernietiging van het oerbos. Heel veel bedrijven gebruiken bijvoorbeeld nog steeds tropische hardhout soorten zoals Meranti, Merbeau en Western red Cedar uit de gematigde regenwouden in Canada, en om papier te maken halen ze Indonesische en Canadese houtpulp uit de oerbossen. Greenpeace wil dat er een einde komt aan al dat ‘fout hout’ en dat Nederland alleen nog maar hout importeert van duurzaam beheerde bossen, of hout dat op een goede manier is geproduceerd. Hout met het FSC-keurmerk dus.

Genetische manipulatie
De 12e eeuw is de eeuw van de genetische revolutie. Het ontrafelen van de werking van het DNA is natuurlijk fascinerend, maar helaas word die kennis verkeerd gebruikt en datgene wat we weten word flink overschat. Dat gebeurt nu dus in praktijk en rond genetische manipulatie (ook wel genetische modificatie genoemd) worden er stukjes DNA uit een organisme gehaald en in een ander organisme gezet. Grenzen van soorten worden dus overschreden terwijl dit in de natuur NOOIT gebeurt. Het is allemaal één groot experiment waarvan de gevolgen voor de biodiversiteit nog onbekend zijn. Greenpeace vind deze genetisch gemanipuleerde planten en dieren een bedreiging voor het milieu. Planten worden bijvoorbeeld genetisch gemanipuleerd om ze bestand te maken tegen bestrijdingsmiddelen. Een bekend voorbeeld daarvan is natuurlijk de ‘Roundup Ready’ sojaboon die het Amerikaanse bedrijf Monsato verbouwd. Door genetische manipulatie kan deze sojaboon tegen onkruidverdelgers van Roundup die geproduceerd word door... Monsato. Dit middel vergiftigd dus alle planten behalve de gemanipuleerde gewassen. Zo word het gebruik van bestrijdingsmiddelen juist gestimuleerd. Een ander voorbeeld is de genetisch gemanipuleerde maïs die een soort gif aanmaakt voor insecten die van de maïs eten. Het is misschien heel handig, maar wat zal er gebeuren als deze genetisch vervuilde soja en maïs gaan kruisen met andere planten die in de natuur voorkomen? Als de genetisch vervuilde gewassen op het open veld worden gezet kan het misgaan. Stuifmeel met geprutst DNA komt door de wind of door insecten op andere planten. Zo kan de hele omgeving worden vervuild. Daarom wil Greenpeace geen verspreiding van genetisch gemanipuleerde gewassen in het milieu, ze kunnen het nooit meer terugdraaien als het misgaat, en de gevolgen van dit grote experiment zijn gevaarlijk onvoorspelbaar.


Wat wil Greenpeace op gebied van biodiversiteit?

· Geen overbevissing en geen verkeerde vismethodes
· Een wereldwijd walvisreservaat
· Een duurzaam beheer van de oerbossen
· Geen genetische vervuiling in het millieu

KLIMAAT & ENERGIE
Dankzij het broeikaseffect is er leven op aarde mogelijk. Maar door de honger naar energie word het te warm in de broeikas en slaat het ingewikkelde systeem op hol, met rampzalige gevolgen. De oplossing? Duurzame energie op basis van wind, water of zon. Greenpeace voert campagne om het probleem van de dreigende klimaatverandering onder aandacht te brengen en ‘schone’ oplossingen te stimuleren. Ook richten ze zich op milieu problemen die ontstaan door bijvoorbeeld olie- en gaswinning en bovendien brengt Greenpeace de gevaren van kernenergie, dat gepresenteerd word als een ‘schoon alternatief’ onder aandacht te brengen van politiek en publiek. Vroeger waren de mensen bang dat de wereld in problemen zou komen omdat de gas, olie en kolen op zouden raken, maar nu erkennen wetenschappers wereldwijd dat er juist problemen ontstaan als al die fossiele brandstoffen worden verbrand. Bij de verbranding ontstaat CO2 wat de belangrijkste reden is van de opwarming van de aarde. Het broeikaseffect dreigt op hol te slaan waardoor het temperatuur hoger word, de ijskappen smelten, het land zal overstromen, het steeds heviger zal gaan stormen, er ongekende droogtes zullen ontstaan en het koraalrif (de regenwouden van de zee) zal langzaam verdwijnen.

