In Frankenstein volgt het publiek (net als in Dracula) het verhaal van een monster. Beide karakters zijn bloeddorstige monsters die onschuldige mensen vermoorden. In deze twee films is goed te zien hoe de filmschurk in de jaren 30 was; het waren geen echte mensen, maar een paar menselijke trekjes hadden ze wel (het waren niet compleet monsters of beesten en het had niks buitenaards). Dankzij het succes van beide films en (uiteindelijk) de vervolgfilms lukt het Universal Studios om door de economische crisis van de jaren ‘20 heen te komen.
Boris Karloff als Frankenstein in de gelijknamige film en in het vervolg ‘The bride of Frankenstein’
Beide films zijn gebaseerd op twee klassieke Victoriaans-Engelse boeken, maar besteden niet veel aandacht aan het achtergrondverhaal. Dracula en Frankenstein zijn allebei oppervlakkige schurken, de enige reden dat ze zulke slechte dingen doen is omdat ze slecht zijn. Er is een motief of achtergrondverhaal: als de film begint zijn ze slecht. Dit concept heeft een positieve werking voor de twee monsters, want zonder achtergrondverhaal zijn ze allebei een stuk enger. Dezelfde structuur geldt voor een andere schurk uit de jaren ‘30, King Kong.
King Kong volgt een ambitieuze filmmaker die een film wil maken op een net ontdekt eiland, Skull Island. Hier treffen ze echter dinosauriërs, wilde stammen en een gigantische aap, King Kong.
King Kong in de gelijknamige film
De prachtige Ann Darrow wordt meegenomen door Kong die langzaam verliefd wordt op haar. Terwijl de rest van de groep Ann probeert te redden, komen ze allerlei gevaren tegen. In het iconische einde ziet de kijker Kong op de Empire State building klimmen en hier wordt hij ook vanaf geschoten. Als laatste komt de beroemde zin: “It was beauty that killed the beast.”
- wat vertelt King Kong nu over filmschurken? Het idee dat de natuur terugvecht lijkt het meest in het plaatje te passen: de rijke Amerikanen komen aan op Skull Island, een eiland waar de tijd heeft stilgestaan. T-Rex’s en monsterslangen lopen rustig rond op het eiland totdat de Amerikanen komen en King Kong meenemen als het achtste wereldwonder. Uiteraard vecht King Kong terug, maar verliest. In de tijd van King Kong werden de laatste gebieden op aarde in kaart gebracht. De angstvoor natuur is duidelijk aanwezig in het publiek van 1933, aangezien de film een groot succes is. Dankzij dit succes blijft de studio, RKO, die ondertussen enorme schulden had, bestaan tot de jaren ‘80. Enkele jaren na King Kong komt er een belangrijke schurk bij die dit tijdbeeld wellicht het best vertoont: the Wicked Witch of the West.
Linda Hamilton als The Wicked Witch of the West in ‘The Wizard of Oz’
De 1939 versie van de klassieke boeken ‘The Wizard of Oz’ van L. Frank Baum over een meisje dat door een orkaan in het magische land van Oz belandt, wordt over het algemeen gezien als niet alleen een van de beste kinderfilms ooit, maar ook als een van de beste films ooit. De liefde voor deze film kun je zien in hoe belangrijk deze film nog steeds is voor veel mensen, of het feit dat the Wizard of Oz een perfecte 100 heeft op metacritic.com. Als mensen het hebben over de eerste schurk waar ze bang voor waren, dan wordt the Wicked Witch of the West vaak genoemd. En hoe kan zij niet genoemd worden? Linda Hamilton is zo iconisch als the Wicked Witch of the West dat het klassieke beeld van heksen nu is zoals The Wicked Witch toen: groen, spitse neus, zwart gekleed en met een hoge schrille stem. Ook bij The Wicked Witch of the West is een kenmerk te vinden van een klassieke filmschurk (net als bij Dracula en Frankenstein) Alle drie hebben ze geen motief of achtergrondverhaal. Zodra de film begint zijn ze puur slecht. Uiteraard valt King Kong hier niet tussen omdat Kong een beest is en beesten hebben, volgens dit tijdbeeld, geen motieven. Een grote tragedie die zich rond deze tijd in Amerika afspeelt is de crisis van 1929. Veel kleine filmstudio’s kunnen helaas niet blijven bestaan, maar dit geeft grote studio’s juist de kans om op te bloeien. Ze kopen de kleine studio’s op en krijgen zo in sommige steden een monopolie op film. Maar alles verandert slechts enkele jaren later met een evenement waarvan de gevolgen vandaag de dag nog te voelen zijn. In 1939 begint de Tweede Wereldoorlog.
