Algemeen
De naam van de voorstelling is Transparent, een dansvoorstelling van Galili Dance. Ik heb deze dansvoorstelling gezien in Theater de Tamboer in Hoogeveen. Dit was op donderdag 8 november.
De voorstelling werd gedanst door twee personen genaamd Sara Wiktorowicz (uit de Verenigde Staten) en Michal Sharon (uit Israël).
De voorstelling bestond uit drie delen met elk een andere choreograaf. Deel één, Rose can’t wait, is “geschreven” door Ronit Ziv. Het tweede deel is “geschreven” door de twee dansers zelf en wordt Hamutz Matok (dat betekent zoetzuur) genoemd. Het laatste deel heet Trepverter en is “geschreven” door Jordi Cortés Molina.
De voorstelling begint met een inleiding, waarin ons wordt verteld waar de stukken zo ongeveer over gaan. Deze inleiding begon om 19.15 uur, waarna de echte voorstelling om 20.15 begon. Er werd drie kwartier gedanst, daarna was het pauze en na de pauze werd er nog een half uurtje gedanst.
Ik verwacht dat de voorstelling heel spectaculair wordt, maar verder stel ik me er eigenlijk niet zo heel veel bij voor. Ik weet namelijk totaal niets van Galili Dance.
Kenmerken
De voorstelling is een echte dansvoorstelling.
Er wordt zeer weinig tekst gebruikt in de stukken. Af en toe wordt er even gegild en in het laatste stuk praatte één van de dansers nog een beetje in het engels.
Het licht is zeer mooi. In het eerste deel was er niet zo veel sprake van “lichtveranderingen”, maar in het tweede deel was dit juist wel zo. De dansers liepen van de ene kant van het podium naar het andere en werden daarbij gevolgd door het licht. Aan het begin van Hamutz Matok was het lichtgebruik heel erg mooi. Eén van de dansers stond op het podium in het donker, maar kreeg ineens rijst van boven op haar. Wij zagen dit eerst niet, hoorden het alleen maar, maar op een gegeven moment kwam er steeds iets meer licht bij. Dat was heel mooi. In het laatste stuk werd ook niet zo heel veel gebruik gemaakt van “lichtveranderingen”.
Bij alle stukken werd er gebruik gemaakt van muziek. In het eerste deel was dit een beetje heftige muziek, terwijl dit in het tweede deel juist niet zo was. Toen werd er gebruik gemaakt van rustige muziek. In “Trepverter” werd er veel gesproken en geschreeuwd, maar er was maar weinig muziek.
Het kostuum in “Rose can’t wait” was somber zwart. Een simpele, zwarte jurk. Dit was in het tweede deel precies het tegenovergestelde. Toen kwamen de dansers op in een witte jurk met allerlei losse stukken stof. Heel leuk en “zwierig”. In het derde deel hadden ze normale kleren aan. Eén van de dansers had een kort, rood jurkje aan, terwijl de ander een lange zwarte jurk aan had met een hawaïslinger om haar nek. Eén van hen stond later zelfs helemaal naakt op het podium. Ook werd er nog gebruik gemaakt van maskers.
Het decor van het eerste gedeelte bestond uit twee kleine krukjes en aan de zijkant een rij bloempotten, die telkens weer anders werden gezet, wat heel grappig was en voor een leuk effect zorgde. “Hamutz Matok” had eigenlijk geen decor, maar aan het begin viel er rijst met bakken uit de hemel en lagen er al hoopjes rijst op het toneel. Dit zag er heel erg leuk uit. Deel drie had wel een echt decor. Er waren twee lange “kasten met schoolbord-deuren” achter op het toneel gezet, aan de rechterkant van het toneel stond een tafeltje met bloemen en links stond een stoel.
Van grime was volgens mij geen sprake, misschien dat ze hun gezicht nog wel “bruiner” hadden gemaakt. De dansers zagen er natuurlijk uit. In “Trepverter” werd overigens wel gebruik gemaakt van maskers.
Het samenspel was in elk stuk heel erg goed. Als iets tegelijk moest gaan, dan ging het ook tegelijk. Dat vond ik heel erg knap, volgens mij letten ze heel erg goed op elkaar.
Inhoud
De voorstelling had drie verschillende delen, zoals ik al eerder heb gezegd. Ik zal even kort aangeven waar elk stuk over ging:
1. Rose can’t wait: Dit stuk ging over één vrouw dat niet wist wat ze nou precies wou, ze werd dan ook uitgebeeld door twee dansers die er hetzelfde uitzagen qua kleren. De dansers ordenden de bloempotten op het toneel elke keer weer anders, zo werd duidelijk gemaakt dat de vrouw alles niet helemaal op een rijtje had. Af en toe waren de twee “delen” van de vrouw gelijk; ze dansten dan allebei hetzelfde. De vrouw wist dan dus wel wat ze wou. Op andere momenten dachten de twee “delen” van de vrouw juist heel anders. De ene danser zat dan op de grond, terwijl de ander omhoog sprong. Volgens mij moest dat uitbeelden dat de vrouw weer met haarzelf in de knoop zat. Dit ging zo een tijdje door totdat de ene danser de bloempotten weer schikte en bij de andere danser in de armen sprong. Ik denk dat dat betekende dat de vrouw eruit was; ze had alles weer op een rijtje en wist wat ze nou precies wou.
2. Hamutz Matok (zoetzuur): Hamutz Matok vond ik zelf een erg mooi stuk. De lichten gingen uit en één van de dansers liep het podium op. Zij ging staan en op een gegeven moment hoorde ik allemaal getik. Ik zag eerst niet wat dat nou precies was, maar toen de lichten langzaam aangingen werd het duidelijk dat er rijst naar beneden werd “gegooid”. Dit zorgde voor een heel erg mooi effect. De danser stond met de rug naar het publiek toe, terwijl ze bedolven werd onder de rijst. Het leek net alsof het regende, wat denk ik ook de bedoeling was. Op de rest van het toneel lagen al kleine hoopjes rijst en de danser ging daar mee spelen op een gegeven moment. Veegde het met haar voeten weg en het leek net alsof ze de rijst niet leuk vond en weg wilde hebben. De andere danser, die opgerold in de hoek lag, kwam overeind en begon de rijst juist te liefkozen. Ze verzamelde de rijstkorrels en het leek alsof ze de rijst heel leuk vond. De twee dansers samen beeldden één vrouw uit, dus leek het er ook in dit stuk op alsof de vrouw niet wist wat ze wou. Hield ze ervan of niet?
3. Trepverter: Dit stuk leek in het begin een beetje op het normale leven. Er was een feestje aan de gang. Eén van de dansers pakte een fles waar champagne of wijn in hoor te zitten en gooide dit om haar heen. Er bleek iets van melk of karnemelk in te zitten en zij ging in die plas melk zitten. Ze maakte allemaal bewegingen en het zag er allemaal heel vies uit. Zij ging van het toneel af en toen kwam de andere danser eraan. Zij had een masker op haar achterhoofd en had alleen een zwarte rok aan. Ze maakte zulke mooie bewegingen dat het leek alsof haar rug een mannenbody was. Dit vond ik heel erg knap. Na dit leuke schouwspel kwam de andere danser weer op en zij ging op de stoel staan en ze beantwoorde vragen die wij niet hoorden. Toen ze “uitgesproken” was, deed ze een masker op de bovenkant van haar hoofd en ging ze met een gebogen rug allemaal mooie bewegingen maken. Ook dit vond ik heel erg knap. Op een gegeven moment kwam de andere danser er ook aan. Ze maakten samen wat rare bewegingen en opeens kleedde één zichzelf uit. Zij stond dus helemaal naakt op het podium. Wat een lef! Allebei klommen ze bovenop de “kast met schoolbord-deuren” en hier bleven ze even staan. Hiermee was ook het derde stuk alweer afgelopen.
Persoonlijke mening
Mijn verwachting is helemaal niet uitgekomen. Ik had verwacht dat het heel spectaculair zou zijn, maar dat was het niet. Transparent bleek een heel “culturele” dansvoorstelling te zijn, maar toch vond ik het wel heel mooi. Het was moeilijk om uit elk stuk een verhaal te halen, maar door de inleiding ging dit wel iets beter. Toch vraag ik me af of ik alles wel goed heb begrepen.
Een zwak punt vond ik de kostuums en het decor. Die waren niet echt super, dat had best wel iets aparter gekund. Maar eigenlijk paste het ook wel weer.
