Maarten en Nicolien

Theater Verslag Maarten en Nicolien 1. Algemene gegevens Titel van de voorstelling: Maarten en Nicolien
Naam van de auteur: J.J. Voskuil en Ineke Cohen
Namen van de artiesten: Marja Kok, Shireen Strooker en Helmert Woudenberg. Naam van de regisseur: Dat hebben de artiesten samen gedaan. Namen van de hoofdrolspeler: Marja Kok, Shireen Strooker en Helmert Woudenberg
Plaats en datum van de voorstelling: 16 februari in Kampen 2. Plot Het gaat over een drietal mensen, een echtpaar en een dementerende moeder. Het echtpaar heeft over zo ongeveer alles ruzie, meestal is de aanleiding de ergernis van de echtgenote. Het speelt zich af in huiselijke sfeer, de ene keer in Den Haag en de andere keer in Amsterdam, niet dat je veel verschil merkt tussen deze twee, maar goed. Het echtpaar heeft zo veel ruzie, dat je je soms afvraagt waarom die twee nog bij elkaar zijn. De moeder is de ene keer nog heel helder en de andere keer weer heel ver weg.... het lukt haar niet meer om mens-erger-je-niet te spelen, is haar oogdruppeltjes om de haverklap kwijt en weet op nieuwsjaardag niet meer dat ze gisteren oud-en-nieuw heeft gevierd. De echtgenote, Nicolien, is zo ongeveer overal tegen, werken, technische dingen, geld, en luxe enz... Haar man wordt hier soms helemaal gek van en ziet de dingen toch anders dan haar. Het is bijna niets anders dan aan elkaar geregen conflicten. Zo komt de echtgenoot, Maarten, op een dag thuis met een roeimachine. Nicolien wil dat ding niet in haar huis hebben en gaat flink tegen hem te keer. Wanneer Maarten boos en stilletjes de krant gaat zitten lezen, krijgt Nicolien toch berouw en wil dat Maarten toch gaat roeien. Maarten heeft daar dan toch geen lol meer in en zo gaat het een aantal keer.
3. Het toneelbeeld De voorstelling vond plaats in de grote zaal van de stadschouwburg van Kampen, het publiek zat er voor, het had niet een bepaald effect. Op de voorgrond stond een tafeltje met daar achter een stoel, daar boven op een typemachine, en eronder een cassetterecorder. Links van dat tafeltje stonden twee stoelen, eentje met blauwe bekleding en een soort kistje met daarop een boek en verderop een stoeltje met oranje bekleding, naast die stoel stond weer een bijzettafeltje. Achter dit geheel was de keuken, waar een bos bloemen stond. Hier weer achter stond een kast waar Maarten zich scheerde en waar ze hun jassen ophingen. Naast die kast was een gedeelte wat de huiskamer van moeder moest voorstellen, in Den Haag. Alles is heel somber gelaten, dat moest ook omdat Nicolien niet in luxe wil leven, daarom kan je er geen dure apparaten en comfortabele stoelen neer zetten. 4. Muziek en geluidseffecten De geluidseffecten spelen geen overheersende rol, het gaat om de dialogen in deze voorstelling. Enkele geluidseffecten zijn, een telefoon die overgaat, de deurbel, en het vuurwerk met oud-en- nieuw. Er werd ook nog een keer zo genaamd een plaat opgezet met klassieke muziek. 5. Personages De drie personen die in het stuk speelden zijn ook tegelijkertijd de belangrijkste personen. Dat zijn dus Maarten, Niciolien en moeder. Maarten is een rustige man die niet gauw boos wordt. Zelfs boos zijn doet hij nog in stilte. Hij trekt zich er veel van aan wat anderen denken, zo wil hij bijvoorbeeld niet zijn opslag terug geven omdat zijn vrouw dat wil, wat moeten anderen daar wel niet van denken. Het is een goedzak, hij neemt bijvoorbeeld het werk over van zijn collega's als die ziek zijn. Nicolien is heel gauw ergens niet meer eens, wordt gauw pissig en snauwt heel wat af in het stuk. Ze is tegen werken en luxe artikelen, eigenlijk zit ze een beetje vreemd in elkaar. Ze is bang dat alles veranderd nou Maarten een baantje heeft, dat gebeurt ook maar dat is vooral haar schuld. Zij maakt er juist een probleem van dat hij een baantje heeft. Ze kan er niet tegen als Maarten boos wordt en geeft hem daarom toch maar gelijk als ze en meningsverschil hebben. Om haar moeder is ze erg bezorgd en ziet beter in dat Maarten dat ze achteruit gaat. Wat ook opvallend is dat wanneer haar iets niet zint, ze wil dat Maarten dat ook niet leuk vindt. Als hem een bepaalde kwestie niet dwars zit en haar wel, wordt ze pissig, naar mijn mening zegt hij daarom soms iets wat hij niet meent. Moeder, is een zachtaardig vrouwtje. Je ziet haar langzamerhand verderaftakelen door dementie. Ze is blij om bij Maarten en Nicolien te zijn. Je ziet dat ze het verschrikkelijk vindt als Maarten en Nicolien ruzie maken, ze probeert