2.2 De Iphigenia

Er was geen wind, de schepen stonden onbeweeglijk op de kust en de soldaten wachtten ongeduldig af. Agamemnon, broer van Menelaus en Griekse leider, beval waarzegger Calchas naar hem te komen en vroeg: ‘Wat heeft het orakel jou gezegd? Wat moeten wij doen? We kunnen toch niet voor eeuwig blijven wachten?’ Calchas antwoordde tegen zijn zin: ‘Diana, godin van de jacht, is boos op jou, omdat jouw soldaten een heilige hinde gedood hebben. Daarom is er geen wind. Nu eist de godin jouw dochter als offer. Op die voorwaarde zal er wind zijn en zal je naar Troje kunnen varen.’

Maar Agamemnon riep: ‘Dat kan ik toch niet doen! Jij hebt je vergist, Calchas. Zo wreed kan de godin nooit zijn.’ Maar de overige leiders en de soldaten hielden niet op te smeken. Uiteindelijk gaf Agamemnon bedroefd toe aan hun smeekbeden. Op initiatief van Odysseus, liet hij Iphigenia naar het kamp komen met een list: want hij beloofde haar een huwelijk met Achilles, dappere leider. Na en lange en moeilijke reis kwam het vrolijke meisje met haar moeder Clytaemnestra en broer Orestes aan in het kamp. Haar vader weende en kon de waarheid niet zeggen. Maar Odysseus greep haar snel en trok haar op het altaar.

Maar toen bemerkte iedereen iets wonderlijks. Terwijl bange Iphigenia op het altaar lag, daalde Diana af uit de hemel en nam haar weg. Ze legde een hinde in haar plaats op het altaar en maakte het meisje in een verafgelegen streek priesteres van haar tempel. Agamemnon en de soldaten stonden eerst verstomd, daarna betuigden ze dank aan de godin en doodden de hinde. Dadelijk was er wind. Eindelijk maakten de Grieken hun schepen los en konden naar Troje varen. Moeder Clytaemnestra keerde terug naar huis met haar zoon Orestes, triest en woedend.