Vertaling: De Bello Gallico VI, 15-17

DBG VI, 15

De andere soort is van de ridders. Wanneer er behoefte aan is en er een oorlog plaatsvindt - en dat gebeurde gewoonlijk bijna jaarlijks voor de komst van Caesar, namelijk dat ze ofwel zelf  onrecht veroorzaken ofwel dat ze het veroorzaakte onrecht afweren - houden dezen zich allen met oorlog en naargelang iemand van hen aanzienlijker is door de afkomst en het vermogen, des te meer horige en onderschikte heeft hij rond zich. Dit kennen ze als enige vorm van aanzien en macht .

DBG VI, 16

Heel het volk van de Galliërs is zeer gehecht aan godsdienst, en wegens die reden, offeren zij, diegene die verzwakt zijn door nogal ernstige ziektes en diegene die zich in gevechten en gevaarlijke situaties bevinden, als offerdieren mensen, ofwel beloven ze plechtig dat ze zullen offeren , en ze gebruiken druïden als dienaars voor die offers, omdat, ze menen dat tenzij in ruil voor een mensen leven een ander leven van een mens wordt gegeven, de wil van de onsterfelijke Goden gunstig is, en van staatswegen hebben ze offers van dezelfde soort ingesteld. Sommigen hebben poppen met een enorme grootte , waarvan ze de ledematen die met wilgentwijgjes samen gevlochten waren vullen ze met levende mensen; nadat die in brand gestoken zijn, worden de mensen van het leven beroofd door het vuur omsingeld. Zij menen dat de offers van hen, die betrapt zijn in diefstal of overval of een ander vergrijp, geliefder zijn bij de onsterfelijke goden. Maar wanneer de hoeveelheid van die soort ontbrak, verlagen ze zichzelf tot de zoen offers van onschuldigen.