Echo en Narcissus

Echo en Narcissus De nimf Echo door Juno gestraft Echo was toen nog een lichaam niet alleen een stem; en toch had zij, de kletstante, geen ander gebruik van haar mond dan zij nu heeft, zodat zij van veel woorden alleen de laatste kon terugkaatsen. Juno had dit gedaan, omdat, toen zij de nimfen kon betrappen die vaak onder haar eigen Jupiter lagen op een berg, Echo de godin met een lang gesprek sluw vasthield, opdat de nimfen intussen konden vluchten. Nadat de Saturnische dit gemerkt had, zei ze: ‘Een kleine macht over deze tong, waardoor ik voor gek gehouden ben zal jou gegeven worden en wel een zeer kort gebruik van jouw stem.' En zij bekrachtigt haar dreigementen met een daad (metterdaad); toch herhaaltde Echo de geluiden aan het einde van een gesprek en kaatste ze de gehoorde woorden terug. Echo verliefd op Narcissus Toen zij Narcissus door afgelegen velden zag dwalen en ze van verliefdheid is gaan gloeien, volgde zij zijn stappen heimelijk, hoe meer ze hem volgt, des te meer begint ze te gloeien door de dichterbije vlam, niet anders, dan wanneer licht ontvlambare zwavel gesmeerd op de top van een fakkel zich meester maakt van de nabij gebrachte vlammen. Ach, hoe dikwijls wilde zij hem naderen met vleiende woorden en vertederende zachte smeekbeden aanwenden! Haar aard belet dat en stond niet toe dat zij begon; maar, datgene wat haar wel natuur toestaat: zij is gereed bereid om geluiden af te wachten, om op die geluiden haar woorden te weerkaatsen. Toevallig van zijn trouwe vrienden afgedwaald had de jongen gezegd: ‘Is daar iemand aanwezig?' En: ‘aanwezig', had Echo geantwoord. Deze was stomverbaasd en, terwijl hij zijn scherpe blik naar alle kanten liet gaan, riep hij met luid stem: ‘Kom!': en zij riep de roepende. Hij keek om en zei toen er opnieuw niemand kwam: ‘Waarom vlucht je voor mij?' En hij ontving evenveel woorden als hij gezegd had. Hij hield vol en zei, misleid door het beeld van de tweede stem: ‘Laten wij samenkomen.' En Echo die geen enkel geluid liever wilde beantwoorden weerkaatste: ‘Laten we samenkomen' En zij ondersteunde zelf haar eigen woorden en nadat zij het bos verlaten heeft, ging ze op hem af, om haar armen om de lang begeerde hals te slaan. Hij vlucht en vluchtend zegt hij: ‘Haal je handen weg uit deze omhelzing! Ik zou liever sterven vooraleer jij macht krijgt over mij.' Zij weerkaatste niets behalve: ‘Moge jij macht krijgen over mij.'
Echo versmaad Versmaad verborg zij zich in het bos en zich schamend bedekte haar gezicht met bladeren en leeft vanaf dat tijdstip eenzaam in grotten; maar toch blijft de liefde en groeide door de pijn van de afwijzing: en de niet aflatende zorgen maken haar jammerlijk mager, en magerte trekt haar huid strak, en al haar lichaamsvocht verdween in de lucht; slechts stem en botten bleven over: haar stem bleef; en men zegt dat haar botten de vorm van een steen hebben aangenomen. Sindsdien houdt zij zich schuil in de bossen en wordt op geen enkel gebergte gezien, wordt door allen gehoord: het is het geluid wat leeft in haar.