Kaspar Hauser

Kaspar Hauser Op 29 september beviel groothertogin Stephanie de Beauharnais van een lang verwachte zoon, de nieuwe erfprins. Ze wist al hoe hij moest heten, Gaspard (Kaspar), naar een oom die zij vereerde, maar omdat die naam niet in de Badense familie voorkwam, stelde men de beslissing uit tot de doop. Kaspar was kerngezond. Terwijl Stephanie nog het bed hield, zou gravin Amalia Hochberg het prinsje verwisseld hebben voor een andere baby, zodat zij Karl zou kunnen chanteren met zijn zoontje en hem kunnen dwingen om haar kinderen de rechten toe te staan die hij in het vooruitzicht had gesteld. In de morgen van 16 oktober 1812 werd een hersenbloeding bij de baby geconstateerd. Het liep met de jongen meteen al op het eind. 's Nachts had Stephanie hem nog gezoogd en was hij volgens haar 'gesund wie immer'. Na Kaspar's dood kwam Johann Blochmann, geboren op 26 september 1812 in aanmerking als reserve prins. Op 5 november 1816 stond er een raadselachtig bericht in het Franse regeringsdagblad. Een Rijnschipper had een fles met een brief opgevist. In de brief stond: "Aan al degenen wie dit blad onder de ogen komt. Ik werd gevangen gehouden in een kerker bij Laufenburg aan de Rijn. Mijn kerker, onderaards, is zelfs hem onbekend die zich meester heeft gemaakt van mijn troon. Meer kan ik niet schrijven, omdat ik streng en wreed bewaakt word". De ondertekening luidde: 'S. Hanès Sprancio' = 'Sein Sohn Kaspar'. Voor het eerst dook die complete naam nu op, al verdween hij meteen weer in een Colmars archief. Kaspar was na de dood van mevrouw Blochmann naar een kasteel gebracht van de groothertogen van Baden ten noorden van Laufenburg (Schloss Beugen). Iedereen gaat ervan uit dat het verblijf in Laufenburg na november 1816 te riskant werd, dus moest de kleuter weg. Het kind werd achtergelaten op een afgelegen landgoed in Beieren. Op 26 mei 1828 waggelde een 15 of 16-jarige jongen, verblind door het licht en zonder te kunnen praten, met bebloedde voetzolen door Neurenberg. Hij had een brief bij zich, waarop stond geschreven dat op 7 oktober 1812 deze jongen te vondeling was gelegd. Het verleden van de jongen werd gereconstrueerd. Van zolang hij zich heugde, was hij in een halfdonkere kamer opgegroeid, waar het licht slechts door een spleet binnendrong. Hij leefde op water en brood en had er aan een lijn vastgebonden gezeten (wat door een vergroeiing van zijn knieën werd bevestigd), met juist genoeg bewegingsvrijheid om zjin behoefte te doen in een verzonken, met een houten schuif bedekte pot. Hij zou er elf jaar hebben gezeten. De zaak van 'het kind van Europa' kwam aan het rollen. Vanaf dit moment speculeerde heel Europa over Kaspar Hauser' s afkomst. In 1924 werd de gevangenis van Kaspar Hauser gevonden in het versterkte buitengoed Schloss Pilsach dat werd opgeknapt. Men vermoedt dat zijn bewaker Franz Richter was, die op Schloss Pilsach als huisbewaarder fungeerde, maar dat is niet zeker, omdat zijn bewaker zijn naam niet bekend maakte, want hij zou anders gestraft kunnen worden. Op 17 oktober 1829 werd er een aanslag op hem gepleegd, waaraan hij een lidteken aan zijn hoofd overhield. Een andere gebeurtenis uit 1830 speelde zich buiten openbaarheid af, maar lekte wel uit. Er liep een gerucht dat Kaspar met adelijke families uit Hongarije verwant kon zijn. Bij een beproeving op zijn talenkennis, slaagde hij erin, woorden na te spreken, te herkennen en soms zelfs te vertalen. Nadat hij een keer doorelkaar was geschud herinnerde hij zich niets meer. Een journalist wees erop dat in Kaspar' s vermoedelijke geboortejaar ook een prinsje geboren was en verdwenen naar een grafkelder. Kaspar moet dat hebben opgevangen en al heeft hij vast wel over een bestaan van een prins gedroomd, hij hield er zijn mond over. In 1831 verhuisde Kaspar Hauser naar Ansbach. Van te voren waren er ook geruchten over een hoge afstamming die naar het Badense vorstenhuis verwezen. In Ansbach zou het leven van de vondeling in een rustigere staat verlopen, dacht men. Op 3 april 1832 zag Stephanie haar zoon voor het eerst terug in een park. Ze herkende hem meteen, maar Kaspar had haar niet opgemerkt. Op het moment dat het raadsel ontsluierd leek te worden werd hij op 14 december 1833 met een mes tussen zijn ribben gestoken. 3 dagen later stierf hij. Wederom na 3 dagen werd hij op het stadskerkhof in Ansbach begraven. De dader die Kaspar vermoord zou hebben heette waarschijnlijk Johann Muller. Bron: Onnozele kinderen
Schrijver: Wim Zaal