Anne Frankhuis

Dit verslag gaat over het Anne Frankhuis. Het Anne Frankhuis is ook bekend als “Het Achterhuis”. In de Tweede Wereldoorlog zat de familie Frank daar ondergedoken met nog twee andere families. Ik heb in dit verslag gebruikt gemaakt van de site: www.annefrank.nl. Daar zijn ook alle stukjes uit het dagboek vandaan gehaald. In 1942 krijgen de eerste joden in Nederland een oproep voor een werkkamp. Als Otto Frank dat hoort besluiten hij om met zijn gezien te gaan onderduiken in zijn eigen bedrijfsgebouw. In 1933, het jaar dat Otto Frank uit Duitsland vlucht, wordt hij licentiehouder in Nederland van Opekta, een middel om jam te bereiden. Het bedrijf is gevestigd in een huis aan de Prinsengracht 263. Zoals zo vele Amsterdamse grachtenhuizen bestaat het pand uit een voor - en een achterhuis. In het voorhuis bevinden zich het kantoor en de magazijnen. Het achterhuis staat deels leeg. Met de hulp van twee medewerkers richt Otto Frank in vier kamers van het achterhuis een onderduikplaats in voor zijn eigen gezin en de familie Van Pels. De Helpers Het Opekta-filiaal van Otto Frank heeft niet veel personeel: Victor Kugler, Miep Gies, Johannes Kleiman en Bep Voskuijl. Zij werken in het kantoor op de eerste verdieping. Beneden hen werken nog twee magazijnbedienden, die niet op de hoogte zijn van de onderduik boven hun hoofd. Tijdens de onderduikperiode verloopt het enige contact met de buitenwereld via de kantoormedewerkers. Zij kopen voedsel, brengen boeken en vertellen wat er in de buitenwereld allemaal gebeurt. De belangrijkste helper was toch wel Miep Gies. Zij zorgde voor het eten en kreeg dat op de vreemdste manieren bij elkaar.
Miep Gies Toen Otto Frank in 1942 aan Miep Gies, zijn secretaresse, vroeg of zij hem en zijn medevennoot Van Pels wilde helpen om met hun gezinnen in het bedrijf onder te duiken, was haar antwoord een spontaan ja. Ondanks de zware straffen die stonden op hulp aan joden, vond zij het vanzelfsprekend beide families te helpen om niet naar de werkkampen te gaan. Met Bep probeerde Miep iedere dag zo onopvallend mogelijk voor de acht onderduikers voedsel in te kopen. De voedseldistributie die wegens de schaarste was ingesteld, maakte dat niet makkelijk. Dikke vitrages voor de ramen onttrekken de onderduikers overdag aan het zicht van de omwonenden. Voor het licht 's avonds aangaat worden de ramen verduisterd met zwart papier. Ook de toegangsdeur naar de onderduikplaats in het Achterhuis wordt gecamoufleerd. Voor dit doel timmert de vader van Bep, de heer Voskuijl, een draaibare boekenkast die voor de deur naar het Achterhuis geplaatst wordt. Tijdens kantooruren moeten de onderduikers zich stilhouden voor het magazijnpersoneel en bezoekers van het bedrijf. De kamers in het Achterhuis, bemeubeld met tafels, stoelen, kasten en bedden geven de acht bewoners beperkte bewegingsvrijheid. 's Avonds, zaterdagmiddag en zondag kunnen de onder-dui-kers gebruik maken van de ruimtes in het voorhuis. Nadat er een paar keer ingebro-ken was, worden dergelijke 'uitstapjes' in het pand niet meer gemaakt. De onderduikers Op 6 juli 1942 duikt de familie Frank onder. Later komen daar nog de familie Van Pels (de familie Van Daan) en Fritz Pfeffer (Albert Dussel) bij. Ruim twee jaar lang leven deze acht mensen in het Achter-huis, afgesloten van de buitenwereld. Bij de publicatie van het dagboek geeft Otto Frank de familie Van Pels en de tandarts Frits Pfeffer de namen die Anne Frank voor hen bedacht heeft. Van Pels wordt Van Daan en Fritz Pfeffer wordt Albert Dussel. Dit zijn alle onderduikers, beschreven door Anne (zoek op www.annefrank.nl voor de beschrijvingen!) Vanwege de beperkte ruimte moet Anne haar kamertje delen met Fritz Pfeffer (Albert Dussel). Aan het tafeltje heeft Anne een groot deel van haar dagboek geschreven. Na de arrestatie van de onderduikers in augustus 1944 zijn in opdracht van de Duitsers alle meubelen uit het Achterhuis in beslag genomen. In het Anne Frank Huis zijn evenwel filmopnamen te zien van de ingerichte kamers van het Achterhuis. Ze geven een indruk hoe de schuilplaats er tijdens de oorlog heeft uitgezien. De Arrestatie Het is vier augustus 1944 wanneer het Achterhuis wordt opgeschrikt door de SD (Sicherheitsdienst). Ze zijn verraden. Karl Silberbauer van de SD leidt de arrestatie, geassisteerd door drie Nederlandse SD’ers. De acht onderduikers en de helpers Jo Kleiman en Victor Kugler worden afgevoerd naar de SD-gevangenis aan de Euterpestraat. De familie Frank wordt gedeporteerd naar verschillende kampen. Anne en haar zus Margot komen in Bergen-Belsen terecht. Daar sterft is eerst Margot aan tyfus en de ontberingen en een paar dagen daarna Anne. Mening Het blijft een boeiend en schokkend museum. Het verhaal van de familie Frank is zo ongelofelijk bizar. Ze hebben daar ruim 2 jaar gezeten en al die heeft Anne weinig of geen buitenlucht gehad. Het blijft ook zo vreemd dat tot op de dag van vandaag nog steeds geen verrader is gevonden. Het huis is beroemd geworden door het boek van Anne Frank, Het Achterhuis en dat in vele talen is vertaald. Volgens mij is dit één van de belangrijkste monumenten uit de geschiedenis die iedereen in ieder geval één maal in zijn leven bezocht moet hebben. Het museum was goed ingericht. Er was een route uitgezet zodat je niet hoefde te zoeken wat wat was. Aan elke kamer zat een verhaal vast. Dat verhaal werd verteld door middel van stukjes dag boek aan de wanden en vaak een video. Het mooiste stuk uit het museum vind ik de draaibare boekenkast die 2 jaar lang een spoorloos verdwenen familie uit het zicht heeft genomen.