Prestaties in de ruimtevaart

Prestaties in de ruimtevaart

Al eeuwen lang zijn mensen bezig met het verlaten van de aarde en het ontdekken van nieuwe werelden. Toch kwam de mens pas voor het eerst in de ruimte in 1961. Vandaag de dag werken veel mensen permanent in een baan om de aarde en is ruimtevaart onmisbaar geworden in onze moderne maatschappij. Dit is een overzicht van wat er allemaal is bereikt met ruimtevaart.

Konstantin Edoeardovitsj Tsiolkovsky kwam in 1895 met een idee om een raket te bouwen die zou werken op een vloeibare brandstof. De Russische wiskundeleraar was de eerste die een gedetailleerd plan in elkaar zette om een raket te bouwen en legde ook als eerste de link tussen de raketsnelheid, de massa van de raket en de snelheid van het gas aan het einde van de raketbuis. Dankzij zijn theorieën en ideeën werd de bouw van de raket mogelijk.

De Amerikaanse uitvinder en onderzoeker Robert H. Goddard lanceerde op 16 maart 1926 de eerste raket met vloeibare brandstof. De raket werd gelanceerd vanuit Auburn, Massachusetts, en bereikte in 2,5 seconden een hoogte van 12,5 meter. Voor zijn eerste testvlucht verkreeg Goddard in 1914 patenten voor de meertrapsraket en de vloeibare brandstofraket, en in 1919 schreef hij in zijn boek ‘A Method of Reaching Extreme Altitudes’ al over ruimtevluchten naar de maan. In de jaren na zijn eerste lancering experimenteerde Goddard verder met raketten van verschillende afmetingen. Op 31 mei 1935 bereikte zijn 4,6 meter lange raket een hoogte van 2300 meter. Goddard wordt algemeen beschouwd als één van de grondleggers van de ruimtevaart.

In 1945 bedacht de Britse uitvinder, futuroloog en sciencefictionschrijver Arthus C. Clarke het principe van de geostationaire communicatiesatelliet. Op dat moment werkte hij in Engeland aan een radarnetwerk voor de Engelse luchtverdedinging tijdens de Tweede Wereldoorlog. De geostationaire baan wordt soms ook wel de ‘Clarke-Belt’ genoemd. Een ander denkbeeld van Clarke was de ruimtelift.

Na de Tweede Wereldoorlog ontwikkelden de Verenigde Staten een aangepaste V-2 raket. De ‘Bumper’ raket was een 18,8 meter lange raket die samengesteld was uit onderdelen van Duitse V-2 raketten en Amerikaanse WAC Corporal raketten. Op 24 februari 1949 bereikte zo’n raket een hoogte van 393 kilometer, dit kwam mede doordat het onderste deel van de raket werd afgestoten.

De Duitse raketingenieur Wernher von Braun werd in 1955 officieel Amerikaans staatsburger. Voor hij Amerikaan werd, werkte von Braun tijdens de Tweede Wereldoorlog intensief mee aan de ontwikkeling van het raketprogramma van nazi-Duitsland, hij was medeverantwoordelijk voor de ontwikkeling van de V-2 raket. Nadat hij zich in 1945 had overgegeven aan de Verenigde Staten werkte Wernher von Braun verder aan Amerikaanse rakettechnologie. Tot de grote prestaties van von Braun behoren de lancering van de eerste Amerikaanse satelliet en de ontwikkeling van de Saturn V Maanraket.

Op 4 oktober 1957 brengt de Sovjet-Unie 's werelds eerste satelliet in een baan om de Aarde. De bolvormige satelliet 'Spoetnik' wordt vanaf de Bajkonoer lanceerbasis gelanceerd met een omgebouwde R7 lange afstandsraket. Spoetnik 1 had een gewicht van 83 kilogram en werd uitgerust met een accu, ventilator, twee radiozenders en vier antennes. De ingebouwde zender zond regelmatig een pieptoon uit tot na 21 dagen de batterijen uitgeput waren. Op 4 januari 1958 brandde Spoetnik 1 op in de atmosfeer van de Aarde.

Ook bracht de Sovjet-Unie iin 1957 het hondje Laika in een baan om de Aarde. Laika bevond zich aan boord van de Spoetnik 2 en was het eerste levende wezen dat de ruimte in ging. Helaas stief Laika al een paar uur na de lancering door oververhitting en stress.

De Amerikaanse president Dwight D. Eisenhower vormde op 1 oktober 1958 de National Advisory Committee for Aeronautics (NACA) om tot National Aeronautics and Space Administration (NASA). Amerika wilde op dat moment een nationaal ruimtevaartagentschap om niet achter te blijven, aangezien de Sovjet-Unie al de eerste satelliet en het eerste levende wezen in de ruimte brachten.

De Rus Joeri Gagarin werd op 12 april 1961 de eerste mens in de ruimte. Gagarin maakt in zijn Vostok ruimtecapsule één omwenteling om de Aarde. Vlak voor het einde van zijn missie werd Gagarin geheel volgens plan met een schietstoel uit zijn capsule geschoten waarna hij veilig landde op Aarde.

Op 5 mei 1961 volgden de Amerikanen door Alan Shepard de ruimte in te sturen. Zijn totale vlucht duurde slechts 15 minuten.

Valentina Teresjkova werd op 16 juni 1963 de eerste vrouw in de ruimte.

In 1965 maakten zowel de Russen als de Amerikanen de eerste ruimtewandeling, niet letterlijk zij begaven zich alleen buiten de capsule van hun raket. Ook hierbij waren de Russen het eerst.

In dit jaar werden ook de eerste close-up beelden van Mars gemaakt.

Op 21 juli 1969 zette Neil Armstrong als eerste mens voet op de maan. Nadat de Apollo 11 ruimtecapsule op 16 juli gelanceerd werd, koppelde de maanlander met daarin Neil Armstrong en twee andere astronauten zich op 20 juli los in een baan om de maan. Uiteindelijk verbleven de twee Amerikanen 21 uur en 36 minuten op de maan waarvan ze 2 uur en 31 minuten wandelden op het oppervlak. De drie astronauten keerden op 24 juli terug naar de Aarde waarna ze over de hele wereld onthaald werden als helden.

In 1971 lanceerde de Sovjet-Unie het eerste ruimtestation, het Saljoet 1, naar de ruimte. In juni datzelfde jaar verbleef een crew 22 dagen op het ruimtestation.

In 1973 volgden de Amerikanen met hun ruimtestation Skylab.

In 1975 wordt in Europa het European Space Agency (ESA) opgericht uit European Space Research Organization (ESRO) en de European Launcher Development Organisation (ELDO). Bij de oprichting telt de ESA tien leden (België, Denemarken, Frankrijk, Duitsland, Italië, Nederland, Spanje, Zweden, Zwitserland en het Verenigd Koninkrijk). De ESA houdt zich bezig met projecten op vlak van ruimtevaart, onderzoek van de Aarde en de verkenning van het zonnestelsel.

In de jaren hierna hadden de meeste raketlanceringen als doel het onderzoeken en ontdekken van het heelal. Er werden beelden gemaakt van Jupiter, Mars, Mercurius, Venus, Neptunus, maar ook van kometen. Hierdoor zijn we steeds meer te weten gekomen over de ruimte. Langzaam volgde de rest van de wereld met het lanceren van raketten en satellieten.

In 1997 werden de eerste wagentjes op Mars gezet, die het oppervlak onderzoeken.