Rent

ALGEMENE GEGEVENS Titel: Rent
Auteur: Jonathan Larson (vertaling door Daniël Cohen) Regisseur: Ivo van Hove
Hoofdrolspelers: · Nurlaila Karim als - Mimi - sm-danseres/ AIDS/drugsprobleem · Jim de Groot als - Roger - muzikant/seropositief · Tom van Landuyt als - Mark - filmmaker · Ellis van Laarhoven als - Maureen - performance artiest · Casey Francisco als - Joanne - pro-deo advocate · Stefan Swinkels als - Angel - travestiet/ AIDS · Edwin Jonker als - Collins - computergenie/ seropositief · Gino Emnes als - Benny - eigenaar van het pand waar Mark en Roger wonen PLOT Rent is opgebouwd uit twee aktes: één voor de pauze en één na de pauze.
Akte 1 Mark deelt een woning met Roger op de bovenste verdieping van een voormalige muziekuitgeverij in de Lower East Side van New York. Het is een koude kerstavond. Nurlaila Karim als Mimi
Roger is muzikant en heeft net als Mark geen geld. Rogers vriendin heeft een half jaar geleden zelfmoord gepleegd, nadat ze erachter was gekomen dat ze AIDS had. Tom Collins, een oude vriend van Mark en Roger, belt om te zeggen dat hij terug is in New York. Vlak daarna belt Benny, de eigenaar van het pand waar ze nu in wonen, voor een afspraak om de achterstallige huur te komen halen. Tom blijkt te zijn overvallen en wordt weer op de been geholpen door Angel, een travestiet en straatmuzikant. Maureen, Marks ex-vriendin, belt Mark op omdat ze wil gaan protesteren tegen het plan van Benny om de daklozen te verwijderen. Terwijl Mark naar Maureen is omdat haar apparatuur het niet doet, ontmoet Roger Mimi, een verslaafde SM-danseres die onder hen woont. Roger durft
Jim de Groot als Roger met zijn gitaar
niet toe te geven aan de liefde voor haar, omdat hij bang is weer terug te vallen in zijn verslaafde leventje. Ondertussen dromen Mark, Tom en Angel over een eigen eetcafé in Santa Fé. Iedereen komt het bij het optreden van Maureen bij elkaar. Benny verkondigt dat het optreden geen zin heeft gehad. Maureen gaat te ver in haar dominante gedrag en Joanne maakt het uit. Akte 2 Het is een week later, Oudejaarsavond, als ze met z'n allen het afgesloten gebouw binnen gaan. Op Marks antwoordapparaat staat televisieproducente Alexi. Ze heeft de film van Mark over de rel op televisie gezien en beidt hem veel geld om voor hun te komen werken. Roger komt erachter dat Benny en Mimi ooit een relatie hebben gehad. Dit kan hij niet hebben en hij zondert zich af. Mimi is daar verdrietig over en valt terug in haar oude gewoontes. Het is Valentijnsdag. Joanne en Maureen zijn aan het bekvechten tijdens repetities voor een nieuwe show. Het wordt lente. Roger en Mimi ruziën en Roger loopt weg. Terwijl Angel steeds zieker wordt komen deze twee stellen weer bij elkaar. Aan het eind van de zomer gaan beide stellen weer uit elkaar. Alexi blijft Mark lastig vallen. Angel overlijdt, tot groot verdriet van Tom. De hele groep komt bij elkaar om hem te herdenken. Na afloop belt Mark Alexi om haar aanbod te accepteren. Mimi komt erachter dat Roger zijn gitaar heeft verkocht en de stad uit wil. Bij een heftige ruzie komt Tom tussen hen in en zegt hen dat dat niet is wat Angel wilde. Joanne en Maureen komen weer bij Maureen en Joanne elkaar, Mimi en Benny vertrekken. Mark wil Roger overtuigen te blijven en zelf komt hij tot de conclusie dat hij zijn eigen film wil maken en slaat toch het aanbod van Alexi af. Het is opnieuw kerst. Mark gaat de ruwe versie van zijn film laten zien. Roger is ook terug. Alleen kan hij Mimi niet vinden. Plotseling komen Maureen en Joanne binnen. Ze dragen een zeer verzwakte mimi tussen hun in naar binnen. Ze hebben haar zo in het park gevonden. Roger zingt zijn nummer voor haar. Mimi sluit haar ogen en sterft. TOONBEELD De voorstelling vond plaats in het Theater aan de Schie in Schiedam. Deze zaal is middelgroot. Het was hier klein genoeg om heel gezellig en knus te zijn, maar groot genoeg om het niet benauwd te krijgen. Het kan boven of beneden zitten. Wij zaten op de zevende rij, precies in het midden. We zaten net iets boven het podium, wat ons een goed zicht gaf. Om het decor moesten we vanaf het begin al lachen. Toen we de zaal binnen kwamen waren de gordijnen al open, omdat er zoveel rommel op het toneel lag dat ze niet dicht konden. Er lagen allemaal dozen, matrassen en andere oude dingen op het toneel. Het zag er rommelig en vies uit, wat heel goed bij het verhaal paste. Er werd in de musical zelf gefilmd. Mark filmde constant de gezichten van dichtbij, wat wij konden zien via twee televisieschermen en dat werd ook vaak op het (witte) achterdoek geprojecteerd. MUZIEK EN GELUIDSEFFECTEN Er werd veel gebruik gemaakt van de muziek, maar alleen als er liedjes werden gezongen, daarnaast hadden de muziek en geluidseffecten niet veel betekenis. De overgangen naar de volgende scènes waren niet echt te merken, het was heel onopvallend, ze gingen gelijk door. De liedjes gaven goed de stemmingen van de personages weer.
PERSONAGES De belangrijkste personages waren Roger en Mark. Zij zijn elkaars beste vrienden en wonen samen op de bovenverdieping van een groot pand. Mark is een filmmaker en loopt iedereen achterna met de camera. Hij wil een bekende filmmaker worden en probeert dat door een film te maken van de mensen die in dat pand wonen. Het is net uit met zijn vriendin Maureen, die lesbisch is, en hij heeft nog steeds een zwak voor haar. Roger is sinds zijn vriendin zelfmoord heeft gepleegd en hij erachter kwam dat hij AIDS had niet meer buiten geweest. Wanneer hij verliefd wordt op Mimi durft hij hier eerst niet aan toe te geven, maar later doet hij dat toch. Hij is erg verward als hij erachter komt dat Mimi een relatie met Benny heeft gehad. Hij is een zeer gevoelig type. Ik kon me niet echt identificeren met één van de personages, omdat zij Mark en Roger
ieder hele grote problemen hebben en de meest zijn daarnaast ook nog seropositief of hebben AIDS. Eigenlijk zijn het gewoon allemaal individuele mensen, maar samen vertegenwoordigen zij de achterbuurten van New York, waar nog steeds allerlei ellende gaande is. THEMATIEK EN INTERPRETATIE: WAAR GAAT DE VOORSTELLING OVER? De belangrijkste thema's waren liefde en AIDS. Er waren verschillende stellen die steeds problemen hadden. Daarnaast waren veel van de personages seropositief of hadden AIDS. Alles was heel grof, ruig. Dat vond ik wel leuk, het was zeer realistisch gespeeld. Zeker de scène dat Angel stierf sprak mij erg aan. Ja, de regisseur heeft zeker een eigen visie gehad op dit stuk. Maar ik denk eerder de Amerikaanse regisseur. Het Amerikaanse stuk is vertaald naar het Nederlands. De musical is gebaseerd op de opera "La Bohème" van Puccini. In deze opera ging het over tuberculose in Parijs. Ze hebben het verhaal aan deze tijd aangepast. De Nederlandse uitvoering is gewoon een letterlijke vertaling van de Amerikaanse. Het thema lijkt veraf af te staan, maar eigenlijk staat het heel dichtbij. AIDS komt over heel de wereld voor, en iedereen die onvoorzichtig is kan het krijgen. BOEIENDE WERKING In deze musical boeide mij van alles; de liedjes waren mooi en met passie gezongen, de dans sprak mij ook erg aan. Het werd allemaal heel realistisch gespeeld en iedere individuele speler zat helemaal in zijn/ haar rol. STRUCTUUR De gebeurtenissen waren in twee aktes verdeeld: één voor de pauze en één na de pauze. In deze twee aktes bleven de spelers constant op het toneel, je zag ze niet altijd, maar ze doken af en toe ineens op. Er zijn een aantal wisselingen in tijd: het begint met de kerst en daarna een week later op Oudejaarsavond. Daarna is er een sprong in de tijd: het is Valentijnsdag. Dan wordt het lente en loopt het langzaam naar het einde van de zomer. In de laatste scène is het opnieuw kerst. RECENSIE De voorstelling sprak mij zeer aan. Alle spelers speelden heel realistisch. Het verhaal was ook heel mooi. De scène waarin Angel sterft is heel mooi. Iedereen kijkt toe en zingt, terwijl hij in de armen van Tom sterft. Wat ook erg leuk was, was dat Mark alles filmde en dat je dus de uitdrukkingen van de personages van dichtbij zag op de twee televisieschermen. Zo zong Roger een nummer op zijn rug met de achterkant naar het publiek toe. Op de twee schermen zag je welke gezichtsuitdrukkingen hij had. Daarnaast vond ik het knap dat iedereen op het toneel bleef. Angel en Tom Collins

Wanneer zij niet hoefden te spelen gingen ze ergens onder
of op zitten, onopvallend, maar ze waren er wel constant.