DBG VII, 77
Maar zij die in Alesia belegerd werden, omdat de dag al voorbij was gegaan waarop ze hulptroepen van hun bondgenoten verwacht hadden, nadat het graan helemaal was opgebruikt, niet wetend wat er gaande was bij de Haeduers, na het bijeenroepen van de raad, beraadslaagden ze over de afloop van hun lotgevallen. En nadat verschillende meningen bij hen uitgesproken waren, stemde een deel van hen voor overgave en een ander deel voor uitval, zolang men daar de krachten voor hadden, de redevoering van Critognatus mag volgens mij niet onvermeld blijven vanwege zijn uitzonderlijke en misdadige wreedheid.
Wat is dus mijn advies? Te doen, wat onze voorouders hebben gedaan in de niet te vergelijken oorlog tegen de Cimbren en de Teutonen; zij waren in hun steden samengedreven en onderworpen door hetzelfde gebrek, hebben ze hun leven met de lichamen van hen die door leeftijd nutteloos leken gerekt en ze hebben zich niet aan de vijand overgegeven. zelfs als we het voorbeeld van deze zaak niet hadden, was ik toch van mening dat dit wegens de vrijheid ingevoerd werd en als een zeer mooi voorbeeld doorgegeven werd aan de volgende generatie.
DBG VII, 78
Nadat de voorstellen verteld waren, besloten ze dat zij, die door ziekte of leeftijd nutteloos waren voor de oorlog, de stad moesten verlaten en dat ze alles eerder moesten proberen dan zich te verlagen tot het voorstel van Critognatus: Ze moesten toch wel nog eerder gebruik maken van zijn plan, als de situatie hen daartoe dwong en de hulptroepen treuzelden, dan de voorwaarde van overgave of vrede te ondergaan. De Mandubiërs, die hen in de stad hadden ontvangen, werden gedwongen met vrouwen en kinderen te vertrekken. Toen zij de verschansingen van de Romeinen genaderd waren, smeekten ze wenend met alle mogelijke smeekbeden om hen in slavernij op te vangen en hen met eten te helpen. Maar nadat Caesar wachtposten op de wallen had opgesteld, verbood hij hen op te vangen.
REACTIES
1 seconde geleden