The Lion King

Wat is het? titel: The Lion King – musical
hoofdrolspelers: Scar – Hein van de Heijden
Mufasa – Edwin Jonker
Rafiki – Nomvula Dlamini
Zazu – Laus Steenbeeke
Timon – Marc Lauwrijs
Pumbaa – Marcel Jonker
Simba – Etiënne Poeder
Nala – Carolina Dijkhuizen
Kleine Simba – Vincent Dankelman-Treure
Kleine Nala – Shanice Narain
Banzai – Jerrel Houtsnee
Shenzi – Peggy Sandaal
Ed – Marc Fleischmann
Sarabi – Elise Loermans (invalster) regisseur: Julie Taymor

jaartal en land van herkomst: 1997 op Broadway in de VS Waar, wanneer en met wie? In het Fortis Circustheater in Scheveningen op donderdag 6 mei 2004 met mijn ouders en zussen. Waarom dit? Het leek me heel mooi en ik had de film gezien en daarvan vond ik het verhaal ook erg mooi. Vorm De acteurs hadden erg mooie kleren aan met mooie maskers, gemaakt door Micheal Curry. Hij heeft 232 kostuums, maskers en poppen ontworpen voor deze musical. Er werd natuurlijk veel gedanst en het was erg leuk om naar hun bewegingen te kijken, aangezien deze erg leken op het dier dat ze uitbeelden. Je zag ook goed het verschil tussen de houdingen. Vooral tussen Scar en Mufasa. Scar staat altijd een beetje gebogen, zo lijkt hij erg zwak. Mufasa staat erg recht op, net als een machtige koning. Er werd soms samen gedanst, maar er werden ook solo’s gedaan. Zo had Simba een solo in de scène ‘Lang in de nacht’ en Nala had ook een solo, in de scène ‘Arm lang’. Ik vond vooral de solo van Nala erg mooi. Er zaten veel personages in de film, maar ik zal de hoofdpersoon, Scar, beschrijven. Scar is de oom van Simba en dus de broer van Mufasa. Hij vermoord Mufasa als Simba nog een klein leeuwtje is en hij geeft Simba de schuld. Daarom vlucht Simba. Hij grijpt de macht in het koninkrijk. Hij werkt samen met de Hyena’s, die dus ook macht krijgen. Uiteindelijk komt Simba toch terug en neemt hij de macht weer over. Scar wordt vermoord door zijn ‘vrienden’ de Hyena’s. Het toneelstuk bestaat uit twee aktes. De eerste akte bestaat uit 13 scènes en gaat door tot dat Simba net volwassen is geworden. De tweede akte bestaat uit 7 scènes en gaat, logisch, door tot het einde. Je had dus de hoofdpersonen, deze dansten en zongen. Op de achtergrond danste het ensemble, sommige van hen zongen ook, maar het achtergrondkoor zat voornamelijk bij het orkest in. Het dansensemble vormde meestal een deel van het decors, als bijvoorbeeld gras. Er werd natuurlijk op het toneel gespeeld, wat trouwens erg groot was. Maar de dansers liepen soms ook af en op langs de zijpaden van de stoelen in het midden. In het begin stonden er ook twee zangers op het balkon, waar ook mensen zaten. Naast het toneel waren twee bakken, waar twee mannen stonden met van die Afrikaanse instrumenten. Onder het toneel stond het orkest en het zangensemble. De acteurs hadden dus een groot speelvlak, de zaal plus het hele toneel. Als muziek werden er dus Afrikaanse instrumenten gebruikt en je had het orkest. Die instrumenten moesten er natuurlijk een Afrikaanse sfeer aan brengen. Hiervoor werden ook bepaalde kleuren gebruikt, bij de lichten en het decor. Een voorbeeld daarvan is het begin. Dan komt de zon op en dan worden er bepaalde rode kleuren licht gebruikt. Bij de rest van het stuk worden er veel gele kleuren gebruikt. Het decor was ook heel mooi. Overal zaten er luiken in het toneel, zodat voorwerpen en personen zomaar konden verschijnen of verdwijnen. Er zat een soort zwarte doek op het midden van het podium, die lieten ze soms naar beneden hangen. Dan zag je niet wat daarachter gebeurde. Ondertussen konden ze daar dus de nieuwe decorstukken neerzetten. Zo liep alles heel leuk in elkaar over. Eerder heb ik ook al gezegd dat het dansensemble dus ook een deel van het decor was, dit was leuk omdat het zo bewoog. Inhoud De zon komt op boven de Hoge Rots en de wijze Rafiki roept de dieren van de savanne