Hoofdstuk 2: De filmschurk na de Tweede Wereldoorlog
Terwijl Amerika in de jaren ’20 een gigantische boom meemaakt in macht en begint de wereldeconomie een beetje over te nemen (zelfs tijdens de economische crisis), is het in Europa een ander verhaal. Duitsland kwam na de Eerste Wereldoorlog in gigantische schulden terecht. De herstelbetalingen waren te veel en het Duitse volk leed hieronder. In 1933 kwam er een nieuwe leider aan de macht die alles zou verbeteren: Adolf Hitler. Hitler wilde een groot en machtig Duits rijk en vindt dat joden vernietigd moeten worden. Dankzij zijn acties ontstond de Tweede wereldoorlog en was de gehele wereld vanaf 1939 tot en met 1945 in angst. Waarvan een van de grootste angsten de atoombom (die Amerika toen heeft gemaakt) was, waarvan Japan de enorme vernietigingskracht, tot twee keer toe, heeft ervaren.
Het medium film wordt ook in deze periode uitgebreid ingezet. Hitler zag de kracht van propaganda en zorgde via zijn minister voor propaganda, Joseph Goebbels, dat er genoeg propagandafilms gemaakt werden. Amerika zelf maakte ook propagandafilms, maar dan tegen de oorlog, waaronder een film met Donald Duck als een Nazi. Maar voor filmschurken wordt het pas interessant na de Tweede Wereldoorlog, want hoe reageert het publiek nu op filmschurken, wetend dat er echte schurken waren?
Als we kijken naar Amerika na de Tweede Wereldoorlog zien we twee dingen. Jonge militairen besluiten te trouwen en een gezin te stichten en omdat ze ergens moeten wonen ontstaan net buiten de grote steden de suburbs. Doordat er na de Tweede Wereldoorlog zoveel kinderen geboren worden, noemen we deze periode ook wel de Babyboom. In deze buitenwijken zijn geen bioscopen maar wel televisies, waardoor grote films floppen, terwijl tv steeds populairder wordt. Zo is er in 1956 de film ‘Conqueror’ die $2,5 miljoen verloor ( met inflatie berekend is dit meer dan $14 miljoen) terwijl de tv serie ‘The Twilight Zone’ steeds populairder werd. In plaats van samen te werken met tv maatschappijen besluiten de grote studio’s meer geld uit te geven aan spektakel films. Aangezien films ook schurken nodig hebben, wordt er gekeken naar schurken die aanslaan bij het publiek. Aangezien echte mensen niet meer populair zijn als schurken (vanwege de Tweede Wereldoorlog), komt er een boom in één bepaald genre: Sci-Fi.
Dat Sci-Fi inslaat als een bom is niet alleen merkbaar in Hollywood met films zoals
‘Earth vs The Flying Saucers’ of ‘The Thing from Another World’, maar ook in Japan is de opkomende populariteit van Sci-Fi voelbaar. Na de Tweede Wereldoorlog is Japan compleet uitgeput. Niet alleen heeft het de oorlog verloren, maar Hiroshima en Nagasaki zijn totaal vernietigd door de atoombommen van Amerika. Met deze gebeurtenissen in gedachten bedenkt de Japanse filmstudio TOHO een monster. Dit monster kennen wij ondertussen allemaal als Godzilla.
