Medusa

Algemene Info: Titel: Medusa, Gezelschap: Het Laagland
Tekst: Bouke Oldenhof, Regie: Silvia Andringa, Spel: Winie Froeling, Manoushka Kraal, Ron van Lente en Jeroen Windhorst, Dramaturgie: Paul Jonker, Kostuums, decor: Arien de Vries, Muziek: Paul de Munnik, Kap, grime: Nienke Algra, Fotografie: Herman Poppelaars, Educatie: Renée Mars, Techniek: Paul Jonker, Tourneebegeleiding: Jacky Geurts, Zakelijke leiding: Serge Wetzels en Joop Kuyvenhoven
Datum: 26-10-2001

Plaats: Muziekschool te Sittard Plot: “De mooie Medusa laat zich verleiden door Poseidon, de God van de zee. Hij vergrijpt zich aan haar op het altaar van de godin Athene. Dit is het begin van een gruwelijke vervloeking. Als lelijk monster met een dodelijke blik moet Medusa de rest van haar dagen in eenzaamheid slijten. Dan verschijnt Perseus. Hij is gekomen om haar hoofd mee te nemen als bewijs van zijn heldenmoed. Maar wanneer de twee tegenover elkaar staan wordt het stil. Het verschil tussen het monster en de held lijkt ineens niet meer zo groot. Medusa is een tijdloos verhaal van hartstocht, uiterlijke schoonheid en een kwetsbare ziel.” Uit: Medusa folder. In dit toneelstuk is duidelijk sprake van meerdere conflicten; Poseidon ‘maakt’ een conflict door Medusa te verkrachten. Hierdoor ontstaat er een conflict tussen Medusa en de Godin Athene en wordt een, ogenschijnlijk, ouder conflict tussen Poseidon en Athene vuriger. Perseus heeft een conflict met de man van zijn moeder en krijgt als gevolg hiervan een conflict opgelegd met Medusa. Het toneelbeeld: De speelplaats van dit theater is de vloer van de zaal en het publiek. Het publiek zit op een steil oplopende tribune, dicht bij het speelvlak. Zelfs een gedeelte van de tribune wordt betrokken bij de voorstelling. In tegenstelling tot het traditionele lijsttoneel noemen we dit vlakke vloer theater. Kenmerkend voor deze opstelling is de directe betrokkenheid van het publiek met het spel (de eerste drie rijen waren regelmatig onderdeel van het toneelbeeld). Ook het decor is relatief sober, maar zeer effectief. Eveneens is het licht, geluid, geluidseffecten, kleding en grime veel minder uitbundig dan bij lijsttoneel. De attributen die de spelers gebruikten waren kenmerkend voor de personages die ze uitbeeldden. De jeugdige Perseus was te herkennen aan het speelgoedzwaard dat hij droeg, later kreeg hij van zijn stiefvader een echt zwaard om daarmee zijn mannelijkheid te bewijzen en zijn kinderlijk gedrag achter zich te laten. De duidelijkste voorbeelden van de effectiviteit van de simpele attributen zijn nog wel de twee bontkragen die gebruikt werden om twee mannelijk spelers om te toveren in twee zussen. Het toneelbeeld heeft geen invloed op de thematiek van het toneelstuk. Muziek en geluidseffecten: Er werd in het toneelstuk Medusa geen gebruik gemaakt van mechanische muziek, echter wel van gezongen teksten en in het begin accordeonmuziek. De gezongen stukken werden driestemmig gezongen en hadden als inhoud een beschouwing op de voorafgaande scène en een aankondiging van de nieuwe scène. Verder werd mondharmonica gespeeld als overgangsmuziek naar een nieuwe scène. Personages: De belangrijkste personages waren Medusa, Poseidon, Athene, Perseus. Daarnaast werden door dezelfde spelers ook nog de moeder en stiefvader van Perseus en de twee zussen van Medusa gespeeld. Ondanks het feit dat deze 8 rollen door slechts 4 spelers werden gespeeld en dat in een vlakke vloertheater grime, kleding en decor zeer summier zijn werden de karakters perfect neergezet. Met dergelijke minimale theatrale middelen had je toch direct in de gaten welke persoon gespeeld werd. De mooiste typering was het spel van de twee zussen. Voor de onderlinge relaties tussen de personages verwijs ik naar de inhoud. Met betrekking tot de informatie kan gezegd worden dat deze gevonden kan worden in de bijgevoegde folder. Ik heb het meest meegeleefd met Medusa, omdat ik het onvoorstelbaar vind dat een slachtoffer van verkrachting gestraft wordt voor iets wat geheel tegen haar eigen wil is gebeurd. Het waren eigenlijk gewone mensen die een verhaal uitbeeldden rond een bepaalde gebeurtenis, in dit geval de verkrachting van Medusa en de liefde tussen Medusa en Perseus. Thematiek en interpretatie: De belangrijkste thema’s waren, zoals ik al zei: - de verkrachting van Medusa - de bestraffing van Medusa door Athene - de problemen van Perseus met zijn stiefvader - de liefde tussen Perseus en Medusa

Ik denk dat de mise-en-scène vooral mijn interpretatie heeft bepaald; als de spelers zich ook begaven in het publiek dan vond ik de scène al een heel stuk interessanter en daarmee dus ook belangrijker. Ik denk wel dat de regisseur een eigen visie op dit stuk heeft losgelaten; Medusa was een Griekse mythe, dus niet echt geschikt om voor een groep 16-jarigen te spelen, maar door de simpele en moderne benadering van de regisseur en de spelers wordt het ineens wel geschikt voor een jong publiek. Het thema heeft eigenlijk geen betekenis voor mij omdat ik (gelukkig) geen van de problemen heb die de personages hebben. Het staat dus te ver van mij af. Boeiende werking: Wat mij vooral boeide was dat Medusa gestraft werd voor iets wat totaal buiten haar schuld om is gebeurd. In een periode dat zij juist steun nodig heeft wordt ze nog een keer extra onderuit gehaald door Athene. Voor mij is dit onbegrijpelijk en bleef het me bezighouden. Er zijn denk ik geen middelen die de regisseur heeft gebruikt omdat dit de inhoud van het stuk is en die niet veranderd is. Structuur: De gebeurtenissen werden verrassend overzichtelijk gemaakt doordat iedere gebeurtenis heel rustig en duidelijk gebeurde (met dank aan de rekwisieten die bij ieder personage hoorden). Er waren wel veel wisselingen van plaats maar van tijd niet. Het stuk was dus wel chronologisch en wat dat betreft makkelijk te volgen. Recensie: 'De voorstelling neemt met alle middelen die het theater tot haar beschikking heeft bezit van het klaslokaal en verleidt de nietsvermoedende leerlingen om deel te worden van dit verhaal van passie, afgunst en macht'. (jury Hans Snoekprijs) 'Zeker is dat een jong mens met enige affiniteit voor theater na zo'n overrompelende kennismaking hongert naar meer'. De Volkskrant 11-04-2000
Met de eerste recensie kan ik me niet echt vinden omdat ik me niet echt betrokken voelde tot het spel, ik denk dat dat wel de bedoeling is geweest omdat we voor aanvang kaartjes kregen die zouden dienen om ons te betrekken bij de voorstelling. Ik kan me wel helemaal vinden in de tweede recensie omdat, de bestraffing van Medusa me maar bezig bleef houden ook na die bewuste Vrijdag.