Verhaal

Persoonsbeschrijving: Mijn persoon: Nina Nugroho is een meid van 15 jaar. Ze komt uit Jakarta, maar is op haar 3e jaar geadopteerd door Nederlandse mensen en verhuisd naar Maastricht, omdat haar ouders niet meer voor haar konden zorgen. Volgens vrienden ziet ze eruit als een fotomodel: lange benen die haar tot de 1.75m brengen, bruin haar tot over haar schouders, lieve ogen, mooie mond en een sexy uitstraling. Door haar buitenlandse kleurtje op haar gezicht zijn veel jongens op haar verliefd. Dat maakt haar een populair meisje en niet alleen de jongens gaan met haar om, maar ze heeft ook een hele meiden groep achter zich aan. Ze is dan ook het voorbeeld voor veel meiden qua kleding en gedrag. Op school is ze een vrolijke meid, vol humor. Als iemand vraagt of ze mee doet aan een geintje, doet ze altijd mee. Door haar populariteit maakt ze snel vrienden en is op school ook helemaal niet bang om te falen of een “blauwtje” te lopen. Nina staat ook bekend als “het meisje dat alles té eerlijk zegt”. Als ze iets vind zegt ze dat ook gewoon, zonder erom heen te draaien. Dat kan soms hard aankomen, maar mensen weten wel waar ze aan toe zijn bij haar. Thuis is ze een beetje het verlegen en bange meisje. Vooral voor haar adoptieouders. Haar moeder vindt alles raar wat anders is als zoals het hoort en haar vader heeft een alcohol- probleem. Ze heeft ook nog nooit een vriendinnetje of vriendje mee naar huis genomen, omdat ze band is dat haar ouders er wat van zeggen. Ze heeft veel verdriet dat ze haar echte ouders niet kent en wil eigenlijk haar echte ouders ook niet haten, omdat ze Nina (voor haar gevoel) eigenlijk hebben weggegeven, omdat ze niet voor haar konden zorgen. Nina word ook altijd “gepushed” om dingen te doen van haar adoptieouders, ook al staat ze er zelf niet helemaal achter. Ze is onzeker en helemaal niet zoals iedereen op school denkt: dat zelfverzekerde meisje. Ze had gehoopt dat ze zichzelf kan zijn, maar wat niet lukt bij haar strenge ouders. Haar vrienden en vriendinnen: Nina heeft niet veel echte beste vrienden. Ze heeft 1 beste vriend en 1 beste vriendin. Verder heeft ze niks. Ja, de “losse flodders” op school, maar dat stelt ook niet zoveel voor. Haar beste vriend heet Frank, ze heeft hem leren kennen via het chatten. Ze vertelt alles aan hem… hoe ze zich voelt, haar problemen en alles waar ze mee zit. Ze heeft 1 keer stiekem met hem afgesproken, omdat het eigenlijk niet mocht van haar ouders. Ze had meteen gevoelens voor Frank en hij ook voor haar, alleen ze hebben besloten dat het niet werkte als relatie, omdat Frank in het noorden van Nederland woont, in Groningen. En aangezien Nina niet met mensen van de chat af mag spreken van haar ouders, zouden ze elkaar ook niet kunnen zien. Frank is een sportieve jongen van 17 jaar oud en staat altijd klaar voor Nina en haar problemen en geeft haar advies. Haar beste vriendin heet Liesa. Liesa is een lieve, spontane, maar ook best sportieve meid die even oud is als Nina en woont bij Nina in de buurt. Ze zit niet bij Nina op school, maar ze spreken elkaar redelijk vaak. Omdat Nina pas naar Liesa toe mag als haar huiswerk af is, zijn er dagen bij dat ze elkaar niet zien. Soms zelfs weken, als Nina het druk heeft met huiswerk of huisarrest heeft gekregen van haar ouders. Ook Liesa steunt Nina zoveel als ze kan, maar Nina denkt dat Liesa haar soms niet snapt en vertelt dan meer aan Frank… Nina is ontzettend blij met haar 2 beste vrienden en wil ze nooit meer kwijt! Verhaal: Geen uitweg? Hard gooit Nina de deur dicht van haar kamer en gaat ze snikkend op bed liggen. “Waarom?”, zegt ze zacht tegen zichzelf. Na even stil en als een klein meisje in elkaar gekropen op het bed te hebben gelegen met haar hoofd in haar kussen staat ze op en gaat ze achter de computer zitten. Net als ze de computer aan heeft gezet en ze wil met Frank gaan praten, komt haar moeder haar kamer binnen lopen. “Nina, als ik nog één keer hoor dat je de deur zo hard dicht smijt, dan krijg je huisarrest!! Kun jij niet gewoon even normaal doen Nina?”, zegt haar moeder half schreeuwend. Nina draait zich om en zegt: “ga toch weg, stom mens, denk je nou echt dat je mijn echte moeder kan vervangen?! Die is vast 100 keer aardiger dan jij!” Nina’s moeder gezicht betrekt en ze loopt op Nina af. Pets, Nina krijgt een klap recht in haar gezicht en krijgt er meteen een aantal woorden achteraan gesmeten. “Nina, als ik dat taalgebruik nog een keer van je hoor, dan haal ik die computer van je kamer af,” zegt haar moeder en loopt woedend weg. Nina knijpt haar ogen dicht, ze voelt dat ze moet huilen. Ze gaat op bed liggen en valt in slaap. Ze wordt wakker van de computer, want die maant een geluid dat er iemand iets tegen haar zegt via de chat. Het is Frank… Ze is blij dat hij er is, zodat ze haar ei kwijt kan. Frank zegt: Hey Prinsesje van me! Nina glimlacht. Zo noemt Frank haar altijd. Er volgt een chatgesprek. Nina zegt: Hallo Frank. Frank zegt: Alles goed met je? Nina zegt: Nee, mijn ouders… Frank zegt: Wat is er dan dat het weer niet goed gaat met jou en je ouders? Ik snap het niet… Jullie kunnen elkaar echt niet luchten of zien hè? Na een lange tijd gechat te hebben is Nina opgelucht en heeft ze Frank erover verteld dat er thuis weer ruzie is en dat als ze nog één keer brutaal is ook de computer van haar kamer afgaat. Nina is nu op haar hoede, als ze haar computer kwijt is dan is ze haar beste vriend kwijt. Het is een lange tijd stil op de chat tussen Frank en Nina. Nina vindt de stilte onprettig en begint weer te praten. Nina zegt: Hey Frank, weet je dat we elkaar een half jaar geleden stiekem ontmoet hadden in de stad? Dat we samen ergens op een terrasje wat gingen drinken. Ik voelde me zo vertrouwd bij je… Ik ben echt super blij dat ik je heb leren kennen, ik weet niet wat ik nu nog zonder je moet! Frank: Ik kan het me nog herinneren als de dag van gisteren meis, ik voelde me ook enorm vertrouwd bij jou, ik vond het alleen niet leuk dat je huisarrest kreeg, omdat je moeder er achter was gekomen! Nina zegt: Ja… “Nina nú naar beneden komen, we eten!!” roept Nina’s moeder naar boven. Nina neemt afscheid van Frank en loopt naar beneden en gaat aan tafel zitten, schept haar bord vol met aardappels, groente en vlees en zit stilletjes te eten. Ze hoopt niet dat haar vader, die ondertussen thuis is gekomen, begint over de ruzie die ze nou weer met haar moeder heeft gehad. Haar hoop werd weggeduwd en haar vader begon toch over de ruzie. “Nina, ik wil dat je even naar me luistert,”zegt haar vader. “Uh, ja pap, wat is er?,” vraagt Nina. Ze bijt op haar lip. Als ze maar niet weer straf krijgt… “Ik hoorde van je moeder dat er weer onenigheid was geweest. Over uitgaan en dat je zo brutaal werd. Komt het door je vrienden dat je op eens zo brutaal doet?” Nina zou eigenlijk willen schreeuwen “Nee, sukkel, ik zit in de puberteit dan heb je dat!,” maar ze houdt zich in en zegt: “Sorry, pap, ik weet het niet. Het komt niet door mijn vrienden. Ik zit misschien de laatste tijd niet zo goed in mijn vel. Ik zal proberen om voortaan niet zo brutaal meer te zijn.” Nina zucht zachtjes dat ze zich in heeft kunnen houden en vraagt dan of ze van tafel af mag, omdat ze klaar is met eten. haar moeder twijfelt, maar haar vader stemt toe. Nina gaat naar boven en loopt meteen naar de badkamer, doet de deur op slot en zet de douche aan. Als ze zich heeft uitgekleed gaat ze onder de hete douche staan en probeert zo haar zorgen te vergeten… De volgende morgen wordt Nina gewekt door haar vader. “Nina, kom eens uit je bed joh, ik roep je al 3 keer,” zegt hij en Nina staat op uit bed. “Er is telefoon voor je,” zegt haar vader. Nina loopt naar beneden en neemt de telefoon aan. “Met Nina,” zegt ze. “Hoi Nina, met Karin. We hebben de eerste 2 uur vrij, Kraay valt uit met zijn techniek. Wil je even verder doorbellen en dan zie ik je straks op school wel oké?” “Ja, is goed Karin! Tot straks! Dag,” zegt Nina terug, hangt op en belt de volgende. Dan gaat ze ontbijten en daarna stiekem even achter de computer zitten. Ze had in de Fancy, een maandblad, een site zien staan over jongeren die erachter kwamen dat ze homo/lesbisch of biseksueel waren. Op de een of andere manier trok haar dat wel en ze start internet op en tikt het site adres in. Een maal op de pagina aangekomen leest ze wat verhalen van mensen en bekijkt ze wat foto’s van mensen. Dan ziet ze dat ze een berichtje van Frank heeft. Lachend kijkt ze wat hij schrijft. Frank zegt: Goede morgen schone slaapster! Nina zegt: Hey snurker. Ze lacht. Frank heeft ooit verteld dat hij ’s nachts snurkt en dat hij daar van baalt. Nina plaagt hem daar wel eens mee. Frank zegt: Haha, dank je! En vanwaar dat je zo vroeg al achter de computer zit? En wat ben je dan aan het doen? Nina zegt: Meneer Kraay valt uit van techniek, dus heb de eerste 2 uur vrij! En ik zit op een site waar mensen verhalen schrijven dat ze erachter kwamen dat ze homo/lesbo of biseksueel zijn. Echt interessant! Nina twijfelt of ze dat wel moest zeggen, maar beseft dan dar ze alles kan zeggen tegen hem. Als Frank vraagt of Nina zelf misschien biseksueel is, schrikt ze. Dat kan natuurlijk ook nog bedenkt Nina zeg… ze kijkt wel altijd veel naar andere vrouwen en denkt dan ook wel eens van “wat een lekker ding”, maar of ze nou echt biseksueel is… Na een tijdje met Frank erover gepraat te hebben beseft ze dat er een grote kans is dat ze ook op vrouwen valt. hij heeft wat dingen verteld over een kennis van hem, die ook biseksueel is. Frank heeft ook een paar vragen gesteld aan Nina, die haar misschien helpen om erachter re komen of ze biseksueel is. Frank vroeg of ze wel een eraan denkt hoe het is met een meisje en of ze vaak aan meisjes denkt. Ze bekent eerlijk dat ze vaak aan meisjes denkt en hoe het is met een meisje, maar dat ze die gedachte vaak weg schoof, omdat het anders zou zijn. Nina weet van haar ouders dat alles wat anders is, weggestopt wordt. Nina neemt afscheid van Frank en zegt dat ze hem op de hoogte houdt over haar seksuele gevoelens. Ze gaat op bed zitten en denkt na over het feit dat ze misschien biseksueel zou zijn. Op eens voelt ze zich een stuk beter. Zou dat ook meespelen over het feit dat ik me zo vervelend voelde, denkt ze in zichzelf. Ze slaat de gedachte weg en ziet dat ze naar school toe moet. Eenmaal op school kan ze zich niet meer concentreren. Hele lessen zit ze voor zich uit te staren en zelfs leraren vragen na de les wat er aan de hand is. “Ow uh, er is niks hoor!” zegt ze snel en loopt dan weg, richting haar fiets en rijdt naar huis. Ze weet het nu zeker: ze valt ook op vrouwen. Op de site uit de Fancy stonden ook een aantal punten als herkenning dat je biseksueel zou kunnen zijn en zij had alle kenmerken… Als ze thuis is aangekomen, loopt ze naar haar kamer en kijkt of Frank er is op de chatbox. Nee hij is er niet en heeft ook geen bericht achter gelaten. Nina bijt op haar onderlip. Ze moet het eigenlijk aan haar ouders zeggen, want straks durft ze het misschien helemaal niet meer. Ze gaat huiswerk maken en zet het idee van zich af dat ze straks aan haar ouders wat moet gaan vertellen. Ze probeert met al haar kracht zich bij haar huiswerk te houden en dat lukt haar maar net. Nina zucht. “Stomme Franse woordjes,” mompelt ze. Ze kijkt in haar boek. Wat is nou ook alweer die Franse vertaling voor ‘het feest’? het schiet in eens te binnen. Fête! Maar was het nou le of la fête? Ze zucht en kijkt wat het antwoord is. La fête is het dus. Ze leert nog een half uurtje door en gaat dan achter de computer zitten. Ja! Frank is er, denkt ze. Nina zegt: Hey lieve Frank! Ik ga het straks aan mijn ouders vertellen, dat ik ook op vrouwen val. Ik ben zo bang Frank… dadelijk slaat ze me, omdat ik anders ben! Of zet ze me het huis uit! Maar als ik het nou niet vertel, dan doe ik het nooit meer. Dat weet ik van mezelf! Frank zegt: Hallo Nina. Nina, je kan altijd bij mij terecht als er wat gebeurt thuis, nu dus ook! En je ouders mogen je het niet kwalijk nemen dat je ook op vrouwen valt! Maar Nina, ik moet weg! Je hebt mijn telefoon nummer en ook mijn adres. Maar loopt niet voor je problemen weg!!!! Ik spreek je hoop ik gauw weer! Kus, Frank
Nina begint te huilen. Ze durft het niet te vertellen aan haar ouders. Ze wil weg lopen, naar Frank toe en bedenkt dan zijn woorden… “Loop niet weg voor je problemen,” mompelt ze tegen zichzelf. Tranen prikken in haar ogen, als ze besluit dat ze naar Frank gaat. Weg van haar ouders, weg van haar problemen… Ze gaat aan haar bureau zitten en schrijft een brief naar haar ouders, waar ze alles in vertelt. Dat ze zich niet fijn voelt, dat ze biseksueel is, dat ze hun te streng vindt enz. Ze pakt haar tas in en verstopt die achter het bed. Morgen, denkt ze. ’s Avonds eet ze stilletjes haar eten op en gaat naar bed. Ze blijft wakker, want als ze haar wekken zet maakt dat te veel lawaai. Om 6 uur ’s morgens wordt ze wakker. Ze was dus toch om slaap gevallen. Stil kleed ze zich aan en legt de brief in de keuken. Ze pakt haar jas en tas en loopt de deur uit. “Naar het dichtstbijzijnde station,” zegt ze tegen de taxichauffeur. Ze denkt steeds aan Frank zijn woorden. ‘loop niet weg voor je problemen’. Straks ben ik bij je Frank, ik laat je niet meer gaan, denkt ze. Bij het station stapt ze naar het loket en zegt ze: “Een kaartje naar Groningen.” En bijtend op haar lip stapt ze in de trein… weg van alles en beseft ze wat ze doet… ze loopt weg van haar problemen. Een traan loopt over haar wang met de laatste blik op haar woonplaats…