het te stoppen door bijvoorbeeld over een ander onderwerp te beginnen, zoiets als: " Het is mooi weer hè?" Dat heeft wel iets komisch. Ook al is het een dementerende vrouw, ze komt niet zielig over, dat komt omdat Maarten en Nicolien haar ook niet behandelen als zielig oud dementerend vrouwtje. Maarten en Nicolien strijden heel wat af, toch merk je dat ze van elkaar houden. Ze raken elkaar nauwelijks aan, met oud-en-nieuw bijvoorbeeld geven ze elkaar geen zoen. De enige keer dat ze elkaar aanraken is op het eind, ze vallen elkaar in de armen en vinden troost bij elkaar omdat moeder overleden is. Moeder en Nicolien kunnen goed met elkaar opschieten, Nicolien schijnt aardig door te hebben wat er in moeder omgaat. Nicolien is ook erg bezorgd om haar moeder, ze wil niet dat haar moeder iets tegen haar wil doet, als bijvoorbeeld Nicolien vraagt of moeder boontjes wil punten zegt ze een paar keer dat moeder het alleen moet doen als ze het zelf ook echt wil. Moeder lijkt Nicolien echt nog als haar kind te zien, en niet als volwassen vrouw. Dit denk ik omdat ze niet gewoon naar haar dochter vraagt, daarentegen vraagt ze: "Is het kind er ook?" Moeder en Maarten, Maarten is erg op zijn schoonmoeder gesteld. Hij heeft bijvoorbeeld een bepaalde begroeting samen met zijn schoonmoeder. Hij zegt dan: "Ha, Janssen." zij antwoordt dan: "Ha, Pieterssen.". Hij kan het niet aan zien dat moeder steeds verder wegglijd in haar eigen wereldje. Door haar vragen te stellen en daarmee het verleden op te rakelen, probeert hij haar geest fris te houden. Dit lukt niet. Hij lijkt het ook niet te willen zien dat ze nu minder kan, hij blijft proberen haar een potje mens-erger-je-niet te laten spelen. Aan de andere kant blijft hij er juist heel rustig onder, wanneer moeder dingen kwijt raakt, een beetje tegenstrijdig. Ik leefde het meest mee met Maarten, omdat hij het meeste te verduren had met zijn vrouw. Ik vond hem het meest zielig van de drie personages. Het zijn geen gewone mensen, Maarten en Nicolien hebben allebei een afkeer van werken. Dat is in mijn ogen niet normaal, volgens mij zou ik me kapot vervelen als ik geen werk had. Ik zou me nutteloos voelen, een gevoel waar Nicolien geen last van schijnt te hebben. Maarten moet uit noodzaak wel werken, waar ook niet echt plezier in lijkt te hebben. Nicolien verafschuwt luxe, geld en een hoge maatschappelijke positie hebben, meeste mensen willen dit juist wel hebben. Daarom vind ik haar vrij uniek. 6. Thematiek en interpretatie: waar gaat de voorstelling over? De belangrijkste thema's zijn: dementie en het huwelijk. Deze thema's staan ver van mij vandaan, ik heb maar een klein beetje te maken met dementie, m'n eigen opa en oma zijn er druk mee bezig en het huwelijk spreekt voor zich. Dat staat nog kilometers van mij vandaan. 7. Boeiende werking Wat mij boeide in dit stuk was dat Maarten en Nicolien bij elkaar bleven, terwijl ze eigenlijk maar heel weinig met elkaar gemeen hebben en steeds ruzie maken. Ik vind het knap dat ze toch op een bepaalde manier van elkaar houden. De moeder in het stuk speelde heel erg goed, ze had heleboel van die maniertjes die opvallend waren en leuk waren om naar te kijken. 9. Recensie Het stuk stond een beetje te ver van mij vandaan. Het kon mij niet echt boeien. De situaties waar de spelers in zaten kon ik niet met mij zelf vergelijken, daarom is het soms een beetje moeilijk te begrijpen waarom ze zo handelen. Ik denk dat ik het stuk over een aantal jaar nog een keer moet zien om het te kunnen waarderen. Nicolien vond ik een beetje gemaakt spelen en af en toe overdreven doen, misschien was dat ook wel nodig om haar karakter duidelijker te maken. Maarten vond ik heel goed spelen, aan hem kon ik niet merken dat hij speelde, als ik naar hem keek had ik niet het gevoel dat ik naar een voorstelling keek. Moeder speelde heel goed, vooral haar maniertjes waren opvallend. Wat het beste was aan haar spel was dat ze helemaal niet zielig leek, terwijl ze toch een oud dementerend vrouwtje speelt. Of je wel of niet naar de voorstelling moet gaan, ligt aan je eigen situatie, ben je wel of niet getrouwd? Als je getrouwd bent zul je veel dingen herkennen, zo sprak ik bijvoorbeeld een vrouw die hele uitspraken herkende in haar eigen huwelijk, daar heeft zij veel lol om gehad. Kijk dat zijn leuke dingen, maar als je niet getrouwd bent of geweest bent, zul je veel dingen niet kunnen waarderen en zijn veel dingen niet grappig, terwijl ze wel grappig zijn bedoeld.