Tekst 233 (Rue du bac)

233: De ruil wordt weer iets goeds Terwijl de crisis in Frankrijk heerst doemt een origineel fenomeen weer op: de netwerken tussen particulieren ontwikkelen zich op lokaal niveau. Een gelegenheid om elkaar te helpen en te ontmoeten. Stelt u zich voor een maatschappij zonder een enkele vorm van geld geen muntjes geen cheques geen bankpasjes… Maar je kunt toch aan je spullen komen door aan te bieden wat men wenst. Een droom? Nee dat wereldje op lokaal niveau (aantal plaatsen), waar het ruilsysteem ‘Lokaal uitwisselingssysteem (SEL)” heet, is onlangs ontwikkeld. Hoe functioneert deze vorm van handig uitwisselen? Het is simpel: Voor ieder lid van de SEL. Is het voldoende om koopwaar, diensten of kennis te hebben, om uit te wisselen. Het is voor iedereen bereikbaar, onderstreept Marcel Mahl., voorzitter bij de SEL van “Haute – Garonnne”(die 600 leden heeft). De aanbiedingen en de vraag van adverteerders worden gepubliceerd in een krant: pianolessen, breimachines, knipbeurt, landbouwwerk. Op deze vreemde markt gebruikt men geen francs. Denkbeeldig geld wordt er gecreëerd: hier betaalt men met ruilbonnen , uitgedrukt in een zoutkorrel, schelpen, truffels naar gelang het netwerk van de ruilhandel. Zoals Claude, landbouwer. Hij koopt een broek voor Jacqueline (onderwijzeres), zij moet aan hem teruggeven een tegoedbon voor een x aantal zoutkorrels (voorbeeld) die zij kan gebruiken om een knipbeurt van Patrick te krijgen. Claude moet op zijn beurt een dienst aan de gemeenschap doen, de waarde van die broek die hij heeft verkregen, daar moet hij zangles voor geven aan kleine Emilie die hem in staat stelt om af te rekenen. Enzovoort. Het gaat om het terugbetalen met werk hetgeen we niet met geld kunnen aanbieden. Bij de verenigingen komen mensen van verschillende afkomst: ex-landbouwer, elektriciens, onderwijsgevende, en 65% van die leden is werkloos. Vreemde praktijk? Het principe van de ruilhandel stamt uit de tijd van het begin van de economie, en schijnt geworden te zijn als een symptoom van elke periode van crisis. Ruilhandel en lokaal geld(vb. Zeister gulden) was voor het eerst verschenen in de VS tijdens de grote crisis van de jaren 30, Duitsland in de zwakke jaren in 1932-1933, in Engeland in de jaren 80. In Frankrijk zag het systeem het licht in oktober 1994 in Ariège , een departement die getroffen was door een crisis en ontvolking van het platteland. Er verzamelen zich ongeveer een duizendtal ruilers in Frankrijk. Deze netwerken tonen echter een zwakheid op juridisch niveau: man kan de verantwoordelijken beschuldigen voor het aanmoedigen van zwart werken. Echter deze ontwikkeling van deze alternatieve economie biedt het voordeel van het geven van koopkracht aan diegene die het niet hadden. De SEL brengt een lokale oplossing voor het uitsluitingsprobleem( dat mensen niet meedoen aan het sociaal/economisch verkeer ): ze integreren de werklozen en geven hun de middelen om zich sociaal nuttig te maken.