Guyane express door Laurent Jouvet

Inleiding:

Frans Guyana is een frans departement in Zuid-Amerika. Aan de zee lig het ruimtevaartcentrum “Kourou”. Een groot probleem in Frans Guyana is het drugsverkeer naar Europa. Drugs worden geproduceerd in Colombia en worden via Guyana naar Europa verstuurd.


Hoofdstuk 1:

Pierre Mermot en zijn vrouw wonen in le Havre aan de zee. Zoon Patrick, 15 jaar, zit in de 2e klas van de zeevaartschool.

Pierre en zijn broer Jean hebben een zeevaart bedrijf in le Havre, Guyana Express. Hun boten vervoeren goederen tussen le Havre en Cayenne in Frans Guyana. De boten zijn 2 weken onderweg en blijven enkele dagen in Cayenne en komen dan weer terug met andere goederen. Jean en Pierre gaan vaak met de boten mee om te kijken of alles goed gaat op het kantoor in Cayenne.

3 weken geleden is de vader van Patrick naar Cayenne vertrokken, hij was goed aangekomen maar de volgende dag verscheen hij niet op het kantoor verschenen. Sinds die tijd is hij verdwenen en in le Havre is het gezin van Pierre ongerust.


Hoofdstuk 2: Wij vertrekken morgen

Het is vandaag zondag, Patrick komt naar beneden om te ontbijten met zijn moeder. Zijn vader is al een week vermist. In de keuken is de sfeer erg droevig.


Patrick: wel moeder, is er al nieuws van papa?

Anne: nee, Patrick. De politie heeft nog niet gebeld.

Patrick: zij weten nooit iets, en jean?

Anne: jou oom heeft vanmorgen getelefoneerd. Hij heeft vliegtickets voor Guyana. We vertrekken morgen vanaf het vliegveld d’Orly.

Patrick: om hoe laat?

Anne: het vliegtuig vertrekt om 10;45. Het kost ons 2 uur om van l’Havre naar het vliegveld te rijden. We vertrekken morgen vroeg thuis om 6;30.

Patrick: moet je 2 uur van te voren aankomen bij het vliegveld?

Anne: je weet, het is een internationale vlucht. Er zijn heel veel controles en ik wil zeker niet te laat op het vliegveld aan komen. Ik wil snel aankomen in Guyana.

Patrick: wat wil je gaan doen?

Anne: dat weet ik niet, maar we zijn tenminste dan daar. (in Cayenne)


De telefoon gaat, de moeder van Patrick gaat de keuken uit.


Patrick: ik, ik ga mijn vader terug vinden.


Hoofdstuk 3: Chantage in Guyana

In Guyana zit Pierre gevangen in een klein huisje. Hij weet niet waarom. Twee mannen zijn s’nachts op zijn boot gekomen en hebben hem ontvoerd. Die mannen geven hem te eten. Maar ze zeggen niets en geven geen antwoord op zijn vragen. Plotseling komt er een man binnen, Pierre kent hem niet. De twee mannen noemen hem commandant. Hij is heel groot en onmiddellijk is Pierre bang van hem. Hij is goed gekleed maar niet sympathiek. Hij kijkt Pierre niet in de ogen. Pierre heeft hem weleens gezien, maar waar? Is dat een klant van de Guyana express?


Commandant: dag meneer Pierre Mermot, hoe gaat het met u? voelt u zich op uw gemak? HA HA!

Pierre: waarom ben ik hier gevangen? Wie bent u? u hebt niet het recht! De politie zal me zoeken.

Commandant: de politie, pff… ik ben niet bang van de politie. Zij zullen hier zeker niet komen. Wij zitten verstopt in het tropische woud. En het bos van Guyana is groot, heel groot zelfs.

Pierre: wat wilt u? Geld?

Commandant: (woedend) geld? Wel neeee! Je hebt van mij iets gestolen en ik wil het terug.

Pierre: ik? Maar wat heb ik van je gestolen?


Commandant: dat weet je heel goed. Ik heb goederen op je boot afgeleverd in Cayenne. Oké ik heb niets tegen je gezegd en ik heb er niet voor betaald. Maar jij, jij hebt het gevonden toen de boot aangekomen was in l’Havre en je hebt het gepakt. Maar nu ga je me dat spul terug geven.

Pierre: welke goederen? Ik snap er niks van.

Commandant: je zult het heel snel begrijpen. Ik maak geen grapjes. Mijn mannen hebben mijn goederen niet terug gevonden op jouw boot in Frankrijk. Waar heb je het gelaten?

Pierre: waar en wat heb ik gepakt? Ik zeg u dat ik het niet snap. Wat is dat die goederen?

Commandant: 20 kilo drugs, dat weet je heel goed. Jij hebt het op de boot gevonden en gestolen.

Pierre: DRUGS?! Nooit, dat is niet waar! Ik heb nooit drugs op mijn boot gezien.

Commandant: ik ga niet met jou in discussie. Ik ga je broer bellen en jij zegt hem mij de drugs terug te brengen. Ik weet zeker dat jullie het samen hebben gedaan. Als hij niet wil ben je een dode man, het spijt me.


Hoofdstuk 4 Op het vliegveld.

Op het vliegveld d’Orly wachten de Mermots op het vertrek van het vliegtuig naar Guyana. De andere passagiers zijn tevreden omdat zij hun vakantie gaan doorbrengen op Gyuana. Daar is het erg warm, er is een zee met witte stranden.

Maar de Mermots zijn droevig en teneergeslagen; zullen zij Pierre terugvinden? De oom van Patrick, Jean, vertelt hem over Guyana om hem op andere gedachten te brengen.


JEAN: Wij gaan eerst je vader terugvinden. En daarna laat ik je de stranden en de mooie tropische bossen van Guyana zien. Je weet, daar zijn veel dieren in het bos; je ziet er vooral vogels en insecten, maar er zijn ook krokodillen of slangen.

PATRICK: En de gevangenis van Cayenne, mag je die ook bezoeken?

JEAN: Ja, natuurlijk. Maar het is geen fijne plek. Er zijn gevangenen sinds 1938. Frankrijk heeft 80.000 gevangenen naar Guyana gestuurd. We kunnen ook naar Kourou gaan. Dat is 30 km. van Cayenne.

PATRICK: Het atoomcentrum?

JEAN: Ja. Het is aan de oever van de zee. Je kunt er de Ariane reketten in werkelijkheid zien.

ANNE: Wanneer vertrekken we, Jean? Is het vliegtuig te laat soms?

JEAN: Binnen 10 minuten gaan we aan boord. Voel je je niet goed?

ANNE: Ik ben erg moe. Ik heb vannacht niet geslapen.

JEAN: Ik ben er van overtuigd dat we Pierre gaan terugvinden! Ondertussen kun je in het vliegtuig wat slapen. Je hebt volop tijd, het is 9 uur vliegen.

PATRICK: En met het tijdsverschil komen we daar aan om 15.50 uur. We hebben nog de rest van de dag om papa te zoeken. Hij heeft misschien een ongeluk gehad; misschien ligt hij in het ziekenhuis…

JEAN: Dat weet ik niet. We zullen zien… Ah, voilà, we kunnen aan boord. Kom.


Hoofdstuk 5: Het telefoontje van Pierre.

De commandant geeft een mobieltje aan Pierre.


COMMANDANT: Goeg, jij gaat je broer opbellen. Je gaat hem vertellen dat ik mijn handeltje terug wil hebben!

PIERRE: Maar ik heb je al gezegd dat ik die drugs nooit gezien heb!

COMMANDANT: Je liegt! Je broer en jij, jullie hebben me bestolen. En zeg tegen je broer dat die drugs binnen 24 uur in Le Havre zijn. Mijn mannen komen ze zoeken in zijn appartement.

PIERRE: Maar mijn broer heeft uw drugs niet. Als hij ze niet heeft, kan hij ze u ook niet geven.

COMMANDANT: Jij belt hem! En ik wil de drugs. Als ik mijn handeltje niet binnen 24 uur heb, ben jij dood? Begrepen?


Pierre neemt de telefoon en toetst het nummer van de mobiel van Jean.


PIERRE: Hallo, Jean?... Ja. Ik ben het, Pierre…. Ja, ja alles is goed met mij… Nee, ik heb geen ongeluk gehad…. Wat? Waar ben je?....


Hoofdstuk 6. Aankomst in Guyana.

Ondertussen zijn de Mermots eindelijk gearriveerd in Cayenne. Het is er al erg warm en ze willen een taxi nemen naar het hotel. Zij verlaten het vliegveld wanneer, plotseling, de mobiel van Jean afgaat.


JEAN: Sorry, een ogenblik, dat is mijn mobiel. Ik kom meteen terug… Hallo?...Ja, met Jean… Pierre! Hoe gaat het met je? Waar ben je? Heb je een ongeluk gehad? Nee?... Luister, ik ben al in Cayenne met Anne en Patrick. Wij zijn gekomen om je te zoeken… Wat? Je bent ontvoerd? Je bent gevangen genomen?... Wat? Drugs? Welke drugs?... 24 uur? Maar hoe kan ik?... Ik mag er de politie niet bij halen? En niets zeggen tegen Anne? Maar… Hallo?... Hallo?...


Jan komt terug bij zijn familie. Anne merkt niets, zij is te down. Maar Patrick vindt dat zijn oom vreemd doet.


PATRICK: Wie was dat? De politie?

JEAN: Eh, nee, nee!... Dat was… eh… niets van velang, het is voor de Guyana Express…. Goed, zullen we een taxi nemen?


Patrick kijk Jean aan: liegt zijn oom? Hij weet iets en wil het niet zeggen. Wie heeft er gebeld?

Plotseling komr er een man op hen toe.


JEAN: Kijk eens! Dat is Jurek!

PATRICK: Wie is dat?

JEAN: Hij werkt voor ons bij de Guyana Express. Maar waarom is hij gier? Dat is vreemd.

PATRICK: Waarom vreemd?

JEAN: Ik heb hem gisteren nog gebeld en… Hallo Jurek!

JUREK: Dag meneer Mermot! Eindelijk heb ik tijd gevonden om u te komen zoeken. Ik zal u naar het hotel rijden, dan hoeft u geen taxi te nemen.


Hoofdstuk 7: De vlucht.

Pierre geeft het mobieltje terug.


COMMANDANT: Ik kom morgen terug. Als je broer niets heeft ondernomen, ben je dood. En bovendien weet ik dat je vrouw en je zoon hier zijn in Guyana. Je wilt zeker niet dat hun iets overkomt, hè? Ik geef je broer even de tijd om na te denken.


De commandant gaat weg. Hij praat nog even met de twee mannen voor het huis en rijdt vervolgens weg met zijn auto.

De mannen hebben vergeten de deur op slot te doen… Pierre verlaat het vertrek zonder geluid te maken. In een ander vertrek vindt hij een raam aan de achterkant van het huis. Hij maakt het open en springt naar buiten. Wat een geluk! De mannen hebben niets gehoord!

Pierre loopt naar het bos, dan hoort hij de twee mannen schreeuwen, mar dan is het al te laat, hij is al achter de bomen verdwenen…


Hoofdstuk 8: Jurek vertelt niet de waarheid.

In de auto praten Jean en Anne over de Gyuana Express en over Pierre.


JUREK: Ik heb uw broer gezien toen hij met de boot aankwam, zaterdagmiddag. Maar de volgende dag is hij niet naar het bedrijf gekomen. Dat vond ik heel vreemd, maar goed…

PATRICK: Heeft hij in het hotel geslapen?

JUREK: Nee, hij is zaterdagavond niet naar het hotel gegaan. Hij heeft ook niet op de boot geslapen.

PATRICK: Hoe weet u dat?

ANNE: Patrick! Laat meneer Jurek uitpraten! Denkt u dat Pierre een ongeluk gehad heeft?

JUREK: Dat weet ik niet mevrouw. Maar hij is ook niet in het ziekenhuis. Misschien is hij op vakantie? Niet?

ANNE: Wat? Opvakantie? U zegt zomaar wat! Pierre belt me elke avond. Afgelopen zaterdag heeft hij mij niet gebeld en sindsdien, niets…

JUREK: Eh ja, u hebt gelijk. Neem me niet kwalijk, mevrouw.

PATRICK: Ze hebben hem misschien ontvoerd, niet?

JUREK: (aarzelend) Ontvoerd?....Eh… welnee waarom? Wat een gek idee! Nee, nee, hij is niet ontvoerd.

PATRICK: (denkt) Die Jurek bevalt me helemaal niet. Hij kijkt ons niet aan. En hij vertelt ook niet de waarheid. Hij weet iets, net als Jean. Maar waarom liegen zij? Ik ga mijn vader terugvinden en ik ga op onderzoek uit!


Hoofdstuk 9: Alleen in het bos.

Pierre Mermot heeft de hele avond door het bos gelopen.Hij heeft niet in het bos geslapen vanwege de insecten.

