Saturday Night Fever

Theater-algemeen/Toneel: 1. Algemene gegevens: Titel: Saturday Night Fever, de musical. Naam auteur: Bewerkt voor toneel door: Nan Knighton (i.s.m. Arlene Philips, Paul Nicholas en Robert Stigwood.) Origineel (film) verhaal van Nik Cohn en scenario van Norman Wexler. Vertaalt in het Nederlands door Daniël Cohen. Naam regisseur: Lou Jacob
Namen van de hoofdrolspelers: Joost de Jong (als Tony Manero) en Chantal Janzen (als Stephanie Mangano) Plaats en datum van de voorstelling: Beatrix theater utrecht
21 november 2001
2. Plot: Korte samenvatting: Tony Manero gaat samen met zijn vrienden , “the Faces”, elke zaterdagavond dansen in de discotheek de 2001 Odyssey. Annette is van plan met hem de jaarlijkse danswedstrijd daar te dansen. Maar dan ontmoet Tony de arrogante Stephanie Mangano uit Manhattan en wil hij liever met haar dansen. Na veel aandringen weet hij haar te overtuigen met hem aan de wedstrijd mee te doen. Deze winnen ze wel, maar iedereen kan zien dat een ander paar veel beter was, daarom besluit Tony de prijs aan hun te geven. Stephanie is het hier niet mee eens en als Tony haar probeert te vertellen hoe gek hij op haar is rent ze weg. Dan gaan Tony, zijn vrienden en Annette naar de Verrazano Bridge om tot rust te komen. Als het daar ook allemaal uit de hand loopt, wil de gefrustreerde Bobby van de brug afspringen, als hij struikelt gebeurt dit nog echt ook. Tony doolt die nacht een beetje door de stad en gaat dan toch maar naar Stephanie toe, deze laat hem uiteindelijk binnen en na een goed gesprek besluiten ze het nog eens opnieuw te proberen als vrienden. Conflicten: Ja,meerder. O.a.: -Tussen Tony en zijn ouders. -Tussen zijn ouders en Frank Junior, Tony’s broer. -Tussen Tony en Stephanie. -Tussen Annette en the Faces. Enz. Heel veel verschillende conflicten dus. 3. Het toneelbeeld: Ruimte: Een heel groot toneel. Plaats van het publiek, effect daarvan: Op een heel ruime tribune, die echt omhoog oploopt. Hierdoor kan iedereen het goed zien, maar voor de sfeer etc. maakt het niet zoveel uit. Toneelbeeld: Er waren heel veel verschillende decors, vooral de brug was heel groots gemaakt en leek hierdoor ook heel echt. Ook de discotheek leek heel echt. De kleding en licht was erg glamoureus en spectaculair. Hierdoor maakt alles veel indruk op je. Het moest er ook erg spectaculair en flitsend uitzien en dat was goed gelukt. 4. Muziek en geluidseffecten: De muziek had een overheersende rol. Deze was veelal van de Beegees, maar dan in het Nederlands vertaald. Er werd natuurlijk veel gedanst en dit zag er erg flitsend uit met deze muziek erbij. Ook werd er gezongen bij hele droevige/emotionele stukken en dit werd erg mooi gedaan, zoals wanneer Annette (Claudia de Graaf) weer eens afgewezen word door Tony en zij ergens midden op straat “Als ik jou niet krijg” zingt, dit is de Nederlandse versie van “If I can’t have you” en het was echt supermooi en blijft nog lang hangen. 5. Personages Belangrijkste personages: - Tony Manero (Joost de Jong) - Stephanie Mangano (Chantal Janzen) - Annette (Claudia de Graaf) The Faces: - Bobby C (Duncan Annepool) - Double J (Mischa Hendriksen) - Gus (Richard Rodermond) - Joey (Marcel Visscher) - Frank Junior, Tony’s broer (Pim Veth) - Tony’s ouders (Peter Hoeksema en Irene Kuiper) Karakters: -Tony Manero, beetje opschepperig tegenover vrienden, maar denkt wel serieus na over dingen. -Stephanie Mangano, beetje arrogant, maar blijkt later erg onzeker te zijn. -Annette erg verliefd op Tony. - The Faces, doen zich allemaal stoerder voor dan dat ze zijn. Al is Bobby C wel extreem onzeker, zeker nadat hij ontdekt dat zijn vriendin van hem zwanger is en het allemaal niet meer weet en zichzelf een mislukkeling vind. -Tony’s ouders zijn Italiaanse immigranten en streng katholiek en waren veel blijer met hun oudste zoon, totdat deze besloot de kerk te verlaten. Onderlinge relaties: Je kan alles afleiden uit wat de personages doen,zeggen en soms ook zingen. Meest meegeleefd: Ik heb het meest meegeleefd met Annette, omdat zij zo verliefd is op een jongen die haar maar niets vindt. Dat is iets wat waarschijnlijk iedereen wel eens overkomt. Gewone mensen of vertegenwoordigers van een standpunt: Ze spelen allemaal gewone mensen. 6.Thematiek en interpretatie: Belangrijkste thema’s: Jaren 70/ disco en verliefdheid. Waarom?: Jaren 70/ disco: Alle decors, kleding en muziek legden de nadruk hier op. Verliefdheid: Door de wat langzamere nummers die vooral hierover gingen. Eigen visie van de regisseur? Nee, ik denk niet dat de regisseur een heel eigen visie op het stuk heeft gerealiseerd. Betekenis van het thema voor mij: Het thema van de jaren 70 staat ver van mij af, omdat ik toen nog niet eens leefde. Maar verliefdheid natuurlijk wel.
7. Boeiende werking: Wat boeide er?: Vooral het spectaculaire eraan, het snelle dansen en de vele glitterige outfits. Maar vooral het dansen was erg boeiend om naar te kijken en het zingen ook wel en het verhaal op zich was ook boeiend. Ja, eigenlijk was alles boeiend. Boeiende middelen: Vooral het snelle en flitsende dansen en het snel afwisselen van decors en scènes. En ik denk dat vooral het snel afwisselen van decors erg goed werkt. Er was eigenlijk niets wat ik niet boeiend vond. 8. Structuur: Het was gewoon een doorlopend verhaal. Je was soms wel opeens een paar dagen verder, maar dit was niet onduidelijk. Er waren veel verschillende decors en zo was het gelijk duidelijk waar de scène zich afspeelde. 9. Recensie: Ik vond de voorstelling echt hartstikke leuk. Vooral het dansen was mooi om te zien, zeker van het Puerto Ricaanse stel op de danswedstrijd was ik erg onder de indruk. En dat was ik ook van het zingen van Claudia de Graaf die Annette speelde. Er waren ook supermooie decors en lichteffecten. Door al die dingen bij elkaar zag het er erg spectaculair uit. Ik zou het een ander willen aanraden om deze musical te gaan bekijken, omdat het erg boeiend is, je verveelt je geen moment en ik was er aardig onder de indruk van. Ik had het echt niet willen missen.