Vertaling De Bello Gallico paragraaf 21

Toen C de noodzakelijke dingen had bevolen, liep hij bergaf om de soldaten aan te moedigen naar waar (welk deel) het toeval hem bracht en belandde bij het 10e legioen. Hij moedigde de soldaten aan met een toespraak, juist lang genoeg (niet langere t dan..) om hun eerdere moed te herinneren en in hun moreel niet te verzwakken en de stormloop van de vijand dapper  op te vangen. Omdat de vijand niet verder verwijderd was dan tot waar een speer kon gegooid worden (= binnen werpafstand was), gaf hij het sein om slag te leveren. En nadat hij naar de andere kant vertrokken was om eveneens aan te sporen, liep hij de strijders tegemoet. Het tijdsgebrek was zo groot en de mentaliteit van de vijand zo klaar om te vechten ( strijdlust was zo groot) dat de tijd ontbrak niet alleen om te eretekens op te pinnen, maar ook om de helmen op te zetten en de hoezen van de schilden te trekken. Naar welk deel (= waar) men vanop het werk toevallig belandde en welke tekens men het eerst zag, daar ging men bij staan, om geen tijd te verliezen in het zoeken naar de zijne (= veldtekens)