De volgende dag heeft hij vruchten gegeten en veel gelopen. Hij is erg vermoeid, maar de mannen van de commandant hebben hem niet gevonden. Hij is nu vlak bij een weg aangekomen en hij loopt in de richting van Cayenne.


PATRICK: Een auto! Wat moet ik doen? Dat zijn misschien de mannen van de commandanr…. Als ze me vinden ben I er geweest…. Nee, ik blijf verboregn, dat is veel voorzichtiger… Daar is hij, de auto is weg. De commandant weet dat Anne en Patrick in Guyana zijn. Maar hoe is hij dat te weten gekomen? En hoe vind ik ze? Ik heb geen telefoon, geen geld…En ik ben verdwaals in dit bos… Ah! Een bord! “Cayenne 12 km.” Ik moet tot elke prijs Anne, Patrick en Jean weten te vinden en vervolgens naar de politie gaan… Het is 6 uur ‘s middags…. Ik zal in de avond aankomen. Ik ga naar het bureau van de Gyuana Express en met een beetje geluk gaat Jean naar de haven….



Hoofdstuk 10 In Cayenne.

De familie marmot komt aan in cayenne. Zij lopen langs het plein van de Palmen met zijn Creoolse huizen. Vervolgens langs het stambeeld van Victor Schoelcher: hij heft gewerkt aan de afschaffing van de slavernij in de Franse kolonieën in 1848.

Maar Patrick en zijn moeder zijn te ongerust en kijken niet erg naar bezienswaardigheden in de stad. Jurek zet hen af bij het hotel. Vervolgens gaan Anne, Jean en Patrick naar het commessariaat. De politie heeft nog steeds niets gehoord van Pierre. Hij is verdwenen, zonder een spoor achter te laten.

Ze gaan terug naar het hotel, eten wat en wachten. Maar waarop wachten ze? Een telefoontje van de politie? Nieuws van Pierre? Ze zijn deprimerend.

Een dag gaat voorbij. De volgende dag, ‘s middags, wil Jean weggaan.


JEAN: ik ga naar de haven. Eerst ga ik naar de boot, vervolgens naar het kantoor. Ik wil met Jurek afspraken maken voor de volgende transporten van de Guyana Express. Gaan jullie met me mee?

ANNE: nee ik blijf hier rusten en ga meteen slapen. Ik ben moe. En trouwens, als de politie belt, ben ik hier. Ga mee met je oom, Patrick. Dan denk je aan iets anders. Maar kom niet te laat thuis.

PATRICK: ja, ik ga met Jean mee naar de haven, tot straks mama.

ANNE: tot straks… of tot morgen! Ik blijf op mijn kamer.


Hoofdstuk 11: vertrouwings vragen.

Patrick en Jean verlaten het hotel, ze nemen een taxi en gaan naar de haven.


PATRICK: hoe vind u Jurek? Ik vertrouw hem niet.

JEAN: uhhh… ik weet het niet. Ik ken hem niet goed en toch werkt hij al een lange tijd bij ons.

PATRICK: ik weet zeker dat hij iets weet.

JEAN: jaa?

PATRICK: en u dan? Weet u niets?

JEAN: Ik? Wel nee, waarom zeg je dat?

PATRICK: Weet u het zeker? Gisteren, op de luchhaven vond ik u raar doen na het telefoontje. Ik weet zeker dat u ook iets weet en het niet wil zeggen.

JEAN: wel nee, je zegt zomaar iets.

PATRICK: of u wilt niets zeggen.

JEAN: maar ik heb niets te zeggen!


In de auto is de sfeer gespannen. Jean en Patrick zeggen niets meer. Als ze bij de haven aankomen, gaat Jean op de boot maar Patrick zegt tegen zijn oom dat hij zin heft om de haven te bezoeken. Uiteindelijk wil hij alleen zijn om zijn onderzoek te doen en informative te winnen over zijn vader. Hij wil vragen stellen aan mensen in de haven en overal rond kijken of hij aanwijzigingen kan vinden. Patrick praat ook met de matrozen van de boot van de Guyana Express. Hij stelt vragen over zijn vader, over zijn oom en over Jurek. Maar als Patrick praat over Jurek zeggen de matrozen niets meer. Weten ze iets, of beter gezegt mogen ze hem niet?


Hoofdstuk 12: Pierre vindt Jurek terug.

