Winkeldiefstal

VOORWOORD

In opdracht van onze Maatschappijleer docent, Meneer Mahabier, moesten wij een verslag samenstellen. Wij hebben gekozen voor het onderwerp criminaliteit en wel voor winkeldiefstal. De reden dat voor dit onderwerp hebben gekozen is omdat we het heel interessant vinden.

INLEIDING

Winkeldiefstal is diefstal van goederen van een handelszaak. Het is een van de meest voorkomende misdaden. De meeste winkeldieven zijn amateurs, maar er zijn ook mensen die ervan leven, die zijn professionals. In ons verslag zullen we het hebben over de namen van winkeldiefstal in het verleden en de betekenis van winkeldiefstal. Verder zullen we ook praten over de verschillende aspecten die de mens stimuleert om aan winkeldiefstal te doen. En ten slotte over de gevolgen waaraan verscheidene winkeliers leiden.

Vraagstelling: “Hoe kan men winkeldiefstal stoppen?”

Opbouw:

-  Winkeldiefstal

-  Motivaties

van winkeldiefstal

-  Economische

impact en reacties van de winkeliers

WINKELDIEFSTAL

Winkeldiefstal, oorspronkelijk genaamd "opheffen", is net zo oud als winkelen. Toen winkeldiefstal voor het eerst werd opgenomen, werd dit gekenmerkt als een onderwereld praktijk waarbij winkeldieven oplichters, zakkenrollers, pooiers en prostituees waren. Het woord shoplift verscheen voor het eerst aan het eind van de 17e eeuw in boeken als The Ladies Dictionary, die naast het beschrijven van winkeldiefstal ook tips gaf voor het verliezen van gewicht en het stijlen van haar. Toen winkeldiefstal in de jaren 1960 opnieuw begon werd het omschreven als een politieke daad. Vrouwelijke winkeldieven van deze periode werden ook wel "Amazones" of "brullende meisjes genoemd." Winkeldiefstal is de handeling waarbij men bewust goederen uit een inrichting, waar koopwaar wordt weergegeven, neemt zonder ervoor te betalen. Echter wordt winkeldiefstal ook beschouwd als prijs omschakeling, terug betaling fraude en wardrobing. Wardrobing is het terugbrengen van kleren nadat ze zijn aangetrokken.

De meeste winkeldieven zijn amateurs. In het geval van winkeldiefstal worden klanten toegestaan door de eigenaar om fysiek bezit van hun eigendom te nemen door te oordelen of te verplaatsen. Dit laat gebieden van onduidelijkheid achter waarbij sommige mensen zouden kunnen worden gecriminaliseerd voor eenvoudige fouten zoals het per ongeluk verbergen van een klein object of het vergeten om te betalen. Daarom zijn de straffen voor winkeldiefstallen vaak minder zwaar dan de algemene diefstallen. Enkele rechtsgebieden hebben een specifieke winkeldiefstal wetgeving om het te onderscheiden van andere vormen van diefstal. De meeste winkeliers zijn bewust van de ernst van het maken van een valse arrestatie en zullen alleen maar proberen om een persoon te arresteren indien hun schuld ongetwijfeld is. Afhankelijk van de lokale wetgeving kunnen arrestaties alleen door ordehandhavers gemaakt worden.

Economen zeggen dat winkeldiefstal gebruikelijk is, omdat het een relatief ongeschoolde misdaad met lage toetredingsbelemmeringen is en die kunnen worden aangebracht in een normale levensstijl. Mensen van elke natie, ras, etniciteit, geslacht en klasse doen aan winkeldiefstal.

Oorspronkelijke analyse van gegevens over de aangehouden winkeldieven en interviews met winkel beveiligingspersoneel suggereerd dat vrouwen bijna twee keer zoveel winkeldiefstal als mannen plegen.

Echter, sinds 1980 suggereren de gegevens, dat jongens en mannen waarschijnlijk even of meer winkeldiefstallen plegen dan meisjes en vrouwen. De gemiddelde mens die het eerst winkeldiefstal heeft gepleegd deed het op een leeftijd van tien jaar. Mensen van alle rassen doen aan winkeldiefstal, alleen doen de arme mensen wat meer aan winkeldiefstal dan de rijke mensen.

De meeste mannen doen aan winkeldiefstal met rugzakken en vrouwen met kinderwagens.

De meest gestolen goederen waren vroeger sigaretten, totdat de winkeliers ze achter de kassa begonnen te houden. Gewoonlijk zijn winkeldiefstal artikelen klein en gemakkelijk te verbergen, zoals boodschappen, vooral biefstuk en koffie, scheermesjes en inktpatronen, kleine technologische voorwerpen zoals iPods, mobiele telefoons, USB flash drives, koptelefoons, cd's en dvd's en verder nog cosmetica producten, sieraden, vitamines, zwangerschapstests,

elektrische tandenborstels en kleding.

In verschillende landen zijn er crimineel flash bendes die opgebouwd zijn uit grote aantallen mensen, voornamelijk tieners en jonge volwassenen, die goederen stelen door verkopers en caissières af te leiden.

MOTIVATIES

Onderzoekers verdelen winkeldieven in twee categorieën namelijk aanjagers of professionals die verkopen wat ze stelen en

verraders, amateurs die stelen voor hun eigen gebruik.

Motivaties voor winkeldiefstal zijn veelbesproken en verschillend beoordeeld onder onderzoekers, hoewel zij over het algemeen er over eens zijn dat winkeldieven worden gedreven door economische of psychosociale motieven. Psychosociale motivaties kunnen onder andere zijn groepsdruk, dat is een sociale dwang binnen een groep waardoor iemand tot een bepaald gedrag kan vervallen. Verder nog het verlangen naar spanning of

opwinding, drang, dronkenschap, of dwang.

Depressie is de psychiatrische stoornis, dat het meest geassocieerd is met winkeldiefstal. Winkeldiefstal wordt ook geassocieerd met familie of echtelijke stress, sociaal isolement, slechte ervaringen in de jeugd, alcoholisme of drugsgebruik, een laag zelfbeeld en eetstoornissen. Sommige onderzoekers hebben op basis van de verschillende motivaties van winkeldiefstal getheoretiseerd dat winkeldiefstal een onbewuste poging is om een verlies in het verleden goed te maken.

Onderzoekers hebben ontdekt dat de beslissing om aan winkeldiefstal te doen geassocieerd wordt met professionele winkeldiefstal bijvoorbeeld sociale factoren, kansen voor winkeldiefstal en het idee dat de winkeldief waarschijnlijk niet zal worden gepakt. Onderzoekers zeggen dat winkeldieven hun eigen daad motiveren door een verscheidenheid van persoonlijke verhalen, zoals de gedachte dat ze het goedmaken voor een slachtoffer, dat ze oneerlijk worden geweigerd van de dingen die ze verdienen of dat de winkeliers hun weigeren voor

hun immorele gedachten.

Sociologen noemen deze verhalen neutralisaties, wat betekent dat de mechanismen die mensen gebruiken om waarden in zichzelf dat

ze anders zouden verhinderen om een bepaalde handeling te zwijgen.

Ontwikkelingspsychologen geloven dat kinderen onder de leeftijd van negen winkeldiefstal plegen om grenzen te testen en dat tieners voornamelijk aan winkeldiefstal doen voor opwinding of handelen met hun depressie of omdat ze onder druk worden gezet door hun leeftijdsgenoten.