6.1 Hannibal ad portas!, naar Livius

6.1 Hannibal: de schrik uit Afrika

Hannibal ad portas!, naar Livius

Over de alpen

Nadat Hannibal de Pyreneeën makkelijk had overgestoken, bereikte hij met zijn leger en lastdieren, waaronder zelfs olifanten, de Alpen. De onderneming van Hannibal was reusachtig en heel moeilijk: want daarvoor had niemand ooit deze bergen met een leger overgestoken. Bovendien joegen de hoogte van de bergen en de massa sneeuw de Carthaagse soldaten nog meer schrik aan. Maar nadat Hannibal zijn troepen had aangespoord, begon de colonne bij het eerste licht verder te gaan. Op de negende dag bereikten ze via moeilijk begaanbare paden en omwegen uiteindelijk de kam van de Alpen, waar aan de soldaten, die vermoeid waren door de inspanning, gedurende twee dagen rust werd gegeven. Maar een nogal grote sneeuwval deed de reusachtige paniek terugkeren. Door geheel met sneeuw bedekte plaatsen ging de colonne lusteloos verder, en de wanhoop was duidelijk zichtbaar op ieders gezicht. Toen beval Hannibal de soldaten stil testaan op een plaats vanwaar een ver en breed uitzicht was. Terwijl hij Italië en de vlakten rond de Po toonde, zei hij: ‘Nu klimmen jullie over de muren, niet alleen van Italië, maar zelfs van de stad Rome; weldra zullen jullie kunnen afdalen en marcheren naar de vlakte; met één of hoogstens een tweede veldslag zullen jullie de hoofdstad van Italië in jullie hand en in jullie macht hebben.’

Een aarzelede leider

Toen de overigen Hannibal als overwinnaar feliciteerden, raadden ze hem ook aan, nadat zo’n grote oorlog afgewerkt was, voor het overige deel van de dag zowel zelf rust te nemen als rust te geven aan de vermoeide soldaten. Maar Maharbal, de bevelhebber van de ruiterij, zei: ‘Nu is het helemaal niet de tijd om te aarzelen! Meer nog, ga verder, Hannibal, en op de vijfde dag zal je als overwinnaar een feestmaal op het Capitool houden. Volg: ik zal met de ruiterij voorop gaan zodat we Rome bereiken voordat de Romeinen iets over onze aankomst te weten komen.’ Maar die zaak was groter dan Hannibal onmiddellijk met zijn geest kon vatten. Daarom zei hij dat hij de wil van Maharbal prees, maar dat hijzelf tijd nodig had om het plan af te wegen. Toen antwoordde Maharbal: ‘De goden hebben zeker niet alles aan dezelfde mensen gegeven. Je kunt overwinnen, Hannibal; gebruik maken van je overwinning kun je niet.’