Flaptekst
Zee nu is als de zee – grillig, woest en onvoorspelbaar, dreigend en uiteindelijk troostend.
Het duurde even voor de mensen begrepen wat er aan de hand was. De zee komt de ene dag verder het strand op dan de andere.
Een enkele strandwandelaar voelde wel dat er iets niet in de haak was.
Maar wat? De zee wint elke dag een kilometer terrein. Polders aan de kust lopen vol en de boulevard van Scheveningen staat blank.
De minister-president geeft een persconferentie en Defensie stuurt soldaten naar de dijken.
Op Twitter roepen complotdenkers Actie!, de Action adverteert: Eenmalig! 4 reddingsvesten voor de prijs van 3!
Wetenschappers komen van heinde en verre om dit zeldzame fenomeen te onderzoeken.
Duitsland stelt sportzalen voor de geëvacueerde buren ter beschikking.
De koning vertrekt naar zijn vakantiehuis in Mozambique.
Maar waar moeten de herten heen? En hoe zal het de blijvers vergaan die hun kampement opslaan op de daken van kantoorgebouwen in de Randstad? Als de mensen geëvacueerd zijn en de laatste meeuwen hun heil elders zoeken, volgen wij activiste Arie, scholier Wilg en oceanograaf Paula van der Steen op hun tocht over de nieuwe zee, en ontdekken hoe het water hun kijk op de wereld fundamenteel verandert.
Zee nu is als de zee – grillig, woest en onvoorspelbaar, dreigend en uiteindelijk troostend.
Het is een roman over het grootste gevaar van dit moment, over Nederland, over de natuur die ons bedreigt en koestert en over de mens, die gedwongen wordt zichzelf opnieuw uit te vinden.
Eerst zin
“Het duurde even voor de mensen wat er aan de hand was.”
Samenvatting
Het verhaal begint bij de nederlandse kusten, waar het water zojuist een kilometer verder het land binnen is gestroomd. Veel mensen die langs de kust wonen kwamen naar de omgeving toe om foto’s te maken en op Facebook, Instagram en Twitter te plaatsten om voor de wereld te laten zien wat er aan de hand is in Nederland.
Hierdoor werd er veel aandacht aan besteed en dus kwam zelfs de bekendste nieuwsprogramma's in aanraking met deze crisis. Op een dag om tien uur, werd de ministerie van Infrastructuur en waterstaat gebeld door de burgemeester van Den haag, om ze te laten weten wat er gaande is, en het bleek dus dat elke provincie van Nederland al bezig is met data te verzamelen. Later op de dag, om 11 uur publiceerde een bezorgde journalist een bericht met de kop “Waar blijft de eb?”
Hierdoor was de attentie van heel Nederland helemaal gefocust op de zee crisis.
De minister nam dit dus vooraan als een serieus probleem, en besloot om zelf even te kijken wat er aan de hand was.
De dag nadat de minister zelf heeft gekeken waar hij mee te maken had, was het water al weer verder het land ingetrokken. De minister werd door zijn assistent wakker gebeld en geïnformeerd, en dus ging de ministerie van Infrastructuur en waterstaat contact leggen met andere ministers van Nederland en zorgde voor een persconferentie tussen de ministers van: Binnenlandse Zaken, Defensie, Infrastructuur en Waterstaat, en de minister-president. De persconferentie werd ook door de rest van Nederland goed bekeken, en ontstaat er een verzet onder de leiding van Arie Mak die als motto: “Zee Nu” hebben. Langzamerhand verspreidde Arie mak zich overal in Nederland en begon allemaal toespraken te houden voor de groei van het verzet tegen de ministers van Nederland. Het was zelfs zo succesvol dat Arie uitgenodigd werd voor een talkshow genaamd Nederland Boven.
Later in het verhaal wordt de minister van defensie geïnterviewd door Fred Vogel en wat blijkt is dat iedereen hoogstwaarschijnlijk geëvacueerd moeten worden, maar aan de goede kant is dat er een infrastructuur klaar ligt. Maar helaas komen er altijd weer nieuwe problemen boven water. Nederland werd zwaar getroffen door een storm die veel schade bracht, er werden mensen langzamerhand vermist zoals de minister-president. De storm duurde 12 dagen en vervolgens is het land vrijwel onder water verdwenen.
Door de succes van Arie, kwam zij in contact met belangrijke mensen zoal Steen en Wilg, na de storm besloot Wilg contact op te leggen met Arie en wouden ze de resultaten onderzoeken met behulp van Steen. Ze kwamen uiteindelijk met elkaar in contact maar helaas had Steen geweigerd om mee het water in te gaan door gebeurtenissen in haar verleden. Uiteindelijk is ze wel mee gegaan en heeft zelfs in het water gedoken. Ze vaarde zo de zee op en ontmoeten een groep mensen met waterscooters en jetski's die Arie, Wilg en Steen naar de kamp van de mannen op de jetski's. Eenmaal in het kamp zocht Wilg voor haar moeder, blond, een meter drieënzeventig, tweeënvijftig met groene ogen, maar helaas was ze gefaald om haar te vinden. Uiteindelijk besloten ze dus terug te keren naar vasteland, maar op de terugweg zat hun boot voor een reden vast en stil op het water. Steen zwom zelfs een rondje om de boot heen om te kijken wat er aan de hand was, maar was niet in staat het probleem te lokaliseren. Steen was toen uit het niets ingewikkeld op haar enkel door zeewier, toen ze haarzelf los probeerde te krijgen kwam ze juist in een nog ergere probleem terecht. Op dit moment zat ze helemaal vast in de zeewier en kon ze helaas niet boven water komen. Helaas konden Arie en Wilg er niets aan doen, en dus besloten ze om verder te gaan varen. Toen ze op vaste land kwamen werden ze voor een reden niet binnen gelaten dus moesten ze maar terug de zee op met hun boot.
Het boekverslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden