Chinchilla

1. Het leefgebied Van oorsprong komt de Chinchilla uit Zuid-Amerika. Ze leven in Peru, Bolivia, Chili en Argentinië in het rotsachtige hoogland van de Andes tot op een hoogte van 5000 meter. Ze leven in natuurlijke met doornstruiken begroeide gebieden. De luchtvochtigheid is daar uiterst gering en de temperatuur wisselingen tussen dag en nacht zijn extreem. Chinchilla’s leven in gebieden ver van water verwijderd. Ze komen aan water door de ochtenddauw op grassen te drinken en sommige soorten cactussen te eten die veel water vasthouden. De dichte vacht van de chinchilla beschermd ze tegen kou, hitte maar remt ook de verdamping van water af. 2. Het gedrag Chinchilla’s zijn ’s nachts bijna de hele nacht bezig met het zoeken naar voedsel. Als de zon opkomt zoeken ze hun onderaardse woning op. Ze blijven daar totdat de zon achter de bergkammen verdwijnt. Chinchilla’s kunnen heel goed en snel de bergen beklimmen waarop ze leven.
3. Leefwijze Chinchilla’s leven in hun natuurlijke omgeving in kolonies. Er komen geen conflicten voor zolang er voldoende ruimte is om samen te leven. 4. Natuurlijke vijanden Chinchilla’s hebben niet zoveel natuurlijke vijanden. In de schemering is het vooral de adelaar die op ze jaagt en ’s nachts is het vooral de geruisloos vliegende uil. Chinchilla’s worden ook wel door de Andesvos en marterachtigen bejaagd. 5. De mens als vijand De gevaarlijkste vijand van de Chinchilla is de mens. De jacht van de oorspronkelijke bevolking van Zuid-Amerika op de Chinchilla bracht het bestand niet in gevaar. De kolonisatie door de Spanjaarden en de sterke vraag naar Chinchillabont veranderde dit. Jagers en mijnwerkers verjaagde dit nieuwsgierige diertje naar moeilijker (voor de chinchilla) begaanbare gebieden van de Andes. Stropers hebben met strikken en vallen de chinchilla bijna uitgeroeid. In het begin van de 20ste eeuw steeg de vraag naar chinchillapelzen zo sterk, dat in 1905 alleen uit de Chileense havenstad Coquimbo al 216000 vellen werden uitgevoerd. Vier jaar later waren de dieren zo zeldzaam dat uit dezelfde haven nog maar 27000 vellen konden worden verscheept. In 1918 werd daarom door de Zuid-Amerikaanse regering een uitvoerverbod afgekondigd. Het bleek dat de Chinchilla’s in de meeste leefgebieden al niet meer voor uitsterven konden worden behoed. Het is onbekend hoeveel Chinchilla’s nu nog in Zuid-Amerika zijn. Handel met in het wild levende Chinchilla’s is verboden. Met Chinchilla’s uit de dierenwinkel mag onbeperkt worden gehandeld omdat deze in gevangenschap zijn gefokt. 6. Voeding In het wild eten Chinchilla’s steppengrassen, vruchten, bladeren, de bast van kleine struiken en onkruid. Ook eten ze van sommige cactussoorten de wortels, stammen, bladeren en het zachte waterige binnenste. Chinchilla’s zijn ook dol op guillaves, de vruchten van de Guisco. Dat is een reuzencactus die in het leefgebied van de chinchilla’s veel voorkomt. De stammen zitten vol stekels en kunnen 4 tot 5 meter hoog worden. Binnenin zit een houtachtige buis waardoor de plant wat steviger wordt. Chinchilla’s wachten meestal niet tot de vruchten rijp zijn en van de cactus afvallen maar ze knagen een gat in de wortels van de cactus. Dan komen ze binnenin het buizenstelsel en kunnen ze zo omhoog klimmen. Dan knagen ze op verschillende plaatsen een gat in de stam om de vruchten op te eten. Chinchilla’s eten heel graag vet- en oliehoudende voeding, zoals noten en zonnepitten terwijl de spijsvertering van de Chinchilla daar niet op ingesteld is. 7. Voortplanting Een chinchillavrouwtje is vanaf een leeftijd van 5 tot 6 maanden vruchtbaar. Eens per 30 dagen, en hierin zijn verschillen van enkele dagen mogelijk, is ze berijd tot paren. Deze bronst houdt een aantal dagen aan. De dekking vindt meestal ’s nachts plaats, maar kan ook ’s avonds of in de vroege ochtend plaatsvinden. Eerst is het vrouwtje afwijzend en weert het mannetje af. Het mannetje jaagt op het vrouwtje en ze rennen beide door de kooi. Dan volgt de dekking, waarbij het mannetje het vrouwtje van achteren beklimt. ’s Nachts wordt vaak meerdere keren gedekt. De draagtijd is ongeveer 111 dagen. Het Chinchilla paartje gaat in deze tijd vriendschappelijk met elkaar om. Het werpen gebeurd ’s nachts of in de vroege ochtend. Tijdens het werpen ontstaan meestal geen problemen. De geboorte wordt vooraf gegaan door weeën. De weeën kosten inspanning maar ze duren niet zo lang, ongeveer een half uur. Het Vrouwtje trekt vervolgens de jongen naar buiten met haar tanden. (De moeder legt meestal de jongen op verschillende plekken in de kooi). De 3 of 4 jongen die het vrouwtje werpt zijn niet groter dan een lucifers doosje en ze wegen 40 tot 55 gram. Na ongeveer 8 weken zijn ze zelfstandig genoeg om het zonder de moeder te kunnen stellen. (De gemiddelde leeftijd van Chinchilla’s is 15 jaar).
8. De Bouw Een chinchilla is van het puntje van z’n neus tot aan het begin van z’n staart ongeveer 30 cm. De vol behaarde staart is gemiddeld 15 cm lang. Het gewicht ligt tussen de 450 en 700 gram, maar de mannetjes zijn het grootst. De oren van chinchilla’s zijn relatief groot en ovaal; ze staan recht op. De ogen zijn amandelvormig tot rond en hebben een sprekende, vriendelijke en intelligente uitdrukking, De lengte van de snorharen is opvallend: vaak 10, maar soms ook wel 15 cm lang. Chinchilla’s hebben een zijde zachte vacht die extreem dicht in eengeplant is. Hierdoor vallen de haren niet tegen het lichaam aan maar staan ze van het lichaam af. Chinchilla’s hadden vroeger maar 1 kleur: de zogenaamde standaardkleur die goed te vergelijken is met de kleur van een chinchilla-konijn. In vrij korte tijd zijn hier diverse kleuren bijgekomen, zoals de zwarte, bruine, beige en blauwe Velvets, de diverse witte tinten (waarbij de oogkleur en de kleur van de oren kunnen variëren) en de bonte chinchilla’s. Opvallend is dat het paren van witte chinchilla’s en Velvet chinchilla’s jongen geeft die op de een of andere manier niet gezond zijn. Informatiebron 1. Titel: Chinchilla’s als huisdier. Schrijver: Maike Röder-Thiede. Uitgever: Thieme. Jaar uitgave: 1994. 2. Titel: Chinchilla’s als huisdier. Schrijver: Maike Röder-Thiede. Uitgever: Thieme. Jaar uitgave: 1994. 3. Titel: Chinchilla’s als huisdier. Schrijver: Maike Röder-Thiede. Uitgever: Thieme. Jaar uitgave: 1994. 4. Titel: Chinchilla’s als huisdier. Schrijver: Maike Röder-Thiede. Uitgever: Thieme. Jaar uitgave: 1994. 5. Titel: Chinchilla’s als huisdier. Schrijver: Maike Röder-Thiede. Uitgever: Thieme. Jaar uitgave: 1994. 6. Titel: Chinchilla’s als huisdier. Schrijver: Maike Röder-Thiede. Uitgever: Thieme. Jaar uitgave: 1994. 7. Titel: Chinchilla’s als huisdier. Schrijver: Maike Röder-Thiede. Uitgever: Thieme. Jaar uitgave: 1994.+ Titel: Konijnen en knaagdieren encyclopedie. Schrijver: Ester verhoef. Uitgever: Rebo Productions. Jaar uitgave: 1997. 8. Titel: Konijnen en knaagdieren encyclopedie. Schrijver: Ester verhoef. Uitgever: Rebo Productions. Jaar uitgave: 1997.