Een sterk punt vond ik het samenspel. Dat was heel erg goed, sommige bewegingen waren precies gelijk. Ik doe het ze niet na! Wat ik ook heel erg mooi vond, was het begin van Hamutz Matok. Eén van de dansers kreeg toen rijst over haar heen en op dat moment was de belichting heel erg mooi, wat zorgde voor een fantastisch effect.
De naam van de voorstelling is Transparent, een dansvoorstelling van Galili Dance. Ik heb deze dansvoorstelling gezien in Theater de Tamboer in Hoogeveen. Dit was op donderdag 8 november.
De voorstelling werd gedanst door twee personen genaamd Sara Wiktorowicz (uit de Verenigde Staten) en Michal Sharon (uit Israël).
De voorstelling bestond uit drie delen met elk een andere choreograaf. Deel één, Rose can’t wait, is “geschreven” door Ronit Ziv. Het tweede deel is “geschreven” door de twee dansers zelf en wordt Hamutz Matok (dat betekent zoetzuur) genoemd. Het laatste deel heet Trepverter en is “geschreven” door Jordi Cortés Molina.
De voorstelling begint met een inleiding, waarin ons wordt verteld waar de stukken zo ongeveer over gaan. Deze inleiding begon om 19.15 uur, waarna de echte voorstelling om 20.15 begon. Er werd drie kwartier gedanst, daarna was het pauze en na de pauze werd er nog een half uurtje gedanst.
Kenmerken
De voorstelling is een echte dansvoorstelling.
Er wordt zeer weinig tekst gebruikt in de stukken. Af en toe wordt er even gegild en in het laatste stuk praatte één van de dansers nog een beetje in het engels.
Het licht is zeer mooi. In het eerste deel was er niet zo veel sprake van “lichtveranderingen”, maar in het tweede deel was dit juist wel zo. De dansers liepen van de ene kant van het podium naar het andere en werden daarbij gevolgd door het licht. Aan het begin van Hamutz Matok was het lichtgebruik heel erg mooi. Eén van de dansers stond op het podium in het donker, maar kreeg ineens rijst van boven op haar. Wij zagen dit eerst niet, hoorden het alleen maar, maar op een gegeven moment kwam er steeds iets meer licht bij. Dat was heel mooi. In het laatste stuk werd ook niet zo heel veel gebruik gemaakt van “lichtveranderingen”.
Bij alle stukken werd er gebruik gemaakt van muziek. In het eerste deel was dit een beetje heftige muziek, terwijl dit in het tweede deel juist niet zo was. Toen werd er gebruik gemaakt van rustige muziek. In “Trepverter” werd er veel gesproken en geschreeuwd, maar er was maar weinig muziek.
Het kostuum in “Rose can’t wait” was somber zwart. Een simpele, zwarte jurk. Dit was in het tweede deel precies het tegenovergestelde. Toen kwamen de dansers op in een witte jurk met allerlei losse stukken stof. Heel leuk en “zwierig”. In het derde deel hadden ze normale kleren aan. Eén van de dansers had een kort, rood jurkje aan, terwijl de ander een lange zwarte jurk aan had met een hawaïslinger om haar nek. Eén van hen stond later zelfs helemaal naakt op het podium. Ook werd er nog gebruik gemaakt van maskers.
Het decor van het eerste gedeelte bestond uit twee kleine krukjes en aan de zijkant een rij bloempotten, die telkens weer anders werden gezet, wat heel grappig was en voor een leuk effect zorgde. “Hamutz Matok” had eigenlijk geen decor, maar aan het begin viel er rijst met bakken uit de hemel en lagen er al hoopjes rijst op het toneel. Dit zag er heel erg leuk uit. Deel drie had wel een echt decor. Er waren twee lange “kasten met schoolbord-deuren” achter op het toneel gezet, aan de rechterkant van het toneel stond een tafeltje met bloemen en links stond een stoel.
Van grime was volgens mij geen sprake, misschien dat ze hun gezicht nog wel “bruiner” hadden gemaakt. De dansers zagen er natuurlijk uit. In “Trepverter” werd overigens wel gebruik gemaakt van maskers.
