Titel: Verplichte figuren
Datum: 29-03-08
Plaats: Alphen a/d Rijn
Genre:Comedy toneelstuk/kleine musical
Schrijver(s) tekst: Niek Barendsen
Regisseur:Marcus Azzini
Componist:Peter van den Witte
Hoofdrolspelers:Maarten Heijmans, Jelka van Houten, Martine de jager, Alex Klaasen, Ellen Pieters en Peter van Rooijen.
Het verhaal van de voorstelling
Het is heel moeilijk om het verhaal van de voorstelling samen te vatten. Dit komt doordat het verhaal bestaat uit de verschillende levens van de personages. Het verhaal is zo in elkaar gezet dat je steeds een stukje uit het leven van een personage ziet. En alle personen die mee spelen inclusief de dubbele rollen hebben een verband met elkaar. Of het nou familie, vriend of vage kennis is. Allemaal komen ze elkaar wel ergens tegen. En zo zie je steeds stukjes uit de verschillende levens en bepaalde gebeurtenissen van de personages. En al die gebeurtenissen en verhalen vormen samen het hele toneelstuk.
De conflicten
Alle personages hadden een bepaalde relatie met elkaar. Ook botste deze bij een aantal gevallen. Zo krijgen sommige personages ruzie met elkaar of willen ze juist de tegenovergestelde dingen, wat dan dust botst.
De belangrijkste rollen
Er waren zes toneelspelers, waarvan er een aantal ook weer een dubbele rol speelden.De meeste rollen waren eigenlijk allemaal belangrijk. Daarom een korte beschrijven van de rollen die gewoon niet weggelaten kunnen worden:
1) Een jonge vrouw die een relatie krijgt met een man die al een gezin heeft. Ze houdt een relatie niet langer vol dan een paar maanden. Ook niet bij deze man, het gaat uit aan het eind van het toneelstuk.
2) De man die een relatie krijt met de jonge vrouw. Hij heeft een vrouw die hij amper spreekt en een puberende zoon. Ook daar heeft hij geen goede band mee
3) Zijn vrouw heeft een sucesvol boek geschreven en is daarmee doorgebroken. Ze vindt het niet erg dat haar man met een ander ‘neukt’, want zo hoeft zij dat tenminste niet meer te doen.
4) De zoon van deze twee, genaamd Jesse, weet niet zo goed wat hij met het leven wilt. Hij heeft niet het gevoel dat hij leeft en gaat zo gekke dingen doen. Aan het einde steekt hij zichzelf neer.
5) Een oude opa, zijn leven bestaat uit niets meer dan naar de Dirk Van Den Broek lopen en weer terug. Meestal met stapels wc-papier. Hij heeft eigenlijk nog maar één droom: echt op vakantie gaan. Die droom laat hij in vervulling gaan en kort daarna sterft hij.
6) Een oude oma, zij moppert om alles en daar bestaat haar leven nog voornamelijk uit, uit mopperen. De oude opa is haar man en ze houden toch wel heel veel van elkaar, al laten ze dat niet echt merken. Dit wordt pas duidelijk als Henk, de oude opa, op vakantie gaat en ze afscheid nemen.
7) Een mollige vrouw. Zij werkt in een dierentuin, daar verzorgt ze de schildpadden. Ze praat graag en ze is een gezellig mens. Als ze iets anders wilt gaan doen, omdat ze altijd al in een dierentuin werkt, komt ze in aanmerking met een gehandicapt kind/man. Als zij door hem wordt verkracht valt ze weer terug in haar oude beroep: zorgen voor de schildpadden.
8) De gehandicapte persoon. Hij heeft het verstand van een kind, maar het lichaam van een volwassen man. Hij is moeilijk onder de duim te houden. Zijn moeder vind het moeilijk om streng tegen hem te zijn. Als hij de schilpaddenverzorgster heeft verkracht besluit zijn moeder toch strenger te worden.
9) De verpleger van de oude opa en de oude oma blijkt homo te zijn. Hij vindt een leuke vriend, maar uiteindelijk blijkt deze relatie toch niet te werken.
Dit zijn de belangrijkste rollen kort samengevat. Het is heel moeilijk om samen te vatten, want er gebeurd in het verhaal onwijs veel. Je zou er bij wijze van spreke een heel boek over kunnen schrijven,.
Belangrijkste thema’s
Op de eerste plaats staat toch wel seks en homo’s. Er werd heel veel over sex gesproken. Ook waren er twee rollen van mannen die homo waren, wat er dus voor zorgde dat het onderwerp homo’s steeds terug kwam. Verder stond vriendschap & liefde ook heel centraal in dit toneelstuk.
Ruimte van de voorstelling
Bij decor komt een betere uitleg, maar de ruimte werd heel goed benut. Het was maar een klein zaaltje en de ruimtes werden dubbel gebruikt. De verhaal lijnen speelden zich allemaal af in een andere omgeving, maar toch op hetzelfde toneel. Het was onwijs knap geregeld om een ruimte duidelijk uit te beelden. De gehele ruimte werd duidelijk gebruikt.
Speltype
Er werden allemaal typetjes neergezet op het toneel, dus het was overduidelijk ingeleefd. Zo speelde iemand dan een geestelijk gehandicapte, maar die persoon was dat in het echt helemaal niet.
Toneelbeeld, decor, rekwisieten
Het decor was echt multifunctioneel. Het is onwijs moeilijk te beschrijven, maar de attributen hingen letterlijk in de achterwand. Zo hing er een stoel in de achterwand en die werd en gewoon uitgehaald toen deze nodig was. Zo ook een tafel en tapijt rollen en weet ik het allemaal nog niet meer. Er was ook een mix tussen het uitbeelden van voorwerpen en plaatsen en het echt creëren van een plaats of het hebben van een voorwerp.
Muziek en geluidseffecten
Er waren geen muziek en geluidseffecten. Wel melodieën voor de liederen die gezongen werden, maar geen deuntjes als verhaallijnen overliepen. Wel bij de pauze hoorde je een achtergrond muziekje, maar dat was het enige. Geluidseffecten waren er niet.
Live uitgevoerde muziek
De muziek was deels live, deels niet live. De melodie zelf, zonder zang, was niet live. Dat was ook duidelijk zichtbaar want achterin de zaal stond een mixtafel en een laptop die op speakers stond aangesloten. De zang was wel gewoon live. Alle toneelspelers droegen een microfoon en zongen live de muziek.
De invloed van de muziek en geluidseffecten
Die waren er niet, dus hadden ook geen invloed
De belichting
Er werd niet echt gebruik gemaakt van spots. Er was licht of er was geen licht. Bij bepaalde gebeurtenissen was het licht wel gedempt maar dan wel steeds in z’n geheel. Een enkele keer werd het helemaal donker en dan gebeurde er iets wat je al verwachte. Bijv. er is licht en je ziet dat twee mensen bijna gaan zoenen. Als ze bijna elkaars gezicht raken wordt het helemaal donker en als het licht weer aan gaat zie je ze tegen elkaar aan zitten. Zonder de gebeurtenis echt gezien te hebben, weet je toch wat er gebeurde.
De visie van de regisseur
Ik denk wel dat het duidelijk is gemaakt. De regisseur heeft het verhaal onwijs goed neergezet. Alles liep zo erg door elkaar en toch was het gewoon te volgen. Als ik het verhaal goed begrepen heb, waar ik wel vanuit ga, dan is de visie zeker goed overgekomen.
Het doel van de voorstelling
Al de personages of typetjes in dit verhaal waren gewoon mensen. Gewoon mensen die allemaal zo hun problemen hadden. En al deze mensen hadden onderlinge relaties met elkaar. Ik denk dat er bedoeld wordt om te laten zien dat iedereen een mens is. En dat elk mens, hoe je het ook went of keert zo haar/zijn problemen heeft. Dat dat de normale zaken in het leven zijn.
Ik denk wel dat de regisseur daarin geslaagt is, om dat over te laten komen. Gewoon de hele manier van het neerzetten van die personen. Het afstemmen van de gebeurtenissen en het door elkaar lopen van de verhaallijnen. Het toont echt duidelijk dat het allemaal mensen zijn.
De mooiste scène
Op een gegeven moment gaat de oude man een lied zingen. Hij zingt dan dat hij elke dag naar De Dirk Van Den Broek gaat en weer terug. Als hij dat zingt, dan mengen de andere rollen zich erdoorheen. Elk personage heeft dan een tasje van Dirk Van Den Broek en heeft boodschappen gehaald. Ze lopen dan door elkaar, zonder elkaar te zien. En dan is dezelfde plek, een andere plek voor ieder personage. En het was zo mooi hoe dat in elkaar overliep en het was ook echt duidelijk dat dezelfde plaats tegelijkertijd heel veel verschillende plaatsen was. Dat vond ik echt zo goed in elkaar gezet dat ik het de mooiste sène vond.
Met welke speler ik het beste kon meeleven
De persoon waarmee ik echt medelijden had was Jesse, de zoon van de succesvolle schrijfster en de vreemd gaande man. Hij wist gewoon niet wat hij met zijn leven moest. Zijn moeder bemoederde hem verschrikkelijk en hij kreeg 10 keer per dag te horen dat hij al een echte man werd. Hij voelde zich zo in het nauw gedreven dat hij zichzelf uiteindelijk neerstak.
Mijn recensie
Ik raad deze voorstelling zeker aan. Het is een soort kleine musical. De tekst van de muziek wordt op een leuke manier overgebracht. Het enige minpunten aan de muziek was dat de microfoons heel af en toe stoorde. Dat vond ik nogal onprofessioneel overkomen. Verder werd het decor op een onwijs leuke manier gebruikt. Het was echt multifunctioneel. Wat het ene moment nog een bed was, is nu een toonbank. Wat het ene moment iemands huis is, is zo het huis van een ander. En soms is dezelfde plek op het toneel, meerder plekken tegelijk in het spel. Dan lopen twee personages daar zonder elkaar te zien, en staan ze op dezelfde plek, maar zijn het in het stuk twee verschillende plekken. De verhaallijnen lopen zo mooi in elkaar over, het hele stuk blijft gewoon te volgen. Het is zeker de moeite om hier naartoe te gaan. Alleen wel voor kinderen boven de 12, aangezien het op sommige momenten nogal grof en seksistisch is.
Recensie van internet
Deze gloednieuwe Nederlandse musical comedy is een komische schets van de 'verplichte figuren' van het leven: van de eerste kapotte knie tot het laatste liefdesverdriet, van de eerste kus tot de tot de laatste keer naar het strand, van de eerste sigaret tot de laatste ademstoot.
Verplichte figuren is een mozaïek van diverse verhalen en personages door elkaar heen, in de stijl van de films Happiness en Alles is liefde. Een bonte stoet aan grappige en tragische, leuke en rare, oude en jonge, sneue en spannende figuren trekt voorbij. Ze kruisen elkaars pad en laten elkaar weer los, ze raken je aan en trekken verder, net als in het echt.
Dit geeft wel een goede omschrijving van hoe de hele show eruit ziet. Het is precies zoals er staat, verschillende verhaallijnen door elkaar. En nu ik het me zo bedenkt het is inderdaad in dezelfde stijl als alles is liefde.
Datum: 29-03-08
Plaats: Alphen a/d Rijn
Genre:Comedy toneelstuk/kleine musical
Schrijver(s) tekst: Niek Barendsen
Regisseur:Marcus Azzini
Componist:Peter van den Witte
Hoofdrolspelers:Maarten Heijmans, Jelka van Houten, Martine de jager, Alex Klaasen, Ellen Pieters en Peter van Rooijen.
Het verhaal van de voorstelling
Het is heel moeilijk om het verhaal van de voorstelling samen te vatten. Dit komt doordat het verhaal bestaat uit de verschillende levens van de personages. Het verhaal is zo in elkaar gezet dat je steeds een stukje uit het leven van een personage ziet. En alle personen die mee spelen inclusief de dubbele rollen hebben een verband met elkaar. Of het nou familie, vriend of vage kennis is. Allemaal komen ze elkaar wel ergens tegen. En zo zie je steeds stukjes uit de verschillende levens en bepaalde gebeurtenissen van de personages. En al die gebeurtenissen en verhalen vormen samen het hele toneelstuk.
De conflicten
Alle personages hadden een bepaalde relatie met elkaar. Ook botste deze bij een aantal gevallen. Zo krijgen sommige personages ruzie met elkaar of willen ze juist de tegenovergestelde dingen, wat dan dust botst.
Er waren zes toneelspelers, waarvan er een aantal ook weer een dubbele rol speelden.De meeste rollen waren eigenlijk allemaal belangrijk. Daarom een korte beschrijven van de rollen die gewoon niet weggelaten kunnen worden:
1) Een jonge vrouw die een relatie krijgt met een man die al een gezin heeft. Ze houdt een relatie niet langer vol dan een paar maanden. Ook niet bij deze man, het gaat uit aan het eind van het toneelstuk.
2) De man die een relatie krijt met de jonge vrouw. Hij heeft een vrouw die hij amper spreekt en een puberende zoon. Ook daar heeft hij geen goede band mee
3) Zijn vrouw heeft een sucesvol boek geschreven en is daarmee doorgebroken. Ze vindt het niet erg dat haar man met een ander ‘neukt’, want zo hoeft zij dat tenminste niet meer te doen.
