-
Deelvraag 1: Wat was zijn doel en missie?
-
Deelvraag 2: Wat voor (mis) daden heeft hij gepleegd?
-
Deelvraag 3: Wat hebben zijn familie, vrienden en naasten voor invloed gehad op zijn machtspositie?
-
Deelvraag 4: Wat was de reactie op zijn doen en laten?
-
Deelvraag 5: Hoe is het proces aan het einde van zijn leven verlopen?
-
Hoofdvraag/conclussie: Wat was Saddams doel en hoe heeft hij die bereikt?
-
1.Wat was zijn doel en missie?
Saddam Hoessein liet in de eerste jaren van zijn macht het land economisch groeien, veel mensen zien dit over het hoofd, maar voor de economie was Saddam zo slecht nog niet. Hij nationaliseerde onder ander de olie van Irak waar later heel veel geld mee is verdiend. Hij heeft eigenlijk verschillende doelen voor zijn oog, onder andere Iran bij zijn land inlijven, en zoals bijna alle Arabische landen Israël vernietigen. Zijn 1e doel was machthebber worden van Irak. Dat is langzaamaan gelukt, toen Ahmad Hassan al-Bakr aan de macht kwam, kwam Saddam ook heel erg op, omdat het niet een zodanig sterke leider is en zeker aan het einde van zijn regering carrière liet hij heel veel over aan Saddam die eigenlijk van dat moment de sterke man was van Irak. Het lukt hem uiteindelijk om via een machtsovername aan de macht te komen. Zijn doel is wat ik al eerder aangaf om het land op te bouwen, dit lukt onder andere door de olie te nationaliseren en daardoor heel veel geld te verdienen, die hij in nieuwe wegen, ziekenhuizen en andere belangrijke voorzieningen steekt. In zijn tijd zijn ook het grootste gedeelte van alle dorpjes aan het elektriciteitsnetwerk aangesloten is. Door een oorlog met Iran te beginnen wilde hij eigenlijk laten zien hoe sterk hij is. Uiteindelijk duurt de oorlog 8 jaar en is absoluut 1 van de bloedigste oorlogen van de laatste 30 jaar (ongeveer 1 miljoen mensen verloren daarbij het leven). De reden dat Irak de oorlog tegen Iran zou zijn begonnen was volgens Saddam: hij eiste het beheer op van de Shatt-al-Arab, het gecombineerde kanaal van de Eufraat en de Tigris naar de Perzische Golf. De westerse wereld steunt Irak in de oorlog tegen Iran. Saddam was onder andere van plan om nucleaire wapens te laten ontwikkelen. (dat is op de dag van vandaag nog steeds niet gevonden) Hij dreigde wel heel veel met atoombommen onder andere tegen Israel, toen Israel een kernreactor had laten bombarderen. 2 augustus 1990 valt Saddam Koeweit binnen. Koeweit ziet Saddam eigenlijk soort van een afvallige provincie, binnen een korte tijd loopt hij het kleinen landje met veel rijke olievoorraden onder de voet. Zijn leger was op dat moment het op drie na grootste ter wereld. Op 29 november 1990 gaf de VN Veiligheidsraad toestemming aan de lidstaten tegen Irak op te treden als Saddam zijn troepen niet op 15 januari 1991 uit Koeweit had teruggetrokken. Saddam bleef echter zitten waar hij zat en in de nacht van 16 op 17 januari startte een door de Verenigde Staten geleide coalitiemacht van 34 landen de Golfoorlog met de operatie Dessert Storm. Saddams grote voorbeeld was de Babylonische koning Nebukadnezar en hij droomde ervan eens op een dag op een wit paard Jeruzalem binnen te rijden om de stad van haar inwoners te ‘bevrijden’. Nebukadnezar liet slechts één beeld van goud van zichzelf maken en opstellen op de vlakte van Dura in het gewest Babel terwijl de beeltenis van Saddam op honderden verschillende plaatsen te zien was. Het beeld van Nebukadnezar was wel 60 el hoog (ongeveer 30 meter) en 6 el breed. Zo hoog waren ze van Saddam bij lange na niet. Herodotus die omstreeks 90 jaar na de tijd van Nebukadnezar leefde stond versteld van de hoeveelheid goud die hij overal in het land aantrof. Wat dat betreft deed Saddam weer niets voor hem onder. Het was allemaal goud wat er blonk in zijn tientallen paleizen. Ook wilde hij graag op Stalin en Hitler lijken.
