Het heelal

Waarom is er een melkweg?

De melkweg lijkt op een groot, breed lint in de hemel. Je zou kunnen denken dat sterren overal in de hemel voorkomen, maar dat is niet zo. We zien veel meer sterren op de melkweg dan in de hemel. Het helderste deel bevindt zich bij het sterrenbeeld schorpioen. Aan het einde van een schorpioenstaart kun je veel sterren zien. We zien er zoveel op de melkweg omdat de zon en de sterren samen komen in een grote, langwerpige groep sterren in de vorm van een koekenpan, een sterrenstelsel genaamd. Als we midden in een sterrenstelsel woonden, zouden er overal in de hemelsterren verdeeld zien staan. Sommige sterren kun je als een licht punt zien. De meeste sterren zijn zo ver weg dat ze een gloeiende nevel lijken aan de hemels. De Oude Grieken dachten dat er in de hemel met melk is gemorst. We weten nu dat het miljarden, ver weg zijn van ons verwijderd. Veel van die sterren zijn zo ver weg dat je een telescoop of een verrekijker nodig hebt.

De melkweg.

De planeten.

Alle negen planeten van het zonnestelseldraaien om de zon, maar elk is uniek. Om een aantal planeten cirkelen manen. De vier gasreuzen Uranus, Jupiter, Neptunus en Saturnus hebben bovendien ringen. De materie in een planeet of maan is in lagen opgebouwd. Het zwaarste materiaal zit in het centrum en bestaat meestal uit ijzer. De buitenlaag bestaat uitgesteente. Gas, het lichtste materiaal van een planeet bevind zich boven het planeetoppervlak en wordt de atmosfeer genoemd. De gelaagdheid van planeten en manen toont aan dat ze zijn gevormd uit gesmolten lava ( door botsingen met andere planeten was hun gesteente gesmolten). Het zwaardere materiaal kon zo naar het centrum zinken en het lichtere materiaal dreef naar het oppervlak.

Sterren

Sterren produceren enorm veel energie. Ze worden geboren in samen trekkende wolken waterstofgas. Het gas wordt zo sterk samengeperst dat de temperatuur stijgt. Wanneer de temperatuur in het midden van de ster 10 miljoen Celsius bereikt, botsen de kernen van de waterstofatomen zo krachtig tegen elkaar dat ze versmelten en nieuwe kernen vormen. Deze kernfusie leidt tot de vorming van heliumkernen en het vrijkomen van energie, zodat er een ster gaat schijnen. Sterren hebben verschillende afmetingen. De zon iets groter dan e meeste andere, maar sommige sterren hebben honderd keer zo veel massa dan de zon. Sterren met een grote massa leven niet zo lang als sterren met een kleine massa. Een ster met een zeer grote massa leeft maar een paar miljoen jaar, terwijl een ster met een kleine massa, zoals de zon, kan meer dan negen miljard jaar meegaan.

De eerste vluchten
De Russen brachten als eerste een mens in de ruimte. De kosmonaut Joeri Gagarin vloog op 12 april 1961 in de Vostok 1. Zijn vlucht duurde 89 minuten, maar in die tijd maakte hij 1 volledige omloop rond de aarde en kwam hij weer ongedeerd weer terug. De Vostok 1 werd gelanceerd vanuit de toenmalige Sovjet-Unie door een raket die ontworpen was om explosieven te dragen. Op zes augustus 1961, enkele maanden later, lanceerde de Russen Vostok 2. Die keer bleef de kosmonaut een hele dag in de ruimte. Een jaar later lanceerde de Russen Vostok 3 en 4, met slechts 1 dag verschil tussen de lanceringen. Beide ruimteschepen slaagde erin een paar dagen later terug naar de aarde te keren. In 1963 weren Vostok 5 en 6 gelanceerd. Vostok zes bracht de eerste vrouw in de ruimte. Ze heette Valentina Teresjkova.

Het zonnestelsel

De aarde is een van de negen 1 paneten die om de zon cirkelen. Zowel de planeten als de zon zijn zo 4,6 miljard jaar geleden ontstaan. Samen noemen ze het zonnestelsel. De vier binnen planeten – Mercurius, Venus, aarde, en Mars – bestaan helemaal uit gesteente, maar de aarde heeft een atmosfeer waarin de mensen kunnen ademen. Voorbij Mars bevindt zich de asteroïdengordel. Deze bevat vele miljoenen brokstukken die ook om de zon cirkelen. Nog verder weg vinden we vier grote planeten: Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunes. Deze grasneuzen hebben een erg dikke atmosfeer en geen vast oppervlakte. Jupiter is de grootste planeet. Daar voorbij vinden we Pluto. Deze planeet is het kleinst en het koudst, omdat deze planeet ver weg bij de zon verwijderd is. Er zijn aanwijzingen voor het bestaan van andere planeten.

