Titanic de musical

Hoofdrolspelers: Kapitein E.J. Smith: Bert Simhoffer
Stoker Frederick Barret: Danny de Munk
1e klas Hofmeester Henry Etches: Jon van Eerd
Ontw. Titanic Thomas Andrews: Tony Neef
Eigenaar Titanic Bruce Ismay: Hugo Haenen
Alice Beane: Annick Boer

De Titanic, het wereldberoemde schip dat “onzinkbaar” zou zijn. Een schip dat zijn tijd destijds ver vooruit was. Op zijn 1e reis dwingt eigenaar Bruce Ismay zijn kapitein om steeds harder te gaan varen zodat het schip binnen zes dagen in New York zou zijn. De kapitein wordt daardoor gedwongen om de noordelijke route te varen en het uiterste uit de Titanic te halen. Zelfs als de marconist verschillende ijswaarschuwingen binnenkrijgt wil de kapitein alsnog doorvaren, maar dan opeens, midden in de nacht. De uitkijkpost signaleert een ijsberg vlak voor het schip. De stuurman begint als een gek aan het roer te draaien en zorgt ervoor dat ze de ijsberg alleen schampen. De schade is alleen niet te overzien. Doordat de romp scheuren vertoont lopen de verschillende compartimenten al gauw vol. De passagiers worden gewekt. Ze moeten naar de reddingsboten, maar er is maar voor 1178 mensen plaats in de reddingsboten. Dat terwijl er zo’n 2300 man aan boord van de Titanic zit. Door de chaos en paniek worden de boten ook slecht geladen, er zijn boten bij die maar half vol zijn en toch neergelaten worden. Uiteindelijk blijven er 1500 mensen achter op het zinkende schip. Het “onzinkbare” schip zinkt alsnog.

Er zijn verschillende conflicten in dit verhaal, dat tussen de kapitein en de eigenaar van het schip over de snelheid en de route. Dan is er ook nog een conflict tussen de eigenaar en de bouwer, want de eigenaar geeft hem de schuld dat er te weinig reddingsboten aan boord waren en dat het schip zinkt, terwijl hij zelf opdracht heeft gegeven om zo veel mogelijk 1e klas suites te creëren ook al ging dat ten koste van het aantal reddingsboten.

De voorstelling vond plaats in het Koninklijk theater Carré in Amsterdam. Het is een authentiek gebouw, dat erg mooi is. Binnen in de zaal zit je in een soort halve cirkel om het podium.

Het decor is erg mooi, het is zo gemaakt dat het continu wisselt. Ook de verlichting is erg mooi. Het zorgt ervoor dat de sfeer versterkt wordt. Qua attributen is alles zo echt mogelijk gemaakt. Zo staan er op een gegeven moment een vleugel en een open haard op het toneel. Iedereen draagt kleding die men vroeger ook droeg op soortgelijke schepen. Deze paar dingen tezamen zorgen ervoor dat de voorstelling net iets meer realisme krijgt en er meer “af” uitziet.

Er werd heel veel gebruik gemaakt van geluid, behalve de verschillende zangscènes is er ook goed gebruik gemaakt van geluidseffecten bij de gebeurtenissen. Zo zat je in de zaal helemaal te trillen van de basgeluiden toen het schip zonk. De geluidseffecten worden ook gebruikt om bepaalde handelingen te ondersteunen en overheersen de voorstelling op een positieve manier.

In deze voorstelling is niet echt een hoofdpersoon. Wel is er een groep mensen die een beduidend belangrijkere rol spelen dan anderen. Enkele hiervan zijn de kapitein, de stoker, de architect van het schip, de eigenaar en enkele passagiers. Deze personages leer je allemaal oppervlakkig kennen, maar wel goed genoeg om hun daden te kunnen motiveren.

Veel personages kennen elkaar niet eens, maar dat is ook logisch op een schip waar zo’n 2300 man op zit. De kapitein en de reder maken continu ruzie. Ook hebben de reder en de bouwer van het schip vaak ruzie.

Ik kon mezelf het beste inleven in de kapitein en de stoker, want dat waren de meest open personages. De meeste hoofdpersonen vertegenwoordigen alleen hun standpunt, maar er zijn er ook die een gewoon mens zijn.

De belangrijkste thema’s van deze voorstelling waren het noodlot en het lijden van schipbreuk. Dit komt naar voren uit de hele voorstelling, de decors, kostuums, personages, liederen enz. Ik heb zelf niks met deze thema’s maar toch boeien ze me wel.

Na de wereldberoemde film die is gemaakt over de Titanic krijg je door deze musical een compleet ander beeld op de gebeurtenissen. Het is wel zo dat je in een film dingen beter kunt uitbeelden, maar toch vind ik dat de musical realistischer was. In de film ging het namelijk alleen maar over de liefde tussen twee passagiers, maar hier krijg je veel meer een algemeen beeld. De regisseur heeft bij mij dus een heel ander beeld geschept dan wat ik eerst had na het zien van de film. Dus wat mij betreft is hij daar zeker in geslaagd.

Iedereen die naar de voortelling ging wist wat er ging gebeuren, namelijk, het schip vaart tegen een ijsberg en zinkt en vervolgens ontstaat er grote paniek. Eigenlijk denk je dan van tja, dat is wel erg saai, maar doordat er veel dingen gebeuren en er een goede dosis humor inzit blijft het erg spannend. Bovendien zorgen de geluidseffecten voor veel spanning. Ook was de voorstelling zo in elkaar gezet dat er soms meerdere dingen tegelijk gebeuren en daardoor werd je ook gedwongen om erg goed op te letten.

Dit wil je ook lezen:

Online oplichting

De voorstelling speelt zich af in chronologische volgorde. Op een gegeven moment worden er enkele dagen overgeslagen, maar dat wordt dan gedaan door als de gasten zitten te eten iemand voorbij te laten komen die een volgende dag roept. En de plek waar het zich afspeelt wisselt ook regelmatig. Dit wordt dan erg mooi gedaan door de boeg omhoog te schuiven zodat je ineens een heel ander dek van het schip naar voren ziet komen.

De liederen die in de voorstelling verwerkt waren waren niet bijzonder spectaculair, maar ze voegden wel extra waarde toe aan de voorstelling. De muziek was wel van essentieel belang en zorgde ervoor dat de voorstelling er spannender op werd. Ik vond dat de verhouding tussen zang en spel erg goed was.