Zonen van Maghreb

Titel: Zonen van Maghreb
Waar: Theaterzaal Hogeschool van Utrecht
Wanneer: 24 november 1999
Regisseur: Jamal Hamid en Marlies Hauvast
Kaartje: Zie bijlage
Folder: Zie bijlage

Korte inhoud van het stuk

Deze voorstelling gaat over 5 mensen. Vier van deze mensen zijn Marokkaanse jongens en de vijfde is een Nederlands meisje. Het verhaal speelt zich af in een Café. Een Marokkaans Café. Samir komt binnen en gaat gokken. Abdou vraagt hoe hij aan dat geld gekomen is. Samir verteld over een meisje die hij tegen kwam op ‘Hoog Catharijne’ en die met hem wilde vrijen voor geld. Rachid gelooft dat niet en schetst een situatie waarin Samir van een oud vrouwtje het geld heeft gepikt! Dit is waar het grootste gedeelte van het stuk over gaat. Liegen en bedrogen worden. Minoun komt op een gegeven moment binnen en vraagt Racid om geld. Hij zit namelijk in geld problemen. Rachid doet hem een aanbod om drugs over de grens te smokkelen. Daar zou hij 1000 gulden per keer voor krijgen. Minoun moet wel want hij heeft echt geen geld meer, en hij heeft onslag genomen bij zijn werk omdat hij zich gediscrimineerd voelde. Op een gegeven moment komt Yvonne, de vriendin van Minoun, binnen. Ze schreewt tegen heb dat hij met mee komen. Minoun wil dat lever niet. Waarop Yvonne zegt: “ Als jij bij hun blijft en niet met mij meegaat, is het over tussen ons! Als jij een man was, zou je met mij meegegaan en hen de rug toe keren” Minoun wil in de eerte plaats niet maat Abdou haalt hem over.

Vorm van het spel

Deze voorstelling beston voornamelijk uit dialogen en een aantal monologen. En wat het grappige was, was dat er af en toe Marokkaans gezongen en gesproken werd. De Nederlandse vertaling hiervan werd op een scherm geprojecteerd.

Thema

Het thema van dit stuk was ‘Marokkaanse jongeren in Nederland.’ En dat is naar mijn mening alles omvattend. Daar komt de problematiek bij kijken en de leuke dingen.

Vormgeving

Het decor was heel simpel. Er stonden een paar schotten en een (zelfgemaakte) gokkast, een tafel en twee stoelen. Er was ook geen pauze in het stuk. Het duurde 45 minuten aan een stuk door. En af en toe als er gezongen of gesproken werd in het Marokkaans dan wed het licht gedimt en een rode lamp achter het podium aan gezet.

Kostumering

De spelers hadden gewoon hun dagelijkse kleding aan.

Licht

Over het licht kan i kook heel kort zijn. Als er Marokkaans gesproken werd dan werd het licht gedimd. Tevens werd er een dia projector aan gedaan met de texten van lied of spraak. En als het afgelopen was dan gingen de lichten weer aan en de dia projector weer uit. Verder werd er gebruik gemaakt van spots.

Geluid / muziek

Omdat het verhaal zich in een Marokkaans café afspeelde werd er Marokkaanse muziek gedraaid. En als een van de spelers ging zingen dan speelde hij op zijn trommel en zong daar bij. Verder werden er geen microfoons gebruikt

Boeiend moment

Dit wil je ook lezen:

Zo schrijf je een goed opiniestuk

Wat ik een boeiend moment vond was dat Yvonne, Minoun kwam ophalen. Ze schold hem uit. En verweet zijn Marokkaanse vrienden dat het door hun kwam dat ij geen geld meer had. Ze speelde dat heel goed vond ik. Vol overtuiging en ze was heel boos en kordaat.

Boeiende en minder boeiende rollen

Ik zou niet met vol overtuiging kunnen zeggen van dat vond ik de beste rol. Zoals ik al eerder zij vond ik Yvonne erg goed spelen. Maar de rest speelde ook goed. Vooral als je ook nog zo zonder ondersteuning van muziek. Eigenlijk vond ik ze allemaal even goed.

Mijn eigen mening

Ik vond het knap om zoiets op het podium te zetten. En daar ook nog een boodschap mee over te dragen. Ik heb er alleen mijn twijfels over of dat ze wel gaat lukken. Ik denk overigens dat het stuk wel als saai ervaren kan worden. Zo vond ik het niet, maar anderen die er wel waren ook. Ik denk dat het wel heel leuk is dat ze soms (en niet te veel) hun moedertaal spreken. Dat sprak mij eigenlijk het meeste aan. En wat mij dan verbaasde was dat ik het nog begreep waar ze het over hadden.

Het enige minpuntje vond ik dat er een gedwongen discussie aan vast zat. Ik zelf zat daar niet op te wachten.