2. Wat voor (mis) daden heeft hij gepleegd?
Toen Saddam in 1979 president werd, executeerde hij onmiddellijk een derde van zijn Commandoraad en tientallen leden van zijn eigen nationalistische Baath Partij. Hij was bang dat de mensen een staatsgreep zouden doen, of hem zouden gaan doden. Al ver voordat hij Dictator werd, liet hij al belangrijke functies vervangen door goede bekenden of door naaste familieleden. Hierdoor wist hij zijn veiligheid voor een groot deel te waarborgen. Bij de oorlog tegen Irak heeft hij chemische wapens gebruikt. “Documenten van de CIA laten zien dat Washington tijdens deze oorlog Saddam Hoessein oogluikend toestond chemische wapens tegen de Iraanse troepen te gebruiken”. Dat is ook al iets wat zeker niet mocht, hij zou gifgas (mosterdgas/zenuwgas) hebben gebruikt. Zeker 100.000 Iraniërs werden volgens Teheran het slachtoffer van Irakese aanvallen met zenuw- en mosterdgas. Hoessein was een onberekenbare avonturier die zich van niemand iets aantrok. Er is geen oorlogsmisdaad die de “Moeder aller Dictators” niet heeft gepleegd. Hij liet ontelbare individuen vermoorden, waaronder zijn twee schoonzoons nadat deze bij hem in ongenade waren gevallen. Hij heerste door dood en verderf te zaaien. Tegenstanders werden op gruwelijke wijze uit de weg geruimd en hij aarzelde ook niet om gifgas te gebruiken zoals in 1987-1989 tegen de Irakese Koerden. Bij een aanval op Halabja, een stad op 250 kilometer ten noordoosten van Bagdad, kwamen minstens 5000 inwoners daarbij om het leven. Volgens de Koerden kosten Sadams chemische bombardementen tussen februari en september 1988 aan 182.000 Koerden het leven. Internationale mensenrechtenorganisaties houden het op 50.000 tot 100.000 dodelijke slachtoffers. Ali Hassan al-Majid, een neef van Saddam, bekend onder de bijnaam ‘Ali chemicali” was verantwoordelijk voor de gifgasaanvallen. Op 17 januari 2010 werd hij tot de strop veroordeeld en op 25 januari 2010 werd hij geëxecuteerd. Omdat de Koerden een eigen staat wilden liet hij de opstand neer slaan (door bronnen bevestigd) door onder ander gifgas.
Op 20 maart 2003 begon de invasie waarbij de zogenoemde ‘coalition of the willing’ het bewind van Saddam verdreef. Grote groepen ‘vrijwilligers’ stonden bij vitale installaties klaar om als menselijk schild te dienen bij de Amerikaanse bombardementen. De laatste keer dat Irak menselijke schilden gebruikte was in december 1998 toen Washington en Londen intensieve bombardementen op Irak uitvoerde. Honderden Iraakse ‘vrijwilligers’ werden toen gebruikt als menselijk schild in en rond de presidentiele paleizen in Bagdad en andere steden. In 1991 werden in Irak verblijvende mensen uit het westen waaronder 40 Britten, opgepakt om als menselijk schild te dienen. Saddam werd door de coalitie beschuldigd van het onderdrukken van de Iraakse bevolking, het steunen van het internationale terrorisme en het in bezit hebben van massavernietigingswapens
Het verslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden