3.2 Over Odysseus en Polyphemus

3.2 Over Odysseus en Polyphemus.

Bruut geweld…

Deze reuzen hadden slechts één oog in het midden van hun voorhoofd en ze leefden van het vlees van schapen en mensen. Onder die cyclopen was Polyphemus, de zoon van Neptunus, die door het orakel gewaarschuwd was: ‘Pas op voor Odysseus! Als hij bij jou komt, zal hij jou blind maken!’ Maar hoewel de cycloop het orakel goed had begrepen, lachte hij: ‘Als hij mijn grot binnengaat, zal ik hem verslinden!’ Odysseus zocht met zijn kameraden voedsel en terwijl Polyphemus afwezig was, ging hij toevallig zijn grot binnen. Tegen de avond echter keerde de zoon van Neptunus met zijn grote kudde van blatende schapen terug en sloot de uitgang van de grot met een reusachtige steen. Plotseling bemerkte hij Odysseus en zijn kameraden en omdat hij hen beschouwde als dieven, greep hij twee kameraden van Odysseus vast. Eerst wierp hij hen met groot geweld tegen de grond: het bloed spatte door de hele grot. Daarna verslond hij hen zoals een leeuw in de bergen. Hij liet niets van het vlees of de beenderen over. Ten slotte viel hij in slaap.

tegen list en daadkracht

De volgende dag probeerde Odysseus de aandacht van de cycloop af te leiden en zei: ‘Kijk, deze wijn bied ik jou als geschenk aan, Polyphemus! Hij is zeer goed!’ Polyphemus dronk de hele beker in één teug leeg en lachend zei hij: ‘Jij bevalt mij, mensje, want je hebt mij met grote vreugde gevuld! Deze wijn is veel beter dan de melk die ik gewoon ben te drinken. Zeg mij jouw naam!’ Odysseus, een sluw man, antwoordde: ‘Ik ben Niemand. Allen noemen mij Niemand.’ Daarop zei Polyphemus: ‘Ik zal aan Niemand een mooi geschenk geven, ik zal Niemand als laatste verslinden!’ Polyphemus dronk veel bekers en, omdat hij nooit wijn had gedronken, viel hij snel in slaap. Op dat moment doorboorde Odysseus met zijn sterke kameraden het oog van de cycloop met een gloeiende boomstam. Het bloed stroomde uit de wonde en Polyphemus, uitzinnig door de pijn, begon luid te roepen en probeerde tevergeefs de Grieken vast te grijpen.

Wie haalt het?

Uiteindelijk riep hij de overige cyclopen: ‘Kom, vrienden, en red mijn leven!’ Zij kwamen toegelopen en vroegen: ‘Wat gebeurt er, Polyphemus? Waarom roep je midden in de nacht?’ De zoon van Neptunus antwoordde: ‘Niemand heeft mij willen doden! Niemand heeft mij verwond! Door Niemand ben ik blind gemaakt!’ ‘Als niemand jou wil doden,’ antwoordden de andere cyclopen, ‘kunnen wij jou niet helpen. Smeek tot jouw vader Neptunus; misschien zal hij jouw geest gezond maken!’ En ze lieten de ongelukkige Polyphemus achter. De volgende dag verwijderde de blinde cycloop het rotsblok van de uitgang van de grot, wantde schapen wilden immers naar buiten gaan. Zo vluchtte Odysseus met zijn kameraden, die onder de buiken van de schapen gebonden waren, weg uit de grot.

(naar Homerus, Odyssee)