Eenden

Eenden

Bergeend

Dit is een van de meest opvallende dieren aan onze kust. Hij is forser dan een gewone eend en wat kleiner dan een gans. De Bergeend is meteen te herkennen aan de bruine brede band over zijn borst en zijn rug. Ook valt hij op door zijn glanzende zwartgroene hals en kop. Verder is de vogel wit met een donkere middenstreep over de buik en een brede, zwarte vleugelrand. De poten zijn roze en de snavel is rood. Bij het mannetje zit op die rode snavel een grote rode knobbel. Eigenlijk is de naam Bergeend niet helemaal goed, want een echte eend is de Bergeend niet. Het mannetje is groter dan het vrouwtje,
maar verder lijken ze sprekend op elkaar en dat hoort eigenlijk niet zo bij eenden.

Ook verzorgen de Bergeenden samen voor de jongen en grazen ze veel op droge grond.
Kortom: Bergeenden lijken eigenlijk meer op ganzen dan op eenden.
Ze worden dan ook wel eens halfganzen genoemd.
Vooral langs onze kusten kun je Bergeenden ontmoeten. De laatste jaren kom je ze ook meer en meer
in Nederland tegen. Bergeenden broeden meestal op konijnenholen. In 1970 waren er zoveel Bergeenden
in Nederland, dat ze ook wel nesten onder de vloer van een huis maakten.

Wilde eend

Een Wilde eend leeft op stromende en op stilstaande wateren. De meeste hebben een lekker lui leventje, want ze hoeven zelf haast geen voedsel te zoeken omdat ze worden bijgevoerd door de mensen.
Ook maken de mensen wel nesten voor hen. Je ziet ze vaak in vijvers, in steden, in sloten en plassen, enz. Het mannetje is ongeveer 57 centimeter en het vrouwtje 49 centimeter.
Als ze hun vleugels uitslaan zijn ze 1 meter. Ze wegen 700 tot 1400 gram.
Het voedsel bestaat uit allerlei ongewervelde waterbewoners en kleine gewervelde dieren,

zoals insecten en weekdieren. Het nest wordt gemaakt van allerlei plantendelen. Het nest ligt meestal
in de buurt van het water, onder het struikgewas of oevervegetatie soms ook op knotwilgen.
Het vrouwtje zorgt voor het nest. In maart of april legt het vrouwtje haar eieren. Het zijn er 9 tot 13.
Het uitbroeden duurt ongeveer 22 tot 26 dagen. Vrijwel onmiddellijk na het uitkomen volgen de eendekuikens hun moeder. Het mannetje heeft een groene kop en bruine borst en een witte rand om
zijn nek. Het vrouwtje is bruin, zo valt ze niet op als ze in haar nest ligt te broeden. De Wilde eend
zie je vaak in vijvers in parken, want ze zijn makkelijk tam te maken. Ze durven soms zelfs uit je handen te eten. Deze eend is een van de bekendste soorten in Nederland. Aan de korte poten zitten zwemvliezen. Jonge wilde eenden kun je laten wennen om op een boerderij te leven.
Maar eigenlijk horen ze thuis in de natuur. Daarom heten ze tenslotte ook Wilde eenden.
Wilde eenden slapen op de grond.

Wintertaling en Zomertaling

Een mannetje Wintertaling is 36 centimeter. Het vrouwtje is wat kleiner en is 34 centimeter.
De wintertaling leeft op plassen, meren, enz. De Wintertaling leeft in grote groepen en eet kleine
dieren en planten. Het nest maakt de Wintertaling in dichte begroeiing op de grond. Het vrouwtje legt haar eieren in mei. Het zijn er 8 tot 10, die zij alleen uitbroedt. Ook het leiden van de jongen is haar taak. De Europese Wintertaling overwintert in: Zuid-Europa en Noord-Afrika. Het mannetje draagt vanaf de herfst tot juni een fraai prachtkleed met brede groene strepen op de zijkant van zijn kop.

De Zomertaling is iets groter en iets dikker dan de wintertaling. Een mannetje zomertaling is 40 centimeter en het vrouwtje 36 centimeter. Ze leven ook in grote groepen. Hij nestelt in dicht riet, struikgewas en lang gras. Het voedsel bestaat uit planten en ongewervelde waterdieren.

Het vrouwtje legt haar eieren in april tot juni; het zijn er 7 tot 12, die in 21 tot 25 dagen door het vrouwtje alleen worden uitgebroed. Ook verzorgt ze haar jongen.
's Winters trekken de Zomertalingen naar Noord- en Centraal-Afrika.
Vroeger werd er gejaagd op de Zomertaling, maar dat is verboden sinds 1979. De Zomertaling kan heel snel vliegen. Hij is ook de snelste eendensoort, want hij bereikt een snelheid van 100 kilometer per uur. De Zomertaling vliegt licht en zonder vleugelgeruis.

Slobeend

Zijn naam heeft de Slobeend te danken aan zijn lepelvormige snavel. Waar de Slobeend graag mee
in het water slobbert. Het mannetje heeft een groene kop, witte borst, kastanjebruinen flanken en een lichtblauwe voor vleugel. Het vrouwtje is bruin met onderaan haar vleugel een blauwe rand met aan het einde een groen vlak. De ogen zijn geel.
Het mannetje is 51 en een halve centimeter.
Het vrouwtje is 47 en een halve centimeter.
De Slobeend komt op zeer verschillende stilstaand.
De Slobeend eet zowel plantaardig als dierlijk voedsel. Het nest ligt gewoonlijk aan de oeverbegroeiing.
In april tot mei legt het vrouwtje haar eieren.
Het zijn er ongeveer 8.
Het vrouwtje broedt de eieren alleen uit, ook het leiden van de kuikens is haar taak. Ze leven in:
West en Noord-Europa, Noord en Midden-Azië en het westelijk deel van Noord-Amerika.
De Slobeend komt in Nederland veel voor.


Krakeend

Een mannetjes Krakeend is 51 centimeter en een vrouwtje 48 centimeter.
Het mannetje en het vrouwtje lijken veel op elkaar.
De Krakeend leeft op langzaam stromende en stilstaande wateren.
Hij eet waterplanten en kleine waterdiertjes. In mei tot juni legt het vrouwtje haar eieren.
Het zijn er 7 tot 12. Ze broedt de eieren alleen uit, het uitbroeden doet ze in 26 of 27 dagen.
De jongen zijn in 7 weken vliegvaardig en houden zich in een directe omgeving van het nest.
De trek begint in augustus of september. Ze overwinteren in Zuid-Europa en Noord-Afrika.

Jonge eenden

In de lente zoekt iedere mannetje een vrouwtje. Samen maken ze hun nest. Het nest is goed verstopt in het gras of in het riet. Het vrouwtje legt gemiddeld 10 eieren. Het broeden duurt gemiddeld een maand. Het mannetje is niet zo'n trouw vader. In het begin past hij nog wel op, maar al snel laat hij het vrouwtje al het werk alleen doen. Dan komen de eieren uit. Jonge eenden zijn nestvlieders. Dat betekent dat ze niet in het nest blijven. Al gauw gaan ze mee het water in. De jonge eenden kunnen meteen zelf hun voedsel zoeken. Maar ze blijven wel in de buurt van hun moeder. Dat lijkt heel grappig. Dan lopen ze met een hele sliert over de weg of ze zwemmen allemaal achter elkaar en de moeder voorop.

Jacht

Op eenden wordt ook gejaagd. Dat doen de jagers op 3 manieren: ze schieten gewoon in de lucht op vogels en dan zit er ook wel eens een eend bij.. Soms zijn ze ook echt op zoek naar eenden en dan leggen ze een plastic lokeend in het water en dan gaan de jagers in hun schuilhutten zitten en wachten tot dat er een andere eend bij de lokeend komt. Dan schieten ze hem dood. Er zijn ook eendenkooien. Dan doen ze een makke eend in het water en dan gaat de jager met zijn hond, die kooikerhond wordt genoemd,

in de hut of achter het riet zitten te wachten tot er eenden komen. De jager wordt kooiker genoemd.
Als de eenden er zijn dan lokken de eenden van de jager de andere eenden in een gang die de kooiker heeft gemaakt. De kooiker komt met zijn kooikerhondje te voorschijn en drijven ze de eenden nog even wat verder in de gang en dan valt een luikje dicht en zitten de eenden gevangen.
Vroeger werd dit vaak gedaan voor de vangst, dan werden ze levend naar de poelier gebracht.
Nu wordt het vaker gedaan voor onderzoek. Dan krijgen de eenden een ringetje om hun poot
met een nummer erop en als de eend dan ziek is of hij is dood, dan weten ze welke eend het is.
Op eenden wordt gejaagd omdat veel mensen ze eten en lekker vinden.

Bijzonderheden

Je ziet een eend vaak met zijn kop onder water. Dan zijn ze op zoek naar voedsel.
Dat noemen ze grondelen. Eenden die zo voedsel zoeken noemen we grondeleenden.
Er zijn eenden die helemaal onderwater duiken. Ze kunnen wel 10 meter diep. Die eenden noemen ze duikeenden. De mannetjes eend wordt ook wel woerd genoemd. Eenden hebben oren die je niet ziet.
Het is een gaatje aan beide kanten van het gezicht. Het gaatje (oor) zit vlak achter het oog en is bedekt met een laag veren. Eenden hebben ook neusgaten die je wel kunt zien.
Alleen als je dicht bij de eend bent. De neusgaten zitten bovenop de snavel.