die Physiker

Inhoudelijke informatie over die Physiker
Die Physiker draait om drie patiënten die zich in de psychiatrische inrichting ‘Les Cerisiers’ bevinden. De scènes verlaten de salon van de psychiatrische inrichting in heel het theaterstuk niet, maar de omgeving en de plaats worden wel omschreven in de eerste akte evenals de villa waarin het verhaal zich afspeelt. Ook wordt de hal leidend naar drie verschillende, genummerde kamers beschreven. In de villa verblijven meestal meerdere patiënten, maar die zijn overgeplaatst naar een ander gebouw door de calamiteiten die hebben plaatsgevonden. De oprichter van de inrichting heet Mathilde von Zahnd. Ze heeft een reputatie als mensenvriend en komt uit een welvarende, beroemde familie, maar het merendeel van haar familie is wel gestoord en haar vader haat haar.
De patiënten waaromheen het verhaal draait heten Ernst Heinrich Ernesti, Herbert Georg Beutler en Johann Wilhelm Möbius (40). Daarvan denken de eerste twee op  het eerste gezicht dat ze wereldberoemde natuurkundigen zijn, namelijk Einstein en Newton. Möbius daarentegen is ervan overtuigd dat hij wordt bezocht door de oude koning Salomon, die hem geheimen over wonderen influistert. Ernst, Herbert en Johann bevinden zich nog in het oude gebouw.
Het theaterstuk begint met een scène in de salon waarin de politie ter plaatse is.  Het is kort na half 5 s’ middags en er heeft overduidelijk een gevecht plaatsgevonden, want verschillende meubels zijn omgegooid. Irene Straub (22) bevindt zich op de vloer, dood: De zuster is gewurgd door Ernst Heinrich Ernesti (Einstein) met het snoer van een lamp. Eenzelfde incident had zich nog geen drie maanden daarvoor voorgedaan, toen Herbert Georg Beutler (Newton) op 12 augustus Dorothea Moster wurgde. Dit incident vond tevens plaats in de salon. De moorden zijn allebei eigenaardige prestaties, want Irene Straub was een nationaal kampioen in Judo en Dorothea Moster een krachtige, flexibele worstelaarster.
De hoofdinspecteur ter plaatse, Richard Voß, ontmoet de man die zich voor Newton houdt en Dorothea Moster had gewurgd als eerste. Newton is gekleed in een kostuum uit de achttiende eeuw en draagt een pruik. De troep veroorzaakt in het gevecht wil Newton graag opruimen. Orde, daar draait het bij hem om. Tijdens zijn conversatie met de inspecteur spreekt Newton zich uit over zijn toestand, want hij vind persoonlijk niet dat hij gek is. Dat is het verschil tussen hem en de man die zichzelf voordoet als Einstein, verteld hij de inspecteur. In datzelfde gesprek doet Newton een uitspraak over zijn motivatie voor de moord, want volgens de patiënt hield Dorothea van hem en hij van haar. Dat was een probleem, want hij is voornamelijk een natuurkundige en hij moet nadenken over de zwaartekracht. Liefde is een afleiding voor het behalen van zijn doel, dus heeft hij haar moeten wurgen met een gordijnkoord. Tevens was er het leeftijdsverschil.
Nadat de hoofdinspecteur een opmerking maakt over Newton’s leeftijd wanneer hij echt de vermeende Newton zou zijn, dus rond de 200, bekent Newton dat hij werkelijk Einstein is. De motivatie voor de naamsverandering van Einstein tot Newton was dat hij de andere, werkelijk gekke Einstein niet wilde verwarren. Zijn uitspraak over de valse Einstein wordt beargumenteerd met de nadere verklaring dat de andere Einstein toch echt belabberd viool speelt. 
Wanneer Mathilde von Zahnd (55) de salon betreed is Newton al teruggekeerd naar zijn kamer. De inspecteur deelt de verschafte informatie met haar, waarnaar zij hem verteld dat Newton het alleen leuk vind om te zeggen dat hij Einstein is, maar toch echt werkelijk denkt dat hij Newton is.
De twee bespreken de patiënten en de inspecteur denkt dat er een verband bestaat tussen Newton en Einstein omdat ze allebei radioactieve stoffen onderzochten – Misschien is een verandering in het brein, veroorzaakt door radioactiviteit, de oorzaak van hun gestoordheid. Einstein maakt een verschijning in dit fragment en wordt omschreven als een dunne man met lange haren en een snorbaard. Von Zahnd openbaard dat Einstein zich al 2 jaar in het instituut bevind, Newton pas 1 jaar en Möbius al 15 jaar. De situatie van de eerste twee patiënten is onstabiel in tegenstelling tot die van Möbius. Tevens hebben de andere twee een criminele daad verricht, terwijl Möbius nog nooit bij zoiets dergelijks betrokken is geweest. Tevens heeft Möbius zover bekent niks met radioactieve stoffen te maken.
Einstein en Newton hun familie worden niet genoemd, maar in de daarop volgende scène bezoekt Möbius’ zijn ex-vrouw en hun drie kinderen (jongens) hem voor de laatste keer. Zijn ex-vrouw genaamd Rose vertelt Mathilde von Zahnd dat ze het verblijf voor haar ex-man niet meer kan betalen, omdat ze getrouwd is met een missionaris die wel zes kinderen heeft die allemaal moeten eten. Mathilde besluit om Möbius gratis te laten verblijven in de dure, wereldberoemde psychiatrische inrichting.
Wanneer Möbius’ kinderen hun vader voor het eerst en het laatst ontmoeten, vraagt hij hen wat ze later willen worden. De jongste, Jörg-Lukas (14), antwoordt dat hij natuurkundige wil worden maar Möbius verbiedt hem dat. Alhoewel hij inziet dat hij een slechte vader is geweest, jaagt hij zijn familie weg met een dramatische psalm die Salomon betrekt en een zin over radioactiviteit bevat. 
Zuster Monika (25) komt na de uitbarsting naar hem toe. Ze heeft hem 2 jaar verpleegd maar wordt nu overgeplaatst door de moorden. Het is in haar bijzijn dat hij bekent dat hij niet echt een psalm doorkreeg van koning Salomon, maar zich alleen maar zo gedroeg om zijn familie weg te jagen zodat het afscheid minder zwaar zou worden en het nu beter geordend is. Het is in deze scène dat hij zijn liefde voor zuster Monika bekent, een liefde die zij beantwoordt, maar hij vind liefde gevaarlijk en wil niet mee met de trein naar Blumenstein. Zij heeft tranen in haar ogen van geluk omdat hij haar liefde retourneert, hij heeft tranen in zijn ogen omdat hij haar moet wurgen. De eerste akte eindigt daarmee.
Het is in de tweede akte dat Newton niet Einstein, niet Newton en ook niet Herbert Georg Beutler blijkt de zijn, maar Alec Jasper Kilton (oprichter van correspondentie onderwijs). Alec moest erachter komen of Möbius werkelijk gek was en heeft opdracht om hem te ontvoeren van zijn geheime dienst. Zuster Dorothea was verliefd op hem, maar kwam erachter dat hij niet werkelijk gek was en toen moest hij haar wel doden. In dezelfde scène komen we erachter dat Einstein werkelijk Joseph Eisler (ontdekker Eisler-effect) heet en ook lid is van een geheime dienst. Joseph moest Irene doden omdat ze wist dat hij niet echt gek was en bovendien verliefd op hem was.
De drie hebben een conversatie waaruit blijkt dat Möbius geniaal is en het probleem van zwaartekracht (veldtheorie) heeft opgelost, maar dat hij het manuscript heeft verbrand voordat de politie kwam.  Möbius stelt voor om hun wijsheid terug te nemen en dat de anderen hun geheime diensten berichtten dat hij werkelijk gek is. Ze drinken op hun opgeofferde geliefden.
In de eindscène blijkt het dat Mathilde von Zahnd het manuscript had gekopieerd en de uitwisseling tussen de mannen had afgeluisterd. Ze vertelt de natuurkundigen over haar plan om de wereld te veroveren, nadat ze onthult dat ze zelf echt door koning Salomon bezocht wordt. Door de moorden zal niemand meer naar hen luisteren, realiseren de patiënten zich, dus nemen ze allemaal hun oude identiteit als beroemde natuurkundigen weer aan – Behalve Möbius, die zich vanaf dat moment voordoet als Salomon. Dit komt overeen met zijn verhaal, want ‘’Eerst had ik alles – nu ben ik arm’’ – Eerst had hij een vrouw en kinderen, maar nu heeft hij alleen nog maar zijn kennis in natuurkunde. Daarvoor wilde hij zijn zoon dus waarschijnlijk ook  behoedden.

