Mos habebatur principum liberos cum ceteris idem aetatis nobilibus sedentes vesci, in adspectu propinquorum, propriā et parciore mensā.
Het was de gewoonte dat de kinderen van keizers met andere leeftijdgenoten van adel zittend aten onder het toezicht van hun verwanten aan een eigen, soberder tafel.
Illic epulante Britannico, quia cibos potusque eius delectus ex ministris gustu explorabat, ne omitteretur institutum aut utriusque morte proderetur scelus, talis dolus repertus est.
Omdat Britannicus daar zijn maaltijd nam en omdat een uitverkoren dienaar zijn eten en drinken voorproefde, is de volgende list bedacht om dit gebruik niet over te slaan of om de misdaad niet aan het licht te brengen door de dood van elk van beiden.
Innoxia adhuc ac praecalida et libata gustu potio traditur Britannico; dein, postquam fervore aspernabatur, frigidā in aquā adfunditur venenum, quod ita cunctos eius artus pervasit, ut vox pariter et spiritus raperentur.
Een toen nog onschuldige, hete en voorgeproefde drank werd aan Britannicus aangereikt; vervolgens werd, toen hij die omwille van de hitte geweigerd had, het vergif, opgelost in koud water, toegevoegd dat zo snel in al zijn ledematen doordrong dat zijn stemgeluid gelijk met zijn adem stokten.
Trepidatur a circumsedentibus, diffugiunt imprudentes; at quibus altior intellectus, resistunt defixi et Neronem intuentes.
Degenen die naast hem zaten, sprongen verschrikt op, zij die de situatie niet doorhadden, stoven naar alle kanten uiteen: maar wie er meer van begreep, bleef aan de grond genageld staan met de blik op Nero gericht.
Ille, ut erat reclinis et nescio similis, solitum ita ait per comitialem morbum, quo primā ab infantiā adflictaretur Britannicus, et redituros paulatim visus sensusque.
Die zei, achterovergeleund en alsof hij van niets wist, dat dit gewoonlijk zo gebeurde ten gevolge van de epilepsie, waardoor Britannicus al van jongs af aan gekweld werd, en dat zijn gezichtsvermogen en zijn bewustzijn geleidelijk aan zouden terugkeren.
At Agrippinae is pavor, ea consternatio mentis, quamvis vultu premeretur, emicuit,
ut perinde igaram fuisse atque Octaviam, sororem Britannici, constiterit: quippe sibi supremum auxilium ereptum, et parricidii exemplum intellegebat.
Maar bij Agrippina brak zo'n angst en zo’n zinsverbijstering uit, ook al probeerde ze die met haar mimiek te onderdrukken, dat het vast is komen te staan dat zij even onwetend was als Britannicus' zus Octavia: zij begreep immers dat haar laatste hulp haar was ontrukt was en dat dit een voorafbeelding was van moedermoord.
Octavia quoque, quamvis rudibus annis, dolorem, caritatem, omnes adfectus abscondere didicerat. Ita post breve silentium repetita convivii laetitia.
Ook Octavia, hoe jong ook, had geleerd haar verdriet, haar genegenheid, ja alle gevoelens te verbergen. Zo werd na een korte stilte het uitgelaten diner hervat.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden