De aap

De aap Ik houd mijn werkstuk over verschillende soorten apen. Ik heb het onderwerp gekozen omdat ik er veel informatie over had. En ik vind het een interessant onderwerp. De apen waar ik het over ga houden zijn onder andere de
Orang-oetang, de gorilla, bonobo’s & zwarthand gibbons
Ook komen kleinere aapsoorten in mijn werkstuk voor zoals: de doodshoofdaapjes & de geelborst aapjes. Indeling: 1: de doodshoofd aapjes. 2: de geelborst aapjes. 3: de orang-oetang. 4: de gorilla. 5: de bonobo’s. 6: de zwarthand gibbons. De doodshoofd aapjes. Ook al zijn de doodshoofdaapjes erg klein, toch zijn ze

familie van de grotere Zuid-Amerikaanse apen. Ze lijken in bouw en gedrag namelijk meer op de
geelborst aapjes dan op de dwergaapjes uit Zuid-Amerika. Een groep doodshoofdaapjes kan wel uit honderd dieren bestaan. Op zoek naar vruchten, bladknoppen, en allerlei insecten trekt zo’n groep door het oerwoud heen. Vrijwel overal in de onmetelijke regenwouden van Midden-Amerika
en Zuid-Amerika leven doodsaapjes. Maar ze zien er niet allemaal hetzelfde uit want van plaats tot plaats verschillen ze van kleur. Doodshoofdapen vrouwtjes krijgen eenmaal per jaar jong. Ook al is een groep nog zo groot er zijn slechts een paar mannetjes die voor de voortplanting zorgen. Deze mannetjes dekken de vrouwtjes in het vroege voorjaar zodat die vijf maanden later allemaal rond dezelfde tijd jongen krijgen. Dat is bijzonder want de meeste andere apen hebben niet zo’n
duidelijk geboorte seizoen. Jonge doodshoofd aapjes zijn al snel na de geboorte sterk genoeg om op de rug van de moeder te klimmen en zich zo goed vast te houden aan de haren dat ze zelfs bij de ruigste sprongen er niet af vallen. Ze drinken meer dan zes maanden en zijn twee jaar later geslachtsrijp. De geelborst aapjes De geelborst apen hebben hun naam te danken aan hun duidelijke geel tot geel bruine kleur van hun vacht, vooral op hun borst en schouders. Geelborst apen komen voor in bijna alle tropische bosgebieden in Zuid-Amerika. Maar de geelborst aap komt nog het meeste voor in het kustregenwoud ten oosten van Brazilië. Door het kappen van hun wouden en andere gevolgen zoals de overbevolking tussen Rio de Janeiro en Bahia staan de geelborst apen er niet goed voor. Sterker nog ze leven nu nog maar in kleine, van elkaar geïsoleerde, groepjes. Over de hele wereld leven zo’n veertig geelborst apen in dierentuinen. Om deze aapsoort te behouden heeft de dierenbescherming van Brazilië een internationaal programma opgezet. Het idee was om enkele landen te selecteren die een mannetje en een vrouwtje mee kregen naar een dierentuin om daar te kunnen fokken. Alleen zijn deze dieren officieel eigendom van Brazilië. Ook Nederland is geselecteerd om te fokken. De dieren verblijven in de Apenheul te Apeldoorn. orang-oetang rag Het is natuurlijk wel bekend dat alle apen bananen eten maar ze eten natuurlijk nog veel meer. Het eten van vruchten vinden orang-oetangs heerlijk en behalve dat eten ze ook nog noten, boomschors, insecten, eieren, bladeren en wortels. Als een mannetjes orang-oetang een vrouwtje wilt krijgen gaat hij zingen, Dat begint met een zacht gebrom daarna hard en dan weer zacht. Tenslotte komt het mannetje dichter bij het vrouwtje en begint levendig met haar te spelen. Als een vrouwtje orang-oetang ongeveer tien jaar oud is kan ze kinderen krijgen. Na een draagtijd van ongeveer acht maanden wordt het jong geboren. Het jong is zes jaar lang dicht bij zijn moeder. De moeder kauwt altijd eerst alles voor en moet haar jong binnen zes jaar leren wat ze wel en niet voor vruchten mag eten. Een vrouwtje krijgt ongeveer zeven tot acht jongen. Een derde daarvan sterft al snel na de geboorte. Ze krijgt dus ongeveer zo’n vijf/zes jongen. Vijanden van de orang-oetang zijn er niet zo veel alleen de tijger en de mens (stropers)natuurlijk om zijn vijanden uit de buurt te houden gaat hij brullen (net zoals bij het versieren van een wijfje). Leefomgeving Het woord orang-oetang betekent eigenlijk “bosmens” en dat klopt ook wel want de orang-oetang leeft voornamelijk in de bossen. Alleen op Borneo en Sumatra leeft deze aapsoort. Deze aapsoort komt haast nooit op de grond want hij is bijna