Analyse omtrent de personages
1. Mathilde von Zahnd:
De oprichtster wordt over het algemeen in de eerste akte niet besproken, maar ze is cruciaal voor de verhaallijn door de ontknoping. Ze wordt beschreven als gebocheld en naarmate het verhaal zich vordert blijkt dat haar vader haar haat, dat ze enigs kind is en dat merendeels van haar familie gek is. Op het laatst kom je erachter dat zij dat zelf ook is, omdat ze werkelijk denkt dat Salomon haar bezoekt.

Ik vind het sympathiek van haar dat ze Möbius laat blijven, ondanks dat ze er niet voor betaald krijgt, maar ik denk dat deze actie bedoeld was om Möbius bij zich te houden zodat ze nog meer informatie kon verschaffen. Onsympathiek vind ik het feit dat ze de wereld wil veroveren.

2. Ernst Heinrich Ernesti (Einstein): Joseph Eisler
De man wordt als dun omschreven, met een snorbaard en lange haren. Hij kan viool spelen. In werkelijkheid is hij Joseph Eisler, iemand die werkt voor een geheime dienst. Hij dacht dat Beutler werkelijk gek was.

Ik vind het sympathiek dat hij zijn wijsheid wil terugtrekken om de wereld te behoeden van bijvoorbeeld een nieuw wapen nog erger als een atoomboom. Onsympathiek vind ik de moord, want alhoewel zijn valse identiteit op het spel staat, is werk geen reden om te moorden.

3. Herbert Georg Beutler (Newton): Alec Jasper Kilton
De man kleedt zich in een kostuum uit de achttiende eeuw en een pruik. Hij drinkt cognac, iets dat eigenlijk niet mag en rookt. Orde is belangrijk voor hem. Hij is eigenlijk Alec Jasper Kilton, iemand die niet uit een land komt waar mensen Duits spreken of leren, want hij zegt nadrukkelijk dat hij het helemaal heeft moeten leren hiervoor. Hij dacht dat Ernesti werkelijk gek was.

Ik vind het sympathiek dat hij ook levenslang in het instituut zal blijven, maar ik vind het onsympathiek dat hij de vrouw heeft vermoord.

4. Johann Wilhelm Möbius:
Onzeker en verlegen wanneer hij zijn liefde verklaard. Zwijgzaam, maar briljant. Offert zijn manuscript, waaraan hij 15 jaar heeft gewerkt, op om de wereld te behoeden. Speelt voor gek om zijn familie te beschermen. Wil zijn zoon behoeden voor de situatie waarin hij zich verkeerd.

Sympathiek vind ik van hem dat hij het manuscript verbrand, onsympathiek vind ik dat hij de zuster vermoord alleen omdat hij niet mee kan gaan om te trouwen, omdat hij zichzelf daar waarschijnlijk te gevaarlijk voor vind in verband met zijn kennis.

Analyse omtrent de verhaalsvorm
Het verhaal is chronologisch, want het bevat geen flashbacks, alleen terugverwijzingen. Een belangrijke terugverwijzing is bijvoorbeeld die naar de moord van Dorothea.
Het verhaal speelt in het verleden, maar niet heel lang geleden. Iedereen in het verhaal rookte namelijk, wat eerder iets voor 1960 is, want nu zijn mensen daar over het algemeen beter over geïnformeerd. Mathilde von Zahnd gebruikte ook een geprint dossier, waar doktoren nu meestal de computer gebruiken om data bij te houden.
Dit boek is niet  in de eerste of derde persoon geschreven. Het is een toneelstuk. Daardoor weet je van geen van alle personages de gedachten, behalve wanneer ze zich daarover uitspreken. Zelfs dan weet je niet zeker of ze de waarheid spreken, zeker niet met dit boek.

Motivatie van de schrijver
Ik denk dat de schrijver ons wilde waarschuwen. Niets is wat het lijkt is een alom herhaald motief in dit verhaal, zeker met de laatste omwending in verband met Mathilde von Zahnd. Misschien wilde de schrijver machthebbers ook wel bekritiseren, omdat ze ondanks alle maatregelen te veel informatie over nucleaire wapens blootgeven, waarvoor gestoorde gekken zoals Mathilde von Zahnd naar wereldmacht kunnen grijpen.