Godzilla wordt tegenwoordig vaak geassocieerd met mensen in rubberen kostuums en hele overdreven vechtscènes, maar de eerste film is veel duisterder: Godzilla begint met een montage van slachtoffers van Hiroshima en Nagasaki. Deze film vertelt het verhaal van een monster die een Japanse stad aanvalt. Wat duidelijk te zien is in Godzilla is de angst voor nucleaire staling en de gevolgen die dat met zich meebrengt. In een zekere zin is Godzilla hetzelfde als King Kong, allebei zijn het monsters uit de natuur die een grote stad aanvallen, alleen in Godzilla wordt het monster sterker door nucleaire straling .
Godzilla in de gelijknamige film
In Amerika is de angst voor een nucleaire oorlog ook voelbaar. Met de Koude Oorlog tussen de Verenigde Staten van Amerika en de Sovjet Unie beleven de mensen een onzekerheid voor de toekomst. De twee grootste angsten onder het Amerikaanse publiek zijn dus ook atoombommen en communisten. Amerika zit ondertussen ook in een vreselijke oorlog tegen Noord-Korea en daarna begint de oorlog tegen Noord-Vietnam. De bioscoop wordt nu voornamelijk gebruikt voor escapisme. Met films als Planet of the Apes en Dr. Strangelove wordt de angst van het publiek duidelijk uitgedrukt.
Rond de jaren ’60 zijn de Babyboomers ondertussen ouder geworden en gaan nu ook naar de film. De enige oorlog waar zij zich van bewust zijn is de oorlog tegen de communisten in Azië. Als protest op deze oorlog ontstaat de hippiegeneratie. Deze generatie wil vooral vrede en plezier hebben, We zien dat veel populaire films onder deze generatie niet van de grote studio’s zijn, maar juist de kleine films die het beste die tijd weergeven. Onder deze films vallen onder andere Easy Rider en American Graffiti. Rond deze tijd komt er wel een film die alles zal veranderen, Psycho.
Psycho vertelt het verhaal van Norman Bates die in het motel waar hij verblijft een vrouw vermoord. Mensen gaan haar zoeken en ontdekken de zieke gedachtengang van Norman Bates. Deze klassieke film van Alfred Hitchcock deed alles anders: voor het eerst zien we een schurk voor het grootste deel van de film. De film is in zwart en wit, ondanks dat de concurrentie in deze tijd alleen nog maar kleurenfilms maakt en de film is enorm duister. De bekendste scène uit Psycho is de douche scène waarin Norman Bates de vrouw doodsteekt. In dit stuk ziet het publiek niet dat het mes de vrouw ook daadwerkelijk raakt, maar door slim camerawerk en snelle cuts in het editen, weet je dat dit in de film wel gebeurd. Ook zoiets was in de filmindustrie nog nooit gedaan. De schurk Norman Bates zelf is ook uitzonderlijk. Hij is geobsedeerd door zijn moeder en er is duidelijk iets mis met hem. Psycho is de eerste grote populaire film die het publiek iets laat zien wat ze nooit van zichzelf wisten, de angst voor de ‘gewone man’ (iemand die er normaal uit ziet hoeft niet persé normaal te zijn). Een man die je elk moment kan neersteken als je iets verkeerd doet, is angstaanjagend onder het publiek van de jaren ‘60. De film is een gigantisch succes en verandert de filmwereld in veel opzichten.
Anthony Perkins als Norman Bates in ‘Psycho’
In de jaren ‘70 verandert er veel. De eerste grote Filmschool van Amerika wordt geopend en onder zijn eerste afstudeerleerlingen zitten onder andere Francis Ford Coppola, Martin Scorcese, Steven Spielberg en George Lucas. In dat decennium worden er door hen veel grote en goede films gemaakt die veel invloed hebben gehad op hoe de filmindustrie er nu uitziet. Coppola maakte ‘The Godfather’, Scorcese regisseerde ‘Taxi Driver’, Spielberg was verantwoordelijk voor ‘Jaws’ en George Lucas was de bedenker van ‘Star Wars’. Deze films werden bekroond met prijzen en al deze films werden gigantische successen in de bioscopen. ‘Jaws’ wordt zelfs de eerste Blockbuster en is meteen de meest winstgevende film, totdat ‘Star Wars’ twee jaar later die titel overneemt. ‘Star Wars’ geeft ons ook een doorbraak in schurken: dankzij ‘Star Wars’ ontstaat Darth Vader
Hoofdstuk 3: De filmschurk van 1970 tot nu.
