Hoe kies jij een studie?

Daar zijn wij benieuwd naar. Vul onze vragenlijst in en bepaal zelf wat voor beloning je daarvoor wilt krijgen! Meedoen duurt ongeveer 7 minuten.

Meedoen

De buurman - J. J. Voskuil

Beoordeling 6.2
Foto van een scholier
  • Verslag door een scholier
  • 6e klas vwo | 1901 woorden
  • 4 maart 2018
  • 8 keer beoordeeld
Cijfer 6.2
8 keer beoordeeld

De buurman – J. J. Voskuil – 2012

Samenvatting

De oude buurman naast Nicolien en Maarten gaat verhuizen en er komen nieuwe buren. De man die er gaat wonen is erg schuw, maar Nicolien heeft sympathie voor hem. Hij blijkt homoseksueel te zijn. Er komt nog een andere man bij wonen. De Stallinga’s (de buren) zeggen pas na maanden iets tegen de verteller (Maarten) en dat is dat de sleutel nog in Maartens deurslot zit. Nicolien gaat terwijl Maarten aan het werk is een kopje thee bij de buren drinken en ze nodigt hun uit om ook bij haar iets te komen drinken. Ze praten over de oorlog en Peer is heel spontaan, maar Petrus niet en houdt Peer terug. Petrus is twintig jaar ouder dan Peer. Peer vertelt dat hij depressief is geweest, tijdens het theedrinken. Nicolien en Maarten ruziën soms een beetje over kleine dingen, maar nu ruziën ze ook over Peer en Petrus. Maarten vindt ze namelijk niet aardig, maar Nicolien wel. Nicolien vindt ze aardig, omdat ze homoseksueel zijn en “underdogs” van de maatschappij. Maarten is het er niet mee eens dat dit redenen zijn waarom je iemand aardig zou moeten vinden en is sceptisch tegenover Nicolien. Nicolien heeft hele erge stemmingswisselingen en kan heel boos worden door de overgang. Peer en Petrus doen erg lief tegen haar en Maarten haat dat, terwijl Nicolien het schattig vindt. Nicolien vat de woorden van Maarten telkens verkeerd op en denkt dat hij tegen homo’s is. Maarten is niet tegen homo’s, maar hij mag Peer en Petrus gewoon niet. Soms maakt hij wel grapjes die een beetje te ver gaan, waardoor Nicolien makkelijk kan denken dat hij wel tegen homo’s is. Maarten probeert dit telkens goed te praten, maar Nicolien wil niet naar hem luisteren. Nicolien begint vaak over het feit dat Maartens moeder ook homo’s haatte en dat hij dat dus ook doet. Later willen Peer en Petrus gaan verhuizen, maar dit gaat uiteindelijk niet door. Maarten zegt dat Peer en Petrus Nicolien niet mogen, omdat ze een vrouw is. Nicolien wordt heel erg boos en twijfelt of ze überhaupt nog wel naar Peer en Petrus moet gaan. Uiteindelijk geeft Maarten Nicolien haar zin. De vriendschap neemt hierna nieuwe proporties aan, omdat beide partijen voor elkaars huis en huisdieren gaan zorgen als de andere partij op vakantie is. Maarten en Nicolien zorgen voor de kanarie kierewiet en Peer en Petrus zorgen dan voor de katten van de buren. Peer en Petrus gaan op fietsvakantie in Ierland en als ze terug komen, vond Peer het niet leuk, maar Petrus wel. Peer vond het niet leuk door de regen en is erg boos, maar Petrus reageert normaal op zijn boosheid. Nicolien en Maarten kunnen hier veel van leren. Petrus wil echter wel een ander dan Peer geen gelijk geven. Maarten merkt op dat Peer en Petrus eigenlijk totaal verschillende interesses hebben. Peer en Petrus laten ook bij terugkomst foto’s zijn, waaronder naaktfoto’s van Peer. Maarten vertelt tegen Nicolien dat hij dit eigenlijk niet vind kunnen en Nicolien is nu “triest”, omdat ze denkt dat Maarten homo’s haat. Maarten heeft een boek geschreven en heeft een foto van hemzelf nodig. Hij wil deze niet laten maken bij een fotograaf, dus maakt Peer hem. De foto wordt afgewezen en Maarten maakt dat niet zo veel uit, maar Nicolien is heel erg boos tegenover de uitgever van het boek. Nicolien krijgt nu een beetje door dat Petrus eigenlijk best wel saai is, maar zal dit niet toegeven. Nicolien is ook triest, omdat Peer gevoelloos een muis doodt. De tijd hierna gaan Peer en Petrus veel op vakantie en maken ook veel foto’s. Vaak sturen ze ook een kaartje dat Peer geschreven heeft, met veel spelfouten. Peer en Petrus raden aan om dezelfde vakanties als hun te doen, maar hier hebben Maarten en Nicolien niet heel veel zin heeft. Maarten zegt dat ze erover na zullen denken, wat Nicolien beschouwt dat Maarten zegt dat ze gaan. Nicolien wil dit helemaal niet en Maarten ook niet, maar omdat Maarten misschien heeft gezegd vindt Nicolien dat ze wel moeten gaan. Ze hebben geen leuke vakantie. Later gaan Peer en Petrus naar Breda, omdat Peer daar een kamer heeft. Als Maarten en Nicolien hier op bezoek gaan, komen ze erachter dat Peer heel erg boos kan worden tegenover zijn moeder. Maarten en Nicolien krijgen weer eens ruzie en nu wordt Maarten ook een keer boos. Nicolien vindt later nog steeds dat het Maartens schuld is en hij zal hier maar aan moeten geloven. Maarten doet later sarcastisch verhalen die Petrus vertelt aanvullen, omdat Petrus deze al eerder heeft verteld. Het lijkt er ook een beetje op dat Peer dement wordt, want hij vergeet vaak Maartens naam en hij moet soms lang nadenken over simpele dingen. Maarten komt ook tot de conclusie dat Petrus hem niet mag en andersom. Nu mag Peer Maarten opeens ook niet meer. Nicolien staat tegen de verwachting van Maarten in aan zijn kant en vindt dat Peer zich raar gedraagt. Als Maarten en Nicolien op vakantie gaan, verzorgen Peer en Petrus expres de katten niet. Hierna is er lange tijd geen contact. Het blijkt later dat Peer boos was op Maarten, omdat Maarten een keer zei dat de kamer van Peers zus op een hoerenhuiskamer leek. Maarten zei dit echter sarcastisch. Later lijkt de relatie tussen Maarten en Peer te verbeteren als ze samen een ruit inzetten, maar Peer wordt weer boos, omdat Maarten aardig probeert te zijn en wat opbergruimte aanbied. Ook is hij boos dat Maarten zijn vriendschap heeft afgewezen. Peer roept lelijke dingen op straat als hij Maarten ziet. Peer en Petrus willen hun sleutels terug. Dit staat symbool voor de kapotte vriendschap. Peer sloopt daarna ook nog spullen van Maarten, maar Nicolien gelooft dit niet en zal voor Peer blijven opkomen, hoe boos Peer ook tegenover hun is.

Het verslag gaat verder na deze boodschap.

Verder lezen
Gids Eindexamens

Alles wat je moet weten over de eindexamens

 

Personages

Maarten

Maarten is de man van Nicolien en de verteller van het verhaal. Hij kan geen normaal gesprekje met hen voeren en observeert de 'twee uit de kluiten gewassen kabouters' die in hun pand zijn komen wonen alsof het om een exotische diersoort gaat. Zijn afstandelijke houding staat verbroedering in de weg. Hij moet niets met die mensen. Nicolien kan zich hier heel erg aan irriteren. Maarten probeert het later wel een beetje, maar het mag niks baten, want Peer is aan het einde van het verhaal boos op hem.

 

Nicolien

Zijn vrouw Nicolien verdedigt het stel juist, en des te feller als ze Maartens onderdrukte weerzin aanvoelt, omdat ze door hen wordt geraakt, ze ziet hen als underdogs die sympathie verdienen, terwijl Maarten ze niet erg aardig vindt en vooral oninteressant. Dat levert echtelijke twisten op. 'Dit is míjn gebied', kan Nicolien roepen als Maarten voor de zoveelste keer zijn moeite met Petrus en Peer ter sprake brengt. Zij heeft geen baan, kan het met hen vinden, zij herkent iets in de onzekerheid van het duo. Helden noemt ze hen. Graag zou ze zien dat Maarten en zij hen samen waardeerden. Maar omdat Maarten die sympathie niet voelt noch kan acteren dat hij die heeft ('underdogs interesseren me alleen als het mijn vrienden zouden kunnen zijn. Voor jou zijn het per definitie vrienden'), laat hij haar daarin alleen staan. Zij verdenkt hem van homohaat, en hij voedt die verdenking in zijn valsere momenten ook, maar Maartens onvermogen zich te ontspannen in het bijzijn van anderen, ongeacht hun geaardheid, is fundamenteler.

Peer

De jongere Peer is een beeldend kunstenaar en een onvoorspelbare, grillige geest. Hij kan heel erg boos worden op zijn moeder, Petrus, op anderen en ook op Maarten. Op een gegeven moment lijkt Peer wel dement te zijn, of op zijn minst mentaal wat zwak, want hij vergeet Maartens naam en moet lang nadenken over simpele vragen.

Petrus

Petrus, de oudere, is de man van de apodictische uitspraken ('Er moeten bosschages in het landschap zijn. Een landschap zonder bosschages is niets voor mij'). Hij wil ook altijd het laatste woord hebben en is erg saai.

 

Thema’s

Homoseksualiteit

Een duidelijk thema in het boek is homoseksualiteit. Peer en Petrus zijn homo en zijn volgens Nicolien de “underdogs” van de maatschappij. Nicolien is vrienden met Peer en Petrus omdat het homo’s zijn. Maarten moet hier niks van hebben en mag ze niet. Hij is dus geen vrienden met hun. Nicolien verdenkt Maarten van homohaat, maar Maarten vindt ze gewoon saai.

Nabuurschap

Ook een belangrijk thema is nabuurschap. Als je ergens woont is het altijd fijn als er mensen naast je wonen die je aardig vind en die je kan vertrouwen, bijvoorbeeld als je op vakantie gaat. Dit is eerst ook het geval bij beide partijen, maar aan het einde van het boek valt er niks meer te zien van het nabuurschap. Peer haat Maarten.

Motieven

Foto’s

Peer maakt foto’s van Maarten voor zijn boek en ook laten Peer en Petrus regelmatig foto’s zien van hun vakanties. De foto’s zijn een motief, omdat ze een symbool zijn voor de vriendschap. Ook geeft Peer een schilderij (ook een soort van foto) cadeau. Later als de vriendschap stuk gaat wil hij zijn schilderij weer terug, wat symbolisch is voor het onomkeerbare kapotgaan van de vriendschap.

 

Titelverklaring

De titel slaat op één buurman. Peer en Petrus zijn er twee. Aan de ene kant kan de schrijver Peer en Petrus als één beschouwen en zijn hun dus de buurman, maar waarschijnlijker is dat Maarten bedoelt wordt als de buurman. Hij is ook de hoofdpersoon.

 

Motto

-

 

Structuur

Er zijn geen hoofdstukken in het boek. Het boek bestaat uit stukjes tekst met een sterretje ertussen, zodat het duidelijk is wanneer naar een andere situatie overgeschakeld wordt. Het boek is vooral in veel dialogen geschreven met korte zinnen.

Het boek begint zonder dat er een vriendschap is. In het middenstuk is er wel een soort van vriendschap, maar aan het einde van het boek loopt deze weer kapot. Het is dus ongeveer dezelfde situatie als in het begin.

Het boek is chronologisch.

 

Stijl

Voskuil schrijft heel erg humoristisch. Vooral de verteller Maarten gebruikt vaak ironie in zijn woorden, die de andere personen meestal niet snappen.Ook gebruikt Voskuil vaak dezelfde zinsstructuren. Nicolien zegt namelijk vaak “ik ben triest” en Peer zegt soms iets over Petrus, waarbij de zin afloopt in “hè Petrus?” waarop Petrus dan antwoord geeft waarbij staat “gaf Petrus toe”.Ook gebruikt Voskuil heel soms verouderd taalgebruik zoals “vacantie”.

Genre

Komische roman, autobiografische roman, ontwikkelingsroman.

Komische roman, autobiografische roman, ontwikkelingsroman.

 

Stroming

-

 

Schrijver

Het boek is uitgegeven na de dood van Voskuil (1926-2008). Het boek heeft veel autobiografische kenmerken. Maarten is namelijk de alter ego van Voskuil en Nicolien is de vrouw van Voskuil. Veel boeken die hij geschreven heeft gaan ook over deze beide figuren. De buurman past dus goed in zijn oeuvre. In het boek zijn veel ruzies tussen deze twee en dat was er in het echt ook. Wel is er een diepe verbindingen tussen beide personen te zien. Er zijn ook veel referenties naar zijn andere boeken, die kenners meteen zullen herkennen.

 

REACTIES

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.