Inhoud
De voorstelling had drie verschillende delen, zoals ik al eerder heb gezegd. Ik zal even kort aangeven waar elk stuk over ging:
1. Rose can’t wait: Dit stuk ging over één vrouw dat niet wist wat ze nou precies wou, ze werd dan ook uitgebeeld door twee dansers die er hetzelfde uitzagen qua kleren. De dansers ordenden de bloempotten op het toneel elke keer weer anders, zo werd duidelijk gemaakt dat de vrouw alles niet helemaal op een rijtje had. Af en toe waren de twee “delen” van de vrouw gelijk; ze dansten dan allebei hetzelfde. De vrouw wist dan dus wel wat ze wou. Op andere momenten dachten de twee “delen” van de vrouw juist heel anders. De ene danser zat dan op de grond, terwijl de ander omhoog sprong. Volgens mij moest dat uitbeelden dat de vrouw weer met haarzelf in de knoop zat. Dit ging zo een tijdje door totdat de ene danser de bloempotten weer schikte en bij de andere danser in de armen sprong. Ik denk dat dat betekende dat de vrouw eruit was; ze had alles weer op een rijtje en wist wat ze nou precies wou.
2. Hamutz Matok (zoetzuur): Hamutz Matok vond ik zelf een erg mooi stuk. De lichten gingen uit en één van de dansers liep het podium op. Zij ging staan en op een gegeven moment hoorde ik allemaal getik. Ik zag eerst niet wat dat nou precies was, maar toen de lichten langzaam aangingen werd het duidelijk dat er rijst naar beneden werd “gegooid”. Dit zorgde voor een heel erg mooi effect. De danser stond met de rug naar het publiek toe, terwijl ze bedolven werd onder de rijst. Het leek net alsof het regende, wat denk ik ook de bedoeling was. Op de rest van het toneel lagen al kleine hoopjes rijst en de danser ging daar mee spelen op een gegeven moment. Veegde het met haar voeten weg en het leek net alsof ze de rijst niet leuk vond en weg wilde hebben. De andere danser, die opgerold in de hoek lag, kwam overeind en begon de rijst juist te liefkozen. Ze verzamelde de rijstkorrels en het leek alsof ze de rijst heel leuk vond. De twee dansers samen beeldden één vrouw uit, dus leek het er ook in dit stuk op alsof de vrouw niet wist wat ze wou. Hield ze ervan of niet?
3. Trepverter: Dit stuk leek in het begin een beetje op het normale leven. Er was een feestje aan de gang. Eén van de dansers pakte een fles waar champagne of wijn in hoor te zitten en gooide dit om haar heen. Er bleek iets van melk of karnemelk in te zitten en zij ging in die plas melk zitten. Ze maakte allemaal bewegingen en het zag er allemaal heel vies uit. Zij ging van het toneel af en toen kwam de andere danser eraan. Zij had een masker op haar achterhoofd en had alleen een zwarte rok aan. Ze maakte zulke mooie bewegingen dat het leek alsof haar rug een mannenbody was. Dit vond ik heel erg knap. Na dit leuke schouwspel kwam de andere danser weer op en zij ging op de stoel staan en ze beantwoorde vragen die wij niet hoorden. Toen ze “uitgesproken” was, deed ze een masker op de bovenkant van haar hoofd en ging ze met een gebogen rug allemaal mooie bewegingen maken. Ook dit vond ik heel erg knap. Op een gegeven moment kwam de andere danser er ook aan. Ze maakten samen wat rare bewegingen en opeens kleedde één zichzelf uit. Zij stond dus helemaal naakt op het podium. Wat een lef! Allebei klommen ze bovenop de “kast met schoolbord-deuren” en hier bleven ze even staan. Hiermee was ook het derde stuk alweer afgelopen.
Persoonlijke mening
Mijn verwachting is helemaal niet uitgekomen. Ik had verwacht dat het heel spectaculair zou zijn, maar dat was het niet. Transparent bleek een heel “culturele” dansvoorstelling te zijn, maar toch vond ik het wel heel mooi. Het was moeilijk om uit elk stuk een verhaal te halen, maar door de inleiding ging dit wel iets beter. Toch vraag ik me af of ik alles wel goed heb begrepen.
Een zwak punt vond ik de kostuums en het decor. Die waren niet echt super, dat had best wel iets aparter gekund. Maar eigenlijk paste het ook wel weer.
Een sterk punt vond ik het samenspel. Dat was heel erg goed, sommige bewegingen waren precies gelijk. Ik doe het ze niet na! Wat ik ook heel erg mooi vond, was het begin van Hamutz Matok. Eén van de dansers kreeg toen rijst over haar heen en op dat moment was de belichting heel erg mooi, wat zorgde voor een fantastisch effect.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden