Phoenix 2: De Romulo et Remo

Leestekst: De Romulo et Remo
Amulius had Rea Silvia, de dochter van Numitor, in de boeien geslagen en had bevolen aan twee slaven om haar tweeling, Romulus en Remus, die onlangs geboren waren, in een mandje te zetten en in de Tiber te werpen. Toevallig had het toen veel geregend en de Tiber was buiten zijn oevers getreden: De nabijgelegen velden waren veranderd in plassen. Daarom konden de slaven niet naar de rivier zelf gaan en wierpen ze het mandje, dat de baby’s bevatte, in een plas. Vervolgens keerden ze terug naar Amulius en zeiden: “Wij hebben het mandje in de Tiber geworpen; de zonen van Rea Silvia zijn dood” Maar het mandje is niet gezonken, integendeel, nadat het water terugtrok, bleef het mandje droog vastzitten. Niet veel later daalde een dorstige wolvin, die in de bergen leefde, naar de rivier af. Nadat ze de baby’s gevonden had, droeg ze hen naar een grot, en voedde hun met melk en waste hun al likkend met haar tong.