1      Inleiding

In dit verslag zal ik onderzoek gaan doen naar Israël en het Jodendom.

Waarom is Israël het beloofde land? Waarom zijn de Joden zo vastberaden om Israël als hun land te hebben? Waar komt de ruzie met de Palestijnen vandaan? Wat is een mogelijke oplossing?

2      Het beloofde land

Israël, soms Kanaän genoemd door de Joden, is volgens het Jodendom het beloofde land. Joden geloven dat ze van God, in ruil voor het leiden van een goed leven, een land krijgen. Dit komt voort uit het verbond tussen Joodse stamvader Abraham en God. Volgens het Joodse geloof zijn zij, het Joodse volk, het uitverkoren volk. God zal ze een groot volk maken en dat moet gaan gebeuren in Israël. Hier komt ook de strijd om Israël met de Palestijnen vandaan, daar zal ik het zo over hebben.

3      Israël en de Palestijnen

De Palestijnen woonden altijd al in Israël en zitten niet te wachten op de Joodse ‘zionisten’. Zionisten zijn de Joden die geloven in het Zionisme, het ultieme doel van wonen in het door God aan de Joden toegewezen land, Israël. De Joden vinden dus dat zij het recht hebben over Israël te heersen, “’Het is Gods wil en Gods wil is groter dan jouw plan’’ zo beschreef een Joodse opstandeling op zijn tegen de Palestijnen protesterende bord.

Maar hoe begon dit allemaal?

Abraham was getrouwd met Sarai. Zij was echter onvruchtbaar en Abraham moest en zal een zoon gaan krijgen. Omdat Sarai hem geen kinderen kon geven, gaf zij hem een van de slavinnen van het echtpaar, genaamd Hagar. Deze schonk hem een zoon, Ismaël.

Tot God voor Abraham verscheen en hem vertelde dat hij een verbond met hem zal aangaan. ‘’En je vrouw heet niet langer Sarai, maar Sara. En ik zal haar vruchtbaar maken’’ waren Gods woorden.

Abraham kreeg nog een zoon, met Sara. Hij heette Isaak. Na verloop van tijd werd Sara jaloers omdat haar echtgenoot Abraham veel tijd doorbracht met Hagar en Ismaël. Sara verzocht hem ze weg te sturen. Uiteindelijk luisterde Abraham en stuurde Hagar en Ismaël, zijn eigenlijke 1e zoon, de woestijn in met wat ezels, voedsel en water. Dit is hoe de Islam is ontstaan (natuurlijk zijn er mensen die anders geloven maar het is een veelgenoemde verklaring). De aanhangers van de Islam geloven dat juist Ismaël belangrijk is en duizenden jaren geleden begon daar dus de strijd tussen het Jodendom en de Islam.

Dit alles maakt de actuele ruzie tussen de Palestijnen (Islamieten) en de Joden nog vuriger en gevoeliger. Helaas wordt er vaak niet rustig gepraat over dit conflict. En zelfs als dat wel gebeurd zijn er vele mensen die het gebruik van geweld als oplossing zien. Kinderen worden ontvoerd, gemarteld en vermoord…

Uiteraard is het niet normaal en acceptabel wat beide partijen doen maar alles komt voor uit een oeroude ruzie, die waarschijnlijk, zeer spijtig, nog lang voort zal leven.

4      Een oplossing

Er zijn al diverse vredespogingen gedaan door onder andere de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en zelfs de Verenigde naties. Tot de dag van vandaag is er helaas geen officieel akkoord.

Enkele opties zijn/waren:

• 1. Buitenlandse steun stopzetten
• 2. De Joden weg
• De Palestijnen weg

1: Israël ontvangt buitenlandse steun van de VS en de Palestijnse vluchtelingen worden zwaar ondersteund door de VN (Verenigde naties). Bij stopzetting wordt er gehoopt op ‘Gedwongen vrede”. Maar men vreest voor een bloedbad waarbij iedereen in alle wanhoop begint te moorden. Het risico wordt te groot geacht

2: De Joden zouden een eigen veilige gemeenschap kunnen krijgen in de Verenigde Staten maar het geloof is te belangrijk voor de Joden. Ondanks het gevaar gaat het geloof boven veiligheid.

3: De Palestijnen blijven volhouden dat zij het eerst in Israël waren en bij een keus voor de Joden, is er een kans op steun voor Palestina van terroristische Islamieten die hun mede-Moslims zullen beschermen.

5      Afsluiting

De Joodse reden voor het opeisen van Israël is me erg duidelijk geworden. Ik hoop dat er een oplossing wordt gevonden voor zowel de Joden, als de Palestijnen. Verder heeft dit verslag me een bredere visie gegeven op het Jodendom.