De aankomst op aarde van een van de Apollo.
De zon

Onze aarde draait om de zon. Eigenlijk is de zon een ster. Omdat de zon zo dicht bij de aarde staat, lijkt zij groter en helderder dan de andere sterren. De zon is een enorme het gasbal. Zij is onmisbaar voor alle leven op aarde. Het is nooit goed om recht in de zon te kijken. Nog veel gevaarlijker is het om dor een verrekijker naar de zon te kijken. Het licht van de zon is zo vel dat je er blind kan van worden. Als we naar de zon kijken lijkt het net of zij ‘s morgens opkomt, dan met een boog langs de hemel beweegt en ‘s avonds weer verdwijnt. Maar de zon doet dat helemaal niet. Het lijkt alleen maar zo, omdat de aarde draait in vierentwintig uur de aarde om. Overdag zien wij de zon. Het is dan bij ons. Als de aarde verder draait kunnen we de zon niet meer zien. Hij blijft wel schijnen. Het is dan nacht bij ons, maar dag aan de andere kant van de aarde. De zon is meer dan honderd keer zo groot als de aarde. Stel je eens voor dat de zon net zo groot is dan een voetbal. Dan is de aarde ongeveer net zo groot als een speldenknopje.

De maan

De maan staat in het heelal het dichtste bij de aarde. Hoewel de maan goed gezien is ze toch ver van ons vandaan. De maan draait om de aarde, maar keert steeds dezelfde kant, de voorkant, wisten we al veel. Van de achterkant wisten we niets, omdat we die nooit konden zien. Sinds er astronauten op de maan zijn geweest weten we er meer van. Op de maan is geen lucht of water. Miljoenen jaren geleden botsten er allerlei stenen tegen de maan. Deze is daardoor bedekt met kraters. De maan draait om de aarde. Daar doet de maan een maand over. De aarde is bijna vier keer zo groot als de maan. De zon schijnt altijd tegen 1 kant van de maan. Als je een voetstap op de maan zet staat kan hij over duizenden jaren nog steeds gezien worden (als je op de maan bent). Dat komt omdat het op de maan niet waait en omdat er geen water is dat de voetstap weg zou kunnen spoelen

Asteroïden en meteoren en kometen

Asteroïden en meteoren zijn stukken steen uit het heelal. Asteroïden draaien om de zon. Meteoren bewegen zich door de ruimte. Soms komen ze vaak in de buurt van de aarde. Tijdens hun val naar de aarde moeten ze door de dampkring. Ze worden dan meestal zo heet dat ze verbranden. Dit zie je als een streep in het licht. Wij noemen dat een vallende ster. Grotere stenen, de meteorieten, kunnen op de aarde terechtkomen. Sommige meteoren kun je bezoeken in een museum. De kometen bestaan uit een stof en ijs, ze lijken een beetje op sneeuwballen met zand en grind. Ze komen uit delen van het zonnestelsel die het verst van ons vandaan liggen. Als ze dicht bij de zon komen, smelten ze een beetje en krijgen daardoor hun heldere staarten. Heel lang geleden dachten de mensen dat een komeet ongeluk zou brengen.

Het ruimteveer

Het ruimteveer is het eerste ruimtevaartuig dat meer dan 1 keer gebruikt kan worden. In het begin van de ruimtevaart konden ruimteschepen maar 1 vlucht maken. De meeste onderdelen van de raket verbranden in de atmosfeer of bleven in de ruime achter. Het eerste ruimteveer, de Enterprise, vloog nooit de ruimte in de ruimte, maar dat bewees dat zoon groot vaartuig met succes naar de aarde kon afdalen. Het tweede ruimteveer, Colombia, werd in 1981 gelanceerd. Deze werd gevolgd door de Challenger, Discovery, Atlantis en Endeavor. In 1986 ontplofte de Challenger bij de lancering, waarbij alle zeven astronauten aan boord omkwamen. Afgezien van dit ongeluk is het ruimteveer succesvol. Hij wordt gebruikt om het Internationale ruimtestation te bouwen.

Ruimtestations

In 1971 lanceerde Rusland als eerste ruimtestation, de Saljoet 1. De eerste ruimtestation bleven er maar een paar maanden in hun baan en vielen daarna naar de aarde. Maar men ontwikkelde betere sijstemen. In 1968 lanceerde Rusland de Mir, dat nog steeds om de aarde cirkelt. De Amerikanen lanceerde in 1973 het station Skylab. Astronauten werkten daar 172 dagen en keerde toen weer terug naar de aarde. Maar in 1979, voor een ander bezoek, verbrandde skylab in de atmosfeer. Het Internationale ruimtestation wordt gebouwd door een groep landen, waaronder de Verenigde Staten, Rusland, Canada en Japan. Dit grootste aller tijden worden. Meer dan 30 vluchten zijn nodig om alle stukken in de ruimte te brengen en bijna 40 andere missies zullen nodig zijn om het ruimtestation in elkaar te zetten

Nawoord

Ik vind het zelf een mooi werkstuk geworden. Ik hoop dat ik een mooi cijfer krijg.
Het onderwerp zelf vond ik niet zo leuk onderwerp. Ik wou het eerst over onweer doen maar daar had ik geen zin in dus werd het: het heelal. Onder het maken draaide ik steeds Flappie (Youp van t’ hek) af (het ergste lied van alle liedjes die er zijn maar ik had ook geen zin om de radio aan te zetten dus dan maar de radiocomputer maar aan. Het laatste stuk vind ik het aller ergst dat flappie in drie stukken lag). Ik heb er erg veel van geleerd. Maar ik ben vreselijk blij dat dit mijn laatste werkstuk is. Want ik hou er niet van om een werkstuk te maken.

(Bron: www.intospace.nl/spaceshuttles.php )