Jeans 10!

Theaterverslag
Jeans 10! Voorstelling: Jeans 10! Gezelschap: Jeans
Regisseur/ Choreograaf: Barrie Stevens
Hoofdrolspelers: Geert Jacobs, Josine Hartlief, Marieke Hulst, Chris Tanamal, Gert-Jan Heuvelmans, Lolkje Smilda, Edwin Gerritsen, Maedy Tol. Plaats: Drachten, de Lawei
Datum: dinsdag 31 oktober Plot Het stuk heeft volgens mij niet echt een plot, ik kan wel in grote lijnen vertellen wat er gebeurde in de voorstelling. Jeans is een gezelschap van 8 mensen, vier dames en vier heren die door Nederland touren met een dansvoorstelling. In die dansvoorstelling zingen ze bekende liedjes, en daar dansen ze dan bij. Dus het is eigenlijk een zing én dans voorstelling. Ze zingen dan liedjes songfestivals zoals 'dingadong' en 'de eerste keer'. Ook kwamen een aantal liedjes van Michael Jackson aan bod, zoals 'Thriller' en 'don't stop till you get enough'. Zelfs de backstreetboys kwamen nog langs! Kortom een heel gevarieerd programma. Het is eigenlijk een soort grote medley van liedjes door de jaren heen, en dan te bedenken dat dit al de tiende voorstelling is dan zou je denken dat ze alle liedjes al lang een keer allemaal hebben gehad, maar dat is dus blijkbaar niet zo. Toneelbeeld De voorstelling vond plaats in de grote zaal, het was uitverkocht dus de mensen zaten van de eerste rij beneden tot de laatste rij op het balkon. Hoe het publiek zat had verder geen effect en het publiek speelde ook geen rol in de voorstelling. Ik zat op het balkon, je kijkt dan van bovenaf op het podium, dat hield in dat wij meer konden zien dan de mensen beneden want die zagen de lichteffecten op het podium niet. Daar waren namelijk ronddraaiende zonnetjes te zien en ook nog ronddraaiende driehoekjes.  Het decor was vrij simpel, in het midden was een soort podium met daarop het orkest dat bestond uit vijf mensen. Vanaf de linker en de rechterkant liepen langs het orkest twee soort van trappen, die eindigden in de coulissen.  Het licht was mooi, regelmatig zag je op de zijmuren van de zaal uitgebreide lichteffecten, ook op het podium zelf, op de grond waren mooie lichteffecten te zien zoals bijvoorbeeld ronddraaiende zonnetjes of driehoekjes.  De attributen die ze gebruikten waren vrij simpel maar ze deden er wel veel mee, eerst gebruikten ze een handdoek als handdoek en later als kleedhokje. Maar eigenlijk gebruikten ze alleen bij de eerste paarl iedjes veel attributen, later zat de variatie vooral in de kleding, er werden bijvoorbeeld bij het liedje van 'let me look into your big brown eyes' (van de fristi reclame) hele mooie jurken gedragen, echt van die wijde hoepel jurken met hele grote pruiken erbij.  Het toneelbeeld is in mede bepalend voor de thematiek van de voorstelling dat de kleding steeds veranderd en aangepast wordt bij de liedjes. Dus als er bijvoorbeeld een liedje als 'Golden eye' van de James Bond film werd gedraaid dat ze dan allemaal strak in het pak waren met stropdas, zonnebril en pistool. En dat ze bij dat liedje van de fristi reclame dus allemaal in hoepeljurken en pofbroeken op het podium verschenen.
Muziek en geluideffecten Er werd volgens mij niet echt gebruik gemaakt van speciale muziek of geluidseffecten. Er werd natuurlijk wel muziek gemaakt maar er waren niet echt hele speciale dingen te horen. De muziek speelde in de voorstelling een overheersende rol maar de geluidseffecten niet. Personages Personages waren er in de film niet want de dansers/ zangers speelden geen rol, maar ze dansten en zongen alleen. Ze speelden geen personges. Verder kan ik geen antwoord geven op de punten die in het theaterverslag beschreven staan onder personages. Thematiek en interpretatie De thema's in de voorstelling zijn volgens mij gewoon de liedjes stuk voor stuk. Elk liedje heeft eigenlijk zijn eigen thema. Maar ze hebben ook nog weer een onderverdeling gemaakt in de thema's door bijvoorbeeld een aantal liedjes van Michael Jackson achter elkaar te doen, dan krijg je weer als thema Michael Jackson. Deze interpretatie is bepaald door de voorstelling als geheel, je kunt bij deze voorstelling pas achteraf zeggen wat het thema was, want anders weet je niet of er bijvoorbeeld nog een soort van ontknoping of iets dergelijks volgt aan het einde van de voorstelling. Boeiende werking Wat mij boeide in de voorstelling was de combinatie van dans met zang en dan ook nog de combinatie met de kleding en de attributen die daar dan weer heel goed bijpast. Als een van die dingen zou ontbreken zou het al weer heel iets anders zijn, en zou het veel minder boeiend zijn. De liedjes zelf vond ik soms iets minder boeiend, vooral in het begin van de voorstelling kende ik bijna geen liedjes en dat vond ik heel jammer, maar omdat het dan weer heel leuk was om naar het dansen te kijken heb ik me niet verveeld. Structuur De liedjes werden in rap tempo opgevolgd, de liedjes begonnen soms met alle acht en dan sneakten er onder het liedje twee weg, waar je dan ineens achter kwam en dan dacht ik weer van:'' waar zijn die nou weer gebleven''. En daar had je dan niks van gemerkt en dat vindt/ vond ik toch wel heel knap. Er zit geen opbouw in het stuk, hoogstens dat de voorstelling voor de pauze liedjes van de jaren 70 bevatte en dat er na de pauze meer 'nieuwe' liedjes bevatte.
Genre Deze voorstelling zou ik inwillen delen bij de moderne dans voorstelling, het is een beetje wat je volgens mij ook leerde bij de workshop van moderne dans in de project week, ik heb die workshop zelf niet gedaan maar wat ik gezien heb lijkt hier wel wat op. Recensie Ik vond de voorstelling als geheel heel leuk, ik vond het alleen erg jammer dat ik sommige liedjes niet kende, vooral voor de pauze. Maar gelukkig was het geheel heel mooi om te zien dus het stoorde me niet heel erg. De dansers/ zangers waren heel goed op elkaar ingespeeld en je kon zien dat ze het onderling heel leuk hebben, want de voorstelling werd met veel enthousiasme gebracht. De theatrale middelen vond ik heel toepasselijk, de kleding, de attributen en het licht en de muziek waren heel goed op elkaar afgestemd en dat kwam het eindresultaat alleen maar ten goede. Als ik anderen deze voorstelling zou moeten aanbevelen zou ik de voorstelling als geheel met de combinatie van dans, zang, attributen en licht en geluid als zeer positief noemen. Als je een liedje niet zo leuk vindt is het toch nog leuk om te kijken en dat vind ik zéér positief. Ik heb geen recensies gelezen want voordat Jeans in drachten kwam waren ze al in Leeuwarden geweest en toen wist ik nog niet dat ik naar de voorstelling zou gaan dat hoorde ik pas het weekend vantevoren.