4) De zoon van deze twee, genaamd Jesse, weet niet zo goed wat hij met het leven wilt. Hij heeft niet het gevoel dat hij leeft en gaat zo gekke dingen doen. Aan het einde steekt hij zichzelf neer.
5) Een oude opa, zijn leven bestaat uit niets meer dan naar de Dirk Van Den Broek lopen en weer terug. Meestal met stapels wc-papier. Hij heeft eigenlijk nog maar één droom: echt op vakantie gaan. Die droom laat hij in vervulling gaan en kort daarna sterft hij.
6) Een oude oma, zij moppert om alles en daar bestaat haar leven nog voornamelijk uit, uit mopperen. De oude opa is haar man en ze houden toch wel heel veel van elkaar, al laten ze dat niet echt merken. Dit wordt pas duidelijk als Henk, de oude opa, op vakantie gaat en ze afscheid nemen.
7) Een mollige vrouw. Zij werkt in een dierentuin, daar verzorgt ze de schildpadden. Ze praat graag en ze is een gezellig mens. Als ze iets anders wilt gaan doen, omdat ze altijd al in een dierentuin werkt, komt ze in aanmerking met een gehandicapt kind/man. Als zij door hem wordt verkracht valt ze weer terug in haar oude beroep: zorgen voor de schildpadden.
8) De gehandicapte persoon. Hij heeft het verstand van een kind, maar het lichaam van een volwassen man. Hij is moeilijk onder de duim te houden. Zijn moeder vind het moeilijk om streng tegen hem te zijn. Als hij de schilpaddenverzorgster heeft verkracht besluit zijn moeder toch strenger te worden.
Dit zijn de belangrijkste rollen kort samengevat. Het is heel moeilijk om samen te vatten, want er gebeurd in het verhaal onwijs veel. Je zou er bij wijze van spreke een heel boek over kunnen schrijven,.
Belangrijkste thema’s
Op de eerste plaats staat toch wel seks en homo’s. Er werd heel veel over sex gesproken. Ook waren er twee rollen van mannen die homo waren, wat er dus voor zorgde dat het onderwerp homo’s steeds terug kwam. Verder stond vriendschap & liefde ook heel centraal in dit toneelstuk.
Ruimte van de voorstelling
Bij decor komt een betere uitleg, maar de ruimte werd heel goed benut. Het was maar een klein zaaltje en de ruimtes werden dubbel gebruikt. De verhaal lijnen speelden zich allemaal af in een andere omgeving, maar toch op hetzelfde toneel. Het was onwijs knap geregeld om een ruimte duidelijk uit te beelden. De gehele ruimte werd duidelijk gebruikt.
Speltype
Er werden allemaal typetjes neergezet op het toneel, dus het was overduidelijk ingeleefd. Zo speelde iemand dan een geestelijk gehandicapte, maar die persoon was dat in het echt helemaal niet.
Toneelbeeld, decor, rekwisieten
Het decor was echt multifunctioneel. Het is onwijs moeilijk te beschrijven, maar de attributen hingen letterlijk in de achterwand. Zo hing er een stoel in de achterwand en die werd en gewoon uitgehaald toen deze nodig was. Zo ook een tafel en tapijt rollen en weet ik het allemaal nog niet meer. Er was ook een mix tussen het uitbeelden van voorwerpen en plaatsen en het echt creëren van een plaats of het hebben van een voorwerp.
Muziek en geluidseffecten
Er waren geen muziek en geluidseffecten. Wel melodieën voor de liederen die gezongen werden, maar geen deuntjes als verhaallijnen overliepen. Wel bij de pauze hoorde je een achtergrond muziekje, maar dat was het enige. Geluidseffecten waren er niet.
De muziek was deels live, deels niet live. De melodie zelf, zonder zang, was niet live. Dat was ook duidelijk zichtbaar want achterin de zaal stond een mixtafel en een laptop die op speakers stond aangesloten. De zang was wel gewoon live. Alle toneelspelers droegen een microfoon en zongen live de muziek.
De invloed van de muziek en geluidseffecten
Die waren er niet, dus hadden ook geen invloed
De belichting
Er werd niet echt gebruik gemaakt van spots. Er was licht of er was geen licht. Bij bepaalde gebeurtenissen was het licht wel gedempt maar dan wel steeds in z’n geheel. Een enkele keer werd het helemaal donker en dan gebeurde er iets wat je al verwachte. Bijv. er is licht en je ziet dat twee mensen bijna gaan zoenen. Als ze bijna elkaars gezicht raken wordt het helemaal donker en als het licht weer aan gaat zie je ze tegen elkaar aan zitten. Zonder de gebeurtenis echt gezien te hebben, weet je toch wat er gebeurde.
