Kindermishandeling

Definitie van kindermishandeling Kindermishandeling is 'elke vorm van voor een minderjarige bedreigende of gewelddadige handeling van fysieke, psychische of seksuele aard, die de ouders of andere personen ten opzichte van wie de minderjarige in een relatie van afhankelijkheid of van onvrijheid staat, actief of passief opdringen, waardoor ernstige schade wordt berokkend of dreigt te worden berokkend aan de minderjarige in de vorm van fysiek of psychisch letsel'. Deze definitie is in 2002 vastgelegd in de Wet op de Jeugdhulpverlening. De definitie is geen meetlat waaraan je eenvoudigweg kunt afmeten of er in een bepaalde situatie sprake is van kindermishandeling of niet. Er is veel informatie over de gezinssituatie nodig om daarover een uitspraak te kunnen doen. Uiteindelijk is de definitie niet van het allergrootste belang. De zorgen om het kind zijn reden voor actie. Ook als er geen sprake is van kindermishandeling, maar bijvoorbeeld wel van ernstige opvoedingsproblemen, verdienen het kind en zijn ouders steun en hulp. De verschillende vormen van kindermishandeling. Van kindermishandeling zijn er 5 verschillende vormen hiervan zal ik de belangrijkste 3 even noemen en er iets meer over vertellen

Ten eerste is er lichamelijke mishandeling. Er is sprake van lichamelijke kindermishandeling als de ouder lichamelijk geweld tegen het kind gebruikt zoals slaan, schoppen, bijten, knijpen, krabben, het toebrengen van brandwonden snij-, brand- of schaafwonden, botbreuken, hersenletsel of laten vallen. Bij ‘lichte’ voorvallen geldt een extra voorwaarde: het lichamelijk geweld dient zich regelmatig voor te doen. In al deze gevallen zet de ouder het lichamelijk welzijn van zijn kind op het spel. Maar ook hierin bestaan weer 2 verschillende vormen van mishandeling. Shaken-baby-syndroom Het lichaam van een baby is zeer kwetsbaar, omdat nog niet alle spieren en botten zo ontwikkeld zijn dat zij optimale bescherming bieden. Flink heen en weer schudden van een baby is dan ook uiterst riskant. In het babyhoofdje, dat bij het schudden door de slappe nek heftig heen en weer beweegt, kan hersenschade ontstaan die leidt tot verlammingsverschijnselen of zelfs tot de dood. Münchhausen-by-proxy-syndroom Een ouder met het syndroom van 'Münchhausen by proxy' doet alsof er ziekteverschijnselen zijn bij het kind. De ouder houdt artsen voor dat zijn kind klachten heeft die nodig medische behandeling behoeven. De artsen kunnen uiteraard niets vinden. Als ze wel iets vinden, komt dat omdat de ouder zo ver is gegaan de ziekteverschijnselen, bijvoorbeeld door vergiftiging, op te wekken. De ouder misbruikt het kind om zelf aandacht te krijgen. Een andere belangrijke soort van mishandeling is psychische mishandeling. Hierbij houdt de ouder er een houding tegenover het kind op na die het kind in angst en onzekerheid doet leven. Die houding uit zich bijvoorbeeld in verbaal geweld: het kind wordt regelmatig uitgescholden ('Domkop!', 'Snertjong!'), het krijgt herhaaldelijk te horen dat het niet gewenst is ('Als jij er niet was, had ik tenminste tijd voor mezelf') of de ouder dicht het kind alleen maar stommiteiten toe ('Jij doet ook nooit wat goed'). Deze uitlatingen doen het zelfvertrouwen van het kind geen goed. Overigens gaat het niet alleen om negatieve opmerkingen tegen het kind zelf, maar ook om denigrerende uitlatingen tegenover anderen, terwijl het kind daar zelf bij is ('Met dat rotkind valt niets te beginnen.'). Kan een ouder door middel van negatieve opmerkingen het kind afwijzen, het kan ook de indruk geven dat het geen plek op aarde verdient door het kind regelmatig bewust te negeren. Dan is er ook nog wel eens sprake van seksueel misbruik. Kort gezegd gaat het bij seksueel misbruik om alle opgedrongen seksuele aanrakingen van een volwassene bij een kind. Het kind kan die door het lichamelijke of relationele overwicht, de emotionele druk, of door dwang en geweld niet weigeren. Gevolgen van kindermishandeling De ontwikkeling van een kind leunt voor een groot deel op de interactie met de ouders. Zeker in de eerste levensjaren. Later speelt de omgeving een steeds belangrijker rol. De liefdevolle zorg en aandacht van de ouder is voor het opgroeiende kind een basis voor wederzijds vertrouwen. Dat creëert een veilige sfeer waarin het kind zich kan ontwikkelen. Verder biedt de positieve aandacht van de ouder het kind de benodigde stimulansen om zich evenwichtig te ontwikkelen: emotioneel, intellectueel en lichamelijk. Kindermishandeling zet door het ontbreken van die geborgenheid de ontwikkeling zwaar onder druk. Het vertrouwen in anderen is ondermijnd. Het kind ervaart de buitenwereld daardoor als een vijandige omgeving en dat verstoort de sociale omgang met de kinderen en volwassenen om hem heen. De schuld voor het gedrag van de ouders zoekt het kind bij zichzelf. Het kind krijgt een verwrongen, negatief beeld van zichzelf en zo loopt zijn zelfvertrouwen een grote deuk op. Niet elk kind lijdt evenveel onder mishandeling. Bepaalde factoren hebben daar invloed op. De belangrijkste zijn: § de ernst van het geweld, de verwaarlozing of het misbruik op zich, § de leeftijd waarop het begint, § hoe lang het voortduurt, § het wel of niet aanwezig zijn van steun uit de omgeving, § de persoonlijkheid van het kind, § de mate van emotionele druk. Omvang van kindermishandeling Het verschijnsel kindermishandeling laat zich niet makkelijk in cijfers vangen. Daar zijn twee redenen voor. De eerste reden is dat kindermishandeling zich in de beslotenheid van het gezin afspeelt. Het is onmogelijk om eenvoudigweg aan de hand van een vragenlijst te peilen in welke gezinnen mishandeling plaatsvindt. Wie moet je de vragen stellen? De ouder die mishandelt zal het verzwijgen. Het kind dat mishandeld wordt, zal het ook als een geheim voor zich houden, als het al door heeft wat er mis is. Ook een enquête onder buitenstaanders geeft een vertekend beeld. Zij weten immers niet altijd wat zich binnen een gezin afspeelt. Een tweede probleem is de afbakening. Zelfs al weet je informatie over een representatieve groep gezinnen te verkrijgen, die informatie is vaak niet genoeg om over alle gezinssituaties een goed oordeel te vellen. In een aantal gezinnen zal er sprake zijn van ernstige opvoedingsproblemen waarvan het moeilijk is om te bepalen of die zo ernstig zijn dat je kunt spreken van kindermishandeling. De afbakening is vooral subjectief als het psychische mishandeling of verwaarlozing betreft. Wel is er een schatting gedaan en men denkt dat ongeveer 50.000 kinderen mishandeld worden en er gaan 50 kinderen per jaar dood aan kindermishandeling.
Hoe herken je kindermishandeling? · Plotseling ontstaan van slaap en eetproblemen · Herhaaldelijk lichamelijke klachten als pijn/bloed/zwelling op ongebruikelijke plaatsen . · Spontane onthullingen over misbruik · Gedragsignalen bestaande uit onder andere angst voor lichamelijk contact, niet willen douchen, depressiviteit, wantrouwen en schaamte. Het gaat natuurlijk wel om een combinatie van de dingen die ik net noemde en het hoef niet meteen zo te zijn als iemand problemen heeft met in slaap te komen dat diegene mishandeld wordt. Maar het kan ook zijn dat kinderen deze symptomen allemaal niet vertonen. Toch zijn er dan nog een aantal dingen die kunnen wijzen op mishandeling. Dat zijn: · agressief gedrag; · zich terugtrekken; · concentratiestoornissen; · seksueel uitdagend gedrag (kan wijzen op seksueel misbruik); · angst voor (bepaalde) volwassenen.