‘s avonds komt Pierre aan bij de haven. Door het raam van het kantoor van de Guyana Express ziet hij Jurek maar niet zijn broer. Hij ziet ook de mannen van de commandant niet. Oef! Hij gaat praten met Jurek, zijn gezin terug vinden en daarna vlug naar de politie. Hij komt het kantoor binnen.


JUREK: meneer Mermot! Maar… wat doet u hier?... u wordt overall gezocht!

PIERRE: ik ben ontvoerd. Ik ben in gevaar. Mannen zoeken me. Ik moet snel mijn gezin terug vinden en naar het politiebureau gaan.

JUREK: maar wie heft u ontvoerd, en waarom?

PIERRE: het is een man. Hij word de “commandant” genoemd. Ken je hem?

JUREK: de “Commandant”? nee, ik heb nooit horen praten over die man. En waarom bent u ontvoerd?

PIERRE: dat kan ik je op dit moment niet uitleggen, we hebben echt géén tijd. Waar is mijn gezin?

JUREK: uhhh… die zijn in het hotel ‘Amazonia’, uhhh… nee, in het hotel ‘Novotel’ in het Centrum van Cayenne. Ja , dat is het ‘Novotel’.

PIERRE: Jurek, zou jij ze meteen willen gaan zoeken? Ik kan de haven niet verlaten. Dat is te gevaarlijk. Maar mijn gezin is ook in gevaar. Doe het snel alsjeblieft.

JUREK: uhhh… ja natuurlijk, ik ga meteen naar het hotel. U, u blijft hier. Ik doe het kantoor opslot, zodat u zeker bent dat er niemand kan binnen komen. Vervolgens kom ik met uw gezin.

PIERRE: Heb je hier niets te eten? Ik heb sinds gisteren niets meer op en ik heb ook veel dorst.

JUREK: er is water in de ijskast en ik bring u spoedig iets te eten.


Jurek verlaat het kantoor en doet de deur opslot. Maar hij gaat niet naar het hotel.


Hoofdstuk 13: Een belangrijk telefoontje.

Op dat moment loop tPatrick in de haven. Er is niemand in de straat op deze avond. Patrick heeft nog steeds geen aanwjizigingen gevonden. Hij heeft gesproken met zeelui in de eetcafeetjes, maar zij weten niets…of willen niets zeggen.

Patrick komt in een verlaten straat… of bijna:er is een man in deze straat. Het is donker en de man ziet Patrick niet. Patrick herkent hem: het is Jurek! Maar wat doet hij daar? Waarom is hij niet bij Jean? Jurek pakt zijn mobieltje en belt. Patrick luistert.

JUREK: Hallo? Commandant? Het is Jurek. Ik heb Pierre Mermot gevonden! Hij is in het kantoor van de Guyana Epress… Nee, hij kan nietweglopen; ik heb de deur op slot gedaan. Hij wil zijn gezin ontmoeten… Nee, hij gaat niet telefoneren, ik heb tegen Mermot gezegd dat ik zijn gezin ga zoeken en hij wacht op mij in het kantoor. Hij kent niet eens het hotel waar zijn gezin is, ik heb hem voorgelogen. Welnu, wat moet ik doen?.... Oke,ik ga eerst wat eten voor hem halen, daarna ga ik naar het kantoor. Ik zeg hem dat ik zijn gezin heb ontmoet en dat ze naar hem toe komen. Komt u meteen? Ik wacht met Mermot in het kantoor. Tot zo meteen.

Jurek vertrekt. In het hoofd van Patrick spoken duizend gedachten: zijn vader is hier, vlak bij hem, maar hij is in gevaar. Jurek is ook gevaarlijk. En zijn oom? Hij weet het niet. Wie is de commandant. Moet hij de politie roepen? Maar hij kan niet hier blijven. Waar moet hij naar toe? Naar het hotel? Naar het politiebureau? Naar de boot? Naar het kantoor?


Hoofdstuk 14: Patrick vindt zijn vader.

Op het bureau van de compagnie denkt Pierre aan Jurek. Hij vindt het vreemd, voelt zich niet op zijn gemak. Waarom heeft Jurek het kantoor op slot gedaan?Gaat hij echt zijn gezin zoeken?

Plotseling wordt er op het raam geklopt; het is Patrick!

PATRICK: Vader! Doe de deur open, vlug. Je moet vertrekken!

PIERRE: Dat kan ik niet, de deur is op slot!

PATRICK: Jurek heeft gelogen. Hij werkt voor een “commandant”. Ken je die?