De visie van de regisseur
Ik denk wel dat het duidelijk is gemaakt. De regisseur heeft het verhaal onwijs goed neergezet. Alles liep zo erg door elkaar en toch was het gewoon te volgen. Als ik het verhaal goed begrepen heb, waar ik wel vanuit ga, dan is de visie zeker goed overgekomen.
Het doel van de voorstelling
Al de personages of typetjes in dit verhaal waren gewoon mensen. Gewoon mensen die allemaal zo hun problemen hadden. En al deze mensen hadden onderlinge relaties met elkaar. Ik denk dat er bedoeld wordt om te laten zien dat iedereen een mens is. En dat elk mens, hoe je het ook went of keert zo haar/zijn problemen heeft. Dat dat de normale zaken in het leven zijn.
Ik denk wel dat de regisseur daarin geslaagt is, om dat over te laten komen. Gewoon de hele manier van het neerzetten van die personen. Het afstemmen van de gebeurtenissen en het door elkaar lopen van de verhaallijnen. Het toont echt duidelijk dat het allemaal mensen zijn.
Op een gegeven moment gaat de oude man een lied zingen. Hij zingt dan dat hij elke dag naar De Dirk Van Den Broek gaat en weer terug. Als hij dat zingt, dan mengen de andere rollen zich erdoorheen. Elk personage heeft dan een tasje van Dirk Van Den Broek en heeft boodschappen gehaald. Ze lopen dan door elkaar, zonder elkaar te zien. En dan is dezelfde plek, een andere plek voor ieder personage. En het was zo mooi hoe dat in elkaar overliep en het was ook echt duidelijk dat dezelfde plaats tegelijkertijd heel veel verschillende plaatsen was. Dat vond ik echt zo goed in elkaar gezet dat ik het de mooiste sène vond.
Met welke speler ik het beste kon meeleven
De persoon waarmee ik echt medelijden had was Jesse, de zoon van de succesvolle schrijfster en de vreemd gaande man. Hij wist gewoon niet wat hij met zijn leven moest. Zijn moeder bemoederde hem verschrikkelijk en hij kreeg 10 keer per dag te horen dat hij al een echte man werd. Hij voelde zich zo in het nauw gedreven dat hij zichzelf uiteindelijk neerstak.
Mijn recensie
Ik raad deze voorstelling zeker aan. Het is een soort kleine musical. De tekst van de muziek wordt op een leuke manier overgebracht. Het enige minpunten aan de muziek was dat de microfoons heel af en toe stoorde. Dat vond ik nogal onprofessioneel overkomen. Verder werd het decor op een onwijs leuke manier gebruikt. Het was echt multifunctioneel. Wat het ene moment nog een bed was, is nu een toonbank. Wat het ene moment iemands huis is, is zo het huis van een ander. En soms is dezelfde plek op het toneel, meerder plekken tegelijk in het spel. Dan lopen twee personages daar zonder elkaar te zien, en staan ze op dezelfde plek, maar zijn het in het stuk twee verschillende plekken. De verhaallijnen lopen zo mooi in elkaar over, het hele stuk blijft gewoon te volgen. Het is zeker de moeite om hier naartoe te gaan. Alleen wel voor kinderen boven de 12, aangezien het op sommige momenten nogal grof en seksistisch is.
Recensie van internet
Deze gloednieuwe Nederlandse musical comedy is een komische schets van de 'verplichte figuren' van het leven: van de eerste kapotte knie tot het laatste liefdesverdriet, van de eerste kus tot de tot de laatste keer naar het strand, van de eerste sigaret tot de laatste ademstoot.
Verplichte figuren is een mozaïek van diverse verhalen en personages door elkaar heen, in de stijl van de films Happiness en Alles is liefde. Een bonte stoet aan grappige en tragische, leuke en rare, oude en jonge, sneue en spannende figuren trekt voorbij. Ze kruisen elkaars pad en laten elkaar weer los, ze raken je aan en trekken verder, net als in het echt.
Dit geeft wel een goede omschrijving van hoe de hele show eruit ziet. Het is precies zoals er staat, verschillende verhaallijnen door elkaar. En nu ik het me zo bedenkt het is inderdaad in dezelfde stijl als alles is liefde.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden