Vrouwenbesnijdenis

Vrouwenbesnijdenis Wat is vrouwenbesnijdenis Voor de een is vrouwenbesnijdenis een traditie binnen een cultuur, voor de ander een aantasten van de lichamelijke integriteit en kindermishandeling. Vrouwenbesnijdenis is een heel actueel probleem. Maar niet iedereen weet dat er iets dergelijks gebeurt. Door de aanwezigheid van de vele vluchtelingen uit gebieden waar besnijdenis de normaalste zaak van de wereld is, wordt het westen geconfronteerd met het probleem. Er kunnen vier vormen van vrouwenbesnijdenis onderscheiden worden. Bij de mildste vorm, incisie wordt een prik gegeven of een kleine snee gemaakt in de clitoris met als symbolisch doel enkele druppels bloed te laten vloeien. De tweede vorm is analoog aan mannenbesnijdenis: het rondom uitsnijden van de voorhuid van de clitoris, circumcisie genaamd. In de derde vorm gaat men nog een stap verder. Een deel van de clitoris of zelfs de hele clitoris wordt weggesneden. Soms worden ook de kleine schaamlippen verwijderd. Deze ingreep wordt excisie of clitoridectomie genoemd. Bij de vierde en meest radicale vorm, infibulatie, worden ook de grote schaamlippen weggesneden, waarna de wondranden aan elkaar worden gehecht. Er blijft alleen een kleine opening voor het wegvloeien van urine en menstruatiebloed. Meestal worden na deze besnijdenis de twee benen van het meisje samengebonden gedurende 40 dagen om te voorkomen dat de wond opengaat. Bij de ingreep, die vaak zeer pijnlijk is, wordt geen enkele vorm van verdoving of pijnvermindering toegepast. Het is daardoor begrijpelijk dat de meisjes erg bang zijn en zich meestal hevig verzetten. Om hen in bedwang te houden, worden hun armen en benen vastgebonden of door enkele vrouwen vastgehouden. Met een scherp voorwerp wordt vervolgens de besnijdenis verricht, doorgaans door een oudere vrouw die daarin is ‘gespecialiseerd’. Om na de besnijdenis het bloeden te stoppen, wordt vaak een mengsel van kruiden en andere zaken (waaronder koeienmest en as) op de wond gelegd of eenvoudigweg met de hand tegen de wond gedrukt. Gevolgen Dit ritueel is zeer pijnlijk en zorgt nadien ook nog voor veel problemen. Door hevige pijnen, bloedingen en angsten tijdens en na de besnijdenis raken sommige meisjes (blijvend) in shocktoestand. Het kan zelfs zo erg zijn dat de ingreep niet wordt overleefd. Veel meisjes lopen door de besnijdenis een of meerdere infecties op. Dit is niet verwonderlijk gezien de vaak slechte hygiënische omstandigheden tijdens de besnijdenis en bij het herstel. De meest voorkomende infecties zijn schimmelinfecties, bloedvergiftiging en wondinfecties. De gezondheidsproblemen zijn niet altijd van voorbijgaande aard. Zo kunnen er blijvende complicaties optreden, zoals onvruchtbaarheid, bloedarmoede en verloskundige problemen.
Wanneer en waar Op welke leeftijd de besnijdenis meestal plaatsvindt is niet bekend. Doorgaans vindt het echter vóór de eerste menstruatie plaats. Eigenlijk zou men dus moeten spreken over meisjes- in plaats van vrouwenbesnijdenis. Vrouwenbesnijdenis gebeurt in een groot deel van Afrika en in sommige delen van Azië. In meer dan 26 Afrikaanse landen tussen de evenaar en de kreeftskeerkring worden meisjes besneden. De hoorn van Afrika, met Somalië en Djibouti in hun geheel. Verder tellen beperkte delen van Ethiopië, Soedan, Tsjaad en Egypte het grootste aantal meisjes met infibulatie. In Azië is het de gewoonte bij sommige etnische groepen in Indonesië om jonge meisjes te besnijden. Waarom besnijden Traditie en gewoonte worden het vaakst als redenen genoemd waarom meisjes worden besneden. Daarnaast worden tal van andere argumenten aangevoerd die in één van de volgende categorieën kunnen worden ondergebracht: Religie. Vrouwenbesnijdenis komt hoofdzakelijk onder moslims voor. Hierdoor wordt nogal eens ten onrechte beweerd dat het besnijden van vrouwen door de Islam wordt voorgeschreven. In de Koran staat echter geen enkele tekst die naar besnijdenis verwijst. Bovendien worden vrouwen in veel islamitische landen (zoals in Saoedi Arabië, Iran, Irak, Koeweit, Algerije en Pakistan) niet besneden. Seksualiteit en maagdelijkheid. Vooral in landen waar meisjes de meest ernstige vormen van besnijdenis ondergaan, nemen argumenten die te maken hebben met seksualiteit en behoud van maagdelijkheid een belangrijke plaats in. Het aan elkaar hechten van de grote schaamlippen gaat voorhuwelijks en buitenechtelijk seksueel verkeer tegen. Schoonheid. Vrouwenbesnijdenis wordt in sommige gevallen om esthetische redenen uitgevoerd. Door de onregelmatigheid van deze uitwendige geslachtsdelen zou de mooier zijn zonder. Gezondheid. Dikwijls wordt gedacht dat besnijdenis een gunstig effect heeft op de gezondheid van de vrouw. Maar dit is geheel ten onrechte, wanneer we terugdenken aan de talrijke, nadelige gevolgen die het voor de vrouw heeft. Sociale identiteit. De besnijdenis maakt meestal deel uit van het overgangsritueel naar volwassenheid. Vanuit westerse ogen bezien is dit moeilijk te begrijpen. Bij de meeste vormen van besnijdenis worden immers delen weggehaald die een vrouw juist tot vrouw maken. Een tegenargument is dat het meisje zich door de besnijdenis beter kan concentreren op haar toekomstige rollen. Verder wordt gedacht dat de pijn die het meisje tijdens de ingreep moet ondergaan een goede voorbereiding is voor de pijn tijdens de bevalling. Het weigeren van de besnijdenis heeft dan ook verstrekkende gevolgen. Onbesneden vrouwen zullen zich buitengesloten voelen of zelfs door de familie worden verstoten en de kans dat zij binnen de gemeenschap trouwen wordt zeer klein. Een intacte infibulatie biedt de man de meeste garantie dat zijn toekomstige bruid nog maagd is. Sterker nog, hoe kleiner de opening van de vagina, hoe hoger de bruidsprijs. Eigen mening Ik heb het boek “Mijn Woestijn” gelezen. Dit is het waar gebeurde verhaal van een vrouw die als jong meisje bij een nomadenstam in Somalië in Afrika woonde en waar dit ritueel ook de traditie was. Op zekere leeftijd is zij naar Europa gevlucht, waar zij uiteindelijk fotomodel is geworden. Door dit boek ben ik tot het besef gekomen hoe mensonwaardig en hoe wreed dit ritueel is en hoeveel bijkomende problemen dit teweegbrengt. Ik denk dat het duidelijk is dat vrouwenbesnijdenis een grootschalig, complex probleem vormt dat de universele rechten van de mens schendt en grote gezondheidsrisico’s voor vrouwen met zich meebrengt. Maar het is heel moeilijk de jarenlange traditie daadwerkelijk uit te bannen. Vrouwenbesnijdenis kan volgens mij in de eerste plaats worden bestreden door de vrouwen bewust te maken van de ernstige lichamelijke en psychologische gevolgen ervan. Specifieke voorlichting over besnijdenis aan zowel vrouwen die de besnijdenis praktiseren of zelf hebben ondergaan als aan mensen die er zijdelings mee geconfronteerd worden, zal leiden tot een beter inzicht in het complexe probleem. Hierdoor zullen zij beter in staat zijn de motieven die aan de besnijdenis ten grondslag liggen te beoordelen en de gevolgen ervan te overzien. Tegenwoordig zijn er al enkele internationale organisaties bezig met het uitbannen van dit fenomeen, zoals Amnesty International en het Foster Parents Plan. Het is heel belangrijk dat vrouwenbesnijdenis bestreden wordt. Het zou mooi zijn indien er op een bepaalde dag geen vrouwen meer besneden worden. Bronnen:  Amnesty International website: www.amnesty.be  Foster Parents Plan website: www.fosterparentsplan.be  Demos juni/juli 2000 (Nederlands tijdschrift) website: www.nidi.nl/public/demos  Het Nieuwsblad, 4 november 1998, “Genitale verminking maakt je kapot”, blz. 1 en 3  boek: “Mijn woestijn” , Waris Dirie, Ervaringen van een nomadendochter, topmodel en speciaal VN - ambassadeur