Caesar, De Bello Gallico VII, 77: Vertaling

Caesar, De Bello Gallico VII, 77: Vertaling

Maar zij, die in Alesia belegerd werden, nadat de dag voorbijgegaan was waarop ze hun (van de andere Galiiërs) hulp verwacht hadden, al het graan opgebruikt was en ze onzeker waren wat er bij de Haeduers werd bewerkstelligd, riepen een vergadering samen en beraadslaagden over de afloop van hun lot. Nadat bij hen verschillende meningen uiteen gezet waren, waarvan een deel stemde voor overgave, een deel voor een uitval - zolang de mankracht dit toestond - mag er volgens mij niet voorbijgegaan worden aan de redevoering van Critognatus, omwille van de uitzonderlijke en misdadige wreedheid ervan.

(...)

‘Wat is dus mijn plan? Datgene te doen wat onze voorouders in geen geval deden in een gelijkaardige oorlogen met de Cimbren en de Teutonen. Nadat zij waren samengedreven in de steden en onderworpen door een gelijkaardige nood, hielden zij zich in leven met de lichamen van hen die door leeftijd nutteloos leken voor de oorlog, en gaven ze zich niet over aan de vijand. Als we het voorbeeld van deze gebeurtenis niet hadden, zou ik het toch als een zeer mooie zaak beschouwen om dit (gebruik) in te stellen en door te geven aan de volgende generaties.’