De hele tijd in de bomen aan het slingeren. Door jacht en bosvernietiging is het aantal orang-oetangs sterk
terug gelopen (vooral op sumatra). Men wilt in beslag genomen orang-oetangs zelf weer terug zetten. In de bossen van sumatra en borneo, wat niet altijd een succes is. kenmerken van de orang-oetang: het donkere type: -donker rood/bruine vacht. -lange slanke vingers. -een goed ontwikkelde duim en teen. -slanke bouw. -minder druk karakter. -slimmer met gereedschappen. Het lichtere type: -roestbruine tot oranje kleurige vacht. -minder ontwikkelde duim en grote teen. -geen nagels. -zwaar gebouwd. -naar buiten gericht karakter. (kruisingen tussen deze twee types zijn mogelijk). Geschiedenis De eerste Europese reizigers die Sumatra en Borneo bezochten keerden naar huis met verhalen over ruige roodharige wilde mensachtige, die ze bosmensen noemden. In 1941 schreef Nicolaas Tulp, arts en burgemeester van Amsterdam een boek waarvan het laatste hoofdstuk over een onbekend mensachtig wezen. Tulp had een mensaap bestudeert, naar grote waarschijnlijkheid een orang-oetang. En hij gaf hem een menselijk karakter. Later werd getwijfeld of tulp nou een orang-oetang of een chimpansee had beschreven. De ontdekking van de Sumatraanse orang-oetang werd pas rond 1820 toegeschreven aan de Engelse zoöloog Clarke Abel. Tegenwoordig gaat men in sommige richtingen er vanuit dat de mens, gorilla, orang-oetang en de chimpansee de rond 22.000.000. jaar geleden de zelfde voorouders hadden. Mens en orang-oetang lijken in de lichaamsbouw nog op elkaar. Gezicht gelijkenissen tussen mens en orang-oetang zijn nog herkenbaar. De gorilla De gorilla is de grootste van alle apen. Volwassen mannen kunnen 150 tot 200 kilogram wegen. De vrouwtjes kunnen 75 tot 175 kilogram wegen. Gorilla’s leven in groepen van 5 tot 20 dieren in centraal Afrika. leiders Volwassen mannen krijgen een zilvergrijze rug. Een groep wordt geleid door zo’n ‘zilverrugman’. Bijgestaan door een of meer van zijn zonen bewaart hij rust en orde in de groep die verder bestaat uit enkele vrouwen en hun kinderen. Uiteraard beschermd hij de groep ook tegen gevaar: als het er
op aan komt hoeft deze reus zelfs niet voor een luipaard niet uit de weg te gaan. Toch misbruikt de leider zijn kracht nooit: hij blijft een uiterst vredelievende planteneter. Dat geldt trouwens voor de hele groep: vredig en rustig trekken ze erop uit op zoek naar bladplanten, jonge scheuten en vruchten. S’nachts slapen ze in boomnesten die ze overdag maken van takken en bladeren.
De apenheul Het gorilla eiland van de Apenheul huisvest een gorillagroep van maar liefst 20 gorilla’s. In de loop van de jaren werden al meer dan 30 gorilla baby’s geboren. Die allemaal door hun eigen moeders in de groep werden grootgebracht. Veel van deze baby’s zijn al volwassen en leven in andere dierentuinen in Nederland, Duitsland, Frankrijk, Zwitserland, Groot Britannië, Israel en Australië. De bonobo Bonobo’s werden vroeger ook wel dwergchimpansees genoemd. Men ontdekte pas in 1920 het bestaan van deze kleine mensaapsoort
aan de hand van schedels in een Belgisch museum. Omdat die kleiner waren dan de schedels van de gewone chimpansees. Daarom dacht men dat het hier om een dwergvorm ging. Pas toen de dieren in het wild werden gezien, bleek dat ze nauwelijks waren dan de gewone chimpansee. Wel zijn ze slanker en minder lomp gebouwd dan de chimpansee. Ze hebben ook langere benen en een rondere schedel. Ook de beharing wijkt af van die van de chimpansee. Bonobo’s komen uitsluitend voor in de democratische republiek congo. Daar leven ze diep in de regenwouden. De meeste tijd brengen ze door in de bomen op zoek naar eten. Bonobo’s leven in grote groepen die wel 200 dieren kan tellen! De zwarthand gibbon Deze kleine mensapensoort is een typisch boombewoner. Gibbons slingeren razend snel van tak tot tak. Met een luid gezang bakent een gibbonpaartje hun territorium af. Zo’n duet is meerdere malen per dag te horen in een omtrek van 3 a 4 kilometer! De zwarthand gibbon kan heel agressief overkomen maar is van aard
een vriendelijke aapsoort.