We zitten nu dus in de jaren ´70. De babyboomer generatie begint te werken en inmiddels zijn andere soorten films populair. Tijden zijn aan het veranderen voor de film. De Movie-Brats, een clubje jonge filmmakers bestaande uit onder andere Steven Spielberg, Francis Ford Coppola, Martin Scorsese begint films te maken die extreem populair worden. Jaws van Steven Spielberg wordt in 1975 de meest winstgevende film ooit. Twee jaar na Jaws komt er echter een grotere film uit die alle records verbreekt en nog steeds miljoenen dollars en fans elke dag krijgt: Star Wars. George Lucas maakt deze film over een boerenjongen die een machtige strijder wordt om het kwaad te vernietigen, denkend dat de film gigantisch gaat floppen. Hij maakt echter, gecorrigeerd door inflatie, 1,5 miljard dollar. De karakters zijn tijdloos. Wie kan ooit Chewbacca of R2D2 vergeten? Één karakter daarentegen verandert alles voor filmschurken: Darth Vader. Maar wat heeft deze schurk precies voor invloed gehad op de filmschurk van nu?
Darth Vader is het pure kwaad in de eerste Star Wars film. Het is echter in de films daarna dat we iets anders zien van hem: een menselijke kant. Het is in ‘The Empire Strikes Back’ uit 1980 dat we leren dat Luke Skywalker (de hoofdpersoon) de zoon is van Darth Vader. Daarna in ‘The Return of the Jedi’ uit 1983 helpt hij Luke Skywalker en wordt uiteindelijk toch goed. Darth Vader is zo populair dat er een hele trilogie gemaakt is over zijn verleden, waarin te zien is hoe de jonge, ontschuldige Anakin Skywalker (later Darth Vader) veranderd in een heerser van het kwaad.
James Earl Jones als Darth Vader in de Star Wars films
Wat Darth Vader dus laat zien is een menselijke kant van de schurk. Waar we voorheen schurken hadden die slecht waren zonder reden, is nu opeens de achtergrond een stuk belangrijker. Dat zien we in zeer veel films nu terug. Darth Vader is nog steeds het meest populaire karakter in Star Wars, omdat hij toch een beetje de grondlegger is van hoe de filmschurk er nu uitziet. ‘The Phantom Menace’ uit 1999, ‘Attack of the Clones’ uit 2002 en ‘The Revenge of the Sith’ uit 2005 vertellen waarom een goede man de overslag naar het kwaad maakt.
Het publiek genoot ontzettend van deze trilogie, aangezien de films bij elkaar meer dan twee en een half miljard ophaalden.
In 1991 zien we nog een goed voorbeeld van een duistere filmschurk die niet te vertrouwen is en wiens achtergrond nog enger is. Deze schurk is Dr. Hannibal Lecter in de film ‘Silence of the Lambs’.
De jonge FBI agent Clarice Startling is op zoek naar een seriemoordenaar en iemand die haar wellicht kan helpen met deze zoektocht is de gevangene Dr. Hannibal Lecter, een seriemoordenaar die zijn slachtoffers heeft opgegeten. Hannibal speelt echter spelletjes met Clarice en geeft amper iets weg of geeft zijn informatie in raadsels.
Maar waarom is Dr. Hannibal Lecter belangrijk als we het hebben over filmschurken? Hij is immers niet de schurk waar Clarice in de eerste film opzoek is. Dr. Hannibal Lecter is belangrijk voor het laten zien van de angst die we hebben voor het onverwachte. Hannibal Lecter zit de hele film achter tralies, maar hij is nog steeds angstaanjagend en kan, zelfs vanuit zijn cel, veel bereiken. Anthony Hopkins maakt het extra griezelig en is simpelweg geweldig in deze rol. Dit is dan ook de reden dat hij een Oscar won en zelfs is geridderd dankzij zijn rol in deze film.
Anthony Hopkins als Dr. Hannibal Lecter in ‘Silence of the Lambs’
Als er iets is wat typerend is voor Hannibal Lecter in deze periode voor film is het net als bij Darth Vader de achtergrond van de schurk. In ‘The Silence of the Lambs’ is vrij weinig informatie gegeven over Hannibal Lecter en zijn oorsprong, maar in meerdere vervolgfilms krijgt het publiek steeds meer te zien. Er is ook een televisieserie gemaakt die uitlegt hoe Hannibal Lecter gevangen is.
Maar waarom hebben de meest belangrijke schurken van dit moment een uitgebreide achtergrond? Dat komt grotendeels door een verandering in kennis over echte schurken. Eerder werd er gedacht dat criminelen simpelweg slecht geboren werden, maar na onderzoek is gebleken dat de meeste mensen slecht worden door hun omgeving en achtergrond. Films gaan mee met hun tijd en daarom zien we nu schurken met een uitgebreide achtergrond. Als er een schurk is die perfect in dit plaatje past, dan is het ‘Maleficent’ in de gelijknamige film uit 2014.
‘Maleficent’ is een adaptatie van het verhaal van ‘Doornroosje’, maar dan met een twist. In ‘Maleficent’ is de schurk uit ‘Doornroosje’ (Maleficent) de hoofdpersoon. In deze film zien we waarom Maleficent Doornroosje vervloekt en of er misschien meer achter de klassieke schurk zit. In Maleficent zien we hoe deze klassieke schurk een reden heeft voor haar kwaad en dat alle karakters in deze film een grotere geschiedenis hebben met Maleficent. Zo kende de vader van Doornroosje (King Stephan) Maleficent bijvoorbeeld van vroeger.
Als je dit vergelijkt met de klassieke Maleficent uit de film ‘Sleeping Beauty’ uit 1959 is ze puur kwaad. De enige verklaring die wordt gegeven is dat Maleficent kwaad geboren is. De nieuwe Maleficent voegt meer karakter toe aan de schurk, omdat we nu weten waarom ze doet wat ze doet en daarom meer empathie voor haar voelen.
Eleanor Audley als Maleficent in ‘Sleeping Beauty’
Angelina Jolie als Maleficent in de gelijknamige film
Wat we tot nu toe zien is dat een achtergrond belangrijk is geworden bij filmschurken. Maar er zijn ook films die dit juist niet doen om angst op te wekken. Een goed voorbeeld hiervan is Anton Chigurh in ‘No Country for old Men’. Een film die vaker opgebracht wordt is ‘The Dark Knight’ uit 2008 en de schurk die hierbij hoort is The Joker.
In ‘The Dark Knight’ zien we hoe Batman probeert Gotham City te redden van The Joker. Heath Ledger speelt de Joker en is angstaanjagend in deze rol. Wat de Joker zo eng maakt is dat er geen achtergrond of motief te bekennen is. De Joker heeft gewoon plezier in het creëren van dood en verderf. Zijn onverwachte acties en het feit dat hij niks te verliezen heeft (en dus nergens bang voor is) maken hem een waar gevaar voor de karakters in deze film.
De filmschurk van nu is een karakter met een goed achtergrond verhaal, waardoor goed te begrijpen is waarom hij/zij zich naar het duister heeft gekeerd en met wie het publiek erg meeleeft (in tegenstelling tot voor de jaren ’70, waarin de schurken puur slecht waren). Het publiek raakt gewend aan een schurk met wie ze meeleven en dat is wat The Joker (een uitzondering op deze regel) zo eng maakt. Het is een schurk waar ze niets over weten en dat maakt hem heel onvoorspelbaar.
