Der Zauberfinger

Het kleine meisje is 8 jaar oud en haat het als mensen jagen. De familie Hein (haar buren) bestaan uit: mevrouw hei, meneer hei, philipp (8). Willi (11), zij houden wel van jagen. Omdat vader Hei, Philipp en Willi gingen jagen had het kleine meisje de hele familie behekst met haar tovervinger, terwijl ze met zichzelf had afgesproken dat niet meer te doen nadat ze ook haar lerares: mevrouw winter, had behekst. Mevrouw Winter had tegen het meisje gezegd dat ze dom was, omdat ze K-A-Z-E had gespeld terwijl het K-A-T-Z-E had moeten zijn. Toen het meisje schreeuwde dat ze niet dom was, moest ze in de hoek staan. Ze werd zo boos en rood dat ze met haar vinger naar mevrouw winter wees en haar zo had behekst. Mevrouw Winter kreeg eerst snorharen die nog dikker en groter waren als die van een kat, daarna kreeg mevrouw winter oren als die van een kat en daarna ook nog een staart. Als het kleine meisje woedend en rood wordt kan ze de vinger gebruiken, haar vinger begint dan te prikkelen en plotseling schiet er een soort elektrische bliksem uit die degene raakt die haar boos heeft gemaakt. De familie hein gingen jagen nadat ze waren behekst en kwamen met 16 vogels of eenden thuis. Ze gingen slapen en toen meneer Hei als eerst wakker werd en aan zijn oor wou zitten kon hij zijn arm niet meer bewegen, hij ging nog met de andere proberen maar dat lukte ook niet. Toen ook mevrouw hei wakker werd begin ze te schreeuwen! ‘’Wat is er aan de hand!!!’’ De hele familie hadden vleugels en alles gekregen en waren dus veranderd in vogels. Ze vlogen het raam uit en toen zagen ze dat de eenden waar ze op hadden gejaagd in mensen waren veranderd. De familie hein was nu heel klein en de eenden waren even groot als mensen. De eenden gingen naar het huis van de familie Hein en toen de familie dat zag riep vader hei: Dat is ons huis. Nu had de familie hein geen plek meer om te blijven en te slapen, want de eenden hadden hun huis ingenomen. Daarom bouwde ze een nest van takjes en veertjes enzovoort. Maar nu hadden ze weer geen eten dus ze vlogen naar het huis om zo door de ramen naar binnen te vliegen en zo koekjes te pakken, maar alle ramen waren dicht en ze zagen de eenden aan al hun spullen zitten. Toen gingen ze naar de appelboom die in hun tuin stond maar de appels waren heel moeilijkte eten omdat ze geen handen hadden om ze mee vast te pakken. Na een aantal hapjes gingen ze naar het nest om te slapen. Maar midden in de nacht begon het te regenen, en het kwam het nest in en ze werden allemaal nat. De volgende morgen scheen de warme ochtend zon en toen mevrouw hei over het randje van het nest keek schrok ze. Ook meneer hei keek over de rand en ook hij kreeg de schrik van zijn leven! 4 eenden met daarvan 3 met geweer stonden onderaan de boom. ‘’Niet schieten! Niet schieten!’’ Riep meneer hei, ‘’waarom niet?’’ Vroegen de eenden, ‘’dat deden jullie toch ook bij ons.’’ ‘’Ja maar wij hebben kinderen die willen jullie toch niet doodschieten?’’ ‘’Gister hebben jullie ook 6 van onze kinderen doodgeschoten toch?’’ Antwoorden de eenden. ‘’Ik zal nooit meer eenden doodschieten ik laat jullie nu altijd met rust!’’ Riep meneer Hei. De eenden lieten de familie Hein naar beneden vliegen en toen werd alles zwart voor hun ogen. Ze waren weer terug veranderd in mensen en eenden. Toen het kleine meisje even bij ze kwam kijken geloofde ze haar ogen niet: Menner Hei was de 3 geweren in stukken aan het hakken, mevrouw Hi legde verse bloemen op de 16 neergeschoten eenden en vogels, en de jongens waren allerlei soorten vogels en eenden aan het voeren. Toen het kleine meisje een gesprekje begon vertelde de familie Hei dat ze hun achternaam hadden veranderd in familie Ei. Toen hoorde ze een geweerschot en ze wisten dat dat jan küfer moest zijn met zijn zoons. Het meisje werd weer boos en begon te rennen al wijzend met haar vinger, ‘’waar ga je heen?’’ Schreeuwde de familie Hei, ‘’de küfers zoeken’’ schreeuwde ze terug.