5.4 Over Tantalus

Te veel geluk …

Tantalus, een rijke koning, is een vriend van de goden. Dikwijls nodigen de goden hem uit en ontvangen ze hem op de Olympus, een hoge berg. Met hen is de gast gewoon daar nectar, de wijn van de goden, te drinken. Soms bezoeken de goden het mooie paleis van Tantalus. Bij hem eten ze het beste voedsel en drinken ze wijn. Tantalus is gelukkig, want hij kan zonder zorgen leven. Maar door zoveel geluk wordt de koning hoogmoedig en durft hij de almachtige goden op de proef te stellen.

leidt tot hoogmoed

Op een dag bezoeken Jupiter en de overige goden opnieuw de koning. Kijk, eerst doodt Tantalus met een zwaard zijn zoon Pelops, daarna maakt hij met grote zorg het vlees van zijn zoon klaar, ten slotte plaatst hij het vlees op de tafel en biedt aan de gasten het malse voedsel aan. De goden zwijgen, ze nemen niets: want ze bemerken het bedrog van de koning. Als enige eet Ceres een deel van het vlees: want ze is verstrooid. Uiteindelijk staan ze woedend op: ‘Durf je de goden zo op de proef stellen? Je bent een dwaze gastheer! Je moet nu zonder ons leven! We bevelen een straf!’

De straf

De goden zenden Tantalus naar de onderwereld. Daar moet de koning in een meer en onder een boom staan. Tantalus verlangt water te drinken. Maar wanneer hij probeert water te drinken, wijkt het water terug. Hij verlangt een vrucht van de boom te nemen. Maar wanneer hij een vrucht probeert te nemen, wijkt de vrucht terug. Zo is de koning, altijd door honger en dorst uitgeput, voor eeuwig ongelukkig. Want de woede van de goden is vreselijk.

(naar Ovidius, Metamorphoses)