Heath Ledger als The Joker in ‘The Dark Knight’
Conclusie
Ter conclusie, is het duidelijk dat we een verandering hebben voor schurken in film. In de jaren ‘20 en ‘30 zagen we menselijke schurken die slecht waren zonder reden. Enkele van de belangrijkste schurken uit deze periode zijn: Dracula, Frankenstein, King Kong en The Wicked Witch of the West. Deze schurken worden gekenmerkt doordat ze puur slecht zijn. Waarom de schurken doen wat ze doen heeft niet echt een reden en als het die wel heeft is dit meestal geen doordacht verhaal. Dit is zeker ook dankzij de tijdsgeest. De Eerste Wereldoorlog was net geweest en de wereld kon enkel goed of slecht zien.
Dit is compleet anders wanneer de Tweede Wereldoorlog begint. Na deze oorlog is het duidelijk dat echte schurken bestaan (in de Eerste wereldoorlog is niet echt één dader aan te wijzen, maar in de Tweede Wereldoorlog is het voor iedereen toch wel duidelijk dat het Hitler en de rest van de Nazi’s waren die de oorlog hebben aangesticht). Deze mensen hebben miljoenen onschuldige joden vergast en steden gebombardeerd. Opeens is de schurk zoals hij nu is niet meer leuk. Echte schurken bestaan en zijn nog erger. Daarnaast komt dat de Korea oorlog en de Vietnam oorlog een nieuwe generatie de gruwelijkheden van oorlog leert. Onder het publiek is Sci-Fi zeer populair, omdat in deze film geen menselijke schurken voorkomen, maar monsters of aliens die niet bestaan. Enkele van de meest prominente schurken zijn bijvoorbeeld wezens die gekweekt zijn in een lab. De bekendste hiervan is Godzilla. Eind jaren ‘60 begint het publiek het idee dat ze geen menselijke schurken meer willen een beetje los te laten en krijgen we weer een nieuwe schurk, Norman Bates uit Psycho.
De jaren ‘70 is een revolutie voor filmindustrie. Jonge regisseurs krijgen de kans hun eigen films te maken. Hieruit ontstaat bijvoorbeeld Star Wars met Darth Vader. Deze blijkt zo geliefd dat er een heuse trilogie van films komt die gaan over deze schurk en zijn achtergrondverhaal (in deze films zien we hoe de jonge Anakin Skywalker de overstap maakt naar het kwaad en zo Darth Vader wordt). Opeens zien we dat met een nieuwe tijdsgeest mensen minder in hokjes geplaatst worden (elke filmschurk krijgt een verleden en een reden waarom hij doet wat hij doet. Ze zijn dus niet meer puur slecht). Andere schurken die hieronder vallen zijn Hannibal Lecter en Maleficent.
In de toekomst zullen we wellicht nog een grote verandering zien in schurken door de denkwijze van het publiek. Het is nog niet zolang geleden dat menselijke schurken te eng waren voor het publiek, terwijl we dezelfde schurken nu wel aan kunnen.
Op de grote vraag van dit PWS, is de filmschurk door de tijd veranderd, is het antwoord ja. Door de geschiedenis is de filmschurk veel veranderd. Vergeleken met een filmschurk uit 1920 is een filmschurk uit 2017 echt heel anders.
In hoofdstuk 1 stelden wij onszelf de vraag hoe de filmschurk is ontstaan. Het antwoord daarop is dat de filmschurk eerst een monster was. Geen achtergrond, gewoon puur slecht. Wat opvalt is dat de grootste monsters wel veel menselijke trekken hadden. Neem bijvoorbeeld Dracula, hij is puur en puur slecht, maar hij ziet er wel heel menselijk uit.
In hoofdstuk 2 stelden wij onszelf de vraag hoe de filmschurk is veranderd na de Tweede Wereldoorlog. Het antwoord daarop is dat na een van de grootste tragedies in de geschiedenis van de mensheid, het publiek geen zin had in een menselijke schurk, omdat ze er daarvan al genoeg hadden gezien in het echte leven (en daarna in de Vietnamoorlog nog meer). In plaats daarvan wordt het Sci-Fi genre zeer populair. Enkele van de grootste films uit die tijd gaan over aliens of monsters. Een daarvan is Godzilla, een monster dat ontstaan is uit atoombommen en Tokyo platstampt. Het publiek heeft dus geen zin in menselijke schurken en realisme. Enkele van de engste schurken van de jaren ‘60 zijn wel menselijk (Het publiek wilde geen menselijke schurken, omdat die in het echt ook bestonden en dat maakt ze juist zo eng), bijvoorbeeld Norman Bates in Psycho.
