Into the wild

Into the wild

Into the wild. Het is een boek en een film maar vooral, een waar gebeurd verhaal.

Het gaat over Chris, de hoofdpersoon. Hij heeft al lange tijd in zijn hoofd dat hij naar Alaska wilt trekken zonder spullen van waarde mee te nemen. Zodra hij is afgestudeerd doet hij het. Hij gaat zonder spullen op een rugzak na richting Alaska en laat alles achter.

Ik denk dat het belangrijkste van dit verhaal is dat hij alles achter WILT laten. Het gaat mij er niet eens om dat hij het ook doet maar vooral om het feit dat hij het kennelijk zo vreselijk vindt in deze maatschappij dat hij er zelf voor kiest om te vertrekken. Ik denk namelijk dat heel veel mensen er wel over nadenken om hetzelfde te doen maar dat 97% van die mensen het niet echt durft.

Waarschijnlijk zou ik dit zelf nooit doen. Ik heb altijd al van reizen gehouden en naar Alaska lijkt me dan ook echt heel gaaf maar ik ben me toch een beetje te gehecht aan mijn eigen bed. Mijn overleving skills zijn dan waarschijnlijk ook al niet al te best dus ik zou het misschien net een weekje uithouden. Wel zou ik opeens kunnen gaan reizen zonder het iemand te vertellen, mits ik geld mee heb. Ik zou het waarschijnlijk niet eens hoeven te plannen.

Het lijkt me geweldig om weg te gaan zoals hij. Ik begrijp dan ook waarom hij het doet. Als je weg bent van alles ben je ook niet afhankelijk van alles en ik denk dat diep vanbinnen iedereen dat wilt zijn. Afhankelijk. Het lijkt me ook wel eng om alles zo achter te laten, alhoewel, hij vond het verschrikkelijk in de maatschappij dus dan moet het voor hem minder gek geweest zijn.

Om heel eerlijk te zijn denk ik dat de maatschappij ook wel ziek is. Niks is echt eerlijk, neem het salaris van mannen/vrouwen als voorbeeld, en alleen maar omdat de maatschappij besloten heeft dat vrouwen minder zouden moeten verdienen dan mannen terwijl ze hetzelfde werk doen? Dat vind ik raar. En ik weet dat ik er niks aan kan veranderen maar toch, stel ik zou dat wel kunnen, zou ik het willen. Dat is dan ook het probleem waar ik tegenaan loop. Ik kan en mag het niet. Ik vind het dan ook heel goed dat Chris weggegaan is. Voor hem, maar ook voor de maatschappij. Als statement. Zovan: “je kan het krijgen” en dat heeft de maatschappij wel een beetje nodig denk ik.

Ik denk dat iedereen opzich wel tijd voor zichzelf nodig heeft. Misschien niet zo extreem als Chris het genomen heeft maar wel ergens in die richting. Gewoon elk weekend even in je eentje iets leuks doen ofzo. Dat is een initiatief waarbij je in geen geval overlijd aan slechte besjes ;)