Industry Of Love van Hans Teeuwen

Algemene informatie & mijn mening Hans Teeuwen is in 1967 geboren in het Brabantse Budel. In 1990 deed
Hans mee aan Comedytrain, in 1991 won hij samen met Roland Smeenk 'Camaretten'. Na hun overwinning toerden ze samen met hun programma 'Heist', maar Roland Smeenk verongelukte. Hans ging alleen verder produceerde een aantal soloprogramma’s met onder andere “Hard en Zielig”, “Dat dan weer wel” en “Trui”. De voorstelling die ik heb bezocht heet ‘Industry of Love’. Ik had van te voren natuurlijk veel werk van Hans gehoord, vooral geluidsfragmenten van internet en voorstellingen op tv. Het meeste wat ik toen hoorde vond ik zelf heel grappig.. maar om eerlijk te zijn vond ik ‘Industry of Love’ nogal tegenvallen. De sketches die hij deed hingen niet samen, een grote boel van sketches maar wat het onderwerp nou in het algemeen was?.. moeilijk te zeggen. Op een gegeven moment was ik er echt niet meer met mijn hoofd bij, omdat hij zo doorzeurde op dingen die totaal niet boeiden. Hans kwam op, dansend en swingend en begon te vertellen over dat hij op een dak zat met een kikvorsman op zijn schoot. Hij maakte wat grapjes over mensen in de zaal, een dikke man die nog aan kwam lopen “HEY! Daar is Goliath ook!”. Pas zo na een uurtje geklets van Hans (met af en toe wel grappige dingen) had ik het gevoel dat hij pas echt los kwam en het wat boeiender begon te worden. Hij vertelde over zijn tijd bij de marine. Hij zou een Duitse kapitein hebben gehad en die zou hem nogal, seksueel hebben lastig gevallen, Hans vertelde een ‘dialoog’ tussen hem en die kapitein, bij Hans in zijn kajuit. Hij vertelde alles in het Duits en dit vond ik echt het grappigste stukje, de hele intonatie en dat gecombineerd met zijn Duits, geweldig gewoon. “BOOTZZZZZZZZ JUNGEEEEEEEN!” Daarna kwam hij met wat liedjes en op een gegeven moment lag hij op de grond een sigaretje te roken en wat te zeuren over Breda, Holland Casino en mensen in de zaal. Misschien viel het wel tegen omdat ik op internet natuurlijk alleen sketches download en nooit een hele voorstelling en me die samenhang van sketches niet zo goed kan voorstellen als ik nog nooit heb gehoord hoe Teeuwen die sketches combineert. Al vond ik dat het wel wat beter had gemogen op zich.. En waar slaat de titel eigenlijk op? .. Hans had het een paar keer over ‘mannenseks’ om het nog netjes te zeggen.. of seks met Beatrix, Bernard en Juliana, maar echt een verduidelijking van de titel? Ik zie het niet.. Maar goed, spijt hebben van deze voorstelling? Dat zeker niet, ik had alleen iets meer verwacht van zo’n geroemd artiest. Uitwerking Kijkwijzers Bij Cabaret is een kijkwijzer of luisterwijzer moeilijk te kiezen, maar ik neem van de luisterwijzer × Muziek en de Leeswijzer × Literatuur wat stukjes die ik in dit verslagje overneem. Hans Teeuwen verteld in zijn cabaret voorstellingen vaak zijn ‘leven’, het is fictie maar hij verteld het alsof het zijn levensverhaal is, in de ik-vorm. Hij springt van deze tijd, naar 20 jaar geleden toen hij nog een klein Hansje was en dan weer tot wat hij nu op het moment aan het doen is (.. bij ‘Industry of Love’ was dat, vast staan in de lift met een hoogbegaafd persoon). Hij vertelt de meeste dingen erg ernstig en overdreven moeilijk maar, met een zeer sarcastische en humoristische ondertoon.. wat er tot leidt dat hij zelf ook gaat lachen. Er komen in zijn show een paar personen voor, die hij niet echt uitgebreid gaat beschrijven maar die wel kenmerkend zijn voor de sketch, ‘flat characters’ dus. Zoals ik al zei vind ik de titel van zijn show niet echt een duidelijke betekenis al kan ik me wel indenken waarom hij deze titel heeft gekozen, de hele show gaat duidelijk wel om liefde, maar de samenhang is echt nog steeds niet duidelijk. Toen Hans opkwam was hij aan het dansen op muziek van Frank Sinatra (tenminste, dat denk ik..) erg jazzy en met veel saxofoon. De saxofoon trok wel de aandacht en dan die rare bewegingen van Hans erbij, die dacht dat hij een tapdanser was. De muziek was niet live, tenminste, de introductie muziek niet, Hans heeft ook veel piano gespeeld, soms met zang, soms zonder en soms zang zonder muziek. Met de muziek benadrukte hij wel de sketch, hij ramde op de piano bij een liedje ongeveer als “Nederland” (ook van Hans Teeuwen, wat de meeste mensen wel kennen als ze het horen). Maar ook, één keer, hij speelde een prachtig piano stuk, zonder te zingen. Oké, het was slaapverwekkend, maar als je erover nadacht ook wel even rustgevend tussen al dat geschreeuw van Teeuwen.