In hoofdstuk 2 stelden wij onszelf de vraag hoe de filmschurk is veranderd na de Tweede Wereldoorlog. Het antwoord daarop is dat na een van de grootste tragedies in de geschiedenis van de mensheid, het publiek geen zin had in een menselijke schurk, omdat ze er daarvan al genoeg hadden gezien in het echte leven (en daarna in de Vietnamoorlog nog meer). In plaats daarvan wordt het Sci-Fi genre zeer populair. Enkele van de grootste films uit die tijd gaan over aliens of monsters. Een daarvan is Godzilla, een monster dat ontstaan is uit atoombommen en Tokyo platstampt. Het publiek heeft dus geen zin in menselijke schurken en realisme. Enkele van de engste schurken van de jaren ‘60 zijn wel menselijk (Het publiek wilde geen menselijke schurken, omdat die in het echt ook bestonden en dat maakt ze juist zo eng), bijvoorbeeld Norman Bates in Psycho.
In hoofdstuk 3 stelden wij onszelf de vraag hoe de filmschurk nu is. Het antwoord daarop is dat het achtergrondverhaal van de schurken nu veel belangrijker is. Het idee dat iemand slecht is geboren is passe geworden. In de film is het beste voorbeeld Darth Vader uit Star Wars, die een trilogie kreeg over hoe hij slecht is geworden. Het is moeilijk om in deze tijd een film te zien met een schurk zonder achtergrond. Een uitzondering op deze regel is The Dark Knight met de Joker. Wat de Joker zo eng maakt is dat hij voor zijn daden geen reden heeft. Hij doet het gewoon.
We kunnen dus zeggen dat de filmschurk vanaf de jaren ’30 tot nu veel veranderingen heeft doorgemaakt op basis van wat er in de geschiedenis is gebeurd. Door grote gebeurtenissen zoals de crisis of de oorlogen werd de filmindustrie meerdere keren helemaal ondersteboven gegooid. De schurk die we in de jaren ’30 op het doek zien is heel anders dan de schurk die nu in films voorkomt.
Nawoord
Ik heb zeer veel genoten van het schrijven van de PWS. Ik heb nu pas echt zitten denken over enkele filmschurken en het is wel interessant hoe de filmschurken veranderd zijn vanwege gebeurtenissen in de echte wereld. Het schrijfproces was op sommige punten lastig, aangezien Mette een tijdje afwezig was. Hierdoor heb ik hoofdstuk 1 alleen geschreven en heeft Mette achteraf hoofdstuk 1 gecorrigeerd. Dit bleek uiteindelijk wel goed, want hierdoor kwamen wij in ons proces waarin ik de hoofdstukken schrijft, en Mette de hoofdstukken corrigeert. Hierdoor konden we steeds op tijd zijn met onze hoofdstukken inleveren. Als er iets is waar ik achteraf spijt van heb, dan is het dat ik helaas geen plek kon maken voor mijn favoriete serie moordenaar, Dexter Morgan uit de tv-serie Dexter.
Ik vond het schrijven van dit PWS heel erg leuk. Je echt helemaal in die schurken storten was heerlijk en voor het schrijven van dit werkstuk wist ik eigenlijk nauwelijks wat voor invloed de geschiedenis heeft gehad op film(schurken). Ik ben heel erg blij geweest met Jan als partner (en ben heel trots op hem om hoe hij heeft gehandeld toen ik een tijdje niet op school kon zijn). We konden goed communiceren en de samenwerking ging vlekkeloos. We stonden open voor elkaars ideeën en dit is het resultaat (waar ik overigens best trots op ben).
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden