A chorus line

‘A Chorus Line’ Waarom A chorus line? Ik zocht in het theaterboekje van theaterhotel de Oranjerie voor een geschikte voorstelling voor mijn eerste CKV-verslag. ‘A chorus line’ leek me meteen wel wat. Het is een musical en dat sprak me altijd al aan. Dans, zang en toneel verpakt in een voorstelling. Ik verwachtte van de voorstelling dat het lachwekkend en mooi zou zijn en dat er heel erg goed gezongen zou worden. Ook vond ik het erg leuk dat Wilbert Gieske, ‘Robert’ uit Goede Tijden, Slechte Tijden, erin meespeelde. Daarom verwachtte ik al dat het leuk zou zijn alleen al omdat er een bekende Nederlander in meespeelt. Ik heb van tevoren geen recensies gelezen omdat dit een try-out was, dan zijn er dus nog geen recensies over het stuk. Analyse Algemene gegevens

Titel: A chorus line
Soort: Musical (try-out) Maker: Michael Bennet
Regisseur: Coot van Doesburgh
Hoofdrolspelers: Wilbert Gieske
Plaats: Theaterhotel de Oranjerie te Roermond
Datum: 30-10-2001 Plot Het stuk gaat over een aantal dansers en danseressen die auditie doen voor een dansvoorstelling die geregisseerd wordt door Zach (Wilbert Gieske). Bij het eerste deel van de auditie wordt er vooral gekeken naar de danskwaliteiten van de kandidaten. Hierbij wordt dan ook niet zoveel gesproken, meer gedanst. Na deze auditie wordt ongeveer de helft weggestuurd. Bij het tweede gedeelte van de keuring komen bijna alle kandidaten aan de beurt om over zichzelf te zingen en te dansen. Je krijgt erg verschillende verhalen te horen, maar natuurlijk heeft iedereen dezelfde passie, namelijk dansen. In sommige van de verhalen komt maar een klein stukje over hun leven aan bod, in andere juist hun hele leven, van jongs af aan. Er wordt veel beschreven over onzekerheden. Een jongen die erachter komt dat hij homo is, een meisje dat zichzelf veel te onvolwassen vindt. Maar ook problemen over thuis, ruzie met je ouders. Nadat dit geweest is hebben de kandidaten even pauze en krijgt Zach ruzie met een van de danseressen die zijn ex is. Hij vindt haar veel te goed voor zo’n beginnende groep, maar zij wil doorzetten. De pauze is voorbij en de dansers en danseressen komen weer tevoorschijn. Zach vindt dat ze verder moeten gaan met het dansen en hierbij is hij heel streng. Zijn ex doet het niet goed, ze zit niet op de maat en maakt verkeerde passen. Bij een van de passen doet een jongen iets raars en valt. Hij heeft ontzettend veel pijn en moet naar het ziekenhuis. Na nog een tijdje dansen en af en toe ook zingen, zegt Zach dat ze in een rij moeten gaan staan. Degenen waar hij de naam van noemt moeten naar voren komen. Deze kandidaten denken natuurlijk dat ze aangenomen zijn, waar het tegendeel is waar, zij kunnen juist vertrekken. De anderen juichen en springen en verdwijnen dan ook, om nog geen 10 seconden later weer tevoorschijn te komen met rode glitterpakjes aan. Dit is de eindact van het stuk, maar de beginact van de voorstelling van Zach in het stuk zelf dus. Het toneelbeeld Het stuk vond plaats in een grote zaal, de zitplaatsen liepen omhoog en het toneel was voor en opzij van het publiek. Er was geen speciaal decor, maar op sommige momenten kwamen er spiegels omlaag om aan het dansen een extra effect te geven. Met het licht werd op een zodanige manier gespeeld, dat degene die iets alleen deed zingen in de spotlights stond. Het was: óf alles licht óf een persoon in de spotlights óf helemaal donker. Er waren ook geen speciale kleuren, gewoon ‘daglicht’, zeg maar. De kostuums waren voor iedereen verschillend. Natuurlijk waren het kleren waar je goed in kunt bewegen. En bij een paar dansers en danseressen gaven de kleren en het verdere uiterlijk een extra betekenis aan het geheel. Bijvoorbeeld bij één van de dansers, in het stuk was hij een flikker en hij zag er dus ook zo uit, met hele strakke kleren aan. Op het einde van het verhaal komen alle dansers en danseressen tevoorschijn in hetzelfde rode glitterpakje en ik snap nog steeds niet hoe ze zich zo verschrikkelijk snel hebben kunnen omkleden. Het decor (helaas een onduidelijke foto)
Muziek en geluidseffecten Het stuk is een musical, dus kun je ervan uitgaan dat het ook bepaalde muziek en geluidseffecten heeft. Toch bestond dit onderdeel eigenlijk alleen maar uit muziek. Soms alleen een orkestje om spanning weer te geven, bijvoorbeeld bij de ruzie tussen twee spelers, maar veel vaker kwam het voor dat een of enkele of de hele groep dansers en danseressen zelf iets deed zingen. Vaak was dit op een vertellende manier zingen. Personages Wilbert Gieske was een van de hoofdrolspelers. Hij vertolkte de rol van regisseur Zach. Van de andere acteurs en actrices weet ik de namen niet. Het zijn er zoveel en hun namen komen er zo weinig in voor, dat je die snel vergeet. Wel weet ik nog dat Cystine Carreon, Diana speelde. Ik lette daarop, omdat zij Nanda in Goede Tijden, Slechte Tijden speelde. Ze kon het heel erg aardig. Dansen en zingen. Ze heeft een mooie zuivere stem. Een meisje (zij had een felblauw spaghettitopje aan) vond ik echt ontzettend goed zingen. Ze had erg veel power in haar stem, maar kon ook heel zuiver erg hoog zingen. Of ik hun namen nu ken of niet, ik vond ze allemaal stuk voor stuk geweldig. Natuurlijk werd het acteren overdreven, maar dit is geloof ik altijd het geval bij musicals en daar stoorde ik mij niet aan. Hier komt een lijstje van de echte namen van de spelers en hun rol in deze musical: Wilbert Gieske – Zach
Birger van Severen – Mike
Hans van der Heijden – Bobby
Hein Gerrits – Paul
Job Vlaar – Al
Paul Boereboom – Mark
Roy Kullick – Don
Thomasj Vets – Greg
Fons Kraaij – Larry
Perry Dossett – Richie
Ellis van Laarhoven – Cassie
Anouk van Nes – Sheila
Jacqueline Aronson – Valerie
Carolien Canters – Judy
Cystine Carreon – Diana
Hannah van Meurs – Connie
Marieke Hulst – Maggie
Eva Roest – Kristine
Manon Novak – Bebe
Thematiek en interpretatie: waar gaat de voorstelling over? Het thema binnen de voorstelling was eigenlijk opgroeien. De dansers vertellen over hun leven vanaf hun eerste herinnering tot en met degene die ze nu zijn. Bij deze verhalen gaat het vooral over de puberteit, onzekerheden en dromen. Hoe ze geworden zijn zoals ze nu zijn. Waarom dansen hun passie is. Boeiende werking Ik vond het een ontzettend boeiende voorstelling. Het gaat over het leven van de spelers in het stuk, maar daarbij tegelijkertijd ook over jezelf. Je herkent bepaalde zaken. Een droom van vroeger om een beroemde actrice te worden, onzekerheden over je uiterlijk, verliefd worden. Wie of hoe je ook bent, je herkent altijd wel een bepaald element uit het stuk in jezelf.
Structuur Het stuk bestond eigenlijk uit twee ‘keuringen’ van dansers en danseressen. Een klein aantal van het grote beginnende aantal blijft om in het uiteindelijke stuk te gaan spelen, dit is uiteindelijk ook het slot van de voorstelling. De eerste keuring verloopt vrij snel. Hierbij gebeurt ook niet veel, want Zach rekent de dansers en danseressen bij deze keuring af op hun danskwaliteiten. Bij de tweede keuring wordt er meer gekeken naar het karakter van de persoon. Staat de persoon in kwestie sterk in de schoenen? Heeft hij of zij een mooie en zelfverzekerde uitstraling? Recensie Ik had nog nooit in een theater een musical gekeken, maar volgens mij ga ik dit nu elk jaar doen. ‘A chorus line’ was zo mooi, zo echt, zo goed. Door zo’n soort voorstelling over verschillende personen met verschillende karakters leer je elkaar te respecteren. De spelers vond ik allemaal erg goed, maar natuurlijk staken er sommigen bovenuit. Het eerdergenoemde meisje met het felblauwe spaghettitopje aan vond ik ontzettend goed en de jongen met het hoofddoekje om ook. Ze hadden zoveel power en je zag gewoon dat ze het echt ontzettend leuk vonden om te doen. Ook Wilbert Gieske speelde zijn rol goed, maar hem kun je niet beoordelen op zijn zang- en danskwaliteiten, enkel op zijn acteerkwaliteiten en die waren overtuigend. Ik vond het gebruik van de spiegels heel erg leuk. Het gaf een mysterieus tintje aan het geheel. Je ziet iemand van voor én achter dansen. Het lijkt me best raar als danser of danseres om jezelf in die spiegel te zien dansen en tegelijkertijd daarachter het publiek te zien zitten. Ik denk dat je dat best wel een kick vindt. Als je een beetje van zang en dans en toneel houdt, ga dan naar deze voorstelling. In dit stuk worden deze drie aspecten op een leuke en spontane manier met elkaar gemixed en afgewisseld. Je verveelt je geen moment. Het lijkt misschien best saai, een beetje dansen en zingend over jezelf iets vertellen. Veel meer is het ook eigenlijk niet, maar toch blijf je de hele voorstelling geboeid kijken en luisteren. Maar waarom dan? Omdat de spelers overtuigend zingen, dansen en acteren maar vooral omdat er bepaalde karaktereigenschappen van jezelf erin voorkomen, je jezelf herkent op sommige momenten, bij sommige verhalen. Het is echt een topvoorstelling.