bijeen. Ze begroet leeuwenkoning Mufasa en koningin Sarabi. Dan beklimt Rafiki de Hoge Rots en toont het pasgeboren prinsje Simba aan alle dieren. Een paar jaar later onderzoekt Simba, intussen een eigenwijs welpje geworden, de wereld. Zijn vader legt hem liefdevol uit hoe alles in de natuur met elkaar verband houdt, in de kringloop van het leven. Zo zal Simba koning worden, als Mufasa’s tijd op aarde voorbij is. Scar, de verbitterde broer van Mufasa, verteld Simba dat er een olifantenkerkhof buiten de grenzen van het koninkrijk ligt. Simba, nieuwsgierig als altijd, neemt zijn vriendinnetje Nala mee om die spannende plek te gaan bekijken. Tot hun wanhoop gaat Zazu, de rechterhand van de koning, met ze mee. Simba doet opschepperig over zijn toekomstig koningschap en krijgt flink ruzie met Zazu. Tijdens de opwinding glippen Simba en Nala weg naar het olifantenkerkhof zonder dat Zazu het ziet. Simba en Nala onderzoeken samen het onheilspellende kerkhof. Uiteindelijk vindt Zazu de welpjes terug en staat op het punt ze mee terug te nemen naar de veilige savanne. Helaas worden ze tegengehouden door drie hyena’s: Banzai, Shenzi en Ed. Gelukkig komt Mufasa helpen. Hij geeft de hyena’s een flinke aframmeling. Na hun terugkeer in het koninkrijk spreekt een geëmotioneerde Mufasa ernstig met zijn zoon, die ongehoorzaam en onverantwoordelijk geweest is. Simba antwoordt, dat hij alleen moedig had willen zijn – net als zijn vader. Mufasa legt hem uit dat moed niet hetzelfde is als onbezonnenheid. Simba vraagt zijn vader of ze altijd bij elkaar zullen blijven. Mufasa wijst naar de nachtelijke sterrenhemel en vertelt hem dat daar alle geesten wonen van de grote koningen uit het verleden. Ook Mufasa zelf zal daar ooit heen gaan. En zo zal hij Simba altijd blijven helpen en beschermen, zij het van verre. Intussen verschijnt Scar op het olifantenkerkhof, waar de hyena’s hun wonden likken en Mufasa vervloeken. Hij vertelt ze dat het einde van Mufasa in zicht is en dat hijzelf dan de troon zal bestijgen. De hyena’s zijn onmiddellijk bereid hem in alles te volgen. Scar stuurt kleine Simba naar de kloof, met de smoes dat Mufasa hem daar opwacht met een verrassing. Op het juiste moment geeft hij de hyena’s een teken om de wilde beesten op hol te jagen. Simba probeert wanhopig de kudde voor te blijven. Dan volvoert Scar het tweede deel van zijn plan. Terwijl Simba rent voor zijn leven, waarschuwt Scar Mufasa dat zijn zoon overvallen is door een op hol geslagen kudde wildebeesten. Mufasa haast zich naar de kloof en slaagt erin Simba in veiligheid te brengen. Dan probeert hij zichzelf te redden door langs de wand van de kloof omhoog te klauteren. Scar verschijnt op de rots, zet zijn klauwen in de armen van zijn broer en kijkt bewegingsloos toe hoe Mufasa neerstort in de kloof. Als de wildebeesten weg zijn, vindt Simba het lichaam van Mufasa. Scar maakt hem wijs dat het zijn schuld is dat zijn vader dood is en dat hij moet vluchten uit het koninkrijk, om nooit meer terug te komen. Na een lange zwerftocht, ver over de grenzen van het koninkrijk, valt Simba uitgeput in slaap. Gieren cirkelen al boven hem. Maar daar zijn de redders: het stokstaartje Timon en het wrattenzwijn Pumbaa. Ze jagen de vogels weg, nemen Simba mee naar de veiligheid van de jungle en vertellen hem over hun simpele filosofie ‘Hakuna Matata’, wat zoveel betekent als ‘vergeet je zorgen’. Al snel raken ze bevriend. Simba leert de leefwijze van de jungle en groeit op tot een jonge leeuw. Onder de heerschappij van Scar is de savanne dor en levenloos geworden. De kringloop van het leven is doorbroken. Niemand in het koninkrijk kan Mufasa vergeten en Scar wordt achtervolgt door woede, angst en schuldgevoel. Hij besluit dat hij een koningin nodig heeft, om voor welpjes te zorgen en zo zijn aanzien te vergroten. Hij laat zijn oog vallen op de mooie Nala en dringt zich met geweld aan haar op, maar Nala verweert zich en verlaat het koninkrijk. Timon en Pumbaa volgen de rusteloze Simba door de jungle, in zijn voortdurende zoektocht naar een plek om te slapen. Ze komen bij een rivier, die Simba moeiteloos oversteekt. Timon wil zich niet laten kennen en probeert hem te volgen, maar hij valt in het water en wordt met de stroom meegevoerd in de richting van een waterval. Als Simba zijn vriend in gevaar ziet, komt in hem de herinnering aan de dood van zijn vader naar boven en verstijft hij van schrik. Timon valt over de rand van de waterval, maar komt er zonder kleurscheuren vanaf. De volgende ochtend rent Pumbaa door de jungle om aan een hongerige jonge leeuwin te ontsnappen. Simba schiet te hulp en de twee leeuwen raken in gevecht. Tijdens het gevecht realiseert Simba zich plotsklaps dat de leeuwin zijn jeugdvriendin Nala is. De twee jonge leeuwen worden onmiddellijk verliefd op elkaar. Nala vertelt Simba van de deplorabele staat waarin de savanne verkeert en smeekt hem naar huis terug te komen, om zijn geboorterecht op te eisen en koning te worden. Simba, die nog steeds verteerd wordt door schuldgevoel over zijn vaders dood, kan zijn verhaal niet vertellen en weigert bot. Hij loopt weg van de ontredderde Nala. Tijdens zijn tocht door de jungle komt Simba de wijze oude Rafiki tegen. Zij vertelt hem, dat zijn vaders ziel voor altijd voortleeft in de sterren – en ook in hem. Als Simba zich teleurgesteld van Rafiki afwendt, vormen de sterren het beeld van Mufasa, die zijn zoon beveelt zijn plaats in de kringloop van het leven in te nemen. Daarop besluit Simba om terug te gaan naar de savanne. Van het vroegere koninkrijk is intussen niet veel meer over. Er is nauwelijks meer iets te eten en Scar eist dat de leeuwinnen vaker op jacht gaan. Sarabi, Simba’s moeder, zegt hem dat de voedsel- en waterbronnen uitgeput zijn. Woedend slaat Scar haar neer. Dan flitst de bliksem en Simba verschijnt. Hij valt Scar aan, die verbijsterd is dat Simba nog leeft. Maar hij herstelt zich snel en dwingt Simba ten overstaan van de troep toe te geven dat hij verantwoordelijk is voor de dood van Mufasa. In zijn angst en verwarring laat Simba zich naar de rand van de Hoge Rost drijven, waar Scar hem zijn geheim toefluistert: hij heeft Mufasa vermoord. Diep geschokt haalt Simba uit naar Scar en als hij de strijd wint, gebiedt hij Scar de waarheid te vertellen. Scar doet dat en smeekt Simba om zijn leven. Simba geeft Scar dezelfde raad die hij ooit zelf van Scar kreeg: verlaat het koninkrijk en kom nooit meer terug. In een uiterste poging om de troon te behouden valt Scar Simba nog één keer aan, maar Simba is sterker dan zijn oom, die van de rots glijdt en ten prooi valt aan de haatdragende, uitgehongerde hyena’s. Een nieuwe dag breekt aan in het koninkrijk. Koning Simba beklimt de Hoge Rots en roept alle dieren bij zich. Koningin Nala sluit zich stralend aan bij haar echtgenoot. Dan volgen Zazu en Rafiki, die een pasgeboren welpje aan alle dieren laat zien. Zo zal alles altijd in beweging blijven, in de cirkel die ademt en leeft. Functie De maker heeft deze musical met het doel om te amuseren gemaakt. Ook is hij gemaakt om een Afrikaans landschap en de Afrikaanse cultuur te laten zien. Daarom zijn er ook veel mensen uit Zuid-Afrika gecast. De belangrijkste Nomvula Dlamini, Rafiki, zij heeft ook op Broadway gestaan met deze musical.
Reflectie Ik vond het erg mooi, vooral de vorm; de decors, kostuums en maskers. Dat is zo mooi gemaakt. Op een gegeven moment heb je echt een gevoel dat je in Afrika zou kunnen zitten. De inhoud: het verhaal, vond ik ook erg mooi, maar dit kende ik natuurlijk al van de film. Toch is dit wel mijn favoriete Disney film. De functie wist ik niet zo te bedenken, maar toen ik het eenmaal wist, vond ik wel dat ze hun doel bereikt hebben.