Het koolstofbudget
Sinds de Industriële revolutie is de temperatuur op aarde bijna één graad Celsius gestegen, maar door het steeds maar toenemende gebruik van fossiele brandstoffen neemt de stijging steeds toe. De CO2 uitstoot moet echt drastisch verminderen om het wereld klimaat niet onherroepelijk te ontregelen. Berekeningen van Greenpeace laten weten dat er eigenlijk nog maar een kwart van de voorraden olie, gas en kolen mag worden verstookt om binnen de veilige grenzen te blijven. Volgens het IPCC ligt de grens van de maximale temperatuurstijging bij één graad Celsius, De EU maakt zich er makkelijker vanaf door een maximale toelaatbare stijging van 2˚C. In dit tempo halen we die 1˚C binnen ongeveer 30 jaar. Dat betekend dat aanpassingen in het energie gebruik hard nodig zijn, dus of zuiniger omgaan met energie of overgaan naar schone energiebronnen. Greenpeace heeft onderzocht hoe de Nederlandse elektriciteitsproducenten in 30 jaar zo’n 80% minder CO2 kunnen uitstoten. Onder andere door oude kolencentrales te sluiten en veel gebruik te maken van ‘Groene Energie’.

Windmolens en zonne-energie in Nederland
De resultaten van een onderzoek in 1997 lieten zien dat er met een windmolenpark in zee in totaal 10.000 megawatt gehaald zou kunnen worden. Er zouden dan 3300 windmolens nodig zijn die samen minder dan 2% in zouden nemen van het Nederlandse deel van de Noordzee. Dit windmolenpark zou 40% van de energiebehoefte in Nederland kunnen voorzien! Greenpeace maakt zich klaar voor een snelle start van de bouw van het windmolenpark.En in 1998 startte Greenpeace met het project ‘Solaris’ met als doel een doorbraak van zonne-energie. Het bleek dat zonnepanelen voor consumenten nauwelijks verkrijgbaar zijn. Greenpeace peilde de interesse van de mensen voor zonnepanelen en er stroomden duizenden aanmeldingen binnen van mensen die zonnepanelen in hun huis wouden. Greenpeace regelde iets waardoor ze allemaal korting kregen met meer dan 40%! Vanaf Juni 1999 werden de eerste zonnepanelen geïnstalleerd. Vanaf toen wouden steeds meer mensen zonnepanelen. Het enige nadeel is dat zonne-energie nog altijd duurder is dan ‘gewone’ stroom. Greenpeace probeert daar verandering in te brengen. Dat kan als de fabrikanten meer zonnepanelen zouden produceren. Of als de overheid dit nou zou ondersteunen zou de prijs flink omlaag kunnen gaan. Dan zouden er nog veel meer mensen gebruik maken van zonne-energie. Op dit moment probeert Greenpeace de overheid dus zo ver te krijgen (wat niet echt lukt met van die partijen als het CDA en de VVD) zodat de echte doorbraak in zonne-energie kan starten.


Kernenergie: niets dan ellende
Heel veel mensen denken “Fijn, kerncentrales stoten geen CO2 uit en zijn dus een oplossing voor het klimaatprobleem.” Maar er komt veel meer bij kijken. Kernenergie is vreselijk gevaarlijk. Denk maar aan de ramp met de kerncentrale van Tsjernobyl in 1986. De nucleaire industrie noemde het ‘een typisch Oost-Europees probleem omdat ze in europa onveilige kerncentrales bouwen. In de westerse wereld zou zoiets nooit gebeuren...’ Totdat de kerncentrale in Japan ontplofte in 1999, in Japan nog wel. Een land met de nieuwste westerse technologie. Na dit ongeluk besloot Japan geen kerncentrales meer te houden. Maar het grootste probleem vormt kernafval. Radioactief afval blijft duizenden jaren gevaarlijke straling uitzenden, en na 50 jaar onderzoek is er nog steeds geen oplossing voor gevonden. Fabrieken gooiden miljoenen liters radioactief afval in de zee. De Ierse zee waarin ook o.a. de Nederlandse kerncentrale haar afval dumpt is de radioactiefste zee ter wereld. Rondom die plaats komt onverklaarbaar veel leukemie voor bij kinderen. En wat dacht je van al die vissen die al dat radioactieve afval binnenkrijgen en daarna door ons worden opgegeten? Gelukkig is er sinds 1975 een wereldwijd verbod om hoogradioactief afval in de zee te lozen. En sinds 1993 mag er helemaal geen radioactief afval worden geloosd. De zee is dan misschien veilig, maar het radioactief afval blijft bestaan. Inmiddels wordt uit wanhoop in verre plekken in de woestijn of in de bergen gedumpt. Of ze betalen Rusland ervoor om het in Rusland te mogen dumpen waardoor al die arme russen kanker krijgen. Bovendien maken kerncentrales het mogelijk om atoomwapens te krijgen. Blijkbaar is er maar een oplossing: De wereld moet stoppen met kernenergie te produceren, of alleen nog om kanker mee te bestrijden en niet om kanker mee op te wekken.

Wat wil Greenpeace op gebied van klimaat en energie?

· Snelle doorbraak van duurzame energie
· Stoppen met olie- en gaswinning
· Stoppen met kernenergie
· Een wereld zonder kernwapens

GIFTIGE STOFFEN
De wereld zit vol gif. De lucht, het water en de grond zijn over de hele wereld vervuild met giftige stoffen. De meerderheid van deze stoffen is niet getest op de gevolgen op gezondheid en milieu. Greenpeace richt zich vooral op de hele giftige POP’s (Persistent Organic Pollutants). POP’s zijn heel moeilijk afbraakbaar en blijven dus nog heel lang in het milieu. Sommige POP’s zijn in Europa allang verboden zoals DDT’s en PCB’s, maar een heleboel andere stoffen worden nog gewoon gebruikt. Veel POP’s zijn chloorstoffen. Deze giftige stoffen verspreiden zich over de hele wereld, maar ze zijn vooral terug te vinden in het poolgebied, waar er mensen, ijsberen, walvissen en zeehonden ziek van worden. In 1998 spraken alle Europese milieu ministers af om alle vervuiling met POP’s in 2020 te stoppen. Ze beloofden haast te maken met het voorkomen van milieuvervuiling door dioxinen, tributyltin (TBT), chloorparaffines, broomhoudende brandvertragers en bepaalde soorten bestrijdingsmiddelen. Tot nu toe is er van al die mooie beloftes nog niets te zien. Het wordt hoog tijd om actie te ondernemen.

Dioxine, chloorstoffen en ander gif in het dagelijks leven
Bij verbranding van chloorhoudende stoffen, zoals PVC, ontstaan dioxinen. Die blijven achter in rook en as. Die rook moet daarom worden gereinigd waarbij dan weer rookgas reinigings residu ontstaat. Bij het maken van één kilogram PVC ontstaat ongeveer evenveel giftig residu. Van PVC’s worden vooral babyspulletjes gemaakt zoals spenen en een tijdje geleden die telletubies, omdat PVC zo zacht is. Die baby’tjes krijgen dus meteen al giftige stoffen binnen waarvan ze leverbeschadigingen of kanker kunnen krijgen. Greenpeace voerde 2 jaar actie hier tegen en eind 1999 stemde de EU toe met een verbod op PVC-speelgoed. En dat dit allemaal makkelijk onder de mat wordt geschoven zien we bijvoorbeeld bij de Belgische dioxine kippenramp in 1999. Omdat ze niet wisten wat ze met het residu moesten doen hadden ze het maar in het veevoer gestopt. Dat hebben we aan de kippen, varkens en eieren wel gemerkt. En in Duitsland was er in 1998 ook een probleem met de dioxinemelk. Het is wel duidelijk dat we met z’n allen van chloorhoudende stoffen over moeten gaan naar andere, schone materialen. Polyprxopyleen (PP) bijvoorbeeld. Maar PVC is maar een voorbeeld, er zijn namelijk minstens 11.000 verschillende stoffen. De meeste daarvan worden in het milieu niet of nauwelijks afgebroken. Veel van deze stoffen worden opgeslagen in het vetweefsel van mensen en dieren. Op die manier zijn ze nog heel lang schadelijk en worden ze doorgegeven door bijvoorbeeld moedermelk. In het menselijke lichaam zijn tot nu toe al 177 chloorstoffen gevonden. En meer dan 100 van die stoffen zijn kankerverwekkend.


Scheepssloop
Greenpeace voert ook actie tegen de handel in gevaarlijk afval. Al die grote fabrieken moeten natuurlijk van hun smerige giftige afval af, en hun makkelijkste ‘oplossingen’ daarvoor is om het gewoon maar in een ontwikkelingsland te dumpen. Zogenaamd voor ‘herbruik’ omdat in dat soort landen nauwelijks ‘lastige’ milieuwetten/ organisaties zijn die ze tegenhouden. Zo dumpen scheepseigenaren hun schepen aan het eind van hun varend bestaan op de stranden van India, Pakistan, China, Bangladesh en Turkije. Daar worden ze uit elkaar gehaald door de mensen daar zonder enige bescherming zodat de asbest en andere giftige stoffen in hun lichamen terecht komen. Greenpeace voert actie voor een strenge wet die dit verbied. Met ‘operatie schoon schip’ volgen ze schepen die ze verdenken van dat het hun laatste reis zal zijn, naar de sloopstranden dus. Ook dringt Greenpeace aan bij het IMO en bij de VN, Ierland is verantwoordelijk voor zijn eigen afval. Dat voorkomt dat alle afval uit de rijke westerse wereld in de ontwikkelingslanden of in Oost-Europa terecht komt.