PIERRE: Ja, de commandant heeft me ontvoerd met zijn mannen!

PATRICK: Zij komen je zoeken. Je moet onmiddellijk van hier vertrekken.

PIERRE: Waar is mama? En Jean?

PATRICK: Mama is in het hotel Amazonia en Jean is op de boot. Zal ik hem gaan halen?

PIERRE: Nee, ik bel hem wel.Hij zal onmiddellijk komen. Jij gaat naar mama in het hotel en jullie gaan naar het politiegureau. Goed? En kijk uit!

Patrick gaat weg. Pierre pakt de telefoon van het kantoor en draait het nummer van het mobieltje van zijn broer.

PIERRE: Jean? Ik ben het, Pierre. Ja,het gaat goed. Ik ben op kantoor van de Guyana Express. Kijk uit voor Jurek, hij is tegen ons. Waar ben jij? Op de boot? Kom vlug naar het kantoor. Heb je de sleutel?...

Maar plotseling doet iemand de deur open; het is Jurek. Hij houdt Patrick vast aan zijn arm.


Hoofdstuk 15: Het einde van de nachtmerrie.

Jurek komt het kantoor binnen met Patrick, hij sluit de deur en doet die achter zich op slot.

JUREK: Wie bel je op? De politie? En jij, Patrick, wat doe jij hier?

PIERRE: Je hebt gelogen, Jurek! Mijn gezin is niet in Novotel maar in hotel Amzonia!

PATRICK: En jij, jij werkt voor de commandant!

JUREK: Bravo,jij hebt alles begrepen! Welnu, wij wachten op de commandant. Hij is hier binnen 5 minuten. Hij zal tevreden zijn: hij heeft de vader en de zoon! Wie heb jij gebeld?

PIERRE: Dat gaat jou niks aan.

JUREK: Des te erger voor jou! Maar ik hoor iets buiten! Dat is de commandant.

Jurek kijkt door het raam. Het is Jean! Hok komt binnen met zijn sleutel. Jurek staat achter Patrick, hij houdt hem nog steeds bij de arm.

JUREK: Goede avond! De hele familie Mermot komt op het kantoor vanavond! Verroer je niet, jullie twee” we wachten op de commandant.

Maar Patrick geeft Jurek een schop en rent naar zijn vader.

De twee broers houden Jurek stevig in bedwang.

PATRICK: Hij is niet gewapend. Hij is niet gevaarlijk. We moeten hier vlug vertrekken. De commandant komt er aan, ik heb Jurek afgeluisterd. Hij heeft de commandant geroepen.

PIERRE: We moeten snel de politie bellen en vervolgens met Jurek naar het politiebureau. De commandant mag ons hier niet vinden.

Pierre belt de politie en gaan vervolgens snel naar het bureau. Vijf minuten later komt de politie bij het kantoor aan van de Guyana Express en wachten de Commisaris op. Maar de Mermots zijn in veiligheid op het politiebureau.


Hoofdstuk 16: Het begin van de vakantie.

Twee dagen laterzitten de Mermots aan het ontbijt in het hotel. Heel de familie is er.Ze zijn blij. Voor Patrick is het eindelijk vakantie.Deze middag gaan zij naar Kourou om de raketten te bezichtigen!

De politiecommissaris van Cayenne komt binnen.

DE COMMISSARIS: Goede dag, mevrouw Mermot, goede dag heren. Hoe gaat het met u?

PIERRE: Goed, dank u, veel beter. Ontbijt u met ons mee?

DE COMMISSARIS: Nee, ik kan niet, dank u wel. Maar ik kom u het eind van de geschiedenis vertellen.

PATRICK: Kent u het ware verhaal, nu?

DE COMMISSARIS: Ja, de drugs zijn nooit in Frankrijk aangekomen omdat zij nooit Cayenne hebben verlaten!

PATRICK: Hoezo?

DE COMMISSARIS: Jurek heeft het handeltje voor zichzelf gehouden.

PATRICK: Wat een klootzak! Je hoeft echt geen medelijden met hem te hebben! Gaat hij de gevangenis in van Cayenne?

DE COMMISSARIS: Ah,ah! Nee, zeker niet. Maar hij heeft ons de namen gegeven van iedereen die aan dit handeltje deelnam. Wij hebben alle mannen van de comandant gearresteerd. Er is geen gevaar meer voor u… Goed, ik laat u alleen. Welkom in Guyana en een fijne vakantie nu!