Tekst 33c - boek 2

Tekst 33C
De wijze en de emoties Wil jij weten wat onze wijzen gezegd hebben over emoties? K zeg jou, wat ik in hun boeken gelezen hebt: Zij dachten dat emoties verdreven moesten worden. Vraag je, waarom zij dat zo meenden? Zij dachten dat emoties een ziekte was. Elke ziekte is een kwaad elk kwaad moet vermeden worden. Maar jij vraagt, waarom onze wijzen verboden hebben dat wij treuren om een dode vriend. "Het is natuurlijk" zeg jij, "dat ik gekweld word door het gemis van een dode vriend. Waarom sta jij mij dit verdriet niet toe." Ik zal het uitleggen. Als eerste is elke emotie zwak: vervolgens zwelt ze aan en groeit erg: ze wordt gemakkelijker niet toe gelaten dan verdreven. Dus is het noodzakelijk weerstand te bieden aan de gevoelens, al vorens zij vergroot zijn. De boodschap uit deze zin: Zorg dat je geen emoties krijgt
Een zekere filosoof schijnt mij helder te hebben gesproken. Ik zeg jou, wat hij aan een zekere jongeman heeft gezegd: "Het is geoorloofd voor de wijze lief te hebben, aangezien hij nooit slaaf van zijn lusten zal zijn. Hij zal ze doen stoppen, zodra hij wil. Ze= de emoties

Ik en jij zijn echter nog ver verwijderd van de wijsheid. Daarom moet onze zwakke geest niet overgegeven worden aan de liefde. Als wij immers zullen hebben zullen wij in een hartstochtelijke zaak terechtkomen. In de macht van een ander en zullen wij elke waardigheid verliezen." Die woorden van die filosoof zou ik niet alleen over liefde kunnen zeggen, maar over alle emoties. Het is beter dat wij teruggaan van een glibberig pad, omdat wij immers zelfs op het droge nauwelijks kunnen staan.